เช้าวันอาทิตย์ของต้นฤดูใบไม้ร่วง

คุณนายเมียฝรั่งตื่นเสียแต่เช้า ทั้งที่เมื่อวานไปงานครบรอบแต่งงาน ห้าสิบ ปีของคุณน้า เอเลน คุณน้าเอเอลเป็นน้องสาวของคุณย่า งานจัดใหญ่หรูหราตามแบบฉบับฝรั่งทุกกระเบียดนิ่้ว คุณนายเมียฝรั่งอย่างดิฉันอยู่ในงานพูดคุยสนุกสนุนกับครอบครัวได้ปร๋อค่ะ อยู่มาเป็นยีสิบปีแล้วนี่คะ จะคุยกับเขาไม่ได้อย่างไรหละ โชคดีคุณนายเมียฝรั่ง ได้เข้ามาอยู่ในคร่อบครัวที่อบอุ่น เต็มไปด้วยความรัก งานเริมตอนเที่ยง ก็ดื่มกินกันตลอดทั้งวันกว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าห้าทุ่มกว่าๆ ถึงบ้านก็หมดแรงกัน นั่งดูทีวีหรือเฝ้า ทีวีก็ไม่รู้นั่งหลับกันไปคนละทาง  เออ ตาไปนอนกันเถอะ คุณนายชวนพ่อบ้านเข้านอน งัวเงีย

นอนชะเต็มอิ่ม เช้านี้สดใส ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงฝนพรำ ลมโชยไปมา คุณนายเมียฝรั่งตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือ เฮ้อ โอเค ไม่ใช่การถอนหายใจนะเจ้าคะแค่เป็นการสูดอาการแรงๆเท่านั้น เอง คุณนายอย่างดิฉันต้องทำทุกอย่างด้วยเองค่ะ อ่านหนังสือเพื่อพัฒนาตัวเองตลอด ทุกอย่างทุกด้ายทุกเรือง อ่านหนังสือไป มองออกไปข้างนอกพลาง ลูกแอ๊ปเปิ้ลในสวนของคนข้างบ้านหล่นกระจายเต็มพื้น ดูเหมือนจะไม่เก็บไปทิ้ง อากาศวันนี้ไม่มีแสงแดดเลย มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วงที่อึมคลืมเสียเหลือเกิน เอาหละค่ะขอตัวแป๊บไปทานอาหารเช้า พ่อบ้านเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว หอมอบขนมปังไปทั่วบ้าน วันวันหลังจะมาเขียนต่อเจ้าค่ะ