ไร้สาระ เรื่อยเปื่อย หมู น้ำตก
 
วันนั้นที่ป้ายรถเมล์ เธอ ฉัน กับเรา..สาม..คน

12 พฤศจิกายน ความทรงจำหมุนวน เวียนมา 13 ปี เธอ ฉัน กับ เรา สามคน ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่ง หน้าโรงเรียน .. ลมหนาว ยังคงโบกโชย พริ้วไหว พัดหัวใจ คนสองคนสะท้าน คนหนึ่งสั่นรินจากความรักที่มอบให้ไป ไม่เคยได้กลับมา คนหนึ่งหนาวใจ กับความรัก ที่ผลิบานขึ้น ชั่วพริบตาเพียงแค่ฝัน ดั่งวันวาน
อีกหนึ่งมั่นคงดั่งภูผา ลมหนาวมิอาจกระชากหัวใจเธอให้หลุดลอย

สองหัวใจสั่นสะท้าน ยังคง สานความ สัมพันธ์ สิบปีผ่านมา ใจหนึ่งรักมั่น มิแปรเปลี่ยน เจ็บร้าวหัวใจ ไม่เคยได้รักตอบ อีกใจ รักมั่นเหมือนเดิม ดั่งเพื่อนแท้ ยามยาก มิสั่นคลอนไปจนตาย หากแต่สองใจมิอาจเผชิญกำแพงแห่งความทิ่มแทง ขัอขัดแย้งมิลงรอย
รัก...เหมือนกัน........ต่างกัน..........รัก...แบบไหน
รัก...เหมือนกัน..........ต่างกัน.........แค่...แฟน..
รัก...เหมือนกัน............ต่างกัน.........แค่....เพื่อน...
รัก....เหมือนกัน............ต่างกัน..........แค่....ฐานะที่เรียกใช้.....

สุดท้ายกำแพงพังทลายลง ลมหนาวโบกโชยมาอีกครั้ง พัดผ่านซากกำแพง นำพาความหนาวเหน็บสู่หัวใจสองดวง

อีกหนึ่ง...ยังมั่นคงดั่งภูผา มิเคยหวั่นไหว.........เช่นเดิม.........

หนึ่งในสอง..คงรอ...เธอหวน..ณ..ที่..ตรงนี้....ลมหนาวพฤศจิกายน


Create Date : 20 พฤษภาคม 2552
Last Update : 9 มิถุนายน 2552 15:03:49 น. 4 comments
Counter : 221 Pageviews.

 
ความทรงจำ มีค่าเสมอเมื่อเรายัง 'จำ'ได้


โดย: สายลมอิสระ วันที่: 20 พฤษภาคม 2552 เวลา:2:50:19 น.  

 


สวัสดีคะ แวะมาทักทาย มีความสุขในวันทำงาน หน้าฝนแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ


โดย: หน่อยอิง วันที่: 20 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:07:48 น.  

 
แวะมาทักทายนะค่ะ ตั๊กเห็นด้วยค่ะ สำหรับการขายของ
ถ้าจับทางถูกก็รวยค่ะ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปเนอะ^_^

พี่'วดี เค้าเขียนดีค่ะ ตั๊กชอบตรงที่พี่เค้าเป็นคนเหนือ โลเกชั่นในนิยายของเค้าก็จะอยู่ภาคเหนือ ตั๊กว่าการเขียนนิยายดี ๆ ไม่จำเป็นต้องคิดมาก แต่ขึ้นอยู่ที่ว่ามันเขียนออกมาจากใจ ตั๊กอ่านของพี่'วดี มา 3 เรื่องประทับใจทุกเรื่องค่ะ


โดย: virus_tak วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:17:33:06 น.  

 
อีกหนึ่ง เราคิดถึงเธอ แม้เธอจะจากไป ไม่ได้ใช้ลมหายใจบนโลกเดียวกัน เหมือนแต่ก่อน...
แม้เราจะไม่ได้เจอกัน คุยกัน หรือพูดคุยกันเหมือนเมื่อก่อน...
แต่ตอนเธอมีชีวิตอยู่ เรามีความหวังอันริบหรี่อยู่ตลอดเวลา ว่าเราจะได้เจอเธอ...
และหวังว่าเธอก็คงจะยินดีเช่นกันที่จะได้เจอกัน และเราจะพูดคุยกันด้วยดี...เหมือนเมื่อก่อน

เรามีความสุข...ตอนที่เราเจอเธอเมื่อตอนอายุ 14 .. เราได้เล่นบาสด้วยกัน เราได้ปรับทุกข์เรื่องของอีกหนึ่งกับเธอ....
เรามีความสุขเสมอ...

ตอนนี้เธอก็ไม่อยู่แล้ว และไม่อยู่ในที่นี้ ก็คือ เราไม่ได้ใช้ลมหายใจบนโลกเดียวกันอีกแล้ว...

สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้ก็คือ ทำบุญให้เธอ.. ....

ทุกวันนี้เราไปหาเธอได้บ่อยกว่าเมื่อก่อน เราไปได้ทุกเวลาที่เราต้องการ.....

ต่างจากตอนเธอมีชีวิตอยู่ แต่ก็ได้แต่เป็นการไปหาฝ่ายเดียว ไปยืนดูรูปเธอ ยืนหน้าที่เก็บกระดูกของเธอ......

บางครั้งเราเศร้ามาก เศร้า.....จนยากจะบรรยาย

แต่สิ่งที่นึกได้เพื่อปลอบใจตัวเองทุกครั้ง ก็คือ....เราจะไม่พยายามเศร้า หรือถ้าจะเศร้าก็จะพยายามนึกถึงแต่สิ่งดีๆ เพื่อไม่ให้เธอมีพันธะ ผูกพัน ภาระ ความห่วงใย หรือการที่เราห่วงเธอไว้ก็คงไม่มีประโยชน์ เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เธอคงจะได้รับบุญที่เราทำให้เธอบ้างไม่มากก็น้อย...

ตอนนี้ยังเป็นช่วงที่ในทางพระพุทธศาสนา มีความเชื่อว่าเธอยังอยู่บนโลกมนุษย์ เราก็ได้แต่หวังว่าความรู้สึกเราคงส่งผ่านถึงเธอบ้าง...

เราไม่หวังถึงชาติหน้าว่าต้องเป็นอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งคือ เราเชื่อในความดีของเธอที่เธอทำในชาตินี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เรารับรู้มากจากคนอื่น หรือเรื่องที่เราเจอเธอกับตัว....เราหวังว่า สิ่งเหล่านี้จะทำให้เธอได้ไปสู่สุคติ และเกิดในที่ดีๆ หรือดีกว่าเดิมไปเรื่อยๆ ...

ตอนเธอยังมีชีวิตอยู่ เราก็คิดถึงเธอ .....
ตอนเธอจากไปแล้ว เราก็คิดถึงเธอ.....
อย่างที่บอกเสมอ เธอเป็นเพื่อนที่เรารักและจะนึกถึงตลอดไป....

จาก อีกหนึ่ง....


โดย: Florist Blossom วันที่: 14 มิถุนายน 2554 เวลา:22:18:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 
 

Florist Blossom
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add Florist Blossom's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com