BlogGang.com : : ด้วยรักและผูกพัน

40 วีค - Welcome Harley to the world !!

อา. 24 มิ.ย. 55

เช้านี้ดูเฮียพอร์ชจะตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน ตื่นมาตั้งแต่ตี 5 ปะป๊ามะม๊าตื่นตามเสียงอู้ๆของเฮียพอร์ช

หลังจากอาบน้ำแต่งตัว เก็บสัมภาระสำหรับไปอยู่รพ.และได้ฤกษ์ดีออกจากบ้านกันตอน 8.00 น.

ปะป๊าไปรพ.กะมะม๊าสองคน ต้องฝากเฮียพอร์ชไว้กับอากงอาม่าที่บ้าน ไปถึงรพ. 9 โมง มะม๊าเข้าไป observe อาการในห้องเตรียมคลอด (รอบนี้คล่องละ รู้ step ^^) นอนวัดอาการท้องแข็งอยู่ซักพัก พยาบาลเดินเข้ามาบอกว่า ท้องแข็งเป็นระยะเลย เด๋วจะให้คุณหมอมาดูว่าจะให้นอนสังเกตุการที่นี่ หรือย้ายไปห้องหลังคลอดได้ หมอมาดูแล้วสรุปว่าสถานการณ์ไม่น่ามีอะไร ให้มะม๊าย้ายไปนอนห้องหลังคลอดได้

ไปถึงปะป๊ากำลังโซ๊ยข้าวอยู่เลย

บ่ายนี้เราเลยนอนหลับกันไปด้วยความเพลีย

กลางคืน ปะป๊ากลับไปดูลูกพอร์ชที่บ้าน จับอาบน้ำ กินนมให้ลูกนอนกับอากงอาม่า

จ. 25 มิ.ย. 55

กระบวนการเริ่มขึ้นตั้งแต่ตี 5 พยาบาลมาสวนก้นให้ 6 โมงเช้ามาใส่สายน้ำเกลือ หลังจากนั้นก็เป็นช่วงเวลาแห่งการรอคอย เราได้คิวผ่าาคิวที่ 4 ก็น่าจะประมาณ 11 โมง ระหว่างรอ ดูหนังเรื่องอินเดียน่าโจนส์กัน ดูไปขำกันไปฮาดี (ชิลล์กันมาก แบบไม่มีตื่นเต้นว่าอีกไม่กี่ชม.ก็จะขึ้นเขียงแล้ว ^^')

11 โมง พยาบาลแท็กทีมกันเข้ามาเลย มาสวนปัสสาวะ หลังจากนั้นก็มีรถเข็นเตียงมารับ ไอ้อารมณ์ชิลล์เมื่อกี๊ ชักเริ่มป๊อดละ ต่อให้เป็นครั้งที่สองแล้วก็เถอะ ก็ตื่นเต้นนะเฟ่ย ->__<- ปะป๊าตามไปส่งจนถึงหน้าห้องผ่าคลอด ไปถึงเค้าให้ไปนอนรอก่อน รอบนี้ชักเอะใจ ทำไมเราไม่ง่วงนอนฟระ เลยถามพยาบาลว่า ไม่ให้ยาที่ทำให้ง่วงหรอ (ครั้งที่แล้วจำได้ว่ามีพยาบาลมาฉีดยาให้ แล้วเราก็รู้สึกง่วงอ่ะ) พยาบาลบอกว่าไม่มีค่ะ จะให้หลังผ่าเสร็จแล้ว ได้ยินดังนั้น มะม๊าเกิดอาการป๊อดขึ้นมาอีกทันที ถ้าวัดชีพจรตอนนี้คงเต้นเท่ากับนักวิ่งร้อยเมตรอ่ะ และเพื่อลดความตื่นเต้นของตัวเองลง มะม๊าเลยต้องสะกดจิตตัวเองให้หลับแทนการใช้ยา และก็ได้ผล หลับจริงด้วยอ่ะ แม่เธอมันขี้เซาได้โล่เจงๆ

สักพักก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่า นอนๆอยู่ก็มีคนมาวัดความดัน มีหมอมา block หลัง รอบนี้ตะแคงตัวกลับช้าไปหน่อย เลยชาข้างซ้ายมากกว่า 5555 หมอเลยต้องเอาผ้ามาหนุนข้างซ้ายให้สูงกว่าข้างขวาสักพัก จะได้ชาเท่ากัน อ้อ..ลืมบอกไปว่า รอบนี้นอกจากจะไม่มียานอนหลับแล้ว รอบนี้ไม่มีการใส่ท่ออ๊อกให้ด้วย ->_<- นี่จะเอาแบบเล่นจริงเจ็บจริงกันเลยช่ายมั๊ยยย ...>____<...

กระบวนการผ่าก็เริ่มไปเรื่อยๆ มะม๊ารู้สึกตัวอยู่ตลอด สักพักเริ่มเกิดอาการผะอืดผะอม พยายามจะอ้าปากบอกพยาบาล สักพักก็ดีขึ้น ได้ยินหมอตั๊วคุยกะพยาบาลว่าให้ถ่ายรูปให้ด้วย นี่เป็นหลานผม

นอนรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของมือหมอตรงท้องซักพัก ก็รู้สึกจุกเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง อุแว๊ๆๆ และมะม๊าเธอก็ดราม่าอีกแล้ว น้ำตาพรากกกก

ดช.ภาคินเกิดเวลา 12.23 น. ได้ยินเสียงพยาบาลบอกว่าตัวใหญ่ น่าจะ 3000 up สักพักได้ยินเสียงพยาบาลบอกว่านน. 3,390 กรัม แล้วก็ได้ยินพยาบาลช่วยกันถ่ายรูปหล่อๆของลูก ประมาณว่าเอามุมนี้ๆ ^^'

หลังจากนั้น พยาบาลก็เอาลูกมาให้มะม๊าดู เด็กอะไรไม่รู้น่ารักแต่เกิด ตัวขาวจั๊วะเลย พี่พยาบาลเอาลูกมาให้มะม๊าหอม ตอนหอมรับรู้ถึงไออุ่นของตัวลูกตัวเลยอ่ะ หอมไปน้ำตาก็พรากไป มันซึ้งอ่ะ อยากเอาหน้าแนบกับลูกให้นานกว่านี้ อยากหอมลูกมากกว่านี้ ระหว่างนั้น ก็มีช่างภาพจำเป็นแชะรูปตลอด (ในใจก็แอบคิด.. หน้าตรูจามันไหมเนี่ย น่าจะซับมันให้นิดนึงก่อนก็ยังดี 5555)

จากนั้น พยาบาลก็เอาลูกออกไป และก็ถึงช่วงเวลาเย็บแผล ซึ่งใช้เวลานานกว่าช่วงเอาลูกออกมา (ท้องนี้มะม๊ายังไม่ทำหมัน แบบขอกั๊กเอาไว้เผื่อน้องของลูกจะมาน่ะ

) ช่วงเย็บแผล มะม๊ามีอาการคลื่นไส้อีกครั้ง และครั้งนี้ก็อาเจียนออกมาเลย แต่ไม่มีแรงเบ่ง เพราะช่วงท้องชาอยู่ อาเจียนออกมามีแต่น้ำลาย พยาบาลเอาถาดมารองให้ สักพักก็ดีขึ้น

หลังจากเย็บแผลเสร็จ ก็ถูกเข็นให้มานอนเฝ้าดูอาการหลังผ่า ระหว่างนั้นมะม๊าก็งีบหลับไป พอตื่นขึ้นมา ก็มีคนเข็นเตียงมะม๊ากลับไปห้องพักหลังคลอด ตอนออกมาจากห้องผ่า เจอปะป๊ายืนรออยู่ ดีใจจัง

กำลังใจที่สำคัญที่สุดก็อยู่ตรงนี้แหละ ^^ ถามปะป๊าว่าลูกอยู่ไหน ปะป๊าว่า อยู่ห้องเนอสข้างบนแล้ว ไม่ต้องห่วง

ไปถึงห้อง พยาบาลเข็นลูกมาให้ มะม๊าไม่ง่วงเลยนะ นอนคุยให้ปะป๊าฟังว่าตอนคลอดเป็นยังไงมั่ง จนปะป๊าบอกให้นอนพักได้แล้ว 555

เย็นปะป๊ากลับไปดูลุกหมูที่บ้าน พร้อมกับถ่ายรูปน้องลูกหมีไปให้ที่บ้านดูด้วย ส่วนมะม๊าก็หลับไปด้วยความเพลีย ^^'

อ. 26 มิ.ย. 55

มะม๊ายังต้องให้น้ำเกลืออยู่ แต่มะม๊าพยายามเอี้ยวซ้าย เอี้ยวขวาทั้งวัน จะได้ฟื้นเร็วๆ แถมมีลุกขึ้นนั่งเป็นระยะด้วยนะ พยาบาลเข้ามาเห็นบอก ไม่ต้องขนาดน้านคุณแม่ แค่เอี้ยวตัวก็พอ ยังไม่ต้อง advance ขนาดลุกขึ้นนั่ง เด๋วเจ็บ 555 (ก็มะม๊าอยากฟื้นเร็วๆนี่น่า

ช่วงบ่าย พยาบาลเอาลูกมาให้ดูดนม น้ำนมมะม๊าเริ่มมาละ ดูดกันเกือบตลอดช่วงบ่ายเลย จนมะม๊าจะสลบ (ตอนลูกดูดนม มันปวดบีบมดลูกด้วยไง) ตอนเย็นเลยเอาลูกไปฝากพี่พยาบาล แล้วมะม๊าก็นอนพัก อ้อ..บ่ายนี้ หมอตั๊วเอารูปที่ถ่ายในห้องคลอดมาให้ด้วย น่ารักมากๆๆๆๆอ่ะ

very impressive ขอบคุณหมอมากๆๆค้าบ

พ. 27 มิ.ย. 55

วันนี้เอาสายน้ำเกลือออก มะม๊าเลยพยายามลุกเดินทั้งวัน กลางวัน ไปเอาลูกมาฝึกท่าให้นม เรายังไม่เข้าล็อคกันเท่าไหร่ ต้องให้พยาบาลช่วยจับเข้าให้ ตอนเย็นปะป๊ามา surprise ด้วยการพาเฮียพอร์ชมาหาลูกด้วย ชื่นใจอ่ะ

ดูหน้าอาเฮียเธอตอนเห็นน้องครั้งแรกสิ งง.......5555

มีแต่คนบอกว่าลูกทั้งสองเหมือนแฝดคนละฝา มะม๊าเลยเอารูปทั้งสองมาเทียบให้ดูซะเลย ^^

พฤ. 28 มิ.ย.55

วันนี้คุณหมอให้ตรวจค่าตัวเหลืองลูกซะหน่อย (เจาะโรคเอ๋อกะไทรอยด์ด้วย) บ่ายผลออกมาปรากฎว่าค่าตัวเหลืองอยู่ที่ 10.4 สูงนิดหน่อย เลยต้องอยู่ follow up ต่อพรุ่งนี้ วันนี้มะม๊าก็ไปเอาลูกมาเลี้ยงเองอีกวัน เราพยายามฝึกท่าให้นมกันอยู่ จะบอกว่าลูกหมีเป็นเด็กที่ดูดเก่งมั๊กๆ เจอล็อคเข้าปุ๊บ ดูดจ๊วบๆปั๊บ อ้าปากซะกว้างเลยลูกแม่ ^^ มีแต่แม่มานนั่นแหละ ที่ยังหาท่าไม่ได้

ตอนเย็นปะป๊าพาอากงกะอาเฮียมาหาลูกอีกวัน อากงมาเป่ากระหม่อมให้ลูกด้วยน้า

ศ. 29 มิ.ย.55

วันนี้ follow up ค่าตัวเหลือง ผลออกมาปกติละ หมอให้กลับบ้านได้ ขำตัวเองตอนลูกถูกเอาไปเจาะเพื่อดูค่าตัวเหลือง มะม๊าก็ตามไปดูไงแต่ยืนเกาะกระจกอยู่นอกห้อง พอพยาบาลเจาะที่แขนลูกมะม๊าก็แบบ..จะร้องให้ตามอ่ะ เห็นลูกอ้าปากแล้วก็ได้ยินเสียงร้องลั่นเลย ระหว่างนั้นก็คุยโทรศัพท์กับปะป๊าไปจะร้องไห้ไปว่าเนี่ยลูกถูกเจาะ ร้องไห้ใหญ่เลย สงสารเค้าอ่ะที่ต้องมาถูกเจ็บตัว สักพัก ผู้ชายข้างๆ (ที่มายืนดูลูกตัวเองอยู่) ก็หันมาบอกว่า "คุณแม่คับ ลูกคุณแม่เค้าไมไ่ด้ร้องคับ เค้าแค่ทำท่าอ้าปากเฉยๆ เสียงร้องลั่นที่ได้ยินนั้นคือเสียงเด็กคนที่พยาบาลกำลังอาบน้ำให้คับ"

ส. 30 มิ.ย. 55

วันนี้ได้กลับบ้านกันแล้ว เย้

ทุกคนในบ้านคงอยากเจอหนูแย่แล้วล่ะ ช่วงเช้าก็ไปอาบน้ำลูกอีกครั้ง (ฝึกฝืมือกันอีกรอบ ก่อนจะต้องกลับมาทำเองที่บ้าน ^^') หลังจากนั้นก็เคลียร์เรื่องค่าใช้จ่าย แล้วก็ได้ฤกษ์ออกจากรพ.กันตอนเที่ยง มีแชะรูปกันก่อนกลับด้วยน้า (มะม๊าเลือกผ้าห่อตัวของลูกอันเดียวกับเฮียพอร์ชเลย

) พยาบาลมีแซวว่าคนต่อไปจะมาเมื่อไหร่ 555

Create Date : 29 กรกฎาคม 2555

0 comment

Last Update : 19 กันยายน 2555 14:59:17 น.

Counter : 2600 Pageviews.

39 วีค - See you Next Week!!!

และแล้วก็ผ่านมาได้อีก 1 สัปดาห์ แบบไม่มีเหตุการณ์ให้ตื่นเต้นต้องไปรพ.ก่อนกำหนด

พบคุณหมอครั้งสุดท้าย
เมื่อวันอังคารที่ 12 มิ.ย. มีนัดกับคุณหมออีกครั้ง ก่อนจะไปเจอกันอีกทีวันคลอด

วันนี้ปะป๊าไปกับมะม๊าด้วย เย้ๆ

เราไปถึงกันตั้งแต่ 4 โมง มะม๊าไปตรวจฉี่ ปรากฎว่า น้ำตาลขึ้น +4 (ค่าสูงสุด

) เจอพยาบาลบ่น บลาๆๆๆๆ เลย (จริงๆอาจจะเป็นค่า error ก็ได้นะ เพราะก่อนมา มะม๊าไปกินน้ำปั่นกะกล้วยทอด

) นน.ตัวก็ 57 กก.

เราได้คิวหาหมอเป็นคิวที่สอง หมอตั้วให้ขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วจับๆพุง กับฟังเสียงหัวใจ ระหว่างนั้น เจ้าหมีมียกเท้าโชว์ด้วย พี่พยาบาลชี้ให้ดูใหญ่เลย

วันนี้ไม่มีซาวด์ แอบเศร้า

หลังจากนั้นเราก็มาคุยเรื่องวันผ่ากัน หมอตั้วบอกว่านัดวันผ่าได้ตั้งแต่พรุ่งนี้เลย แต่ไม่ควรเกิน 27 มิ.ย.

กลับมาถึงบ้าน ให้อาม่าช่วยดูวันให้ ตกลงได้เป็นวันที่ 19 มิ.ย. (จริงๆอยากได้ 24 แต่ติดว่าเป็นว้นอาทิตย์ ที่ศิริราชจองไม่ได้ ->_<-) พอหมอตั๊วโทรไปจองห้องผ่าให้ ปรากฎว่า เต็มทั้งสัปดาห์ช่วง 18-22 มิย. (อะไรมันจะช่วงเวลาดีกันขนาดนั้น) หมอตั๊วเลยไปจองวันที่ 24 (ที่ตอนแรกเราอยากได้) ให้แทน เย้ๆๆ สรุปว่า มะม๊าทำงานถึงวันศุกร์ที่ 22 มิ.ย. แล้วก็ไปรพ.วันที่ 24 มิ.ย. แล้วหลังจากนั้นก็จะได้เจอหน้าลูกหมีแล้ว เย้ๆ

กินอำลา
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 17 มิ.ย. หลังจากพาเฮียพอร์ชไปฉีดวัคซีนแล้ว ปะป๊ามะม๊าชวนที่บ้านไปโซ้ยอาหารทะเลที่ร้านแดงกัน ให้หายอยากก่อนคลอด

แม้ว่าระหว่างนั่งรถไป จะปวดบีบ ท้องแข็ง เป็นระยะ แต่มะม๊าก็บ่ยั้น เรื่องกินสู้ตาย 555

พี่รักน้อง
ลูกรู้ป่ะ ไม่ใช่แต่ปะป๊ากะมะม๊าที่เฝ้ารอจะเจอลูกนะ เฮียพอร์ชด้วยก็เช่นกัน เด๋วนี้พอบอกให้มารักน้อง ก็จะเดินมาแตะที่พุงมะม๊าแล้วก็ยิ้มนะ แถมชอบเหลือเกินมานัวเนียอยู่ที่พุงมะม๊าเนี่ย คงอยากเจอน้องไวๆละหล่ะ

เหตุการณ์เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
- มีเจ็บเตือน เจ็บแปลบ เจ็บจี๊ด ท้องแข็ง มดลูกบีบ (ทุกอาการเลย 555) อยู่เป็นระยะ ซึ่งถี่ขึ้นกว่าสัปดาห์ก่อนๆ ช่วงนี้เลยต้องบ้ายบายเต้นท์ช็อปปิ้ง มากินที่ canteen ในตึกแทน
- ไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ ตื่นมาปวดก้นกบ ปวดเมื่อยตัว (เหมือนตอนเป็นไข้อย่างนั้นล่ะ) แต่พอร่างกายปรับตัวได้สักพัก ก็ไม่ปวดแล้ว
- เมื่อวันเสาร์ที่ 16 มิ.ย. ตอนไปห้องน้ำ มีลื่นด้วย แต่โชคดีเอามือเกาะอ่างล้างหน้าไว้ทัน แต่เจ็บตรงก้นกบนิดหน่อย เลยรีบไปนั่งนิ่งๆรอดูอาการ เห็นลูกยังดิ้นได้ดีอยู่และไม่มีเลือดออก โชคดีไป
- นน.เมื่อเช้าวันที่ 18 มิ.ย. 57.6 กก. (มีแววว่านน.มะม๊าจะแซงหน้าตอนท้องน้องพอร์ชละ

) เส้นรอบพุงก็ 40.5 นิ้ว ปะป๊าเห็นพุงมะม๊าทีไรขำทุกที บอกว่าทำไมมันแหลมอย่างงี้

ตื่นเต้นจัง ไดครั้งหน้า มะม๊าจะได้เจอหน้าลูกหมีแล้ว เย้ๆๆๆ

Create Date : 18 มิถุนายน 2555

3 comment

Last Update : 18 มิถุนายน 2555 11:11:16 น.

Counter : 1832 Pageviews.

38 วีค – สัญญาณเตือน..เริ่มถี่ขึ้น

สัปดาห์ที่ผ่านมา มีสัญญาณเตือนอยู่หลายครั้ง โดยเฉพาะอาการเจ็บเตือนที่มาเป็นระยะ แต่วันที่เป็นหนักที่สุดจนนึกว่าจะต้องไปรพ.คือเมื่อคื่นวันที่ 7 มิ.ย.55 (38 วีค 5 วัน) จริงๆแล้ววันนั้น มะม๊ามีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย เลยกินอะไรไม่ค่อยลง ตอนกลางคืน ลูกคงหิว แต่มะม๊าไม่อยากกินอะไรไง (มะม๊าขอโต๊ดด(->_<-) บวกกับว่าคงเครียดด้วย คืนนั้นลูกดิ้นถี่และหนักมาก พอห้าทุ่มมะม๊าเริ่มมีอาการเจ็บเตือน (จริงก่อนหน้านี้ก็มีเจ็บมาอยู่เป็นระยะนะ แต่ไม่บ่อย) แต่คืนนั้นนี่ เรียกว่า เจ็บทุก 5 นาที 8 นาที 10 นาที 5 นาที (เจ็บถี่แต่ไม่สม่ำเสมอ) เป็นแบบนี้ไปจนเกือบตีหนึ่ง (ช่วงหลังนี่จังหวะบีบนานอ่ะ เกือบนาที ทรมาน

เพราะเวลาบีบทีนึงมันปวดร้าวแบบต้นขาหมดแรงเลยอ่ะ) จนตีหนึ่ง ให้ปะป๊าเอาข้าวมาให้กิน ระหว่างกินมีปวดบีบมาอีก 2 ครั้ง หลังจากนั้นก็นอน... แล้วก็หลับยาวถึงเช้า

55 นึกว่าคืนนั้นจะได้ไปรพ.ซะแล้ว

รุ่งขึ้นไปทำงาน ก็ปวดบีบๆแบบเนี่ย อีกเป็นระยะ เวลาเดินในออฟฟิศ แทบจะต้องค่อยๆจรดเท้าลงพื้น (ให้กระเทือนน้อยที่สุด) แต่ก็ปวดบีบเรื่อยๆ ปะป๊าบอกให้หยุดงานได้แล้ว แต่มะม๊ายังดื้อจะไปทำจนถึงวันกำหนดคลอด อึดจริงแม่เธอ

ไปเยี่ยมอากงอาม่า
วันเสาร์ที่ 9 มิ.ย. 55 ปะป๊ามะม๊าพาลูกและเฮียพอร์ชไปหาอากงอาม่าที่สระแก้ว ตอนนั่งรถไปก็ปวดบีบนะ แต่ไม่บอกปะป๊า เด๋วปะป๊ากังวล (คิดในใจว่า เป็นไรขึ้นมาก็ตีรถกลับกทม.ไม่ถึง 3 ชม.อ่ะน่า) ไปถึงพาลูกๆไปหาทั้งอากงอาม่า อาม่าใจ อาม่าพร อาเหล่าม่า (แวะทุกบ้านเลย ^^) มีแต่คนทักว่ามะม๊าท้องแหลมจริงๆ เด๋วพอลูกเกิดมาครบเดือนละ เด๋วปะป๊ามะม๊าพาไปหาอากงอาม่าอีก เฮียพอร์ชก็ชักติดใจตจว.ละ

อาการของมะม๊าสัปดาห์ที่ผ่านมา
- นน. 57 กก. เส้นรอบพุง 40.5 นิ้ว
- เจ็บเตือนบ่อยมาก (ตอนเขียนอยู่นี่ก็มาเป็นพักๆ)
- ตื่นกลางคืน ด้วยหลายๆเหตุผล เช่น ปวดบีบจนต้องตื่น พลิกท่าแล้วปวดแถวก้นกบเลยต้องตื่น
- ปวดเมื่อย (อาการเหมือนปวดเมื่อยร่างกายตอนไม่สบาย) โดยเฉพาะตรงช่วงขา แต่ปะป๊าน่ารักมาก นวดขาให้มะม๊าตลอด ฝืมือนี่เปิดร้านนวดได้เลยนะเนี่ย

Create Date : 11 มิถุนายน 2555

0 comment

Last Update : 11 มิถุนายน 2555 11:29:01 น.

Counter : 1740 Pageviews.

37 วีค - ครอบครัว สำคัญที่สุดเสมอ

สถานการณ์ตอนต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา อยู่ในโหมดสดใส มะม๊ามีอาการเจ็บเตือนอยู่เป็นระยะ แต่ไม่แพนิค นั่นคงเพราะ 1) ปะป๊าอยู่ด้วย (สำคัญที่สุด

) 2) ได้เตรียมของต่างๆของลูกไว้แล้ว เวลาเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินจะได้ไม่วุ่นวาย

รักการมีท้อง
ช่วงนี้กลับมารักการมีท้องอีกแล้ว

เวลาไปเดินช็อปที่เต้นท์ มักได้ privilege จากแม่ค้า เช่น ซื้อโกโก้ปั่น พี่เค้าก็จะใส่นมให้อย่างเข้มข้น หร๊อยหร่อย

น้องฟิวเจอร์
เรื่องงาน แม้จะยังตุ่ยๆอยู่บ้างแต่ก็โอเคขึ้น พอไม่ต้องรีบดันทุกอย่างให้เกิดก่อนไปคลอดก็คลายความเครียดไปได้เยอะ เลยมีเวลาช่วยปะป๊าดูตลาด เคาะบ้างไรบ้าง หาตังค์ค่าคลอดให้ลูกได้ละ 555 สงสัยคงต้องตั้งชื่อลูกว่าน้องฟิวเจอร์แทนซะละ

พี่รักน้อง
มะม๊าเห็นแววอาเฮียจะรักลูกจังเลยล่ะ เวลามะม๊าทาครีมที่พุงนะ อาเฮียจะมองแล้วเอามือมาแตะที่สะดือมะม๊า แล้วรีบชักมือกลับ (เหมือนเขินๆไม่กล้าแตะอ่ะ) แล้วก็จะยิ้มแบบอายๆ เวลานอนเล่นกันก็ชอบมานัวเนียแถวพุงมะม๊า คงรู้สึกว่าจะได้มีเพื่อนเล่นแล้วล่ะ

คนงานไปแย้ว
จากสถานการณ์ปกติช่วงต้นสัปดาห์ มาเริ่มพลิกผัน ตอนพี่เดือนมาบอกว่าจะออก แถมไปทันทีเลยด้วยนะ เซ็งจริงๆ

สิ่งที่ทำให้ผิดหวังมากคือ ไม่รักษาคำพูดอ่ะ ตอนแรกบอกเราว่าถ้าจะออก จะบอกล่วงหน้าเป็นเดือน ต่อมาบอกว่า จะอยู่จนเราหาคนใหม่ได้ก่อน แล้วนี่อะไร เซ็งๆๆๆ

ประทับใจป๊าม๊า
จริงๆหลังคนงานออก มะม๊ามีนอยด์ๆนิดหน่อย ประมาณว่าใกล้คลอดแล้วไง อยากให้มีคนอยู่ช่วยด้วย เพราะเด๋วคลอดมาแล้วจะยิ่งวุ่นวาย แต่ปะป๊ามะม๊า (ฝั่งปะป๊า) น่ารักมากๆ รู้ว่ามะม๊าท้องแก่ ก็ช่วยดูแลเฮียพอร์ชให้ ไม่ให้มะม๊าเดินขึ้นลงบันไดเยอะ เย็นอากงอุ้มอาเฮียขึ้นมาให้ เช้าอาม่ามาช่วยดูอาเฮียให้แล้วให้มะม๊าไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ซาบซึ้งอ่ะ

ด้านอาม่า (ฝั่งมะม๊า) ก็ร่วมด้วยช่วยกันเต็มที่ บอกให้เอาอาเฮียกลับไปอยู่กะอาม่าที่สระแก้วเลย มะม๊าจะได้พักผ่อนก่อนคลอด

ส่วนปะป๊านี่ไม่ต้องพูดถึง อยู่ข้างๆตลอด ทั้งรับฟัง ทั้งเข้าใจ และให้กำลังใจมะม๊า แถมบอกว่าเตรียมเคลียร์งานต่างๆเพื่อจะได้มีเวลาอยู่ข้างมะม๊าตอนหลังคลอดด้วย

จริงๆนะ มันซาบซึ้งแบบว่า ชีวิตนี้ขอแค่นี้แหละ มีครอบครัวที่อบอุ่น ทุกคนร้กและห่วงใยซึ่งกันและกัน คนงานจะมีไม่มีช่างมาน

(แต่ถ้ามีก็ดี ป๊าม๊าจะได้ไม่เหนื่อย ^^')

update สถานการณ์มะม๊าและลูกหมีประจำสัปดาห์
- นน.ทำท่าจะแซงหน้าเฮียพอร์ชละนะ ชั่งเมื่อเช้าอยู่ที่ 57 กก. (ยังเหลืออีก 3 สัปดาห์แหนะ

) เส้นรอบพุง 39.5 นิ้ว
- หลังตึงตอนเช้า ตื่นมาเส้นตึงไปหมด จะก้มไปอุ้มเฮียพอร์ชแทบไม่ไหวแล้ว
- ตื่นกลางคืน โดยเฉพาะตอนพลิกตัว มันปวดหลังไง

แต่โดยรวมแล้วถือว่าท้องนี้อาการน้อยกว่าท้องที่แล้วนะ ยังไม่มีเท้าบวม หรือเจ็บก้นกบ ไรเงี่ย ขอยกเครดิตนี้ให้กับลูกหมีก็แล้วกัน แข็งแรงมากลูกหมีน้อย

ส่งท้าย เมื่อวันอาทิตย์ที่ 3 มิ.ย. ปะป๊ามะม๊าพาลูกหมูลูกหมีไปเวียนเทียนที่วัดอรุณ ไปถึงเค้าบอกว่าวันวิสาคือวันพรุ่งนี้ค้าบ (4 มิ.ย.)

สรุปเลยต้องขับรถกลับบ้าน อดเวียนเทียนกันเลย

Create Date : 05 มิถุนายน 2555

1 comment

Last Update : 5 มิถุนายน 2555 11:28:47 น.

Counter : 1210 Pageviews.

36 วีค - โย้เย้ อุ้ยอ้าย

มะม๊าพบคุณหมอ

เริ่มต้นเหตุการณ์ของสัปดาห์ที่ผ่านมา ด้วยเรื่องของการไปพบคุณหมอ
เมื่อวันที่ 22 พ.ค. 55 หมอตั้วนัดตรวจ รอบนี้นน. 55.6 กก. น้ำตาล โปรตีนปกติ ความดันปกติ

ตอนเปิดพุง หมอบอกว่าพุงใหญ่กว่าตอนท้องน้องพอร์ชนะ มะม๊าก็บอกคุณหมอไปว่าเมื่อคืนรู้สึกปวดท้องแบบเสียดๆ แล้วก็ปวดร้าวที่ต้นขา หมอว่าสงสัยเค้าเอาหัวลงแล้ว พอหมอกดพุงดู หมอบอกว่าหัวจ่อแล้วล่ะ ก็เลยคุยกันเรื่องวันผ่า หมอให้เลือกวันผ่าได้ตั้งแต่วันที่ 20 มิ.ย.เป็นต้นไป เด๋วครั้งหน้านัดมาเจอกันอีกครั้ง (ครั้งสุดท้าย) วันที่ 12 มิ.ย. 55 แล้วมากำหนดวันผ่ากัน วันนี้มีเจาะเลือดอีกครั้งหนึ่งด้วย ผลคือเลือดยังจางอยู่ ยังต้องกินธาตุเหล็กต่อไป

update อาการมะม๊าสัปดาห์ที่ผ่านมา

- โย้เย้ อุ้ยอ้าย เดินเหินไม่คล่องตัว เดินแป๊บก็ปวดขาแล้ว
- ปวดหลัง ปวดขา เวลาจะลุกจากเตียง มันปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย โดยเฉพาะหลัง จะเดินจะนั่งท่าไหนก็ไม่สบายตัวเลยอ่ะ
- ตะคริวมาแย้วว นอนๆอยู่ตะคริวจับที่น่อง
- รู้สึกจุกตรงท้องน้อยตลอดเวลา อารมณ์มันประมาณว่าเหมือนใครมาตุ้ยท้องน้อยเรา ประมาณนั้น
- เจ็บเตือนอยู่เป็นระยะ นั่งๆทำงานอยู่ มาละปวดบีบ ปวดร้าวไปถึงต้นขา แต่เจ็บไม่มาก ทนได้
- นน. (ล่าสุดชั่งเช้านี้ จันทร์ที่ 28 พ.ค.) อยู่ที่ 56.4 กก. เด๋วนี้เพิ่มสัปดาห์ละ 1 กก.แย้วว

จริงๆช่วงท้ายๆของการท้องเนี่ย จะกินได้น้อยลงนะ แต่มะม๊าจิตตก กลัวว่าหลังคลอดแล้วจะต้องอดของชอบหลายอย่างตอนอยู่เดือน ช่วงนี้เลยกินแหลก อิ่มแล้วก็ยังฝืนเอาลงท้อง 55 ทั้งไอติม ขนมปัง พิซซ่า ฯลฯ

ไม่ใช่แค่เรื่องของกินอย่างเดียวนะ เรื่องออกนอกบ้านด้วยก็เหมือนกัน ตอนหลังคลอด รู้เลยว่าจะไม่มีเวลาได้ออกไปไหนไง ตอนนี้ต่อให้สังขารไม่ไหว แต่ใจสู้ตาย เมื่อวานก็ไปเดิน Central World กับปะป๊าและเฮียพอร์ช เดินๆอยู่ก็ปวดเตือน อุ้มๆอาเฮียอยู่ก็ตะคริวจะจับ แต่มะม๊าไม่กล้าบ่นให้ปะป๊าได้ยิน เด๋วปะป๊าไม่พามา ->_<- ก็กลัวว่าหลังคลอดแล้วจะอดเดินไปอีกเป็นเดือนนี่น่า

update เรื่องราวคุณลูก
ยังดิ้นเก่งเหมือนเดิม

ขลุกขลิกตัวตลอดทั้งวัน แอบมีสะอึกบ้างในบางครั้ง เอาขา(หรือแขนก็ไม่รู้) โผล่มานูนๆที่ท้องมะม๊าในบางที

ปะป๊าบ่นอยากเจอหนูแล้วนะลูก

Create Date : 28 พฤษภาคม 2555

1 comment

Last Update : 28 พฤษภาคม 2555 10:58:50 น.

Counter : 1241 Pageviews.