รถเมล์เฮฮา เรื่องแรก : เด็กเสื้อสีส้ม แม่กับพ่อ แล้วก็เจ้าแอ๊มน้องสาวเรา นั่งรถเมล์ไปซื้อของที่พันธุ์ทิพย์กัน (พ่อไม่ขับรถไปเพราะหาที่จอดรถยากมาก แถมทางขึ้นก็แคบๆ) ขากลับ ก็นั่งรถเมล์สาย 512 กันกลับมาถึงแถวบ้าน แม่ก็สะกิดน้องสาวที่นั่งอยู่ให้เตรียมตัวลุกออกมาเพื่อจะได้เตรียมตัวลงรถ พอกับแม่ก็เดินออกมายืนรอ พอถึงป้ายที่จะลง หันมามองน้องสาว ปรากฎว่าไม่มีแล้ว เลยงง!! หันมาถามกระเป๋ารถว่า เห็นเด็กเสื้อสีส้มมั้ย กระเป๋า : ก็ลงป้ายไปตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว พอถึงป้ายถัดมาที่เป็นเป้าหมาย พ่อกับแม่ก็ลง มายืนที่ป้าย เห็นน้องสาวเราเดินมาจากป้ายก่อนหน้า พ่อกับแม่ขำกันใหญ่ มันลงไปไม่ดูตาม้าตาเรือเลย มันว่าก็นึกว่าจะลงกันตั้งแต่เมื่อกี๊ มันเลยลงไปเลย (เพ้อเจ้อนี่หว่า ยังไม่ใช่ป้ายตรงข้ามซอยที่บ้าน จะลงไปไมเนี่ย) เรื่องที่สอง : แม่ล่ะ เรา แม่ พ่อ แล้วก็ไอ้แอ๊ม ไปเดิน พันธ์ทิพย์ ต่อด้วยประตูน้ำซื้อเสื้อผ้ากัน ขากลับก็นั่งรถเมล์ตามเคย เรา พ่อ แอ๊ม ได้ที่นั่งอยู่ข้างหลังแม่ พอถึงป้ายแถวบ้านก็เตรียมตัวลง เดินออกมาที่หน้าประตู ซึ่งมันต้องผ่านแถวที่แม่นั่งอยู่ พอลงมาจกรถเมล์ อ้าว แม่ไม่มีแม่ลงมาด้วย กรรมล่ะ แม่นั่งหลับ ไม่เห็นที่พวกเราเดินผ่านแถวที่แม่นั่งมา ฮ่าๆๆๆ มองไปที่ป้ายถัดไป (ไม่ไกลกันมาก) เห็นรถเมล์จอด แม่ลงมาจากรถเมล์ เดินย้อนกลับมา พวกเรายืนหัวเราะกันใหญ่ บอกว่า ก็นึกว่าแม่เห็นเลยไม่ได้เรียกง่ะ ที่แท้ก็หลับ
|
The eye of earth
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หน้าตาพอประมาณ การศึกษาดี บ้านมีฐานะ(ยากจน) Friends Blog
Link |
|||||||||||||
หน้าตาพอประมาณ..การศึกษาดี..บ้านมีฐานะ (ยากจน)
