---

คุณเขียนทุกเรื่องลงไปในบล็อกไม่ได้แน่
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร? รู้อะไร? เคยทำอะไร? เกี่ยวกับการเขียนหนังสือมามากหรือน้อยพียงใดก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

แต่เมื่อคุณก้าวเข้ามาในโลกของการเล่นบล็อก…คุณจะต้องเรียนรู้ และจะต้องยอมรับความจริงเบื้องต้นเกี่ยวกับโลกของ blog, blogging…เสียก่อน

1. “blogging เป็นกิจกรรมเล่าเรื่องและฟังเรื่องเล่า ควบคู่กันไปในขณะเดียวกัน” (ตามอ่านเรื่องราวได้ที่กลุ่มบล็อก Blogology: ตอนที่ 001, 002, 003, 004, 005, และ 006)

2. ในการเล่าเรื่องนั้น ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบของการเล่านิทาน ตำนาน เรื่องสั้น เรื่องยาว นิยาย โขน ละคร วิดีโอ ภาพยนตร์ หรือแม้แต่งานเขียนแบบบันทึกไดอารี่ส่วนตัวและงานเขียนด้านการงานอาชีพ รวมทั้งรายงานข่าว งานเขียนคอลัมน์บนหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์ หรือแม้แต่การเล่าเรื่องผ่านงานศิลปกรรมด้านอื่น เช่น บทเพลง ดนตรี ภาพเขียน… ก็ล้วนแล้วแต่มีข้อจำกัดเหมือนกันทั้งสิ้น กล่าวคือ “ในเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง หรือในการเล่าเรื่องคราวหนึ่ง …ใครก็ไม่อาจบรรจุเนื้อหาครอบคลุมทุกเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับท้องเรื่องเอาไว้ในเรื่องเล่านั้นได้หมดสิ้น” และการเขียนบล็อกก็ตกอยู่ภายใต้ข้อจำกัดเดียวกันนี้

3. ดังนั้นจงจำไว้ว่า… “คุณไม่อาจนำเสนอทุกเรื่องราว…บรรจุลงไปในการเขียนบล็อกครั้งใด ๆ ของคุณได้”

4. และ “คุณไม่อาจเขียนทุกเรื่องที่คุณรู้ คุณเชื่อ คุณรู้สึก และทุกเรื่องราวที่คุณสนใจ เล่า(โพสต์)ลงไปในบล็อกทั้งหมดของคุณได้ …แม้จะพยายามทำมันตลอดเวลาชั่วชีวิตของคุณก็ตาม”



คุณต้องเลือกและกำหนดแนวทาง “หัวเรื่อง” ที่จะเขียนบล็อก
เอาล่ะ ไม่ว่าคุณจะเป็น อยากจะเป็น หรือไม่อยากจะเป็น blogger ที่เขียนบล็อกแบบผู้รู้ระดับมืออาชีพในสาขาที่คุณเชี่ยวชาญหรือสนใจ หรือว่าเป็นพวกเล่นบล็อกยามวางไม่หวังผลประโยชน์เป็นลาภยศรายได้อะไร อย่าง amateur, หรือ Hobbyist ก็ตาม

แต่เมื่อพุ่งไปที่ประเด็นของ “เนื้อหา ของเรื่องเล่า ที่จะเขียนลงในบล็อกแล้ว” คุณมีทางเลือกเพียงสองทางได้แก่ (1) หากคุณไม่เขียนเนื้อหาลงบล็อกแบบผู้รู้ผู้สนใจเรื่องใด ๆ เรื่องหนึ่งอย่างจริง ๆ จัง ๆ ที่เรียกว่าทำงานอย่างมืออาชีพ - Professional แล้วละก็, (2) คุณก็ต้องเล่นเขียนบล็อกแบบงานส่วนตัว หรือ งานส่วนบุคคล - Personal

พูดแบบฟันธงลงไปเลยดีก่าาาา… โดยส่วนใหญ่แล้ว bloggers จำนวนมาก (ประมาณว่าอาจมากกว่า 90% หรือ 9 ใน 10 คน) จะเป็นเจ้าของบล็อกแบบ Personal เพราจะมีบล็อกไว้เขียนเล่าเรื่องแบบตามสบาย ๆ เป็นของส่วนบุคคล (คือไม่สนใจว่า สาธารณชน คนอื่น ๆ ในโลกออนไลน์เขาจะเข้ามาอ่านหรือว่าจะมาสนใจเรื่องราวที่เราเขียนอยู่หรือไม่) หลายคนถึงกับเขียนบล็อกไว้อ่านเอง หรือเขียน-อ่านบล็อกระหว่างกันในหมู่ญาติมิตรคนสนิทเท่านั้น ดังนั้นคนเขียนบล็อกจำนวนมากจึงนิยมเลือกเขียนบล็อกแบบบันทึกไดอารี่ - a personal diary-style เรื่องที่โพสต์ลงบล็อกแต่ละครั้งของบล็อกส่วนบุคคลจึงเป็นเรื่องส่วนตัวที่ฉันเห็น ที่ฉันคิด ที่ฉันเชื่อ ที่ฉันรู้สึก จากประสบการณ์ในชีวิตประจำวันแล้วเก็บเล็กผสมน้อยนำเอามาเล่าไว้บนบล็อกของฉัน

ลักษณะเนื้อหาบนบล็อกส่วนบุคคลในโลกเวลานี้ ส่วนใหญ่จึงมีความ “หลากหลาย ไม่มีทิศทางที่แน่นอน เป็นกลุ่มก้อน” เดี๋ยววันนี้เขียนเรื่องหนังสือเล่มที่ได้อ่านแล้วขอบมาก พรุ่งนี้เปลี่ยนไปเขียนเรื่องหนังยอดฮิตที่ได้ไปดูมา ทั้ง ๆ ที่เมื่อเดือนก่อนเพิ่งเขียนโพสต์แบบบ่นเบื่อเรื่องรถติด, เรื่องท้องเสียเพราะอาหารเป็นพิษ, เรื่องเลิกกับแฟนคนที่สามสิบเอ็ด...ฉันเข็ตแล้วจ้า, แล้วได้โพสต์ด่านักการเมืองเลว ๆ, แถมยังเล่าเรื่องทำสวนหย่อมหน้าบ้านตัวเองอีกด้วยแหละ ….และอื่น ๆ อีกมากมาย เป็นต้น

การเขียนแบบตามใจฉัน ..แบบไร้ทิศทาง… จึงดูเหมือนกับเจ้าของ personal blog "พยายามจับทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนเองรู้เห็น ยัดลงไปในบล็อกของตนนั้นเอง” การทำเช่นนี้คล้าย ๆ กับว่าคนเขียนบล็อกได้มีเรื่องราวมากมายที่จะหยิบฉวยเขียนลงบล็อกได้อย่างง่ายดาย แต่ท่านหารู้ไม่ว่า..นั้นคือสัญญาณบ่งบอกว่า ท่านได้ลืมความจริงของข้อจำกัดในการเล่าเรื่องไปเสียแล้ว… “คุณไม่อาจนำเสนอทุกเรื่องราว…บรรจุลงไปในการเขียนบล็อกครั้งใด ๆ ของคุณได้” และ “คุณไม่อาจเขียนทุกเรื่องที่คุณรู้ คุณเชื่อ คุณรู้สึก และทุกเรื่องราวที่คุณสนใจ เล่า(โพสต์)ลงไปในบล็อกทั้งหมดของคุณได้ …แม้จะพยายามทำมันตลอดเวลาชั่วชีวิตของคุณก็ตาม”

ปัญหาใหญ่ของ personal blog กลุ่มใหญ่นี้ ไม่ว่าคนเริ่มต้นเขียนบล็อก และ คนที่เขียนบล็อกติดต่อยาวนานไปสักระยะหนึ่ง (อาจจะหนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน ไปจนถึงหนึ่งปี) ก็ตาม จะต้องประสบ…หรือเกิดขึ้นกับตนเองก็คือ “ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาเขียนลงบล็อก” …มันตีบ มันตัน มันตื้อ ไปหมด…. (เฮ้อกลุ้ม..เบื่อ…เซ็ง…หงุดหงิด…อารมณ์เสีย)

ดังนั้นการป้องกันปัญหา ”มันตีบ มันตัน มันตื้อ ไปหมด…ไม่รู้จะหาอะไรเขียนโพสต์ลงบล็อก” ที่จะเกิดขึ้นในการเล่นบล็อกในอนาคต จึงเป็นสิ่งที่ควรเตรียมการไว้ล่วงหน้า ตั้งแต่เริ่มต้นเขียนบล็อกของตนเอง (บางคนอาจจะมีเวปบล็อกหรือไซต์ ที่เขียนประจำอยู่หลาย ๆ แห่ง ๆ ก็ยิ่งต้องกำหนดทิศทางการเขียนการเล่นบล็อกในแต่ละที่แต่ละแห่งไว้เสียให้ชัดเจน)


คำแนะนำสำหรับการเริ่มต้นของบล็อกเกอร์มือสมัครเล่น
ขอเสนอไว้ดังนี้.......
สิ่งที่คุณจะต้องกำหนดเลือก ให้บล็อกของคุณ “เป็น และ มี” เมื่อเริ่มต้นเขียนบล็อกของคุณเอง ก็คือ ….

1. บล็อกของคุณจะเป็น Professional ด้านใด? หรือว่า บล็อกของคุณจะเป็น Personal แบบไหน?

2. หากคุณยืนยันที่จะมีบล็อกในแบบเป็น Personal – บล็อกส่วนบุคคล แล้วละก็ สิ่งที่จะต้องคิดให้หนักและคิดให้ตกก็คือการเลือกแนวทางการเขียนเรื่องที่แตกต่างกันสองขั้ว ได้แก่ระหว่าง (1) แบบ Personal คือว่า “เขียนเนื้อเรื่องตามใจฉัน เรื่องของฉัน เรื่องตามแต่โลกมันจะพาไป” และ (2) แบบ Topical คือว่า “มีแนวทางการเขียนที่กำหนดไว้เฉพาะด้านที่ค่อนข้างแน่นอน มีหัวเรื่องใหญ่ครอบหมายไว้ชัดเจน เปิดพื้นที่สำหรับแตกประเด็นแยกย่อยสามารถขยายกิ่งก้านสาขาออกไปได้อีกรอบด้าน ตั้งเป็นกรอบไว้แต่แรกเริ่มแล้ว" แม้ว่าจะคาดหวังผลเชิงปฏิบัติเป็นเพียงการทำงานแบบ Nonprofessional ก็ตาม

ดูเหมือนจากประสบการณ์ส่วนตัวของ a_somjai ที่เคยลองทำมาทั้งสองอย่างสองแบบ ในช่วงแปด-เก้าเดือนที่ผ่านมาในชุมชนบล็อกแก๊งแห่งนี้ พบว่า การเขียนบล็อกแบบ Topical …แบบมีทิศทาง หรือ ประเด็นที่ชัดเจน นอกจากจะแก้ปัญหา ”มันตีบ มันตัน มันตื้อ ไปหมด…ไม่รู้จะหาอะไรเขียนโพสต์ลงบล็อก” ได้เป็นอย่างดีแล้ว

ยังทำให้เจ้าของบล็อกเกิดการตื่นตัว พัฒนาการและเพิ่มพูนความรู้ในสาขาที่เราสนใจจะเขียนโพสต์ลงบล็อกของเราอย่างสม่ำเสมอได้ดียิ่งอีกด้วย

(จนบางครั้งก็หลงตัวเองไปว่า ตนเองเป็น Professional ในเรื่องนั้นไปเสียอีกแน่ะ…อิอิ ….เก็บเอาประโยขน์ของการกำหนดเลือกทิศทางหรือประเด็นการเขียนลงบล็อกให้ชัดเจนดังว่านี้ไว้ก่อน….จะกลับมาว่าต่อในชั้นเรียนคราวหน้าละกัน)

---

Posted by a_somjai | June 6, 2006

Create Date : 06 มิถุนายน 2549
Last Update : 7 มิถุนายน 2549 0:55:23 น.		15 comments
Counter : 738 Pageviews.
Share Tweet