BlogGang.com : : ด้วยรักและผูกพัน - 30 วีค - แม่ลูกอ่อน vs แม่ท้องแก่

30 วีค - แม่ลูกอ่อน vs แม่ท้องแก่

และในที่สุด..มะม๊าก็เริ่มเข้าสู่ช่วงเวลาที่ท้าทายที่สุดในชีวิต นั่นคือ การเป็นคุณแม่ลูกอ่อนไปพร้อมๆกับการเป็นคุณแม่ท้องแก่ในเวลาเดียวกัน การเป็นคุณแม่ลูกอ่อน ทุกอย่างต้องเร็ว จะกินต้องรีบกิน จะไปอึ๊ต้องรีบไป มีเวลาว่างเมื่อไหร่ ต้องรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนลูกจะตื่น แต่การเป็นคุณแม่ท้องแก่ ทุกอย่างที่เคยทำได้ปกติ speed ก็จะช้าลง เดินได้ช้าลง พุงโตขึ้น อุ้ยอ้ายขึ้น เหนื่อยง่ายขึ้น เพลียง่ายขึ้น และเมื่อมะม๊าต้องมารับบทบาททั้งสองในเวลาเดียวกัน ก็แบบรู้สึกท้าทายนิดนึง โดยเฉพาะการดูแลลูก โดยไม่มีพี่เลี้ยงด้วย (ณ เวลานี้นะ แต่กำลังติดต่ออยู่ ^^’)

กำลังใจที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ของมะม๊าคือลูกทั้งสองและปะป๊า ลูกคือคนที่สร้างรอยยิ้มให้มะม๊า คนที่ทำให้มะม๊ามีกำลังฮึดสู้ต่อ ส่วนปะป๊าคือคนที่ให้กำลังใจมะม๊า เข้าใจมะม๊า รับฟังมะม๊า และพร้อมจะยืนข้างๆมะม๊าเวลาที่มะม๊ารู้สึกท้อ

อุ้ยอ้าย
เริ่มไตรมาสสุดท้าย มะม๊าอุ้ยอ้ายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จะลุกจะเดินจะยืนจะนั่ง มันดูติดขัด อึดอัด รวมถึงเหนื่อยง่ายด้วย (แค่ขึ้นบันได แบบไม่ได้อุ้มลูกนะ ก็เหนื่อยแล้ว) คนที่เหนื่อยที่สุดในตอนนี้ก็คือปะป๊า ที่ต้องช่วยมะม๊าทำทุกอย่าง ทั้งซักเสื้อผ้าลูก ล้างขวดนมลูก ตื่นเช้ามาช่วยมะม๊าจับลูกแต่งตัว

Sensitive
ก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าคนท้องจะ sensitive ง่าย แต่แบบว่าท้องนี้ มะม๊าง่วนกับการดูแลเฮียพอร์ชไง เลยไม่ค่อยจะมีเวลามานั่ง sensitive เท่าไหร่ แต่วันนึงมะม๊านั่งอ่านเรื่องของ วอลเตอร์+ซาย ลี ก้าวเดินไร้ขา เชื่อป่ะ ร้องไห้เลยอ่ะ (ปกติอ่านอะไรที่ดราม่า อย่างในพันทิพเงี่ย อย่างมากก็จะแค่รู้สึกจุกที่อก น้ำตาจะไหล) แต่อ่านเล่มนี้แล้วร้องออกมาเป็นสายเลยอ่ะ

Enjoy eating
พอเข้าสัปดาห์ที่ 28 มะม๊ากลับมา enjoy eating อีกแล้ว 555 เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด สงสัยลูกหมีเริ่มตัวโตขึ้นมาช่วยมะม๊ากินใช่ม้า แต่นน.ยังขึ้นไม่เยอะแฮะ 30 วีค นน.อยู่ที่ 53.6 โล ขึ้นมาประมาณ 10 โลจากก่อนท้อง และขึ้นมาประมาณ 1 โลจากเดือนที่แล้ว (ตอน 26 วีค นน.อยู่ที่ 52.4 โล)

เด็กทรงพลัง
ช่วงนี้ลูกมะม๊าคงตัวใหญ่ขึ้นละ พลังในการถีบแต่ละทีนี่..อือหือ.. ตุ๊บตั๊บๆๆ ทรงพลังมาก 555 ขอทายว่าลูกหมีของมะม๊าเป็นเด็กทรงพลังไม่แพ้เฮียพอร์ชแน่นอน

ท้องนี้รกอยู่ด้านล่าง (ท้องที่แล้วหมอบอกว่ารกอยู่ด้านหน้าเลยจะรับรู้ว่าลูกดิ้นได้ช้าหน่อย) เวลาลูกเคลื่อนไหวตัวเองแต่ละที มะม๊าจึ๊กกะดึ๋ยอ่ะ รู้สึกหมดเลย เช่นเหมือนขา(หรือแขน) เคลื่อนจากซ้ายมาขวา หรือแม้แต่ลูกขยับตัวอะไรอย่างเนี่ย เราใกล้กันจริงๆ

พาลูกเที่ยว
ก็บอกแล้วว่าลูกของมะม๊าคนนี้อึดจริงๆ ตอนท้องอ่อนก็พาลูกวิ่งขึ้นเครื่องที่สิงคโปร์ พอท้องแก่ก็พาลูกขึ้นเครื่องไปเที่ยวเชียงใหม่ พาขึ้นดอยสุเทพ พาไปเขาค้อ ลูกไม่ทำให้มะม๊าปวดหรือเจ็บอะไรเลย น่ารักที่สุด ท่าทางจะชอบท่องเที่ยวเหมือนเฮียพอร์ชนะเนี่ย ปะป๊าเห็นพวกเราสนุกกัน เลยชวนลงใต้ต่อเดือนหน้า เอิ่ม..ได้ข่าวว่าเดือนหน้าแม่พวกเธอก็ 8 เดือนแล้วนะ -__-'

พูดถึงเรื่องอึดแล้ว เมื่อสัปดาห์ก่อนเหมือนกัน เค้ามีงานสัปดาห์หนังสือ ไอ้เราก็อยากไปมาก แต่ตามประสาแม่ลูกอ่อนอ่ะเนอะ ตกเย็นต้องรีบกลับบ้านไปหาลูก เสาร์อาทิตย์ก็อยู่กับลูก ดังนั้นเวลาที่มะม๊าจะสามารถทำธุระส่วนตัวต่างๆได้ก็จะมีอยู่แต่ช่วงพักเที่ยงของวันทำงาน ว่าแล้วพอพักเที่ยงปุ๊บ มะม๊าก็บึ่งไปศูนย์สิริกิต์ทันที เดินแบบลวกๆๆมาก แล้วก็รีบไปที่บูธรักลูก (มีหนังสือจะซื้ออยู่แล้วไง) เลือกไปเลือกมา แว๊กบ่าย 2 แล้ว รีบพาตัวเองจ้ำไปเอารถ + ถุงหนังสือพะรุงพะรัง มาถึงที่ทำงานเกือบ 3 โมง ->_<- เข้าไปนั่งทำเนียน แล้วออกมาข้าวกลางวันกิน 555

ฝันถึงลูก
ตอนมะม๊าท้องได้ 30 วีค ปะป๊าฝันว่าลูกมาจุติแล้ว ปะป๊าบอกว่าเจ้าหมีน้อยมาช้ากว่าเจ้าหมูน้อย

มะม๊าเลยถามว่าเห็นหน้าลูกหรือยัง ปะป๊าบอกว่ายัง อยากรู้จัง ลูกจะหน้าตาเป็นยังไงน้า

ชื่อของลูก
ใกล้วันที่ลูกจะออกมา ปะป๊ามะม๊าทำเวลาหาชื่อลูกกันใหญ่ เมื่อคืนปะป๊าได้ชื่อจริงมาให้ลูกละ “ภาคิน” แล้วคิดเผื่อน้องสาวของลูกแล้วด้วย “ปิ่นมุก” สรุปชื่อทั้งสามคนก็คือ “ปิญชาน์”, “ภาคิน”, “ปิ่นมุก” ^^ well-planning จริงๆ

Create Date : 19 เมษายน 2555

Last Update : 19 เมษายน 2555 10:41:42 น.

2 comments

Counter : 1153 Pageviews.