BlogGang.com : : ด้วยรักและผูกพัน

ลูกพอร์ช 1.8 ปี - นักกิจกรรม(เข้าจังหวะ)

พฤติกรรมเลียนแบบ

แม้ว่าน้องจะเป็นเหมือนตุ๊กตาที่นอนอยู่กลางบ้านให้เธอเห็นตอนเดินผ่านไปมา แต่เชื่อไหมว่าเธอซึมซับพฤติกรรมบางอย่างจากน้องเธอมาเยอะเหมือนกัน เช่น เสียงร้องเธอที่ออกเสียงแบบคลี่นแทรกเหมือนที่น้องเธอทำ (มะม๊าไม่ใช้คำว่ากรี๊ด เพราะเสียงน้องเธอไม่ใช่เสียงกรี๊ดนะ แค่เป็นระดับเสียงแบบคลื่นแทรกแค่นั้นเอง 555), เริ่มดูดนิ้ว (น้องเธอชอบดูดนิ้วดูดมือไง), เริ่มหันมาให้เราอุ้มเธอแบบเบ่บี๋ (อุ้มแนวนอน จากปัจจุบันที่เราอุ้มเธอแนวตั้ง) ซึ่งพฤติกรรมอย่างหลังนี้ สร้างความรันทดให้กับปะป๊ามะม๊าเธอมาก เพราะเธอนน.ตัว 12 โลกว่า แถมอุ้มทีนึงกว่าเธอจะหลับนี่ เล่นเอาเรายกแขนไม่ขึ้นเลย 5555

นอกจากเลียนแบบน้องแล้ว เธอยังเลียนแบบมะม๊า ทั้งสะพายกระเป๋า เอาแปรงมาปัดแก้ม

เรียนรู้จากประสบการณ์

เธอเป็นประเภทห้ามแล้วไม่ค่อยฟัง (นิสัยปะป๊ามะม๊าเธอเลย ^^') วันก่อนมะม๊าป้อนข้าวเธอ แต่ข้าวมันร้อนอยู่ เธอก็ตื้อจะกินให้ได้ มะม๊าเลยป้อนเธอไป (แบบเป่าให้ยังร้อนอยู่นิดนึง) พอเข้าปาก เธอรับรู้ได้ถึงความร้อน คำต่อมาเธอค่อยๆเอาปากแตะช้อนก่อนว่าร้อนรึเปล่า

แกล้งมะม๊า

เดือนที่ผ่านมา ปะป๊าว่าเธอชอบมานัวเนียกับมะม๊ามากเลย เด๋วๆก็เดินมาจ้องตามะม๊าแล้วก็ยิ้ม (มียิ้มมุมปากด้วยนะ) เด๋วๆก็มาเหย่ มาจั๊กจี๋ มาเกาะหลังจะให้เล่นขี่ม้า มาโอบ มาให้อุ้ม คือมานัวเนียตลอดอ่ะ

กิจกรรมเข้าจังหวะ

ตั้งแต่ไปอยู่เนอส เธอดูจะเป็นเด็กชอบกิจกรรมเข้าจังหวะเสียเหลือเกิน ช่วงนี้เธอบ้าเพลง wheel on the bus เธอเต้นได้ทุกท่าเลยนะ ทั้งท่าขับรถ ท่าบีบแตร ท่าจิ๊งก๊ะริงกะริ่ง ท่า open and close ท่า up and down แต่ท่าที่น่ารักที่สุดคือ ท่าเบบี๋ร้องไห้ น่ารักค่อตตต

จินตนาการ

ยิ่งโต ลูกยิ่งเริ่มมีจินตนาการ แถมเป็นจินตนาการที่ซับซ้อนมากขึ้น ตอนเด็กๆ เสียงดังยังไงก็ไม่กลัว เด๋วนี้ขี้ตกใจง่าย ไม่ชอบอยู่คนเดียว กลัวหุ่นมีเสียงดัง ไม่รู้เธอมีจินตนาการถึงสัตว์ประหลาดแล้วหรือยังเน๊อะ

พัฒนาการด้านการพูด

เดือนก่อนยังเป็นเด็กชายแอ็บเปิ้ลอยู่ 555 เดินๆอยู่ก็ apple apple แต่เด๋วนี้มีคำอื่นๆพูดได้เพิ่มหลายคำละ อย่าง igloo แต่สังเกตุนะ เธอออกเสียงภาษาไทยไม่ค่อยจะได้อ่ะ อย่างคำว่า “ขอ” เนี่ย เธอจะออกเป็น “ก๋อออ” ข๊ำๆ 555

เด็กขี้อาย

ปะป๊าบอก เธอเป็นเด็กขี้อาย เวลาเราทำท่าอะไรให้เธอดู เธอจะดูอย่างเงียบๆ แล้วพอเธอแอบไปฝึกจนมั่นใจแล้ว เธอจะค่อยเอามาโชว์ ท่าไหนที่เธอคิดว่าเธอทำได้ดีแล้ว เธอจะเต้นโชว์ใหญ่ ยิ่งจับเธอเต้น on the stage เธอยิ่งชอบ อย่างกังนัมสไตล์ ตอนนี้เธอเริ่มมั่นจายในท่าควบม้าของเธอแล้ว บอกให้ทำโชว์ เธอทำทันที อย่างคำพูดเหมือนกัน คำไหนที่เธอมั่นใจใน accent ตัวเอง เธอจะพูดซะเสียงดังฟังชัดเลย อย่างคำว่า apple แต่คำที่เธอไม่มั่นใจอย่างคำว่า “ขอ” เธอก็จะพูดอยู่ในลำคอ 555

สายตาแห่งความภาคภูมิใจ

เดือนที่ผ่านมามะม๊าเห็นสายตาแห่งความภาคภูมิใจในตัวเองของเธอ ตอนให้เธอช่วยเปิดสวิทซ์ไปให้ เธอแบบ..รู้สึกภูมิใจในตัวเอง ที่สามารถทำได้อ่ะ ช่วงนี้เลยใช้งานเธอ เอ้ย..ฝึกให้เธอช่วยทำนู่นทำนี่ แล้วก็ชื่นชมเธอ เสริมสร้าง self esteem ให้เธอ

ทั้งกวาดบ้าน ปิดไฟ เอาของไปเก็บ เอาขยะไปทิ้ง มะม๊าเลยสบายเลย 5555

พยายามจะใส่แพมเพิสเอง ^^'

พูดตามได้ยาวขึ้น

เดือนก่อน มะม๊าพูด ABCDEFG เธอพูด G เดือนที่ผ่านมา มะม๊าพูด ABCDEFG เธอพูด EFG (เย้ๆๆ พูดได้ยาวขึ้นเป็น 3 พยางค์ 555)

ภาษาต่างด้าวตอนอารมณ์ดี

เวลาเธออารมณ์ดีนะ เธอจะอยากพูดมากๆ แต่เนื่องจากยังพูดเป็นประโยคไม่รู้เรื่องไง เธอเลยรัวภาษาของเธอเองเป็นชุดเลย มีอยู่วันนึง เธอพูดภาษาต่างด้าวของตัวเอง อาโกวเลยตอบเธอเป็นภาษาต่างด้าวกลับไป หลังจากนั้น เธอตอบอาโกวกลับมา 2 คำสั้นๆ ว่า “Apple” 5555

แบ่งปัน

เธอป็นเด็กไม่หวงของเลย ขออะไรจะหยิบมาให้หมด (ยกเว้นของกินที่เธอชอบ 555) ยิ่งกับน้องเธอ พอเราบอกให้เอาของไปให้น้อง เธอก็ให้หมดเลย แม้แต่ตุ๊กตาตัวโปรดเธอ เธอก็ให้ด้วยอ่ะ น่ารักจัง

แฝดที่เซเว่น

มีหลายเสียงมาบอกมะม๊าว่าเห็นรูปแฝดพอร์ชที่ 7-11 รึยัง ในที่สุด มะม๊าก็ได้มีโอกาสไปเจอะเจอแฝดผู้พี่ของเธอที่ 7-11 เออเหมือนจริงๆ 555 (แต่พ่อเธอก็ยังยืนยันว่าเธอหล่อกว่า ไม่ค่อยจะหลงลูกเล้ยย 555)

รักมอเตอร์ไซค์

ดูแววว่าเธอจะเป็นเด็ก adventure ตามรอยปะป๊าเธอแล้วล่ะ ตั้งแต่ปะป๊าเธอถอยฮาร์เลย์มา เธอชอบที่จะซ้อนท้ายปะป๊าเหลือเกิน เห็นรถจอดอยู่ก็ต้องปีนขึ้นไปบรื้นๆ ไปบีบแตร ปกติเวลาเจอเสียงดังเธอจะโผมากอดมะม๊า แต่กลับเสียงท่อฮาร์เลย์ พอเธอได้ยิน แทบจะวิ่งโผหารถทันที (กลัวไม่ได้ไป

)

จบด้วยภาพนี้ ขำดี มะม๊าส่งไปให้ปะป๊าเธอดู บอกว่า "กลับบ้าน ลูกรออยู่" ปะป๊าเธอขำใหญ่เลย ^^

Create Date : 27 ธันวาคม 2555

0 comment

Last Update : 27 ธันวาคม 2555 16:35:03 น.

Counter : 1111 Pageviews.

ลูกพอร์ช 1.7 ปี (ภาคสอง) - เด็กสอนได้

สอนลูกให้รู้จักกฎเกณฑ์

เดือนที่ผ่านมา ลูกเริ่มรู้จักต่อต้าน ถ้าเราไม่ยอม ก็จะพยายามเอาชนะ มีอยู่คืนนึง ลูกหลับไปตั้งแต่สองทุ่มครึ่ง แล้วตื่นมาอีกทีห้าทุ่มกว่า ตื่นมาก็ร้องไห้ แล้วก็ชี้ จะให้อุ้มออกไปนอกห้องนอน ปะป๊าไปอุ้มลูกขึ้นมาแล้วบอกว่าไม่ได้นะลูกนี่เป็นเวลานอน ลูกต้องนอนแล้วนะ เธอก็ไม่ยอม ร้องไห้จะออกไปให้ได้ สู้รบกันอยู่พักนึง เธอก็ร้องไห้ใหญ่เลย ตอนแรกปะป๊าเสนอว่าให้พาเค้าไปดาดฟ้าก็ได้ ไม่งั้นเด๋วเธอร้องไห้บ้านแตก 555 แต่มะม๊ายืนกรานว่าไม่ให้ออก ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ลูกจะต้องเรียนรู้ว่าขอบเขตของตัวเองคืออะไร หากเราหยวนให้ลูกครั้งแรกได้ ลูกก็จะเรียนรู้ตรรกะที่ว่า ถ้าร้องแล้วจะได้ออกข้างนอก ต่อไปหากลูกร้องแล้วเราไม่ให้ออก ลูกจะยิ่งต่อต้าน

ตอนนั้นถามว่าเครียดไหม ไม่เครียดนะ แต่นึกถึงหนังสือ “ทำอย่างไรเมื่อลูกท้าทายคุณ” เลย 5555 ไม่รู้สึกโกรธหรือหงุดหงิดลูกเลยด้วย ที่ร้องไห้แบบจะเอาชนะเพื่อที่จะได้ออกไปข้างนอก เพราะเราพยายามเข้าใจลูก ว่าลูกยังไม่รู้ว่าขอบเขตของตัวเองเป็นยังไง ยังไม่รู้ลิมิตว่าเมื่อไหร่ต้องหยุด เมื่อไหร่คือเล่นได้ ที่มะม๊าคิดในเวลานั้นคือ จะสอนลูกยังไงดีให้ลูกเข้าใจขอบเขตของตัวเอง โดยไม่รู้สึกต่อต้าน คือถ้าเราปล่อยให้ลูกยืนร้องไห้แล้วไม่สนใจ มะม๊าว่าจะทำให้ลูกยิ่งรู้สึกท้าทาย และก็จะพยายามร้องให้ดังขึ้นไปอีก เพื่อเอาชนะ

สุดท้ายมะม๊าเลือกใช้วิธีอุ้มลูกไว้ (แม้ลูกอยากจะดีดตัวออกก็ตาม) แล้วก็ร้องเพลงแข่งกับเสียงร้องไห้ของลูก คือประมาณว่าไม่ไปขัดขวางการร้องของลูกนะ อยากร้องๆไป แต่มะม๊าก็จะร้องเพลงของมะม๊า (แถมเป็นเพลงโปรดของลูกซะด้วย

) สักพัก ลูกเลยหยุดดิ้น หยุดร้อง แล้วก็ค่อยๆซบมะม๊า มะม๊าก็ยืนร้องเพลงกอดเธอไปเรื่อยๆ จนเธอหลับ สรุปคืนนั้นเหตุการณ์จบแบบไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ 555

จริงๆเหตุการณ์คืนนั้นเป็น sign ที่ดีที่ทำให้มะม๊าตระหนักว่า ได้เวลาสอนลูกให้รู้จักวินัยแล้วนะ ที่ผ่านมาเราใช้ positive comment กับลูกซะเป็นส่วนใหญ่ คือชื่นชมในพฤติกรรมที่ดีของลูก แต่ในขณะที่พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ที่ผ่านมาเราใช้วิธีเบี่ยงเบนความสนใจ ซึ่งลูกก็จะไม่รู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้ทำไม่ได้นะ ตอนนี้ลูกรู้เรื่องพอที่เราจะสอนได้แล้ว

สอนลูกให้รู้จักรอ

ด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันทำให้เด็กเริ่มที่จะเป็นคนที่รอไม่เป็น อย่างอินเตอร์เน็ต ตะก่อน 56k เราก็เคยใช้กันมาได้ โหลดช้าเป็นเต่าเราก็ยังรอได้ แต่พอถึงยุค hi-speed การรอ loading แม้เพียงเสี้ยววินาทีก็แทบขาดใจ อย่างตอนมะม๊าเปิด youtube ให้ลูกดู บางวันเน็ตช้า มัน load นาน ลูกก็จะงิ๊ๆละ มะม๊าเลยเริ่มสอนลูกให้รู้จักรอ อย่างพอลูกหยิบมือถือมาให้มะม๊าเปิด มะม๊าก็จะรับมา แล้วออกเสียงนับ 1-10 ให้ลูกฟัง คือเดี๋ยวนี้พอลูกจะให้มะม๊าทำอะไร มะม๊าจะไม่ตอบสนองทันที แต่จะหันไปนับ 1-10 ให้ลูกฟัง แล้วค่อย respond

สอนให้รู้จักรักน้อง

อย่างที่บอกว่าตอนนี้ลูกรู้เรื่องเกือบหมดแล้ว เราเลยพยายามให้ลูกเข้ามามีส่วนร่วมในการเลี้ยงน้องให้มากขึ้น เช่น ให้ลูกช่วยหยิบกางเกงมาให้มะม๊าใส่ให้น้อง พอชมไปที เธอคึก เดินไปหยิบมาแบบไม่หยุดเลย

สอนลูกให้เรียนรู้จากประสบการณ์

ช่วงนี้อยู่ในช่วงที่เธออยากจะเรียนรู้ทุกอย่างรอบตัว บางอย่างก็อยากเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่แค่ฟังจากที่เราบอก จนบางทีเหมือนเธอจะไม่เชื่อฟัง เช่น เอามือไปควักยาหม่อง เอามือไปจับแก้วน้ำร้อน คือเราบอกเธอนะว่าเล่นไม่ได้ แต่ก็ปล่อยให้เธอได้เรียนรู้เองด้วย เช่น อยากจับใช่ไหมแก้วน้ำร้อน ก็ให้แตะไปนิดนึง พอเธอรู้ว่ามันร้อนเธอก็จะไม่กล้าไปแตะแล้ว เรียกว่าวัยของเธอตอนนี้คือต้องทั้งสอน และให้เธอเรียนรู้เองไปด้วย แต่บางอย่างเราก็ให้เธอเรียนรู้ผลลัพธ์เองไม่ได้นะ เช่นเธอจะเอาหัวไปลอดซี่ตรงบันได อันนี้น่ากลัวมากก เรียนรู้เองไม่ได้ 555

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2555

0 comment

Last Update : 6 พฤศจิกายน 2555 12:13:24 น.

Counter : 1675 Pageviews.

ลูกพอร์ช 1.7 ปี (ภาคแรก) - นักสื่อสารพอร์ช

นักสื่อสารพอร์ช

ลูกคงรู้สึกดีขึ้นเยอะ ที่สื่อสารได้ เพราะที่ผ่านมา ลูกพยายามจะบอกความต้องการของตัวเองกับเราด้วยเสียง “เอ๊ะ/ อ๊ะหื่อ/ อ๊า…” ซึ่งเราก็เดาไม่ออกว่าลูกต้องการอะไร 555 อย่างแต่ก่อน เวลาเปิด youtube แล้วลูกไม่ชอบเพลงนี้ ลูกจะหยิบมือเราไปกดเปลี่ยนเพลง แต่ตอนนี้เธอแค่ส่ายหัว แล้วพูด no no เพลงไหนที่ชอบก็จะ “อะเค = okay” แล้วก็พยักหน้า เวลาจะให้มะม๊าเปิดยูทูปก็จะพูดว่า “ดูๆ” พร้อมกับชี้ไปที่มือถือ

นอกจากนี้ ลูกยังรู้จักพูดตามได้มากขึ้นด้วย เช่น มะม๊าบอก “hello” ลูกก็จะ “lo” มะม๊าร้อง “เอ บี ซี ดี อี เอฟ จี” ลูกก็จะ “จี” คือออกเสียงคำสุดท้ายตามเราไปเรื่อยๆอ่ะ แต่คำที่เป็น highlight ของเดือนที่ผ่านมาเลยคือคำว่า “Apple” คำนี้เธอออกเสียงได้แบบ native speaker มากก “แอ๊บเปิ้ลลลล” (ไม่ใช่ “แอ๊บเปิ้น”) พูดซะปะป๊ามะม๊าอายเลย 555

Alphabet boy

บอกแล้วว่าเดือนที่ผ่านมาเป็นเดือนแห่งการสื่อสาร มีเรื่องน่ารักๆเกี่ยวกับการพูดของลูกเต็มไปหมด อันนี้มะม๊าขอให้ credit กับตัวเองและปะป๊านะ ที่สอนลูกเรื่อง alphabet จากสื่อการสอน youtube จนตอนนี้ลูกอ่าน A ถึง F ได้แล้ว A Apple, B Ball, C Cat, D Dog, E Elephant, แต่ F มันต้อง F frog เธอก็กลับไปเป็น F Apple

มะม๊าชอบวิธีการสอนของเมืองนอกนะ อย่างเราเรียน ABC ตอนเด็ก ก็จะเรียนแบบ เอ บี ซี ดี อี... แต่เมืองนอกจะสอนวิธีการออกเสียง การเปล่งลมออกมา ซึ่งมันจะทำให้เราออกสำเนียงได้ถูกต้องไง เช่น A = เอ่ะ เอ่ะ B = บ่ะ บ่ะ C = คึ่ คึ่ เวลามะม๊าพูด C Cat แทนที่เธอจะพูด C Cat ตาม เธอจะออกเสียง คึ คึ แคท ฮั่นแน่!!

สื่อการสอนจาก YouTube

จริงๆเทคโนโลยี ถ้าใช้ให้เป็นประโยชน์ ก็จะช่วยเป็นการสอนทักษะลูกได้มากเลย ปะป๊ามะม๊าชอบเปิดวีดีโอของ super simple learning ให้ลูกดู ต้องขอบคุณวีดีโอเหล่านี้ที่ช่วยเป็นสื่อการสอนที่ดีให้กับเรา อย่างเพลง Open Shut Them ลูกก็กำแบๆตามวีดีโอแล้ว อย่างเพลง ABC ลูกก็ออกเสียงตามได้ หรือแม้กระทั่งเพลง BINGO ที่ลูกรู้จักทำท่าตาม

เรียนรู้ที่เนอสเซอร์รี่

ค่อนข้างประทับใจกับที่นี่นะ 3 สัปดาห์ที่ลูกไปอยู่ มะม๊าเห็นพัฒนาการที่ดีขึ้นเยอะอ่ะ ทั้งด้านการสื่อสาร ทั้งเรื่องของการเข้าสังคม ก่อนหน้าที่จะพาไปเนอส ลูกเริ่มขี้อาย เจอคนแปลกหน้าก็จะมุดหนี (มุดแบบเขินอายแต่ไม่ร้องนะ) แต่นี่ดีขึ้น มุดแป๊บเดียวแล้วก็หันไปยิ้มให้เค้า แล้วก็เล่นด้วยละ มะม๊าแอบดูลูกผ่าน webcam วันแรกๆ ลูกจะชอบเล่นคนเดียวมากกว่าเข้ากลุ่ม แต่ผ่านมาซักเกือบสองสัปดาห์ลูก enjoy การเล่นกับเพื่อนๆแล้ว มีอยู่เย็นนึง มะม๊าไปรับลูก เจอเพื่อนลูก (เนธาน) คุณครูเลยให้ทั้งสองคนร่ำลากัน เธอสองคนเชคแฮน, บ้ายบาย แล้วก็ give five ให้กัน โอโหทำตัวเป็นผู้ใหญ่ย่อส่วนมากอ่ะ น่ารักโคตๆ เสียดายไม่ได้ถ่ายวีดีโอไว้

ส่วนพัฒนาการด้านอื่นๆที่เห็นจากการไปเนอสก็เช่น กินนมจากกล่องได้แล้ว (จริงๆที่บ้านเคยฝึกแล้วนะ แต่ลูกบีบกล่องซะหกหมดเลย การเทรนเลยหยุดไป 555),ใช้ช้อนตักอาหาร อันนี้ประทับใจจริงๆ ตอนมะม๊ากำลังเอาช้อนตักกล้วยป้อนลูกๆ ก็เอามือมาจับช้อนเอง มะม๊าช่วยประคองให้ลูกตักกล้วยได้ แล้วลูกก็เอาเข้าปากเองอ่ะ เก่งจัง

กิจกรรมเข้าจังหวะ

เช้าวันหนึ่งตอนกำลังขับรถไปส่งลูกที่เนอส มะม๊าเปิด CD ที่เนอสให้มา เพลง wheel on the bus ลูกก็ทำท่าทางตามเพลงอ่ะ
The wheels on the bus go round and round >> ลูกทำท่าจับพวงมาลัย
The horn on the bus goes beep, beep, beep >> ลูกทำท่าบีบแตร
The door on the bus goes open and shut >> ลูกทำท่าเปิดปิด
The money on the bus goes clink, clink, clink >> ลูกทำมือหมุนไปมา น่าร๊ากกอ่ะ
The people on the bus goes up and down >> ลูกทำท่าลุกนั่ง

การประมวลผลซับซ้อนขึ้น

จริงๆนะ เด๋วนี้ระบบความคิดของลูกประมวลผลได้เยอะขึ้น เช่น หลังจากไปเดินห้าง พอจะพากลับ นั่งคาร์ซีท เธอยันตัวไม่ยอมนั่ง (หัวเธอคงประมวลผลละ นั่งคาร์ซีท = กำลังกลับบ้าน)
หรือเวลาที่เธอเห็นปะป๊าแต่งตัว เธอจะเกาะติดปะป๊าทันที (ประมวลผลว่า ปะป๊าแต่งตัว = จะได้ออกไปข้างนอก

)

นอกจากนี้ ยังรู้จักแหย่เรานะ เวลาเราขอกินอะไรที่เธอกินอยู่ เธอจะแกล้งยื่นมาตรงหน้าแล้วก็ชักกลับไปกินเอง อะฮ้า มีมุกนะ!! อย่างตอนนี้เธอดูยูทูป Charlie bit my finger แล้ว เธอก็นั่งขำอยู่คนเดียว ฮ้า..เอากะเธอสิ

รักน้อง

ภูมิใจจริงๆที่ลูกรักน้องมากมาย หลังจากที่ลูกเรียนรู้แล้วว่า ตี่ตี๋ไม่ได้มาแย่งความรักของลูกจากป๊าม๊า ลูกก็ไม่เคยร้องไห้เรียกร้องให้ปะป๊ามะม๊าไปอุ้มตอนพวกเราอุ้มน้องอยู่เลย ทุกครั้งที่ลูกเห็นน้อง ลูกจะรีบวิ่งเข้ามายืนดู แล้วเรียก ตี่ตี๋ บางครั้งลูกก็ชอบนอนดูน้อง บางทีก็มาจับไม้จับมือน้องยกไปมา บางทีก็มาหอมน้อง (จนน้ำลายเต็มหน้าน้องเลยลูก 555) ซึ่งลูกไม่หอมใครในบ้านเลยนอกจากตี่ตี๋

ดช.หล่อฮั่งก้วย

ต้องให้ credit กับอาม่าที่คอยดูแลเรื่องการกินของลูก ทำให้ลูกกินแต่อาหารที่มีประโยชน์ มากกว่าพวกขนม วันนึงอาม่าต้มหล่อฮั่งก้วยมาให้ลูกลองชิม คำแรก เธอทำหน้าแหย่ แต่หลังจากนั้นเธอติดใจ ใส่แก้วให้เป็นหมดๆ

พลังเหมือนผู้ใหญ่

เด็กชายพอร์ชขวบหกเดือนกว่าๆ สามารถผลักประตูกระจกได้เองแล้ว (ซึ่งประตูห้องนอนมันค่อนข้างจะหนืดนะ แต่เธอก็ can do) มีอยู่คืนนึงมะม๊ารีบไปเก็บผ้าที่ดาดฟ้า เพราะฝนทำท่าจะตก พอลงมาเห็นลูกยืนเกาะเตียงดูน้องร้องไห้อยู่ คำถามคือ ลูกปีนลงมาจากเพลเพนได้ไง!! ไอ้ปีนขึ้นเนี่ยพอนึกภาพตามได้นะ แต่ไอ้ตอนปีนลงมาเนี่ย นึกภาพลูกปีนลงมาไม่ออกเลย

อ่านคนจากสายตา

ลูกเริ่มมีความรู้สึกชอบคนนี้ รักคนนั้น ไม่ชอบขี้หน้าคนโน้นละนะ เดาว่าลูกคนตัดสินความรู้สึกรักชอบเกลียดหลง จากสายตา อย่างเวลาเจอหน้าอาเฮีย ลูกจะทำเสียงแข็งใส่ เพราะอาเฮียชอบจ้องหน้าลูกแบบดุๆไง ลูกเลยดูจะไม่ค่อยชอบหน้าอาเฮียเท่าไหร่ เห็นที่ไรเห่าใส่ทุกที 5555 แต่กับน้องนี่เธอรักมากมายอ่ะ

ขี้อ้อน

อย่างที่บอกว่าเธอเริ่มมีความรู้สึกรักชอบเกลียดหลงแล้ว ดังนั้น เวลาเธอชอบใครเธอจะอ้อนให้เค้าอุ้มแบบไม่อุ้มไม่ได้แล้วอ่ะ ที่เนอส เธอติดครูอยู่คนนึง พอครูจะไปอุ้มเด็กคนอื่น เธอก็จะยืนทำท่าร้องไห้แบบปวดใจ (แต่ไม่มีน้ำตา!!) พอครูหันกลับมาอุ้มเธอ เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มร่า อ้าปากหัวเราะกว้าง !!!

ทริกเกอร์พอร์ช

จากเรื่องข้างบน มันแสดงให้เห็นว่าเธอเจ้าเลห์ขึ้นแล้วนะ วันก่อน มะม๊าให้ไหว้อากง เธอไม่ยอมไหว้ เอาหน้ามุดมะม๊า พอเดินออกจากห้อง เธอเงยหน้ามายิ้มแบร้ ยิ้มแบบข้าชนะ

ท่าดีใจ

เวลามะม๊าไปรับที่เนอสตอนเย็น พอลูกเห็นมะม๊าลูกจะยกสองมือขี้นมา+ยิ้มร่า แล้วก็เย้ๆๆๆ (เหมือนเชียร์ลีดเดอร์ยกมือขึ้นทำท่าวี๊ดบึ้มน่ะ) น่ารักมากเลย ตอนอยู่บ้าน พอลูกขอให้ปะป๊าเปิดยูทูปให้ ลูกจะพูด “ดูๆ” แล้วชี้ไปที่ทีวี พอปะป๊าหยิบรีโมทมาเปิดให้ ลูกจะยกสองมือ ยิ้มร่าแบบนี้แหละ แล้วก็เย้ๆๆๆ

หลงแสงสี

ยืนยันอีกครั้งว่าเธอหลงแสงสีจริงๆ วันก่อนพาเดินไปเอาผ้าที่ร้านซักรีดด้วยกันตอนกลางคืน พอตอนเดินกลับผ่านร้านนวดที่เค้าเปิดไฟสว่างไง เธอหยุดเดินทันที มองเข้าไปในร้าน จะเข้าไป แล้วไม่ยอมเดินต่อเลยนะ พอบอก “พอร์ชกลับบ้าน” เธอส่ายหัว “ไม่เอาๆ” โคตจะขำเลย เม่าน้อยเอ้ย เราคงพาเธอเดินห้างจนเธอเห็นไฟสว่างที่ไหนก็นึกว่าเป็นห้างหมด 555

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2555

0 comment

Last Update : 6 พฤศจิกายน 2555 12:13:43 น.

Counter : 910 Pageviews.

ลูกพอร์ช 1.6 ปี – นักแก้ปัญหาพอร์ช

เดือนที่ผ่านมา ลูกเริ่มรู้จักพลิกแพลง วิธีเล่นใหม่ๆ เช่น เอาอุปกรณ์ในบ้านมาต่อกันให้เป็นคอนโดสูง ทั้งขวดแป้งเอย ขวดนมเอย ถูกนำมาเป็นวัสดุในการสร้างคอนโดของลูกหมด มะม๊าสังเกตุว่าลูกชอบเล่นแบบใช้ปัญญามากขึ้น

เช่น เอาขวดนมไปยัดลงในกล่องนี้ กล่องนี้ใส่ไม่ได้ ก็ลองไปใส่ในกล่องนี้ พวกของเล่นต่างๆ เช่น บล็อกไม้หยอดหลุม เลยเป็นประโยชน์ในการฝึกทักษะการแก้ปัญหาที่ดีให้กับลูกเลย

และจากที่เราเห็นว่าลูกชอบเล่นและทำกิจกรรมต่างๆ เราเลยอยากพาลูกไปเข้า class ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ ปะป๊ามะม๊าเลยพาลูกไปตระเวนดูสถานที่ทำกิจกรรมต่างๆไม่ว่าจะเป็น

- Gymboree อันนี้ไม่ได้ไป join class ไปดูสถานที่ดูบรรยากาศเฉยๆ ไปถึงปุ๊บ ลูกดี๊ด๊ามาก เดินซะทั่วเลย เล่นนู่นเล่นนี่ พอจะกลับบ้าน เธอไม่ยอมด้วยนะ สรุปมะม๊าเลยสอย bubble มาให้เธอเล่นที่บ้าน 1 อัน

- Baby Genius ที่นี่เราไป join class ด้วยแป๊บนึง ที่นี่เค้าไม่แยก กิจกรรม Play&Gym, Music, Art ออกจากกัน เหมือน Gymboree แต่จะรวมทั้ง 3 กิจกรรมนี้ไว้ใน class เดียวกันใน 1 ชม. มะม๊าดูจากความสนใจลูกแล้ว ลูกชอบใน part ของ Play & Gym มากที่สุด ในส่วนของ Music ก็สนใจบ้าง แต่ Art นี่ ดูจะ get attention จากเธอไม่ได้เลย หรือเธอเป็นเด็ก alert ไม่รู้นะ ให้นั่งเฉยๆนานๆไม่ชอบ

- Little Gym แอบชอบอ่ะ เพราะกิจกรรมเป็นสไตล์โลดโผนตลอด 1 ชม.เหมาะกับเธอดี

ที่นี่กิจกรรมต่างๆจะเน้นด้านการพัฒนากล้ามเนื้อส่วนต่างๆ ฝึกการเคลื่อนไหว การทรงตัว มีทั้งโหนบาร์ ทั้งเดินบนบาร์ ทั้งตีลังกา ฯลฯ เธอก็ดูจะชอบด้วยนะ อันนี้ไป trail class มา พอตอนเลิก เธอไม่ยอมออกเลย แต่เห็นสภาพปะป๊าที่เข้าไปทำกิจกรรมกับเธอด้วยแล้วสงสารอ่ะ เหนื่อยโฮกเลย ปะป๊าบอกไม่ไหว เหนื่อยเกิ๊น 555

สรุปช่วงเสาร์อาทิตย์ของเดือนที่ผ่านมา พาเธอไปร่วมกิจกรรมเหล่านี้จนเธอติดใจอ่ะ วันไหนที่ปะป๊ามะม๊าพาเธอขึ้นรถ ดูเธอจะดี๊ด๊าชอบใจเป็นพิเศษ

ชอบมากมายได้ออกนอกบ้าน

เดือนที่ผ่านมา มีกิจกรรม outdoor กันที่สวนลุมด้วยนะ

พอร์ชพบหมอฟัน

เดือนที่ผ่านมา มะม๊าเห็นฟันน้ำนมลูกเกือบจะครบ 20 ซี่ละ (ขาด 4 ซี่ฟันกราม) มะม๊าเลยพาลูกไปพบหมอฟันซะหน่อย หมอบอกว่าฟันลูกสะอาด แทบไม่มีคราบเลย

อันนี้ยกเครดิตให้เธอละกัน ที่ช่วยทำความสะอาดฟันตัวเอง โดนการกัดตุ๊กตา กัดผ้า 555 (มะม๊าก็แปรงให้เธอน้า แต่เธอชอบกัดนิ้วมะม๊าซะเรื่อยเลย

) รอบนี้ คุณหมอเลยสอนวิธีแปรงฟันให้เธอ แบบไม่โดนเธอกัดมือ โอโห Perfect คราวนี้ไม่โดนเธอกัดมือแล้ว เย้!! คุณหมอ แนะนำให้เลิกกินขวดได้แล้ว เพราะอาจจะทำให้ฟันเหยิน แล้วก็งดนมมื้อดึกด้วย ส่วนฟันหน้าที่หายไปของลูก หมอบอกว่าไม่ต้องใส่ตัวกันช่องว่างของฟันหรอก เพราะซี่ข้างๆมันยังไม่เอียงมา สรุปว่าวันนี้คุณหมอใส่ฟลูออไรด์ที่ฟันให้เธอ แล้วนัดมาเจอกันใหม่อีก 6 เดือน

รักน้องที่สุด

หลังจากที่เธอปรับตัวกับการมีเจ้าตัวเล็กมานัวเนียอยู่ข้างมะม๊าได้แล้ว ดูเธอจะรักน้องขึ้นทุกวัน เวลาเล่นอยู่ถ้าหันมาเห็นน้องนะ ก็จะวิ่งมาหอม (คนอื่นในบ้านเธอไม่หอม แต่กะน้องนี่หอมจนแก้มเปียกเลย)

หอมหน้าไม่พอ ยังหอมรักแร้น้องด้วย -_-

แล้วก็จะเล่นกับน้องเบาๆตลอด มีมาจับมือ ยกขาน้องเล่น ดูท่าเธอจะรักน้องมากอ่ะ

รักน้องมากมาย

มีจินตนาการ

ช่วงนี้เธอเริ่มมีความคิด มีจินตนาการ ทำให้รู้จักกลัวเสียงดัง รู้จักกลัวของเล่นแปลกๆ และรวมถึงคนแปลกหน้า เช่น ดูวีดีโอเพลงที่มันเป็นสัตว์ รอบแรกก็โอนะ พอรอบสอง เริ่มกลัว รีบมาโผกอด หรืออย่าง buzz light year ตอนเด็กๆชอบมากอ่ะ แต่ตอนนี้ไม่กล้าเล่นเลย เรื่องคนแปลกหน้าก็เหมือนกัน ตอนพาออกนอกบ้าน ถ้าเจอคนไม่รู้จักมาทัก เธอจะมุดหน้ากับปะป๊ามะม๊า แต่สักพักเธอก็จะค่อยๆเหลือบมอง หลังจากนั้นก็เริ่มเดินเอง และเข้าไปเล่นกับเค้าในที่สุด

ขี้กลัวแต่ไม่เข็ด

อย่างที่บอกว่าพอเธอมีจินตนาการแล้ว เธอเริ่มกลายเป็นเด็กขี้กลัว กลัวเจ็บ แต่กลับเป็นเด็กไม่เข็ด อย่างพอหัวเคยไปโขกกับอะไรแล้ว ก็ยังไม่เข็ดยังไปเล่นต่อ นิ้วที่เคยโดนพัดลม ก็ยังจะไปเล่นพัดลมต่อ

เสีย self เล็กน้อย

ปะป๊าทักว่าช่วงนี้เธอเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง จะทำอะไรก็แบบไม่กล้า ต้องหันมามองหน้าปะป๊ามะม๊าก่อน ปะป๊าเลยกำลังกู้ความมั่นใจเธอกลับมา “ทำเลยลูก” “ไม่ต้องกลัว” “น่านล่ะ อย่างนั้น” ส่วนมะม๊าก็ “ยอดเยื่ยม” “เก่งงงงง” 555

นี่..ดูท่าเลียนแบบผู้ใหญ่ของเค้าล่ะ

ชอบส่องกระจก

ดูท่าเธอจะเป็นหนุ่ม metro จริงๆนะ เวลาเอาหมวกให้ใส่ หรือใส่ชุดให้เธอเสร็จ พอเราทำท่าตะลึง พร้อมกับพูดว่า “โอโห” เธอจะรีบวิ่งไปดูตัวเองที่กระจกทันที ยังส่องไปส่องมา แล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ 5555

ติด you tube

เดือนที่ผ่านมา เธอเริ่มจะติด you tube มาก เห็นมือถือมะม๊าเป็นไม่ได้ ต้องมา “อ๊ะหื่อๆ” ให้เปิดให้เธอดูตลอด แต่มะม๊ามี limit นะ คือดูกันพักนึง แล้วเราต้องไปหากิจกรรมอย่างอื่นทำกันต่อ ไม่อยากให้เธอติดเกินไป ตะก่อนมะม๊าก็จะเปิดพวกเพลงเด็กอย่าง BINGO, London Bridge ให้เธอดู (ขอบคุณ Super Simple Learning ที่สร้างสรรค์เพลงและสื่อการสอนได้น่ารักมาก) เดือนที่ผ่านมา ปะป๊าเปลี่ยนมาเปิด กังนัมสไตล์ให้ดู อะโย่ เธอตะลึง ยืนดูจนจบเพลงเลย ปะป๊าคึกไล่เปิด 2PM, Wonder Girl, Girl Generation ให้เธอดู แล้วก็เต้นกันซะมันส์เลย ปะป๊าบอก มะม๊านิ เปิดแต่เพลงเบ่บี๋ อย่างพอร์ชนี่เค้าต้องแบบนี้แล้ว 555 ว่าแล้วพวกเธอสองพ่อลูกก็กระโดดเต้นกันหญ่ายยย 555

อยากสื่อสารใจจะขาด

เวลาเปิด youtube ให้เธอดู เหมือนเธอมีเพลงในดวงใจที่ต้องการดู แต่เราไม่รู้ พอเวลามะม๊าเปิด แล้วมันไม่ใช่เพลงที่เธอต้องการ เธอจะเอามือมะม๊าไปกดเปลี่ยนตลอด แรกๆก็เอ๊ะ ทำไมลูกให้มะม๊าเปลี่ยนเพลงตลอด เหมือนดูว้าวุ่น เด๋วเปลี่ยนเพลงๆ โดยที่เพลงเดิมยังไม่จบอ่ะ พอค่อยๆสังเกตุ ก็อ๋อ..คือลูกบอกเราไม่ได้ว่าต้องการเพลงอะไร (ให้กดเองก็ไม่เอา) เราเลยต้องเล่นเกมเดาใจกัน ถ้าเป็นเพลงที่ลูกอยากฟัง เวลาเราเปิดแล้ว ลูกจะนั่งดู แต่ถ้าเป็นเพลงที่ไม่อยากฟังก็จะเอามือเราไปกดเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อืม..เข้าใจๆ

Back to Nursery

ดช.พอร์ช 1.55 ปี ได้เวลาอันสมควรที่จะพาลูกเข้าเนอสอีกครั้ง ^^’ สืบเนื่องจากมะม๊าต้องกลับไปทำงานละ อีกอย่าง ลูกตอนนี้ก็ชอบที่จะทำกิจกรรมต่างๆมากขึ้น เป็นเด็กที่มี activities ตลอดเวลา เลยอยากให้ได้ทำกิจกรรมต่างๆกับเพื่อนละ และแล้วก็มาสู่ขั้นตอนการเลือกเนอสอีกครั้ง แม้ว่าลูกจะเคยไปอยู่เนอสมาตั้งแต่เด็ก แต่การจะไปส่งใหม่แต่ละครั้ง มะม๊าก็อดไม่ได้ที่จะหาข้อมูลเนอสก่อนไป รอบนี้พาอาม่าไปตระเวณดูด้วยกัน สรุป เราส่งลูกไปที่ KIDO พระรามสาม เพราะมีกิจกรรมต่างๆที่เหมาะกับเด็กในวัยของเค้า (ทั้ง Play & Gym, Music, Art เหมือนี่เราเคยพาลูกไปดูตามที่ต่างๆมา) ที่สำคัญคือลูกเคยไปอยู่ (รายวัน) แล้วกลับมาอารมณ์ดีทุกวัน

วันแรกที่ไปส่ง ลูกไม่ร้องไห้เลย (คงคุ้นเคยกับบรรยากาศและคุณครูแล้ว) ตอนเย็นไปรับมีอ้อนนิดหน่อย (ช่วง 2-3 วันแรก) ที่นี่มี web cam ให้ดูด้วย ปะป๊ามะม๊านี่ไม่เป็นอันทำงานทำการเลยลูก นั่งเกาะติดหน้าจอเหมือนดู AF ยังไงอย่างงั้นเลย 555

เด็กที่นี่ไม่เยอะ อัตราส่วนครูต่อเด็ก 5ต่อ8 เด็กๆที่นี่เป็นต่างชาติซะส่วนใหญ่ ทั้งฝรั่ง นิโกร ญี่ปุ่น จีน ลูกครึ่งก็มี ไทยเชื้อสายจีนก็มี ก็เธอนี่ไง

) มะม๊าชอบนะ ลูกจะได้รู้จักปรับตัวกับวัฒนธรรมที่หลากหลาย ส่วนเรื่องครู ที่นี่ครูแต่ละคนโอเคเลย มีประสบการณ์ทั้งนั้น ลูกอยู่มาได้ 2 สัปดาห์ เห็นได้ชัดเลยว่าลูกอยู่ที่นี่แล้วมีความสุข ตอนเย็นเวลาไปรับ จะยิ้มแฉ่งตลอด บางวันขำค้าง ครูบอก “เยอะ พอร์ชเยอะ” 5555 เห็นแล้วชื่นใจ แถมบางวันไปรับมีโชว์ step เต้นให้มะม๊าดูด้วย น่ารักมากมาย

บรรยากาศตอนไปรับเธอ รื่นเริงมากอ่ะ เสร็จแล้วเราก็ไปเดินช็อปกันต่อ

Inter Porsche

สิ่งที่เห็นถึงความก้าวหน้าของเธอตั้งแต่ไปอยู่เนอสคือ เรื่องของภาษา สองอาทิตย์ที่เธอไปอยู่ที่นู่น กลับมาบ้าน เธอรู้จักบอกความต้องการของตัวเองแล้ว !!!
“bubble” (ออกเสียงถูกต้อง ชัดเป๊ะ) เวลาจะให้มะม๊าเล่นเป่าลูกโป่ง
“no no” แล้วก็ส่ายหน้า เวลาเธอไม่ต้องการอะไร
“thank you” ตอนปะป๊าให้ของเธอ (แม้มะม๊าจะได้ยินเป็นคำว่า “เจ้จู” ก็ตาม แต่ปะป๊ายืนกรานว่า นั่นละ แต๊งกิ้ว ในสไตล์เธอ 555)

ชอบมากอ่ะ เวลาเธอพูด เสียงโคตน่ารักเลย

ตบท้ายเรื่องราวของเธอในเดือนนี้ ด้วยรูปเธอกับปะป๊าละกัน นับวันเธอยิ่งเหมือนพ่อเธอขึ้นทุกวัน จนมะม๊าจะเรียกเธอว่า KJ (Kok Junior) ละนะ

Create Date : 12 ตุลาคม 2555

0 comment

Last Update : 15 ตุลาคม 2555 14:44:44 น.

Counter : 1457 Pageviews.

ลูกพอร์ช 1.5 ปี – ดราม่าพอร์ช

เดือนที่ผ่านมา ขอจั่วหัวเรื่องของเธอว่า ‘ดราม่าพอร์ช’ เพราะท่าเธอนี่มันเหลือกินจริงๆ อย่างเวลาเราเอาตุ๊กตาให้เธอ เธอจะรับไปแล้วเอาไปกอดแบบทะนุถนอม ประหนึ่งแก้วตาดวงใจ ท่าดราม่าได้ใจมากอ่ะ 5555

ศึกชิงมะม๊า

ผ่านมาเกือบเดือนหลังจากที่มะม๊าคลอดน้อง หลงดีใจว่า ลูกพอร์ชไม่มีอาการอิจฉาน้องเลย แต่..เธอ fast learner มาก เพียงช่วงเวลาไม่นาน เธอก็เรียนรู้ตรรกะที่ว่า

เหตุ: ถ้าน้องร้องแง้ๆ >> ผล: มะม๊าจะเข้าไปอุ้มน้อง
เหตุ: ถ้าเธอร้อง >> ผล: มะม๊าก็จะเข้ามาอุ้มเธอ (บางทีมะม๊าต้องยอมวางน้อง ไปอุุ้มเธอ ตามทฤษฎีที่ว่าเราให้ความสำคัญกะคนพี่ก่อน)

ด้วยตรรกะนี้เอง พอน้องร้อง เธอจะทำท่าร้องด้วยทันที (แม้ในขณะนั้น เธอจะกำลังเล่นอะไรอยู่ก็ตาม) เสร็จเลยมะม๊าทีนี้

มีอยู่ทีนึง มะม๊าอุ้มน้องอยู่ เธอตื่นขึ้นมา เห็นมะม๊าอุ้มน้อง เธอก็ร้องจะให้มะม๊าอุ้มด้วย พอมะม๊าวางน้อง น้องเธอก็ร้อง มะม๊าเลยตัดสินใจปล่อยน้อง แล้วไปอุ้มเธอออกมาจาก Play Pen แล้วเอาเธอลงยืนบนพื้น กลับมาอุ้มน้อง คราวนี้เธอแหกปากเลย เกาะขามะม๊าแจจะให้อุ้ม น้องเธอก็ร่วมด้วยช่วยกันแหกปากมั่ง ประมาณว่า ข่มกันไม่ลงเลย power เสียงเธอทั้งสอง สรุปมะม๊าอุ้มฮาร์เลย์ และจูงลูกพอร์ช ตะโกนเรียกปะป๊า คอรัสด้วยเสียงร้องไห้ของลูกทั้งสอง ให้มาช่วยชีวิต 5555 นึกภาพตัวเองตอนนั้นแล้วขำอ่ะ

เรียนรุ้ปฎิกิริยาคนรอบข้าง

เดือนที่ผ่านมา เธอเริ่มรู้จักที่จะเรียนรู้ปฎิกิริยาคนรอบข้างละ เธอรู้จักที่จะสังเกตุว่า ถ้าเธอแสดงอาการแบบนี้แล้วจะได้รับการตอบสนองยังไง เช่น ถ้าเธอหัวไปโป๊กอะไร เธอจะเดินจับหัว ร้อง “หึๆ” มาหา เราก็จะเข้าไปเป่าหัว โอ๋ๆ แล้วก็บอก “ฮาโป้” ทีนี้เธอจะ memory ในสมองละว่า ถ้าเอามือจับหัวแล้วร้องหึๆ แปลว่าจะได้รับการโอ๋และเป่าที่หัว หลังจากนั้น หัวเธอไม่ได้ไปโป๊กอะไรหรอก อยู่ๆก็จับหัวแกล้งเดินมาหาเราแล้วร้อง “หึๆ” พอเราฮาโป้ให้ก็ยิ้ม หายละ เดินกลับไปเล่นต่อ

ที่ขำอีกเรื่องคือ ตอนมะม๊านั่งให้นมน้องอยู่ เธอเรียกร้องความสนใจจากมะม๊าโดยการเอามือจับหัว แล้วร้อง “หึๆ” มะม๊าเลยลุก(พ่วงลูกลิงฮาร์เลย์) ไปเป่าหัวเธอ “ฮาโป้” แล้วกลับมานั่งให้นมน้องใหม่ พอหย่นก้นเท่านั้นแหละ เธอ “หึๆ” ใหม่ คราวนี้จับที่เข่า ประมาณว่าเจ็บเข่า มะม๊าก็หนีบฮาร์เลย์ไปฮาโป้เธออีก กลับมานั่ง เธอ “หึๆ” จับที่ขา ประมาณว่าเจ็บขา มะม๊าก็ลุกไปเป่าขาเธออีก เห็นหน้าเธอแบบกรุ้มกริ่ม ประมาณว่าแกล้งให้มะม๊าลุกมาหาเธอได้สำเร็จอ่ะ

555

ดช.โลดโผน

นับวันฮอร์โมนเด็กผู้ชายจะแรงขึ้นๆเรื่อยๆนะ เด๋วนี้นะชอบเล่นผาดโผน เห็นอะไรก็จะปีนป่าย เช่น ปีน Play Pen ปีนเก้าอี้ แบบไม่กลัวตกเลย พอตกมาก็ไม่เข็ด ปีนต่ออีก จับเธอกันแทบไม่ทัน ไปดูเล็บนิ้วโป้งที่เท้าเธอเป็นหลักฐานได้เลย เล็บเสียหมดแล้ว เพราะเธอใช้เล็บช่วยจิกในการปีนป่าย นอกจากการเล่นผาดโผนแล้ว เธอยังสรรหาการละเล่นใหม่ๆ สร้างความหวาดเสียวให้กับปะป๊ามะม๊าอยู่เรื่อย เช่น หลับตาเดิน, หมุนตัวไปเรื่อยๆจนเซ

อ้อ เธอมีการเล่นอีกอย่างหนึ่งที่มะม๊าค่อนข้างอะเมซซิ่ง คือเธอชอบกลับหัวสิ่งของ (เป็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วอ่ะ) เช่นกลับหัวเก้าอี้ เอาขาเก้าอี้ชี้ขึ้น แล้วก็ไถๆๆๆ คือของหลายๆอย่าง เธอจะกลับเอาขามาชี้อยู่ข้างบนแทน เช่น ฮิปโปหัดเดิน เธอก็คว่ำมัน แล้วค่อยเอามาเล่น เออ แปลกดี พยายามจะตีความเอามาวิเคระห์นิสัยเธอว่าเป็นพวก บอกซ้ายจะไปขวาป่าวหว่า

เด็กทะเล้น

เด๋วนี้เธอโคตทะเล้นอ่ะ เด๋วก็มายิ้มตาหยีใส่ เด๋วก็มาทำหน้าทะเล้นใส่ น่ารักมากมาย

เด็กบ้ายอ

เด๋วนี้เทรนเลี้ยงลูกแบบ positive comment ไง ถ้าเป็นสมัยก่อน เค้าจะไม่ให้ชม บอกว่าเด๋วเด็กเหลิง แต่ปะป๊ามะม๊าเป็นพ่อแม่รุ่นใหม่ เราพยายามสร้างความมั่นใจให้กับเธอด้วย positive comment เวลาเธอทำอะไรได้ดี พวกเรากะปรบมือ แล้วบอกว่า "เก่งๆๆๆๆ" เธอก็จะยิ้มแบบภูมิใจอ่ะ ซึ่งไม่ใช่แค่ปะป๊ามะม๊านะ ทั้งอากง อาม่า อาตั่วโกว อาโซ้ยโกว อาเฮีย ทุกคน cheer up เธอมากอ่ะ พอทำอะไรได้นิดนึง ก็ปรบมือชมเธอกันทั้งบ้าน ดูแล้ว..เธอคงเป็นเด็กมีความมั่นใจอย่างยิ่งยวดแน่นอน 5555

เด็กขี้อาย

อยู่ๆเธอก็เข้าสู่โหมดเด็กขี้อายเวลาเจอคนแปลกหน้า อย่างเวลาพาเธอออกนอกบ้าน เธอจะมุดที่ขาปะป๊ามะม๊าซะ ถ้ามุดไม่ได้ เธอก็จะเอาชิ้นส่วนในร่างกายปะป๊ามะม๊าสักอย่างไปบังหน้าเธอ เช่น เอาหน้ามุดขาปะป๊ามะม๊าซะ หรือบางทีก็เอามือเราไปปิดหน้าเธอเอาไว้ ขำอ่ะ มันคงจะบังเธอได้หรอกนะ ลูกพอร์ช แล้วก็จะแอบมองลอดนิ้วมือดูว่าเค้ายังอยู่ป่าว ปะป๊าบอกว่าสงสัยช่วงนี้ไม่ค่อยได้พาเธอออกนอกบ้าน เลยขี้อายไปหน่อย 555

หนุ่มเมทโทร

มันอาจจะขัดกับความเป็นเด็กชายโลดโผนของเธอ แต่จะบอกว่าช่วงนี้เธอดูจะรักหล่อรักงามขึ้นนะ เห็นกระจกเป็นต้องเหลียวดูตัวเอง บางทีก็ยิ้มชื่นชมในความงามของบอดี้ตัวเองอยู่นั่นแหละ 555 เด๋วนี้ยอมให้ใส่หมวกละนะ แล้วเวลาที่ลูกแต่งตัวอะไร แล้วเราทำหน้าตาตะลึง “โอโหหหห” เธอจะรีบวิ่งไปดูกระจกทันที

กัดแกะแทะกิน

ไอ้นิสัยคว้าของไปกินนี่ ไม่รู้จะเริ่มหายไปตอนฟันน้ำนมเธอขึ้นจนครบหมดหรือเปล่า เพราะตั้งแต่ฟันน้ำนมซี่แรกเธอเริ่มขึ้นจนถึงตอนนี้ (ขาดฟันกรามอีก 4 ซี่ ก็จะครบเซ็ทฟันน้ำนม) เธอก็เกิดอาการหมั่นเขี้ยวเห็นอะไรก็อยากจะหยิบมากัดมาขบมาเคี้ยว ล่าสุด เธอไปคว้ามะม่วงแบบเป็นลูกๆที่ยังไม่ได้ปอกเปลือกมากัดซะแหว่งเลย

เรียนรู้ melody

สืบเนื่องจากเธอเป็นเด็กชอบเสียงเพลงมาก ชอบให้มะม๊าเปิด you tube ที่เป็นเพลงให้ฟัง ชอบฟังเพลงก่อนนอน เพลงโปรดของเธอก็พวก B-I-N-G-O, London Bridge, Old Mcdonald etc.. มะม๊าเลยสอนลูกร้องเพลง แบบที่ยังพูดไม่ได้กันเลยนี่แหละ อย่างเพลง B-I-N-G-O ตอนที่ร้องว่า B-I-N-G-O มะม๊าก็เอาภาษาเธอมา adapt เป็นเพลง กะ-กะ-ก๊ะ-ก๊ะ-ก๊ะ เธอออกเสียงได้ !!!! melody ถูกตามเพลงเป๊ะอ่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มเปลี่ยนเสียงกัน เป็น ปะ-ปะ-ป๊ะ-ป๊ะ-ป๊ะ, อะ-อะ-อ๊ะ-อ๊ะ-อ๊ะ เธอก็ทำได้อ่ะ ทำนองไม่เพี้ยนเลย พูดเป็นคำไม่ได้ก็เอาทำนองเป็นจังหวะไปก่อนละกัน
ล่าสุดเธอออกเสียงทำนองเพลง ABC ได้แล้ว ก่ะ-ก่ะ-กา-กะ-ก๊ะ-ก๊ะ-กา

แววรักการอ่าน

ไม่เสียแรงที่เฝ้าเพียรอ่านหนังสือให้เธอฟังตั้งแต่เธอยังไม่กี่เดือน ช่วงนี้เธอเริ่มส่อแววรักการอ่านแล้วอ่ะ ชอบหยิบหนังสือมานั่งดู เมื่อเดือนที่ผ่านมา มะม๊าก็ไปซื้อแผ่นติดข้างฝา ABC, กขค, 123 และแผ่นรูปผลไม้ เธอสนใจอ่ะ เดินไปแล้วชี้ โดยเฉพาะแผ่น ABC พอชี้แล้วก็พูด"เอๆๆ" เย้ๆๆๆๆ ส่วนแผ่น กขค ก็ชอบชี้ไปที่ย.ยักษ์ ชอบยักษ์หรอลูก

Porsche vs Harley

เดือนที่ผ่านมา ปะป๊าเธอไปถอยของขวัญรับขวัญเธอสองคนมา ปะป๊าเธอบอกว่านี่นะเป็นของที่รวมความเป็นเธอและน้องไว้อยู่ในคันเดียวกัน นั่นคือ Harley designed by Porsche เอิ่มมมม ปะป๊าคิดได้นะ น้องเธอยังไม่มีโอกาสได้นั่ง แต่เธอกะปะป๊าขึ้นไปนั่ง ตัดหน้าน้องเธอกันเป็นที่เรียบร้อย

สระแก้ว again

เมื่อต้นเดือนส.ค. ปะป๊ามะม๊าพาลูกพอร์ชแอนด์ลูกฮาร์เลย์ไปหาอากงอาม่าที่สระแก้ว เนื่องจากลูกฮาร์เลย์อายุครบเดือนละ เราเลยพาลูกทั้งสองเอาขนมเค้ก+ไข่ไก่ย้อมสีแดง ไปไหว้อากงอาม่ากัน ลูกพอร์ชกำลังซ่าเลย ไปถึง อายพอเป็นพิธี หลังจากนั้นเธอก็ซ่าเดินซะทั่วบ้าน อากงอาม่าบอกเห็นเธอเดินแล้วเวียนหัวแทน อากงเกือบจะให้รถจักรยานเธอมาแล้ว ดีที่ปะป๊ามะม๊าขอเบรกไว้ก่อนบอกว่าลูกยังขี่ไม่ได้ เด๋วมาเอาคราวหน้าละกัน 555 ไปคราวนี้เธอไปทำหน้าทะเล้นให้อาม่าใจเห็นชอบใจ เลยได้แบงค์กลับมาด้วยเลย ก่อนกลับเราพาลูกไปเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะ ลูกชอบมาก วิ่งใหญ่เลย ยังแอบแซวกันกับปะป๊าเลยว่ามาอยู่ที่นี่กันเลยดีกว่าไหม

ทริปนี้ ทำให้รู้ว่าลูกทั้งสองชอบเดินทางมาก คนโตนั่งคาร์ซีทแบบไม่งอแงเลย ขี้นรถปุ๊บหลับ คนเล็กก็หลับในมือมะม๊าตลอดทาง เลี้ยงง่ายจริงไรจริงลูกมะม๊าเนี่ย

ชอบแค่ไหน..ดูได้จากภาพ ^^'