(01) ความแตกต่างระหว่าง “ชาวบ้านธรรมดา” กับ “คุณหนู – คุณชาย”

ไม่ว่าคุณจะแน่แค่ไหน รู้มากเพียงใด
หากคุณคิดว่าคุณคือนักการเมืองนักการปกครองชาวบ้านแล้วละก็
จงจำคาถาบทนี้ไว้ให้ดี ….
“ถ้าคุณเข้าถึง เข้าใจเรื่องการกินของชาวบ้านได้ และนำมันไปใช้อย่างสร้างสรรค์เป็นชิ้นเป็นอันอย่างมีระบบต่อเนื่องแล้วละก็ …คุณก็กำหนดทิศทางการเลือกข้างทางการเมืองของชาวบ้านได้”

เอาล่ะ… คนเราที่มีชีวิตอยู่ต้องกินน่ะ ต้องกินแน่ อย่างปกติก็วันละสามอิ่ม
เมื่อเป็นเช่นนี้ ชนชั้นปกครองทุกคนก็ย่อมรู้ว่า …
หากเราไปบอกชาวบ้านว่า “ถ้าคุณอยู่ข้างผมแล้ว ผมจะทำให้พวกชาวบ้านอย่างคุณมีอาหารกินได้เต็มอิ่มทุกมื้อ ทุกวัน” แค่นี้ก็ประสบความสำเร็จในเวที/สนามการเมืองแล้ว

สำหรับประเทศไทย… การหาเสียง และทำงานการบริหารเพื่อเพียงแค่ให้ หรือ บอกว่าจะทำให้ชาวบ้านเขามีกินแค่นี้ อาจจะเคยมีนักการเมืองจำนวนมากทำได้ผลมาแล้วในอดีต (แม้บางคน บางกลุ่มจะได้เพียงแต่พูด แต่ยังไม่มีโอกาสได้ทำ หรือไม่เคยได้ทำมันจริง ๆ จัง ๆ อย่างเป็นระบบ …เพราะว่า ไม่เข้าใจ เข้าไม่ถึง และไม่อาจนำเรื่องกินเรื่องใหญ่ของชาวบ้านธรรมดาเช่นว่านี้ไปใช้ได้อย่างแท้จริง หรืออาจเป็นเพราะนักการเมืองเหล่านั้นขาดความจริงใจที่จะทำความรู้จักและใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติข้อนี้ของชาวบ้านได้นั้นเอง …ก็อีกนั้นแหละ ขอตั้งขอสังเกตว่า…พวกท่านเหล่านี้ ส่วนใหญ่ก็จะมีพื้นเพมาจากครอบครัวระดับลูกท่านหลานเธอ และผ่านประสบการณ์ชีวิตแบบ “คุณหนู - คุณชาย” มาเสียร้อยทั้งร้อย)

เอ้า…ขยายความใน(วงเล็บ)ข้างบนนี้เสียก่อนก็ได้
ประสบการณ์ชีวิตแบบ “คุณหนู - คุณชาย” ก็เช่นเดียวกับเรื่องราวพระเอกนางเองคนชั้นสุขสบายในนิยายน้ำเน่า …คือว่า เมื่อพวกท่านถือกำเนิดเกิดมาก็มีหมอประจำครอบครัว มีทนายความประจำครอบครัว มีนังแต๋วนายตุ๋ยเป็นคนรับใช้ เป็นคนสวน คนขับรถประจำครอบครัว,

เมื่อ “คุณหนู - คุณชาย” โตขึ้นหน่อยก็..มีรถยนต์ครอบครัวคอยรับส่งไปโรงเรียน’หรั่ง

เมื่อ “คุณหนู - คุณชาย” เริ่มเข้าวัยรุ่นหากไม่เข้า’หมาลัยขุนน้ำขุนนาง คุณพ่อคุณแม่ก็จะส่งขึ้นเครื่องบินให้ข้ามฟ้าไปคว้าปริญญามาจากเมืองนอกเมืองนา …

เพื่อที่ “คุณหนู - คุณชาย” จะกลับมาเป็นชนชั้นบริหารปกครองกิจการธุรกิจที่ครอบครัว/เครือญาติกุมอำนาจอยู่

และ/หรือไม่ “คุณหนู - คุณชาย” ก็อาจจะเข้าไปเล่นการเมืองระดับต่าง ๆ อีกด้วย

หรือไม่อีกที “คุณหนู - คุณชาย” บางคนก็เข้าไปอยู่(ตำแหน่งหน้าที่สำคัญ)ในระบบราชการ

“คุณหนู - คุณชาย” ที่รักอิสระหน่อยก็มักจะเข้าไปเป็น…อาจารย์มหาวิทยาลัย
หรือประกอบวิชาชีพอิสระส่วนตัว เป็นต้น

ดังนั้นหากว่ากันจริง ๆ โดยไม่เกรงอกเกรงใจ(คนชั้นกลางชั้นสูง)แล้ว
คงเชื่อกันได้โดยไร้ข้อสงสัยว่า…
องค์ความรู้เรื่อง “เรื่องกินเรื่องใหญ่” ของเหล่า “คุณหนู – คุณชาย” ดังกล่าวนี้
จึงต้องแตกต่างจาก “เรื่องกินเรื่องใหญ่” ของเหล่า “ชาวบ้านธรรมดา” ที่ตื่นขึ้นมา รับจ้างแบกหาม ค้าขายหาบเร่แผงลอย หาเช้ากินค่ำ ทำไร่ทำนาหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

การรับรู้ รู้สึก เข้าใจ และจัดการกับ “เรื่องกินเรื่องใหญ่” ของคนมือบาง สตางค์หนา
กับ
คนหนังตีนหนา ฝ่ามือหยาบ
จึงแตกต่างกันอย่างสุดขั้ว


ชนิดที่… “เรื่องกินเรื่องใหญ่” ระหว่างคนสองชนชั้นนี้
ต้องเปรียบเทียบอารมณ์กับความงามของ "สี" ประมาณว่า… "ความจริงเกี่ยวกับเรื่องกินเรื่องใหญ่"

ในความรู้สึกนึกคิดของคนที่เข้าถึง “สีฟ้า ฟ้าหลังฝน”
กับ
ในความรู้สึกนึกคิดของคนที่เข้าถึง “สีหม่น หม่นก้นหม้อไหม้”
นั้น
ย่อมแตกแต่งกันอย่างคุยกันไม่รู้เรื่อง
อย่างแน่นอน

Create Date : 23 สิงหาคม 2549
Last Update : 23 สิงหาคม 2549 12:13:39 น.		1 comments
Counter : 541 Pageviews.
Share Tweet