ป้าแมวอยู่จังหวัดหนึ่ง แถว ๆตะเข็บชายแดนตะวันตกติดกับประเทศพม่าน่ะแหละค่ะ ก่อนหน้านี้เคยอยู่ในเมือง แต่เนื่องจากหุ้นส่วนชีวิตป้าต้องการย้ายมาอยู่บ้านเกิดของเค้าเรา มีที่ดินอยู่แปลงนึง ก็เลยพากันมาอยู่แบบสงบ ๆ เปิดร้านค้าขาย หน้าบ้านไปด้วยเนื่องจากติดกับถนนใหญ่ ส่วนพื้นที่หลังบ้านซึ่งเมื่อก่อนปล่อยให้ชาวบ้านปลูกข้าวโพดจนดินแห้งเสื่อมโทรมเสียหลายปีพอเราเข้ามาอยู่ ก็ใช้เวลาปรับสภาพดินนานพอสมควร ปัจจุบันกลายเป็นสวน ไม้ผลกินได้พวก มะม่วง มะพร้าว กล้วย ขนุน ไม้ไผ่ ชมพู่ฯลฯ โตพอให้ร่มเงาแล้ว

ป้ามีงานพาสไทม์เป็นทำงานประสานงานในองค์กร NGO เกี่ยวกับการให้การศึกษาเด็กชนเผ่าแห่งหนึ่ง ที่ไม่ใกลบ้านนักเพราะคิดว่าอย่างน้อยก็ยังได้ใช้ภาษาที่เรียนมาให้เป็นประโยชน์ และเป็นงานที่รู้สึกว่ามีอะไรอีกมากมายที่แม้จะอายุปูนนี้แล้วแต่เราก็ยังไม่เคยรู้อย่างลึกซึ้งไว้ว่าง ๆ จะเล่าประสบการณ์สนุก ๆ เกี่ยวกับการทำงานให้อ่านนะคะ