Group Blog All Blog
|
ก็ใช้ชิวิตอยู่ตามปรกติ
ก่อนวันที่ 24 มกราคม ก็ใช้ชิวิตอยู่ตามปรกติ ไม่มีแฟนไม่เดือดร้อน มีการมีงานทำก็อยู่ได้ และแล้ว
24 มกราคม ให้เพื่อนโทรมาขอเบอร์ 4 กุมภาพันธ์ โทรมาคุย 30 นาที 5 กุมภาพันธ์ โทรมานัดกินข้าว 11 กุมภาพันธ์ โทรมาคุย 58 นาที 12 กุมภาพันธ์ มารับที่อพาร์มเมนต์เพื่อไปกินข้าวที่ M แล้วต่อด้วยดูหนัง ระหว่างนั่งรอดูหนังก็พูดคุยนิดหน่อย แล้วตอนนี้ฉันกลับมานั่งเป็นบ้าเป็นหลังว่าเธอหายไปไหน แล้วนายก็หายศีรษะไปเลย ถ้าไม่คิดจะรักกันแล้วมาทำให้ฉันรักเธอทำไม
เธอเดินเข้ามาในชีวิตฉันทำไม ในเมื่อไม่คิดจะจริงจัง ทำไมต้องมาทำให้ฉันหวั่นไหวและยอมเปิดใจให้เธอ จนรักเธอทั้งหัวใจ คำพูดที่เคยพูดไว้พูดออกมาทำไม พูดว่าชอบแต่รักไม่ได้ ฉันก้อพยายามเข้าใจและยอมรับคนที่เธอไม่เคยลืมที่เธอเก็บไว้ในความทรงจำ ว่ามันเป็นอดีตลืมไม่ได้ไม่เป็นไร แค่ตอนนี้เธอมีแค่ฉันก้อพอ แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น เธอบอกว่าไม่คิดจะจริงจังพร้อมเอ่ยคำว่าขอโทษ เหตุผลเพราะว่าเธอรักใครไม่ได้แล้ว แล้วมายุ่งกํบฉันทำไมตั้งแต่เริ่มแรก มาทำให้ฉันรักเธอทำไม มาทำดีทำไม ฉันอยู่ของฉันคนเดียวก้อดีอยู่แล้ว แล้วเธอเดินเข้ามาในชีวิตฉันทำไม ทำไมต้องมาทำให้ฉันเสียใจ สำหรับเธออะไรๆมันคงง่าย แต่สำหรับฉันมันทรมาน ซึ่งไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ต้องใช้เวลาซักเท่าไหร่ ฉันถึงจะลืมเธอได้และลบแผลในใจให้จางลง
ต่างคนต่างอยู่อ่ะดีแล้ว
ต่างคนต่างอยู่อ่ะดีแล้ว ไม่ต้องมาเทคแคร์ดูแลจนเราต่างเผลอใจแล้ววันนี้มาบอกให้ตัดใจ มันง่ายนักเหรอกับการทำใจเนี่ยะ!!! ใจนะไม่ใช่กระดาษ แล้วก็อีกครั้งที่ฉันนั่งร้องไห้และคิดถึงวันเก่าๆของเรา ฉันไม่รู้ว่าฉันมีน้ำตา ให้คนที่ไม่ต้องการฉันทำไมไม่รู้ว่าเสียดายอะไรกับความรักที่เค้าไม่ต้องการ อาจเป็นวันที่ฉันอ่อนแอเกินไปที่ฉันทำได้ก็คงแค่ปิดไฟและเข้านอน ร้องให้หลับ เพื่อจะตื่นมาสู้กับวันต่อไป ตั้งใจใหม่ว่าจะไม่อ่อนแอหากว่ายังทำได้ไม่ดีพอ ก็คงไม่เปนไรทุกเช้าที่ตื่นมาก็แค่ต้องพยายามใหม่สักวันคงจะมีวันที่ได้ยินชื่อเค้ารับรู้เรื่องเค้าพูดคุยกับเค้าแล้วใจฉันไม่มีความรู้สึกมากมายเหลืออยู่ขอให้ฉันทำได้
พยายามแล้วนะ
พยายามจะอยู่คนเดียว พยายามไม่สนใจ
พยายามไม่เป็นอะไร ทำตัวเองให้แข็งแรง แต่ความรู้สึก...ก็ยัง ยังเหมือนเดิม ต่อให้ทุกอย่าง ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป... ทำไมต้องเสียน้ำตา อย่างง่ายดายให้กับเรื่องเดิมๆ รู้สึก...ไม่เข้าใจตัวเอง...ซักที... บางทีไม่รู้ทำไม ต้องเป็นคนที่อ่อนไหวทุกที ร้องไห้....กับเรื่องเดิมๆ อย่างนี้ พยายามดูแลตัวเอง พยายามหลุดพ้นไป พยายามจะทำยังไง ใจมันยังไม่แข็งพอ กับความรู้สึก...ที่ยัง ยังเหมือนเดิม ต่อให้ทุกอย่าง ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป.... ทำไมต้องเสียน้ำตา อย่างง่ายดายให้กับเรื่องเดิมๆ รู้สึก...ไม่เข้าใจตัวเอง...ซักที... บางทีไม่รู้ทำไม ต้องเป็นคนที่อ่อนไหวทุกที ร้องไห้....กับเรื่องเดิมๆ อย่างนี้ สุดท้าย..ยังคง อ่อนแอ
สิ่งที่ตัวฉันทำวันนนี้..
หลายคนอาจจะมองว่าฉัน โง่ หลายคนอาจจะมองว่าฉัน งมงาย หลายคนอาจจะมองว่าฉัน ทำร้ายตัวเอง หลายคนอาจจะมองว่าฉัน เวอร์ แต่สำหรับใครที่ยังไม่เคยเจอ..ไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไง ขอหลบไปพัก..เผื่อว่าจะดีขึ้น ขอหลบไปพัก..เผื่อว่าจะเข็มแข็งเหมือนเดิม ขอหลบไปพัก..ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานานไปนิด ขอหลบไปพัก..ถึงแม้ว่าจะลืมเค้าไม่ได้ -*- ขอหลบไปพัก..ถึงแม้ว่าสุดท้าย..ยังคง อ่อนแอ ขอหลบไปพัก..ถึงแม้ว่าน้ำตาไม่เคยหยุดไหล.. สักวันฉันคง ชิน ไปเอง..กับการยัง ร้องไห้ สักวันฉันคง ชิน ไปเอง..กับการยัง คิดถึง..คนคนเดิม สักวันฉันคง ชิน ไปเอง..กับการยัง รักเค้าอยู่ทุกลมหายใจ สักวันฉันคงชิน ไปเอง..กับการยัง รอคอยอย่างลมๆแล้งๆ นี่แหละ..ตัวคน..ของคนโง่..งมงาย..อย่างฉัน |
ขนนกกับดอกไม้
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |