มาตามที่บอกไปตรงหน้านู้น (Oops I didIt Again)

แต่ขอแปะโป้งไว้ก่อนสักแป๊บค่ะ เพราะคงจะมายาวอีกตามเคย แล้วเพย์ตั้นยังเคลียร์งานอื่นไม่เสร็จด้วย โหะๆ 

เฮ้ออออ ‘หักโหม’ ‘นอนไม่พอ’ ‘ดื้อ’ ‘บ้างาน’ จนไข้หวัดรับประทาน โดนคนรอบข้างบ่นจนหูชา เมื่อคืนคุณแม่เทศนาจนเพย์ตั้นคิดว่าจะรากงอก แล้วแก่ตายอยู่บนโซฟาเสียแล้ว ตอนนี้ก็โดนจับตามองเหมือนเป็นนักโทษ high security เชียวค่ะ คุณแม่บินมาดูงานอยู่อีกรัฐ วีกเอนด์นี้ ก็เลยจะบินมาเยี่ยม(เทศ)เพย์ตั้น มีเวลาอีกคืนสองคืนเพื่อที่จะหายเป็นปลิดทิ้งก่อนท่านแม่แวะมา แต่ก็คงจะยากน่าดูค่ะ เพราะเพย์ตั้นเป็นหวัดทีไร เรื้อรังอยู่เรื่อย ไม่รู้ทำไม…คนรอบข้างก็เลยเป็นกระต่ายตื่นตูม ถ้ามี bubble suit แบบพวก astronaut ขายให้ใส่คงพากันขนมาให้เพย์ตั้นแน่ๆ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือโอกาสนั่งๆ นอนๆ ซะ

นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ขีดเขียนเรื่องราวเล่าสู่กันฟังถึงประสบการณ์การอ่านรักแท้น้ำตาลวง ก็เลยกุลีกุจอแอบเปิดคอมฯ มา

ในช่วงปีนี้และปีที่ผ่านมา เพย์ตั้นยังไม่เคยอ่านนิยายภาษาไทยเล่มไหนนานเท่าเล่มนี้เลยค่ะใช้เวลานานอยู่โขกว่าจะจบ สองอาทิตย์ได้มั้งคะ ไม่ใช่ว่ามันไม่สนุก แต่เป็นเพราะคอยจะเสียสมาธิเจออะไรเข้ามาทำให้สติวอกแวกจนต้องอ่านแล้ววาง วาง วาง อยู่เรื่อย

เล่มนี้มีคนแนะนำให้อ่านค่ะหลังจากสัญญากับตัวเองว่าจะพยายามไม่ฟังคำแนะนำใคร ฉันต้องลองด้วยตัวเอง แต่บ้าจี้มั้งคะ รู้ตัวอีกทีก็เลยมีอยู่ในมือแอบแวะไปในเว็บเด็กดี เพราะคนแนะนำบอกว่าดังเปรี้ยงปร้างส่วนตัวเพย์ตั้นไม่ได้วัดความสนุกของนิยายด้วยยอดวิว ยอดความคิดเห็นหรือจำนวนแฟนคลับในเว็บไซต์ออนไลน์นะคะเพราะ each to his own รสนิยมใครรสนิยมมัน เรื่องติดอันดับเนี่ยกดเข้าไป2 times out of 3 มักต้องถอนใจแล้วปิดหนี

บางทีนิยายสนุกๆ กลับกลายเป็นนิยายที่คนมองข้ามโดยเฉพาะเมื่อมันเรตไม่แรงพอ

หากใครคิดว่า รักแท้น้ำตาลวง  เป็นนิยายติดเรตขอบอกตรงนี้เลยค่ะว่าไม่ใช่เลยสักนิด เพย์ตั้นเองก็แปลกใจนะคิดว่ามันน่าจะเรตอยู่พอประมาณ แต่ไม่เลยค่ะ เนื้อหานั้นรุนแรง เข้มข้นบีบหัวใจในตัวของมันเองโดยไม่มีการบังคับขืนใจ เอะอะอะไรก็จะลากขึ้นเตียงทุกทีที่ทะเลาะกัน แต่ไอ้ตบจูบน่ะมีค่ะ อิอิอิ

รักแท้น้ำตาลวง เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง ธารนที แผ่นฟ้า และอิงอร

ในค่ำคืนงานเลี้ยงต้อนรับแผ่นฟ้า อริยะการบุตรชายคนเดียวของนายผลภูผากลับจากต่างประเทศ ยาปลุกเซ็กส์ที่อิงอร แฟนสาวผู้แสนสวย แสนดี แสนเพอร์เฟ็กเติมใส่ลงไปในเหล้านั้นกลับทำให้ชายหนุ่มพลั้งพลาดได้เสียกับสาวน้อยข้างบ้านอย่าง ธารนที เธอกลายเป็นแพะรับบาปราวกับโชคชะตากลั่นแกล้งแต่น่าเสียดายที่แผ่นฟ้ากลับปักใจเชื่อว่า ผู้หญิงเจ้ามารยาจอมโกหกหลอกลวงและคิดจับผู้ชายด้วยวิธีสกปรกๆ คือ ธารนที หาใช่อิงอร แฟนสาวของตนไม่ 

ความเคียดแค้นทวีคูณเมื่อถูกจับบังคับให้แต่งงานกับเจ้าหล่อนทั้งๆ ที่เขาเองก็มีคนรักอย่างอิงอรอยู่แล้ว แถมธารนทีก็มีพีรดนย์ หนุ่มหน้าตี๋ผู้รักเธอหมดใจเข้ามาพัวพัน เขาเลยยิ่งเชื่อว่าธารนทีคือผู้หญิงที่แสนจะ“ร่าน” ไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด

แผ่นฟ้ายอมแต่งงานกับธารนทีตามคำสั่งของบุพการี แต่ปฏิญาณตนว่าจะทำให้หญิงสาวทนทุกข์ทรมานที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้โทษฐานที่นางมารร้ายอย่างเธอบังอาจทำลายชีวิตเขาเช่นนี้

ธารนทีไม่เข้าใจว่าเหตุใดแผ่นฟ้าถึงไม่ยอมฟังคำอธิบายจากปากเธอในสายตาของเขาเธอเลวขนาดนั้นเลยหรือ "น้ำเจ็บ พี่ฟ้ารู้บ้างไหม" คือสิ่งที่เธออยากจะถามเขานัก หญิงสาวอยากรู้เหลือเกินว่าพี่ชายที่แสนดีของเธอหายไปไหน เมื่อย้อนนึกถึงวันวาน แผ่นฟ้าคือชายหนุ่มผู้เปรียบเสมือนที่พักพิงอันแสนอบอุ่นในยามที่เธอปวดร้าว ในยามที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เขาคอยเช็ดน้ำตา ปลอบประโลมเด็กหญิงขี้แย่นามธารนที เขารักและห่วงใยน้องน้อยอย่างเธอมาตลอด 

จนหัวใจของธารนทีมีเพียงแต่เขาเสมอมา

แต่ในวันนี้เขาเหมือนซาตานไร้หัวใจเฝ้าทำร้ายและทำลายความรู้สึกของเธอทุกครั้งที่มีโอกาส เพียงเพราะการเข้าใจผิด

แต่ธารนทีสัญญาว่าเธอจะเป็นภรรยาที่ดีตามใจและปรนนิบัติแผ่นฟ้าอย่างดีที่สุด เธอจะรักษาคำพูดที่ครั้งหนึ่งเธอเคยประกาศไว้กับเขา

เพราะรักถึงทำ

พอละๆ ขี้เกียจเล่าค่ะ เอาเป็นว่ามาเม้าท์กันเลยแล้วกัน

ตามที่บอกนะคะเรื่องมันเกิดจากยาปลุกเซ็กส์ คนเขียนใบ้ไว้แล้วค่ะว่าอิงอรแฟนรักสุดเลิฟของตาแผ่นฟ้าน่ะตัวการ แต่กว่าพระเอกจะรู้ก็โน่นนะคะเกือบๆ จบเรื่องแถมเจ้าหล่อนไม่ต้องรับโทษอะไรเลย   

No sir, I kid you not.

พระเอกนางเอกก็เลยต้องมาแต่งงานกันโดยเปิดเผยทีหลังว่าพ่อของพระเอกเนี่ยตั้งใจจะจับลูกชายให้เป็นทองแผ่นเดียวกันกับนางเอกของเราตั้งนานแล้วเพราะพระเอกเป็นพวกความรู้สึกช้า (โคตรค่ะ เพย์ตั้นขอยืนยัน) ไม่รู้สักนิดว่ารักนางเอกมาตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว (มันสมควรให้นางเอกทิ้งหายไปเลย) ตามที่ท่านนายพลบอกนะคะ ว่าไม่มี ‘พี่ชาย’ คนไหนเขาสั่งห้ามไม่ให้ผู้ชายคนอื่นๆ เข้าใกล้ ‘น้องสาว’เหมือนแบบแผ่นฟ้าหรอก

นั่นสิ

คนอื่นเขาเห็นคนอ่านอย่างเราก็เห็นค่ะว่าพระเอกน่ะรักนางเอก แต่มันซื่อบื่อความรู้สึกช้ายิ่งกว่าอะไรดีจนเพย์ตั้นปรี๊ดแตกไปหลายรอบแล้วเหมือนกัน

ผู้เขียนคอยแทรกฉากเรื่องราวในอดีตมาเป็นระยะๆ ทำให้เราได้เห็นความผูกพันระหว่างธารนทีและแผ่นฟ้าค่ะ ทำให้คนอ่านซึมซับและเริ่มเชื่อมั่นในความรักที่ก่อตัวมานาน เพราะถ้าดูจากเหตุการณ์ปัจจุบัน มันสมควรอย่างยิ่งที่ธารนทีจะหมดรักอีตาเบื๊อกแผ่นฟ้าสุดๆ เลยนะ อีกอย่างฉากในอดีตก็ทำให้เราได้เห็นว่า ทำไมพระเอกถึงได้ผิดหวังในตัวนางเอกเพราะเจ้าหล่อน คนที่เขาเคยรู้จัก รักและเอ็นดูนั้นอ่อนหวาน ไร้พิษสง เด็กดีว่านอนสอนง่ายอะไรพรรคนั้น

แต่ขณะเดียวกันคนอ่านอย่างเพย์ตั้นก็อดสงสัยและเคืองใจไม่ได้ค่ะ ว่าทำไมนะทำไมถ้ารู้จักกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออด อีตาพระเอกมันถึงได้ซื่อบื่อ งี่เง่ากินหญ้าแทนข้าวแบบนี้ ทำไมถึงงมงายสุดๆ กับอีเรื่องที่ว่านางเอกเป็นคนเอายาปลุกเซ็กส์ให้ตัวเองทาน 

วุ้ย!

ขอบอกค่ะว่าช่วงระหว่างที่พระเอกนางเอกแต่งงานอยู่ด้วยกัน การกระทำและทุกคำพูดของนายแผ่นฟ้า เกิน90% ของฉากทั้งหมด เพย์ตั้นได้แต่เจริญพรตานี่ในใจ มันตั้งหน้าตั้งตาจะกดขี่ข่มเหงนางเอกเราอย่างเดียวหรือยังไง

โดนเพย์ตั้นตัดคะแนนความเป็นชายในฝันออกไปจนจะติดลบ เพิ่มคะแนนให้ก็ตอนที่เขาเอาอกเอาใจ ดูแลนางเอกที่ไม่สบายไข้ขึ้น (เหอะๆ มุกนี้เห็นแล้วแบบว่า you know, what else is new?) บวกกับการที่เขาไม่ได้ขืนใจนางเอกเหมือนพระเอกส่วนใหญ่ในตลาดสมัยนี้ แต่ๆ คะแนนความนิยมเหลือศูนย์อีกรอบก็ตอนที่พี่แกตบหน้านางเอกเนี่ยล่ะค่ะ

อันนี้ขอบอกว่ารับไม่ได้จริงๆ เป็นเพย์ตั้นฟ้องหย่า ตัดใจตัดรักกันเสียเดี๋ยวนั้นล่ะค่ะ

นางเอกก็นะช่างสรรหาข้ออ้างมาให้ชายสุดที่รัก ต้นฉบับของคำว่ารักทำให้คนตาบอด สุดๆ

แต่เพย์ตั้นน่ะหรือไม่ไหวจะเคลียร์

ตอนนั้นนั่งอ่านฉากนี้ระหว่างที่เจมส์เล่นCOD ค่ะ เกมส์นี่นะเล่นทีไรลืมไปเลยว่ามีเพย์ตั้นอยู่ในชีวิต -__-" แต่ปฏิกิริยาเพย์ตั้นคงรุนแรงน่าดู เพราะเขาวางคอนโซล แล้วเดินเข้ามาเขย่าๆ ไอ้เราล่ะไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอนั่งบ่นออกมาเป็นชุดในทุกภาษาที่นึกออก อารมณ์เสียจนเดือดร้อนเจมส์ รีบวิ่งไปรินน้ำส้มเย็นๆมาให้ดื่ม (มันต้องอย่างนี้สิคะ ฮ่าๆ)

กลับมาที่นายแผ่นฟ้าต่อค่ะบ่นสามวันคงไม่จบ แต่ขอบ่นอีกนิด บุคลิกเขาแท้จริงแล้วอบอุ่น แต่กับนางเอกเนี่ยขาดความเป็นสุภาพบุรุษอย่างรุนแรง ไร้วุฒิภาวะมากๆ ยิ่งวัดจากการปฏิบัติตัวของเขาต่อนางเอกเท่าไร คนอ่านอย่างเพย์ตั้นเนี่ย ยิ่งรักตานี่/สงสารตานี่ไม่ลงเลย ทั้งๆ ที่พยายามไตร่ตรองเหตุผลแล้วแต่มันสุดๆ ค่ะ

สายน้ำล่ะก็นะ อึดมากกกกเป็นเพย์ตั้นหน่อยล่ะไม่ได้ คงเอาอะไรฟาดหัวอีตาพี่ฟ้าจนโคม่าไปแล้ว นู่นก็ไม่ดีนี่ก็ไม่เอา ปากคอเราะร้ายกรีดแทงใจกันจริง กับข้าวอร่อยๆ มีให้กินไม่กินล่ะ เรื่องมาก

นางเอกน่าจะจัดมื้อค่ำด้วยหญ้าสักกอ

ปกติเพย์ตั้นจะอินและเสียน้ำตาตามนางเอกนะคะแต่เรื่องนี้ แม่เจ้า ชีเจ้าน้ำตาสุดๆ (ก็สมควรอยู่หรอก) ลำพังความงี่เง่าของอีตาพี่ฟ้าเพย์ตั้นก็โคตรจะไม่ปลื้มอยู่ละ มาเจอนางเอกผู้แสนบอบบาง ร้องไห้เป็นเผาเต่าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพย์ตั้นล่ะเหนื่อยแทน *ปาดเหงื่อ*

พูดอย่างนี้ก็ไม่ใช่ว่าตัวละครจะไร้การพัฒนาค่ะ ธารนทีเติบโตขึ้นมากเมื่อเรื่องดำเนินไป จากอ่อนแอไม่เถียงแผ่นฟ้าสักคำ หลังๆ เธอก็เลิกกลายเป็นแม่ดอกพิกุลทองค่ะ โต้กลับบ้าง แม้เพย์ตั้นจะยังแอบรำคาญว่าเธอรักแผ่นฟ้ามากจนตาบอดเชื่อว่าความรักของเธอจะเปลี่ยนแปลงเขาได้ (ซึ่งก็ได้จริงๆ ล่ะค่ะตามฉบับ) แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารสายน้ำนะคะ เห็นใจเธอมาก เธอทำทุกอย่างเพราะรักจริงๆ หลีกทางให้อิงอรและพยายามตัดใจจากแผ่นฟ้าก็เพื่อให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารัก แม้ว่าคนๆนั้นมันจะไม่ใช่เธอก็ตาม

แม่คุณทูนหัวเธอจะดีอะไรขนาดนี้

ธารนทีเป็นนางเอกสไตล์กุลสตรีไทย สุภาพอ่อนหวาน ใสซื่อ เชื่อฟังผู้ใหญ่ ช้างเท้าหลัง ผู้หญิงที่เพย์ตั้นชอบล้อว่า “sets feminism back 50 years” เพย์ตั้นนับถือเธอมากกว่าชื่นชอบนะคะ เธอทนได้ทนดีจริงๆ ไปทำงานงกๆ กลับมายังต้องทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าวเอาอกเอาใจพระเอกที่คอยจะมองข้ามความดีและทำร้ายจิตใจเธอตลอด

เฮ้อ

พูดถึงตัวละครตัวอื่นๆบ้าง 

อิงอร แฟนสาวของพระเอกนั่นเอง ตอนแรกเพย์ตั้นคิดว่าจะต้องเจอนางร้ายขี้วีนมากรี๊ดๆ ปรี๊ดๆ กระทืบเท้าตึงตังตลอดเวลาที่ปรากฏตัวให้ไมเกรนขึ้นสมอง แต่ไม่ใช่ค่ะ อิงอร เธอเหมือนจะร้ายลึกๆ วาจาบ่อยครั้งมักจะเชือดเฉือนจิตใจนางเอก แต่ก็ทำได้แบบที่ว่าคนอ่านยังบอกไม่ถูกเลยว่าเธอตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ 

ผู้เขียนอ้ะ แกล้งเค้า จะเกลียดชีก็เกลียดไม่ลง จนเธอกลายเป็นตัวละครที่เพย์ตั้นชอบที่สุดนะคะ ในเรื่องเนี่ย

แต่ที่อิงอรต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็เพราะตัวเธอเองคือเหมือนกรรมจะตามทันค่ะ จะวางยาพระเอกเพื่อผูกมัดเขาไว้ก็กลับต้องกลายเป็นว่าเสียเขาให้คนอื่นแล้วอย่างที่อิงอรคิด รักแท้มันก็แพ้ใกล้ชิดจริงๆ

ขำอีตอนตาแผ่นฟ้าบอกอิงอรว่าเขาไม่ชอบทานเห็ด ตรงกันข้ามกับธารนทีที่จะยกอาหารไปทิ้ง อิงอรบอกให้พระเอกเขี่ยออก

อันนี้เพย์ตั้นหัวเราะออกมาเลยนะคะเพราะส่วนตัวคงทำแบบอิงอร ก็แบบธารนทีน่ะเสียดายของค่ะ แล้วเรื่องแค่นี้โตเป็นควาย วุฒิภาวะก็(เหมือนจะ)มี ยังจะมางอแงอะไรอีก ไม่กินก็เขี่ยออก ยากอะไร

ถึงจุดนั้นเพย์ตั้นยังคิดเลยว่าอิงอรเอ๋ย บอกลาตาฟ้าเถอะ ไปหาคนอื่นซะ

มีอีกคนที่ต้องทักพระรองของเรา คุณพีรดนย์ หรือพี่ดนย์ หัวหน้าแผนกของธารนที

ไม่ต้องสาธยายอะไรมากค่ะตานี่ก็พระรองฉบับเดิม ดีจนแทบจะไม่มีที่ติ รักนางเอกสุดใจ แต่ก็ต้องกินแห้วกระป๋องแทนข้าวเนื่องจากสาวเจ้าปันใจไปให้พระเอกเสียแล้ว

นายนี่มีมุมร้ายเหมือนกันนะคะแต่โง่ๆ ทึ่มๆ อย่างอีตาแผ่นฟ้า ก็คงต้องเจออย่างพีรดนย์ ถึงกระนั้นก็เถอะ ร้ายสู้พระเอกไม่ได้อยู่ดี

แถมเสียดายที่กรรมการ(คนเขียน)ลำเอียงค่ะ ขึ้นชกทีไร พีรดนย์แพ้ทุกทีต่อยกันจริงๆ ก็หน้าหงายเสีย ราบคาบ เหอะๆ

เอ้อ ถึงจะดีเลิศเลอ รักเราสุดใจ แต่เป็นเพย์ตั้นก็ไม่เอานะคะ นายพีรดนย์เนี่ย เพราะเขาทำเราและนางเอกเหวอมึนไปหลายตลบตั้งแต่เปิดตัวแล้วค่ะ  จู่ๆ ก็เอาแหวนมาให้ ทำทีจะขอจับจองเรา ขอเป็นเจ้าของ

เออ แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ

งงเหมือนกับนางเอกว่า ไปตกลงว่ารักและมีใจให้กันตอนไหน นายนี่คือคิดเองเออเองไปคนเดียวจนเพย์ตั้นหมดอารมณ์ค่ะไม่คิดจะลองเดตสาวเขาหน่อยเลยหรือ ก่อนจะรวบรัดว่าเขาเป็นแฟนตัวน่ะ

Oh, good heavens... พระรองชอบเล่นไม้นี้กันทุกคน

สะดุดสุดๆ ตรง เพชรสีเหลือง ค่ะ มันแพงกว่าเพชรสีขาวหลายเท่าเลยนะคะคุณขา เพย์ตั้นเลยงงว่าเราเข้าใจความหมายของเพชรสีเหลืองในแบบฉบับคนเขียนผิดไปหรือเปล่า

ก็นั่นล่ะค่ะpet peeve เล็กๆ น้อยๆ ของเพย์ตั้นตอนอ่าน

โอเคเรื่องราวมีอีกค่ะ เช่นเรื่องราวของพ่อแม่นางเอก ชีวิตคู่ที่มีแต่ความบาดหมางเพราะความเข้าใจผิด ซึ่งคล้ายจะสะท้อนเรื่องราวของนางเอกและพระเอกนิดๆ ตรงจุดที่เหตุมันเกิดเพราะไม่ยอมหันหน้าปรับความเข้าใจกัน แล้วที่ว่าความสัมพันธ์ที่ขาดความเชื่อมั่นในตัวกันและกัน มักจะทำให้ชีวิตคู่ไปไม่รอด

แต่หลักๆ พล็อตก็เน้นชีวิตแต่งงานอันแสนจะโศกเศร้าโหดร้ายหดหู่ใจของพระเอกนางเอก ตาแผ่นฟ้าทำกับนางเอกเสียจนเพย์ตั้นลุ้นหืดขึ้นคอว่าเมื่อไหร่นางเอกจะหย่าๆไปสักที แต่ขอโทษค่ะ พอจะหย่าอีตานี่กลับไม่ยอม อ้างว่าไม่มีวันปล่อยให้นางเอกไปหาพีรดนย์ง่ายๆ เรื่องของเรื่องมันจะกั๊กนางเอกนั่นล่ะ

หมั่นไส้!

ส่วนตัวเพย์ตั้นคิดว่านางเอกให้อภัยพระเอกง่ายไปนิดนึงค่ะ (ส่วนตัวไม่อยากให้อภัยเลย ฮา) ชิชะ แต่ความรักนะมันไม่เข้าใครออกใคร เหลือบมองคนข้างๆ ที่กำลังนั่งเขียนรีพอร์ต บอกไปเขาว่าหากลงไม้ลงมือกับเพย์ตั้นเมื่อไหร่  ตายลูกเดียว

“พ่อยูคงตอกฝาโรงฝังไอทั้งเป็นแล้วพ่อไอคงไปขุดไอขึ้นมา แล้วก็ฆ่าไอทิ้ง”

555+

ท่าทางจะจริงค่ะ

อ่านจบๆไปอย่างงงๆ ในอารมณ์ของตัวเองค่ะ เพื่อนที่แนะนำมาถาม ก็บอกไม่ได้ว่ารู้สึกยังไงกันแน่แต่มาคิดๆ ดูก็นะ สนุกในระดับหนึ่งเลยค่ะ (ไม่งั้นข้าพเจ้าจะอ่านจบหรือ) ถึงพระเอกจะไม่เข้าตาเท่าไรนัก ถึงนางเอกจะอ่อนแอ และpassive เกินไปนิดก็เถอะ ผู้เขียนผูกเรื่องราวได้ดีค่ะ ภาษาเขียนอ่านแล้วลื่นไหล อ่านเพลิน เนื้อหาเข้มข้น อ่านไปแล้วก็ลุ้นระทึก อินไปกับตัวละคร เชียร์ให้นางเอกเอาตะหลิวฟาดหน้าพระเอกอยู่เป็นนิจฮี่ๆ

อันนี้ชมจริงๆนะคะ ถ้าการเขียนไม่มีมนต์เสน่ห์ดึงดูดใจ เพย์ตั้นวางหนังสือไปตั้งแต่บทแรกแล้ว คุณบุหลัน ลันตายังแสดงให้เห็นว่า นิยายเนื้อหาแบบนี้ก็อ่านสนุกได้โดยไม่จำเป็นต้องมีฉากโรมรันพันตู

ถือจะมีมุกเดาง่ายแต่ก็คงความเป็นออริจินอลค่ะ ไม่งั้นก็เซ็งตายถ้าอ่านไปเดาเนื้อหาได้ทั้งเรื่องน่ะ

แอบอยากให้มีเรื่องราวในอดีตมากกว่านี้ฉากหวานๆ ล่ะนับนิ้วได้ มีแต่ฉากขมๆ ค่ะ ไอ้ที่ว่าหวานๆ ก็ยังปนขม หน้าปกหวานกว่าเนื้อหาเป็นร้อยเท่าฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เข้าใจว่านิยายมันไม่ได้อยู่ใน genre รักหวานแววปานน้ำตาลเชื่อม ก็เลยหวานในแบบฉบับของมันเองค่ะ

คำผิดเพย์ตั้นไม่ค่อยเห็นค่ะ จะมีการจัดหน้าแปลกๆ ติดมาอยู่ตรงหน้าที่ 15 มั้ง ก็มั่วไป คือจำไม่ได้ค่ะ

สรุปคือใครหลงเข้ามาอ่าน แล้วยังสงสัยว่าควรจะอ่านไหม ก็ตามที่บอกนะคะ “each to his own” เพย์ตั้นบอกไม่ได้ว่าทุกๆ คนอ่านแล้วจะต้องรู้สึกเหมือนกัน เพราะรสนิยมคนมันไม่เหมือนกันค่ะ อยากรู้ก็ต้องลองเองค่ะ

แต่ถ้าใครชอบพระเอกใจร้ายกับนางเอกผู้แสนหวานเป็นทุนเดิม น่าจะถูกใจอยู่มากค่ะ

อ๊ากกก ต้องไปแล้วค่ะทีมผู้คุมนักโทษเตือนว่าได้เวลาทานซัพเพอร์ ทานยา นอนละ (ป่วยทีไรเหมือนจะกลมดิก กลิ้งได้ เพราะเอาแต่กินแล้วก็นอน)

Create Date : 09 เมษายน 2555
Last Update : 12 เมษายน 2555 18:50:02 น.		1 comments
Counter : 2077 Pageviews.
Share Tweet