• มาคุยกัน
• travel
• eat ;)

งานแต่งงาน...ที่ไม่ ธอ มอ ดอ... ยู๊ดดดด...อย่าคิดลึก ก้อแค่ ไม่ธรรมดา นิดหน่อยเองจ้า เจ้าสาวมีไม้ค้ำยัน เจ้าบ่าวหล่อหลาว ชาวญี่ปุ่น เอ๊ย..อันนี้มันหน้าหม้อนี่หว่า นี่ๆต้องอันนี้ แหม...ม่ายช่ายนี่ อาแปะ ล้อเล่นน่า เมื่อเดือนก่าๆที่แล้ว พี่รุ เป็นเพื่อนสมัยอยู่ โรงเรียน หอวัง และอยู่หมู่บ้านเดียวกะเราที่ หมู่บ้านพักรถไฟก.ม.สิเอะ จำเนียรกาลผ่านพ้นปู้น ตอนนี้พี่รุเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาพิการอยู่ที่ ราชสุดา โทรมาขอให้ช่วยเป็นพิธีกรฝ่ายหญิง ส่วนฝ่ายชายจะได้เพื่อนของเจ้าบ่าว... เรียวเฮ ชื่อของพระเอกงานนี้ แหม..งานหะ มู..หะ มู..ขนาดนี้ ยากกว่านี้ยังทำได้โลด..พอถึงใกล้วันงาน มีเมลมาเกือบทุกวัน มีสคริป มีบทพูด มีไฟล์ภาพ... ที่เปิดไม่ได้..มี มี มี และ มี...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย...ม่ายหวายน่อ พี่รุ..แหม๋วว่า พี่หาคนอื่นเถอะ..โห..เป็นพิธีกรงานเฟสปิคมาแล้ว ถวายงานหน้าพระพักตร์ หนูว่ามันยังไม่ยากขนาดนี้เลย แหม๋วจ๊ะ...เรียวเฮเขาอยากได้อะไรที่มันสมบูรณ์ และเพื่อนเขา...โรเจอร์เป็นเพี่อนสมัยเรือเยาชน ตอนนี้ทำงานอยู่แกรมมี่ เป็นโคโปรดิวเซอร์ ของคลื่นกรีนเวฟ จะเป็นคนเขียนสคลิปของงานทั้งหมด และเราก้อ ประเภทลูกหยอด พี่มองไม่เห็นใครเลย... แหมก้อเราตัวใหญ่บังคนอื่นหมดน่ะซี๊... ก่อนวันงานมีการซ้อมด้วยนะจ๊ะ...เอ้าเราก้อไป โ รเจอร์ตัวเล็กน่ารักกกกกกเทียบกับเราแล้วยังก๊ะเลขหนึ่งกะเลขศูนย์ และแล้ววันงานก้อมาถึงกรรมของเวร ต้องทำผม ก้อให้ร้านใกล้ๆทำให้ ซองเฮเคียว จอนจีอุน..แดจังกึม...ตาย แพ้อีชั้นหมด เพราะว่า..อีชั้น แดกจนอึ๋ม มาเองค้าไ ปถึงโรงแรมก่อนงานตั้งนานโค ตะ ระเพื่อเตรียมตัว.... แอ่น แอน แอ๊น..ทุ่มก่าๆ คนมาต็มงาน รวมๆเกือบ ยี่สิบประเทศ บ่าวสาวยืนถ่ายรูปอยู่หน้างาน อีชั้นกะโรเจอร์ เตรียมสคลิป เก้าอี้...เพราะว่าอาจจะยืนนานไม่ได้ เจ้าสาวพิการใช้ไม้ค้ำยัน เวลาจะไปไหน ถ้าไกลมากๆ หรือสูงมากๆ เจ้าบ่าวก้อจะแบกแบกจริงๆหรือไม่ก้อหิ้วปีกขึ้น โดยไม่ย่อท้อ เต็มใจอย่างยิ่ง...แหม..อีชั้นก้อน้ำตาย้อยซีคะ จะหาได้มั๊ยเนี่ย...หนักเกือบร้อย... เจ้าบ่าว อย่างน้อยต้องร้อยห้าสิบ งมเข็มไปเลยยยยยย และก้อมีการขึ้นมาให้คำอวยพร จากญาติ และเพื่อนๆ ตอนแรกอีชั้นคิดว่าจะต้องนั่งตลอดงาน แต่พอเสียงปี่เสียงกลอง ยืนอยู่บนเวที มันก้อสนุกมาก วัดจากตอนลงมา หลายคนมาพูดคุย..เก่งอย่างโน้นอย่างนี้ อีชั้นก้อต้องอธิบาย คนเก่งคือโรเจอร์ อีชั้นแค่มาตะล่อมให้ท่านๆโปกฮา ก้อเท่านั้นเอง...มาดามและแขกๆท่านก้อยังไม่หายจากความสนุกสนาน ขอบอกขอบใจกันใหญ่ งานเลี้ยง งานแต่งก้อคงจะไม่แตกต่างจากงานอื่นเท่าไหร่ แต่ความพิเศษ คือ การที่ทั้งสองฝ่าอุปสรรค เชื้อชาติ ความเข้าใจจากคน รอบข้าง และที่สำคัญคือคนในครอบครัวของพี่รุ ที่เขาอยู่ติดกัน ผู้หญิงพิการ การศึกษา การงาน ที่จะเติมเต็มก้อน่าจะเรื่องครอบครัวความรัก หนทางของสองคนยังอีกยาวไกล ความเข้าใจและการให้อภัยกันเป็นสิ่งจำเป็นที่สุด กว่าจะเสร็จงานสี่ทุ่มกว่าแล้ว...ต๊าย น้องอาร์ เดอะสตาร์ แล้วน้องบี้อีก...อีชั้นก้อ เผ่นแน่บบบบ มีเจ้าหน้าที่ของโรงแรมเดินมาส่ง พร้อมคุ๊กกี้งานแต่งอีกสี่กล่องเล็กๆ มาเรียกแท๊กซี่ ระหว่างเดินมาก้อคุยกันเรื่องฟุตบอล น้องเขาเป็นแฟน เชลซี อีชั้นก้อเลย เอ้าจะช่วยเชียร์นะ... แต่ น้องคะ ปีนี้พี่ดวงไม่ดีเลย เชียร์ทีมไหนทีมนั้น แพ้ ตลอดด เอาเป้นว่าพี่จะช่วยละกัน... คืนนี้ว่าจะเชียร์มิดเดิ้ลสโบรว์...ก้อคงจะรู้นะ ว่าใจจริงอยากให้ทีมไหนชนะ   Create Date : 23 เมษายน 2549     Last Update : 23 เมษายน 2549 16:58:03 น. Counter : 888 Pageviews.   9 comment Share Tweet

ดีใจจัง...ที่เกิดเป็น ตัวเอง :) เอ้าจริงๆนะจ๊ะ ไม่ได้เข้าข้างตัวเอง...วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า ก้อเลยมีเวลานั่งอ่านหนังสือ ที่อ่านประจำคือ คู่สร้างคู่สม ขวัญเรือน พลอยแกมเพชร และ ลิซ่า อ่านๆดู มีหลายเรื่องราวน่าสนใจ หมู่คนหลายหลากชนชาติ ล้วนมีปัญหา บ้างประสบเคราะห์ ตัวเราเอง เป็นผู้หญิง พิการ ทั้งๆที่ ใช้ชีวิตปกติ ไม่เคยเรียนโรงเรียนคนพิการ แต่ ให้ตายมันก้อ...หลีกไม่พ้น เพราะไปไหนมาไหน เราต้องมีไม้เท้าข้างกาย ต้องขอบคุณพระ ขอบคุณเจ้า ที่ให้เราเกิดในประเทศไทย และ ครอบครัวของเราที่ไม่เคยให้คำว่า พิการ มาขีดกั้นสิ่งต่างๆทั้งปวง ได้มีเพื่อนที่ดีมากมาย อยากไปไหน ก้อได้ไป เดินท่อมๆๆ หาของกิน ไปดูคอนเสริต์คนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรหลายๆอย่างโดยไม่มีใครมาคอย ห้าม ...อยากจะบอกว่า ครอบครัวใดก้อตาม ถ้ามีคนพิการอยู่ด้วย ถ้าเขาอยากทำอะไร ปล่อย เขาทำเถิด เพราะไม่มีใครจะอยู่กับใครตลอดชีวิต พ่อแม่ที่รักเรามาก ยังไม่อยู่กับเราเลย ต้องอยู่ให้ได้ด้วย ตัวเราเอง คิดถึงตัวเอง รักตัวเองให้มากๆ ถ้าใครมีคนที่รักอยู่ข้างๆก้อ ขอให้โชคดี วันหนึ่งวันใดเขาเปลี่ยนเป็นแบบอื่น ก้อต้องทำใจให้ได้ อย่าผูกตัวและใจไว้กับใคร ขนาดใจของเราแท้ๆ ยังไม่อยากจะอยู่กับตัวเรา แล้ว..... ใครเขาอยากจะมาอยู่กับเราล่ะจ๊ะ ไม่เศร้านะคนดีที่น่ารักทุกๆ คน พี่น้องฟ้า...นาตาลี รักทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ   Create Date : 16 มีนาคม 2549     Last Update : 23 เมษายน 2549 2:42:38 น. Counter : 1062 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ล่อของเขา ซ๊า...หมดเลย :) วันหยุดแสนสุขใจ.... วันเสาร์ ที่ผ่านมาได้หยุด นอนโก่งตูด ตื่นสายสบายแฮร์ แต่...ดูซิยังมีแต่อีก วิญญาณผีแม่บ้านเข้าสิง หงิงๆๆ ก้อเลยปัด รัง..เอ๊ย ปัดกวาดทำความสะอาดห้องน้อยคอยรัก ไม่ใช่ง่ายๆนะ ต้องอาศัยแรงกายแรงใจอย่างแรง กว่าจะเสร็จตั้งชั่วโมง น้ำหนักลดไปสี่ขีดครึ่ง อาบน้ำแต่งตัวรอเพื่อนมารับ ไปหาของเสวย ตรี..เป็นเพื่อนรุ่นน้องเขามี รถ..แฮ่ๆ ไปโน่นเลย หมู่บ้านสัมมากร เขามีร้านก๋วยเตี๋ยวเส้นปลา ออ รอ มอ มั่กๆๆ ฟาดซ๊าสองชาม และไปร้านขนม โห...ออ รอ มอ อีก... ไปอีกหาอีกร้าน ร้านขาไก่ ขายแต่ขนมขาไก่ สารพัดแบบ กิน กิน กิน กลับมาถึงบ้าน นอนหลับเอาแรง ตอนเย็น ไปบ้านลูกค้าชื่อคุณนีล เป็นคนอังกฤษ มาได้ภรรยาไทย แกอยากจะแสดงให้เราเห็น ฝี ที่มือของแก...ได้โลด เรื่องกินข้าน้อยบ่ยั่น หนีบไวน์แดงไปหนึ่งขวด คุณนีลทำอาหารเองใส่ผ้ากันเปื้อนเป็น เชฟ อย่างแรงอาหารเริ่มด้วย ซุปบล๊อคเคอรี่ ต่อด้วย ปลากระพงซอสขาว สลัดมะเขือเทศ แครอทนึ่งใส่เนย ตบท้ายด้วยสาลี่ตุ๋นไวน์แดงวิปครีม ระหว่างมื้ออาหาร อีชั้นก้อมี ยินโทนิค เติมเรื่อยๆๆๆ และ เรื่อยๆๆๆๆ จนหมดต่อด้วย ยินน้ำส้ม เรื่อยๆๆๆ..จนหมด สปายไวน์ดำ..ไม่ต้องทายเลย ได้เวลากลับบ้านซีคะ กินของเขาจนหมดทุกอย่าง อะฮ๊า...คุณนีลกะภรรยาน่ารักมากกกกกกก... แห๋มว คราวหน้ามาอีกนะ ผมจะเตรียมชุดใหญ่....โหยยยยยยย ยังไม่เข็ดอีกนะเนี่ย...แหมจะช้าอยู่ใย ได้ค่ะ ได้ค่ะ อีชั้นจะเตรียมฝนท้องไว้รอ กลับบ้านนอนอย่างแสนสุข นอนนับลูกหมูกระโดดข้ามรั้วไปสามสี่ตัวเอง ม่อยกะร่อก   Create Date : 12 มีนาคม 2549     Last Update : 23 เมษายน 2549 2:51:44 น. Counter : 772 Pageviews.   7 comment Share Tweet เหตุเกิด....เพราะอยากกิน อีสะเหล่อ..เออ เห่อ อีสะเหล่อ เออ เห่อ....เพลงของน้องเจโล ชุดใหม่ ฟังให้ตายก้อได้ทำนองแบบนี้ และ ด้วยท่วงทำนองคล้ายๆกับร้านอาหารจานด่วนร้านหนึ่ง มีชุดซุป ชุดสลัด ไก่ย่าง และ อื่นๆอีกมากมายในราคาที่แสนคุ้ม...ของเจ้าของแน่นอน และ เหยื่อโฆษณาหัวอ่อนอย่างอีชั้น ก้อไฝ่ฝันจะต้องไปอุดหนุนให้เขารวยขึ้นไปอีก ก้อหมายมั่นปั้นมือไว้นานแสนนาน บางคนอาจจะคิดว่า แหม..ทำยังกับเป็นอาหารวิเศษวิเสโส ก้องั้น..แต่แหมคุณขา ดูสายตาอ้อนวอนอีชั้นซีคะ...ทำงานเลิกไม่เหมือนชาวบ้านเขานี่คะ กว่าจะเลิก ร้านรวงก้อ โคลสอัพ..แปลว่า ปิด นะคะ ไม่ใช่ ใกล้ชิด ไอ้เพราะความอยากนี่แหละ เมื่อคืน น้องแมตตี้ ซึ่งอยู่ร้านติดกันมาพอดี ก้อเลย หนูขา ไปเราไปกันเถอะ ไอ้ร้านอีสะเหล่อ เออเห่อเนี่ย ใกล้สุด world trade รีบออกจากร้านตั้งแต่ยังไม่ใกล้เลิกเลย ..จุ๊ๆอ่ยาบอกเจ้านายหนาจ๊ะ...นั่งแท๊กซี่ รถก้อติด นี่หละกรรมของการออกก่อนเวลา ไปถึงก้อจะสามทุ่มแล้ว ... ใครจะรู้ การก่อสร้างจะกินตัวอาคารด้านใน...ขึ้นลิฟ..ผิดตัว ต้องออกชั้นห้า ไปต่ออีกตัว เพื่อไปชั้นหก...กึ่งจ้ำกึ่งเดินแบบเร็วๆของอีชั้น ก้อทำให้ รองเท้า หลุด ...หยุดใส่อยู่สองรอบ...การใส่รองเท้าไม่ใช่ง่ายๆ พอหลุด ครั้งที่สาม อีชั้น ไม่ใส่แล้ว ถือเดินเลย และภายในอาคาร กำลังก่อสร้าง ก้อมีมุมมืดหลายมุม บอกกะแมตตี้ว่า โห..ตอนที่เราถามพี่ยามว่า ร้านอยู่ตรงไหน พี่มองเห็นภาพ พาดหัวข่าววันรุ่งขึ้น พบศพสาวใหญ่..วงเล็บ ใหญ่มากกกกกก...นอนอืดอยู่ รองเท้าขาดกระเด็น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย....ให๊ ตัวเองนี่หว่า เล่าจบแมตตี้ ก้อบอกว่า พี่ๆแน่ใจหรือว่า พี่ยามจะกล้าทำพี่ แหม...แมต นะ แมต มาด้วยกัน และแล้ว ก้อมาถึงร้านจนได้ นึกภาพตามหนาจ๊ะ สาวใหญ่หนึ่งนาง เดินเข้าไปในร้าน ถือรองเท้าหนึ่งข้างไว้ในมือ เหงื่อซิ่ก ..น้องคะมาสองคนค่ะ...น้องเด็กเสริฟผู้หญิงสองคน มองหน้ากัน และ พี่คะร้านปิดแล้วค่ะ ... น้องขาพี่เดินหลง ....แต่พี่คะ เราปิดแล้วค่ะ ไม่เติมอาหารแล้ว ปิดแล้วค่ะ ..เสียงหลังเนี่ย บีบหัวใจมาก เป็นเสียงของคนที่น่าจะใหญ่กว่าอีน้องสองคนแรก ประชาชีที่อยู่ในร้าน หลายคนมองมาที่เรา..แมตตี้เหรอคะ...โน่นเลย..นอกร้านแอบมุมอยู่คะ....อายซีคะ ไม่ง้อก้อได้วะ ยังมีร้านใกล้ๆกัน....ติ่งติงติ๊ง..อย่าลืมสี..ทำภาษาวิบัติ ศรี...เวลาหิ๊ว ไปเลยอีชั้นกะแมตตี้ ตรงแห่นว เห็นอะไรในรูป ก้อชี้เอาๆ ชามะนาวกับน้ำผึ้งเชียงแสนโอ๊ยยยยยยยย..ออ รอ มอ มั่กๆ นั่นเป็นมื้อดึก ก่อนวอร์มอัพ บิ๊วอารมณ์สุดๆ เพื่อรอดูคู่ เบนฟิกา กะ เดอะค๊อป..เห็นลูกที่แถกออกไปตั้งกะห้านาทีแรก....ตายๆๆๆๆ แพ้แน่..จริงๆนะ ถ้าถากเสา แถกคาน จบแน่พี่เคร๊าช์ ใจจริงเชียร์อยู่นะ แต่ต้านทานความหล่อ หนูโน่ โกเมซ ไม่อยู่ไง...แอบปลื้มตั้งชาตินึงแล้ว...สรุป หงษ์ปีกหัก เห้นหน้าเจอราร์ดแล้วเซ๊งเซ็ง แอนด์สานสง เป็นว่าอิ่มท้อง อิ่มตาเหล่หนุ่มๆในจอ เหตุผลของการดูฟุตบอล ชอบคิดว่าตัวเองเป็นลูกฟุตบอลมีผู้ชายตั้งหลายคนแย่งกัน ถีบ เอ๊าก้อยังได้สัมผัสหนุ่มๆ แม๊จะจาก ฝ่าเท้า ก้อยอม   Create Date : 09 มีนาคม 2549     Last Update : 12 มีนาคม 2549 0:57:55 น. Counter : 773 Pageviews.   7 comment Share Tweet พระเจ้าลงโต้ด.... เมื่อเดือนที่แล้ว น้องบอนนี่ จากBangkok Postมาสัมภาษณ์ เรื่องเกี่ยวกับ การท่องเที่ยวของคนพิการ ถ้าสมมุตินะคะ สมมุติ คนพิการจะประเภทไหนก้อแล้วแต่ อยากมาไทยแลนด์แดนออฟสไมล์ แบบมาตัวคนเดียวมาโดดๆ หัวเดียวมาดุ่มๆ จะได้บ่...พร้อมทั้งโชว์รูปอีชั้นหรา..ขาดแต่ผ้าคาดตาเท่านั้น..วุ๊ยม่ายช่ายยยย...ก้อเตรียมรูปที่ไปยืนแอ๊คอาร์ตที่ฮ่องกง และ ก้อให้ความคิดไปว่า ททท...น่าจะมีส่วนที่ทำงานด้านฝึกนักศึกษาด้านการท่องเที่ยว และ มีใจรักการบริการ ต้องใช้ทั้งพละกำลังในการเข็นรถ หรือ เรียนภาษามือ ส่วนที่ต้องเกี่ยวข้องกับคนพิการ เพราะ คนพิการจากต่างประเทศเขามีรายได้ประจำจากรัฐบาล พอที่จะมาเที่ยวบ้านเราได้ เมื่อเทียบกับค่าเงินบาทของเรา พอหนังสือพิมพ์ออกไป ก้อมีลูกค้าของเรา เพื่อนๆเอเจ่น โทรมากิ๊วก๊าว... ไอ้เราก้อ หน้าบานน..ตัวพองงงงงงงง จากปกติ ซึ่งพองอยู่แล้ว และ วันร้าย วันหลอน ก็ เกิดขึ้น จู่ๆ ก้อมีผู้ชายปั่นวีลแชร์เข้ามาในร้าน ถามตั๋วไป ไคโร เราก้อกำลังโทรเช็คให้ ...ยู ว๊อน ทู ทราย อาหรับ แม๊น? ว๊อตตตตตต....ลมออกหู ย้อนมาออกปาก ทราย ทู คิล? ไม่ขงไม่ขายแล้วตั๋ว ไอ้บ้า...หล่อก้อไม่หล่อ นั่งรถเข็นไม่ว่า พิการไม่ว่า เพราะเราก้อพิการ แต่ แม่ม..ไม่ดูเลย เป็ด หรือ ไก่ ..เฮ๊อ...ที่บ่นๆมาเนี่ย อยากจะบอกว่า แม๊ถ้าหล่อซ๊ากหน่อยละก้อ โอว์เยส โอว์เยส โอ๊ โอ๊ เยส...พูดเล่นเราเป็นสตรีดีศรีสังคัง..เอ๊ยสังคม   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 17:46:06 น. Counter : 788 Pageviews.   0 comment Share Tweet 1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  31  32  33  34  35  36  37  38  39  40  41  42  43  44