• มาคุยกัน
• travel
• eat ;)

ดูลิโอ้...Duilio's อีกแล้ว พระเอกในท้องเรื่องนี้คือ คุณฟาน ไปหาอ่านได้ที่ตอน อุบัติเหตุที่เกิดใน...วันวิเศษ คุณฟานบินกลับมาพักผ่อนและเลี้ยงวันเกิดของแกเองที่ร้าน ดูลิโอ้ ลาภปากอีกแล้วจ้า มีเพื่อนแดงและอีกสองสาวซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มของคุณฟาน เราเคยเจอมาแล้วบ้าง จนเพื่อนแดงบอกว่า เพื่อนเรายังเป็นเพื่อนเรา แต่เพื่อนของแดงได้กลายมาเป็นเพื่อนเราไปแล้ว ด้วยว่าเพื่อนแดงไม่ชอบคบคนเย๊อะๆ มาร้านตอนบ่ายๆกับตอนค่ำ ได้เห็นบรรยากาสแตกต่าง ตอนเย็นมีหนุ่มเลี่ยนน้อยมารับออเดอร์... สรวลเสเฮฮาไปตามเรื่อง เป็นเวลา3ปีมาแล้วที่เราได้ร่วมงานวันเกิดคุณฟาน ก้อเลยบอกแกว่า เห็นมั๊ยพวกเราเหมือน4แองจี้ เพื่อนแดงเลยบอกว่า พวกเราคือ สเตฟานแองเจิ้ล คุณฟานก้อหัวเราะแก้มแดง ปิดท้ายด้วยกรั๊ปป้า อาหารอร่อย บรรยากาสสนุกสนาน อุดมไปด้วยเสียงหัวเราะ คุณฟานค่ะ ขอให้มีความสุขหน้าที่การงานเจริญก้าวหน้า ปีหน้า...เพื่อให้วันเกิดของคุณมีรสชาติ อย่าลืม...อย่าลืม สเตฟานแองเจิ้ลคนนี้น๊ะค๊ะ ทำเป็นเล่นไป คุณฟานอ่านภาษาไทยออกค่ะ   Create Date : 17 สิงหาคม 2550     Last Update : 17 สิงหาคม 2550 10:28:11 น. Counter : 827 Pageviews.   15 comment Share Tweet

ช่วงเวลาที่ดีที่สุด... ช่วงเวลาที่ดีที่สุด...ของตัวเอง 1.เป๊ะ...ต้องเป็นตอนเด็กๆ วันนั้นแม่หยุดขายของ โรงเรียนก้อหยุด แล้วฝนก้อตก แม่และน้องๆรวมทั้งตัวเรานอนเรียงกันดูสายฝนที่ตกลงมาผ่านบานเลื่อนที่บ้าน บ้านเป็นบ้านชั้นเดียวยกพื้น หลังบ้านจะเป็นป่าเป็นสวน มีกอผักตบ บางครั้งมีดอกผักตบออกสวยงาม จำได้ว่าไม่ได้คุยอะไรกันเลย พวกเราอายุไม่เกิน14-15 ไม่น่าเชื่อว่าจะเงียบได้ ปกติ3สาวจะคุยกัน ทะเลาะกันแต่บรรยากาสสวยงามจนเราเงียบ 2.ตอนที่พ่อซื้อจักรยานคันใหม่ แล้วพาเราขี่โชว์รอบหมู่บ้าน ไอ้เราก้อนั่งระวังๆมาก เพราะขาจะคอยแต่ไปหลุดใส่โซ่ตลอด เวลาที่ลมพัดใส่หน้า มันมีความสุขจริงๆเลย แล้วก้อไม่ได้นั่งอีกเลย ตอนนี้ได้แต่นั่งมอไซค์ 3.นึกก่อนน๊า...เวลาที่ได้กินของอร่อยๆ อะไรก้อได้ที่อร่อยล้ำอร่อยลึก... สำหรับตัวเอง ของบางอย่าง ไอ๊..กินไปได้ยังไง อ๊าว..ชั้นอร่อยของชั้นนี่หว่า อย่างวันก่อนไปร้าน BIG MAMA ที่อโศก ตอนที่น้องมาเสริฟร์ สปาเกตตี้คาโบนาร่า แล้วปิดชามด้วยแป้งนาน เพื่อให้ร้อน พอเปิดออก เราฉีกแป้งนานมาจิ้มเนย โอ๊ย...แป้งนานนุ่มกรุ่นเนยละเลียดอยู่ในปากเรา ตอนนั้นสวรรค์ชั้นไหนมิอาจรู้ได้ 4.นึกถึงตอนที่ได้ไปเที่ยว เอาแค่ว่าจะได้ไปไหนๆที่ไม่ใช่ที่ทำงานเท่านั้นแหละ ก้อมีความสุข แค่ได้ไปนอกเส้นทางจากบ้านไปที่ทำงานประจำ เราจะได้พบเจออะไรตั้งมากมาย ต้นไม้ต้นใหม่ รถคันใหม่ๆและเก่าๆ ผู้คนหน้าตาแปลกๆ รวมทั้งตัวเราก้อจะดูแปลกๆไปจากคนแถวนั้น...จิงน๊ะ ไม่เชื่อลองดูซิ เวลาไปไหนๆ แต่อย่าไปมองใครเขาด้วยสายตาแปลกๆน๊ะ อีชั้นไม่รับประกันความแข็ง 5.เวลาได้คุยกับหลานๆ เด็กๆเนี่ยเติมพลังให้เราได้อย่างมากเหลือเกิน อย่างตอนนี้หลานสาวหัดร้องเพลงฝรั่ง มั่วซ๊ะเย๊อะ ได้แต่ทำนองฮึมฮัมๆ เพลงซอมบี้งี๊ เวย์แบ๊คอินทูเลิฟฯลฯ แล้วเราก้อจะชอบแซวกับน้องว่า เด็กกรุงเทพฯวันหยุดเขาก้อไปว่ายน้ำกัน หลานเราก้อกระโดดลงคลอง เขาไปหาครูอ้วน ครูนกฯลฯ เราก้อมีครูปู่ ครูย่าเล่นใกล้ชิด 6.น่าจะเป็นวันไหนที่ได้ตื่นสายๆๆๆบิดขี้เกียจ โห...จะสายขนาดไหนเนี่ย หลายๆคนตื่นไปทำงานกันหมดจะครึ่งวัน แต่ชั้นเพิ่งจะขยับเปลือกตาขวาและซ้าย เอาน่า...ก้อวันที่ตื่นสายยยยบ่าย3โมง ไม่รีบไม่ร้อนอยู่ที่ห้องทั้งวัน 7.วิ๊ว วิ๊ว วิ๊ว เวลาที่ได้ดูหนังดีดี ไปคนเดียวตุเลงตุเลง ถือขนมหลายๆถุง น้องค๊ะ น้องขา พี่ฝากถุงไว้หน่อยหนาจ๊ะ ว่าแล้วก้อเข้าไปดูหนังอย่างมีความสุข หลายๆช่วงเวลาที่มีความสุขมักก้อจะนึกถึงคนในครอบครัว ยิ่งตอนที่ได้กินของอร่อยๆเมื่อก่อนก้อจะนึกถึงแม่ เดี๋ยวนี้ก้อน้องก้อหลาน ยิ่งเวลาที่ของนั้นอร่อยมากมาก ยังมีอีกหลายช่วงที่มีความสุข และเชื่อว่าความสุขอยู่รอบๆตัวเราเสมอ ถ้าใจเรารู้จักพอ รู้จักรัก รู้จักให้ โดยไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน ความรัก ความสุข ช่วงเวลาที่ดีที่สุดก้อ... เวียนวนไม่ห่างหายไปจากเราเลย   Create Date : 08 สิงหาคม 2550     Last Update : 8 สิงหาคม 2550 17:16:11 น. Counter : 785 Pageviews.   27 comment Share Tweet

เรื่อง...เครื่องสำมะคัน นางเอกในตอนนี้ชื่อว่า หนุ่ย สาวงามจากเมืองแพร่ แต่ชั้นชอบเรียกว่า นุ๊ยหนุ่ย เวลาที่เม้าท์ทางโทรศัพท์ หนุ่ยแต่งงานกับสามีชาวเยอรมันไปอยู่เมืองดุสเซลดอพ มีลูกสาวสุดงามหนึ่งนาง น้องนาตาลี โตขึ้นไม่แคล้วเวทีใดเวทีหนึ่งแน่นอน แต่อย่าเวทีเดียวกับป้าน๊ะลูก รู้จักกันกับหนุ่ยมากกว่า10ปี สมัยที่ยังทำงานอยู่ที่เก่า หนุ่ยเป็นรีเซฟชั่นโรงแรมอยู่ติดกับร้านอาหารที่ทำงานเก่า สมัยเมื่อทำงานที่นั่นใหม่ๆ หนุ่ยมักจะมาขออุ่นอาหารที่ร้าน และมีช๊อกโกแลตมาเป็นของฝากเสมอ ซึ่งเราก้อ เอ๊อ...เมื่อไหร่เราจะได้ของฝากแบบนั้นบ้างน๊อ จนเวลาผ่านไป ของฝากสารพัดแบบเราก้อได้รับเช่นกัน จนหนุ่ยจะแต่งงาน จึงมาบอกให้ไปเป็น เถ้าแก่5555 แหม...ไม่มีอะไรหรอก เป็นเพราะว่า พูดกับพี่น้องและว่าที่เจ้าบ่าวของหนุ่ย ภาษาเดียวกัน จนหนุ่ยแต่งงานย้ายไปอยู่ที่ เคฟเวล่า ใกล้ๆชายแดนของฮอลแลนด์ ขับรถไป30นาที ถ้าเป็นบ้านเราก้ออ.แม่สอด จ.ตาก ตอนท้องนาตาลี หนุ่ยกลับมาทำเอกสารได้มาพักด้วยกัน ทีพักเก่าตอนนั้นอยู่ชั้น4 แต่มีลิฟท์ ข้างล่างตรงหัวมุมถนน จะมีร้านเหล้าอยู่ตลอดทาง เสียงจะดังมาบ้าง นอกจากวันไหนที่มีการทะเลาะตบตี ก้อจะดังมาถึงข้างบน ปกติสมัยก่อนตอนทำร้านอาหาร จะเหนื่อยกลับดึกและหลับเป็นตาย ช่วงที่หนุ่ยมาพักด้วย แป๊บก้อจะ พี่แหม๋ว... แล้วหนุ่ยก้อจะชะโงกหน้าออกไป รายงานข่าวช่วงตี3บ้าง ตี4บ้างเป็นประจำ หรือบางวันมีของแถม เป็นส้ม ปาใส่ฝูงชนด้านล่าง ปาเสร็จ ก้อรีบหมอบ เฮ๊อ...ก้อเลยไม่แปลกใจเลยว่า ด.ญ.นาตาลี ก๊อปแม่จนหมดทู๊กอย่าง ช่างพูดช่างจำนรรจา รักสวยรักงาม ฯลฯ เมื่อต้นปีหนุ่ยก้ออยากจะทำงานบ้าง นวด... นวดไทยเรานี่แหละที่หนุ่ยพอจะทำได้ ด้วยว่ามีใบประกอบจากสถาบันอันเลื่องชื่อ ห้องด้านล่างปรับสภาพตกแต่งนิดหน่อย เครื่องนวด ยาหม่อง ยานวด ซีดีเพลงไทยฯลฯ ของส่งไปจากที่นี่ พิมพ์นามบัตรไปฝากตามร้านที่รู้จัก จนตอนนี้มีลูกค้าประจำมากมาย และหนุ่ยก้อจะโทรมาเม้าท์ทุกวัน มีขำขำกันระหว่างเราคือ ป้า... อีหยัง วันนี้เหยียบตายไปกี่ศพ อย่า...อย่าเอาไปพูดเลียนแบบนะค๊ะ สงวนลิขสิทธิ์ หนุ่ยก้อจะ55555 ปีที่แล้วได้ไปเยี่ยมหนุ่ย หมู่บ้านเล็กๆใครไปใครมาหนุ่ยบอกว่า รู้กันทั้งหมู่บ้าน ตอนที่ไปไม่ได้เอาวีลแชร์ส่วนตัวไป หนุ่ยไปยืมร้านคุณลุงขายยาให้ ไปไหนมาไหนหนุ่ยกับไรเนอร์...หรือพี่ไรทร์ ก้อจะเข็นให้เรานั่ง เหตุการณ์ประทับใจมากๆเลยคือ ช่วงต่อรถไฟจากSt.GoarมาKevelaerเหลือเวลา4นาที ช่วยคิดสภาพตอนนั้นหน่อยเหอะ เด็ก พ่อแม่ อีชั้นนั่งรถเข็น หอบสัมภารก พี่ไรทร์วิ่งเข็นรถตูดบิด ปากเราก้อร้องขอทางไปตลอด รอดดดดด ค่ะ หวุดหวิด กลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน พี่ไรทร์นั่งอัดบุหรี่ไม่พูดไม่จา หนุ่ยกะชั้นต้มมาม่ากินกัน รุ่งขึ้นเราก้อไปกินอาหารใกล้นั้น และเข้าไปในเมืองอีกรอบ ก่อนเตรียมตัวบินกลับมาเบอร์ลิน ตอนจะกลับนาตาลีเด็ดดอกกุหลาบมาให้ เราก้อม้วนผมและเสียบไว้ด้านหลัง อีตอนที่รอให้เจ้าหน้าที่มารับออก ผู้โดยสารคนอื่นเดินผ่านเราเขาก้อคงคิด คุณป้ามาจากฟาร์มไหนฮ๊า เมื่อวานนี้น้องอีกคนที่รู้จักกลับมาจากเยอรมัน ก้อได้ของฝากที่หนุ่ยเมล์ไปให้ ชุดชั้นในค่ะ ซึ่งถ้าซื้อที่นี่ sizerพี๊เศษ มันจะแพงมากกกกกก ก้อได้ของแถมมาอีกเช่นเคย ตามประสาผู้มีบุญญาพิการ หนุ่ยเป็นผู้หญิงไทยคนเดียวในหมู่บ้านเล็กๆนั่น แต่ความขยันและตลกไปกันได้ดีมาก ใครอยากได้อาหาร ได้เค๊ก ออกงานบุญงานโรงเรียน หนุ่ยจัดให้ ไม่มีรังเกียจรังงอน พ่อสามีที่อยู่บ้านเดียวกัน ไม่มีปัญหา อาหาร3เวลา ยาอีกต่างหาก แถมตอนนี้มีหน้าที่ประจำตำแหน่ง ยาม คอยเช็คเวลาลูกค้ามาและไปออกไปดู กท.รถของลูกค้า ช่วยกันทำมาหากินดีมากมาก ส่วนนาตาลีและพี่ไรทร์ก้ออยู่ฝ่ายสนับสนุน ไม่รบกวนเวลาหนุ่ยมีลูกค้า กะว่าอีก2ปี ตอนที่พี่ไรทร์อายุครบ50 คงจะได้ไปหาหนุ่ยและครอบครัวอีก แต่กว่าจะถึงป่านนั้น หนุ่ยและครอบครัวก้อต้องกลับมาเยี่ยมญาติๆและเพื่อนที่นี่ อ้อ...มีสัญญาณว่าอาจจะได้กลับมาเร็วขึ้น ถ้าบ้านที่เชียงใหม่ขายได้ ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นของขวัญแต่งงานจากพี่ไรทร์ให้น้องหนุ่ย ประเดี๋ยวก้อต้องรอรับโทรศัพท์ รายงานเรื่องเครื่องในใส่พอดีทุกอย่างจ้า   Create Date : 04 สิงหาคม 2550     Last Update : 4 สิงหาคม 2550 20:05:19 น. Counter : 730 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ความสำราญ...กับ8ปีที่เบิกบานใจ สวัสดีค่ะ...ในวันที่ฝนตก จริงๆก้อตกทุกวันนั่นแหละค่ะ วันนี้เป็นครบรอบ8ปีที่ทำงานที่นี่ ฮิ๊ว ดีใจที่ยังมีงานทำอยู่และยังรักงานที่ทำอยู่เหลือเกิน ถึงแม๊...บางวันปัญหามันจะ แต่หนูก้อยัง สู้ สู้ ค่ะ เมื่อ3-4วันที่แล้วได้พักตับ ไปไม่ไกล้ไม่ไกล โรงแรมที่พักน่ารัก มีสระว่ายน้ำและรายรอบด้วยสวนร่มรื่น ได้ไปดูโชว์สาวประเภทสอง ตอนที่รถมารับเขาต้องไปรับโรงแรมอื่น เราก้อถือโอกาสได้ดูความเป็นไปในเมืองไปด้วย โรงแรมไหนอยู่ซอยไหน ถนนหนทางขุด ปะ ซ่อมท่อ วางท่อ ให้คึ้ก เมืองที่พัฒนาอยู่แล้ว ก้อพัฒนาไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด มันจะไปถึงไหนน๊อ กินอาหารเย็นก้อร้านน่ารักๆแถวนั้น น้องเด็กเสริฟ์ก้อบอกว่า ช่วงนี้คึกคักดี เพราะ พี่หลับ พี่เลี่ยน และอีกหลายๆพี่มากันคับคั่ง ตลาดการท่องเที่ยวของบ้านเรายังอยู่ได้อีกนาน มองจากตัวเองที่ทำงานด้านนี้มา8ปี คนไทยน่ารักหนาจ๊ะ ถ้าไปเทียบกับเพื่อนบ้านเราอีกหลายๆชาติ ประสบการณ์จากตัวเองที่ลูกค้าลืมของ หรือ ต้องคืนเงินค่าตั๋วที่เขาฝากไว้ บางคนลืมไว้ตั้ง4-5ปี เราก้อเก็บไว้ให้ พอเขาเปิดประตู เราก้อ คุณ....มีเงินอยู่กับชั้นน๊า เท่านั้นเท่านี้ เขาก้อโฮ่.... ตราบใดที่เราซื่อสัตย์กับลูกค้า เขาก้อไม่ทิ้งเรา มีบางคนน๊ะ...คุณแพงกว่าเจ้าอื่นนะ แต่ ผมก้อซื้อกับคุณ แห๊ม...คุณขา อีชั้นน่ะ กินซีฟู๊ดทู๊กวันค่ะ ก้อว่าไป๊ บอกแล้วว่าไปพัก ไม่ทำอะไรกันเลย กิน นอนคุยกัน เล่นน้ำ...สระเด็กค่ะ โหย...สระผู้ใหญ่ม่ายหวายน่อ เด็กๆลูกครึ่ง ลูกเสี้ยว เต็มเสี้ยว เล่นกันซ๊า แค่ได้อยู่ในน้ำผ่อนคลายร่างกายก้อมีความสุข โดยลืมไปเลยว่า ขึ้นจากน้ำมันจะ ดำ ด๊ำ ดำ โห...จะไม่ให้ ดอ อำ ดำ ได้อย่างไร ..... เล่นแช่อยู่ในน้ำตั้ง5-6ชั่วโมง มีคนส่งข้าวส่งน้ำ ขากลับแวะซื้อของอร่อย คราวนี้ไม่เสียสติซื้อซี๊ซั๊ว แค่แจงร้อน40ไม้กับน้ำพริกไข่ปู10ชุดเอ๊ง โหย...ญาติเย๊อะน่อ แบ่งกันหาความสำราญใส่ปากใส่ท้อง ตัวเรามีความสุขคนเดียวได้อย่างไร ของแบบนี้ต้องแบ่งๆก๊านนนน555555   Create Date : 01 สิงหาคม 2550     Last Update : 1 สิงหาคม 2550 19:29:17 น. Counter : 730 Pageviews.   15 comment Share Tweet

ผ้าปูสีชมพู...ซ๊าธุฝนอย่าตก อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน และตกหนักๆแถบๆเที่ยงมา2-3วันแล้ว เมื่อวานตอนฟ้าฝ่าดังสนั่นหวั่นไหว ว๊าย... ไม่ได้สาบานกะใครหนาจ๊ะ ว่าจะรักคุณคนเดียว ตอนนี้ถ้าฝนตกหนักๆละก้อ อยู่ให้ห่างป้ายโฆษณาไว้เป็นดีที่สุด เราเตือนท่านแล้ว สมัยก่อนเมื่อยังมีเวรมีกรรมกับการซักผ้า เวลาฟ้ามืดมาเนี่ย ผ้าชั้น.. ผ้าชั้น... ใครจะเก็บให้ไหมหนอ??? และกระเถิบไปก่อนหน้านั้น ตอนเด็กๆน้องสาวจะชอบใส่รองเท้าผ้าใบ ทีนี้ฝนตกมันก้อจะอับชื้น ไม่แห้ง ทำไงรู้ไหมจ๊ะ...ปิ้ง ใช่ค่ะ ปิ้งแบบปิ้งปลาไงล่ะ ตะแกรงที่ใช้ปิ้งรองเท้า ก้ออันเดียวกับที่ใช้ปิ้งปลานั่นแหละ แต่เช็ดล้างทำความสะอาดก่อนเอาไปปิ้งปลาจ้า ฉะนั้นสมัยก่อนใครที่ติดใจลาบปลาของแม่อีชั้น แล้วเครื่องในของสาวๆก้อไอ้นั่นแหละค่ะ ตัวไหนเราชอบเราก้อจะใส่มันอยู่ตัวเดียว ใช่ปะ ทีนี้มันก้อไม่แห้งสมใจเราซักที ที่บ้านเราก้อใช้วิธี เอาแขวนใส่ไม้แขวนเสื้อ แล้วเอาสอดกับซี่พัดลม แล้วเราก้อได้ใส่สมใจนึก สมัยนี้เครื่องซักผ้าไม่แพง ปัญหาแบบนี้หลายๆบ้านก้อหมดไป รวมทั้งตัวเองด้วย ไม่ใช่ที่บ้านมีเครื่องนะ แต่ให้น้องคนที่เขาเป็นผู้จัดการส่วนตัวทำให้ ต้องบอกว่า โชคดีมากๆที่น้องเขารับทำให้หมดทุกอย่าง ทำกับข้าวที่มีสารอาหารครบ เรื่องเสื้อผ้า ทำความสะอาดห้อง ตัวเองมีหน้าที่แค่ ไปทำงาน วันก่อนน้องเขาเห็น ผ้าคลุมเตียงมาขายที่ตลาดนัด ลวดลายน่ารัก และไม่แพง อันนี้สำคัญกับกระเป๋า55555 ก้อเปลี่ยนให้ ทีนี้ครบชุดผ้าปู ผ้าคลุม ปลอกหมอน มันเหมาะเจาะพอดี คงจะนอนหลับฝันดี ถึงวันที่น้องเขาต้องมาทำความสะอาด ทำเสร็จก้อเลยนอนพักที่ห้อง น้องเขาเล่าว่า เหมือนผีอำ ลุกไม่ขึ้น ได้ยินเสียงข้างนอก แต่ขยับตัวไม่ได้ ก้อเลยท่องนะโมแป๊ปนึง ก้อลืมตาได้ เราก้อเลยบอกว่า อาจจะเป็นเทวดาอารักษ์ มาขอบคุณที่ทำให้บ้านช่องสะอาดสะอ้าน โหพี่แบบนี้อย่ามาบ่อยนะ หนูไม่ชอบ พี่ก้อไม่ชอบเหมือนกันจ้า ไม่ได้กลั๊ว ไม่ได้กลัว แต่ไม่จ๊อบ ตอนนี้เหมือนตัวเอง วัยกลับ คือชอบอะไรก้อเป็น สีจมปู...แชมพู เอาเป็นว่า ถ้าท่านเทวดาอารักษ์จะมาเยี่ยมหนูละก้อ ขอสไบเป็นสีชมพูนะคะ จะได้ตั้งตัวทัน ปลายสัปดาห์จะไปเซิ้งกะพี่เลิฟ เพื่อนเลิฟ สำเริงสำราญทัวร์ กิน นอน แช่น้ำ ฝนตกเราก้อไม่กลัว แต่ถ้าจะให้ดี ลูกขอหล่ะค่ะ ซ๊าก2-3วัน ขอให้ลูกเหยียบย่างไปที่ใด แห้งสนิท ไม่ได้เห็นแก่ตัวเล๊ย พับเผื่อย   Create Date : 26 กรกฎาคม 2550     Last Update : 26 กรกฎาคม 2550 14:37:54 น. Counter : 773 Pageviews.   18 comment Share Tweet

• พุกไม้
• ดาริกามณี
• ชมพู่มะเหมี่ยว
• EyE[s]
• ตากล้อง
• Q.NUH
• nattabe
• ชลสิทธิ์
• aston27
• LASIP
• tk_station
• มินทิวา
• azamiya
• deco_mom
• ...วัยกลางคน...
• kchai
• My_Sanctuary
• KhunnongOrn
• เหนือฟ้า พาไป
• nutthed
• แอบชอบ คห. ข้างล่าง
• กะว่าก๋า
• I am just fine^^
• pimpagee
• jqclub
• หมอหมู
• wbj
• กระติ๊บน้อย
• Webmaster - BlogGang

• รหัสไปรษณีย์
• BlogGang.com