ยุคสมัยของท่าน ได้มีนโยบายที่สำคัญคือ การพัฒนาประเทศไทยให้เจริญรุ่งเรืองทัดเทียมกับนานาอารยะประเทศ มีการปลุกระดมให้คนไทยรู้สึกรักชาติ โดยมีการออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วย รัฐนิยม หลายอย่าง ซึ่งบางอย่างได้ประกาศเป็นกฎหมายในภายหลัง คำขวัญสำคัญของท่านผู้นี้คือ "เชื่อผู้นำ ชาติพ้นภัย"

รัฐนิยมในสมัยนั้น ที่เป็นรูปธรรมก็คือ การปลูกฝังความนิยมไทย และการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมไทยบางอย่าง ซึ่งก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงและความขัดแย้งในหมู่ประชาชนพอสมควร เช่น ให้สตรีเลิกนุ่งโจงกระเบน หันมาสวมกระโปรง สวมหมวก, ให้เลิกกินหมากพลู, ให้เปลี่ยนชื่อผู้ชายให้มีลักษณะเข้มแข็ง ผู้หญิงให้มีลักษณะอ่อนหวาน เป็นต้น ทั้งนี้ยังได้ประกาศรัฐนิยมเชิญชวนให้ประชาชนปฏิบัติตามหลายข้อ

ตัวอย่างของประกาศว่าด้วยรัฐนิยม ในสมัยจอมพล ป. ได้แก่
• การเปลี่ยนชื่อประเทศจาก "สยาม" เป็น "ไทย" (ถือกันว่าเป็น "รัฐนิยม ฉบับที่ 1")
• การเปลี่ยนเพลงชาติ
• การเคารพธงชาติ
• การยกเลิกพยัญชนะในภาษาไทยที่ 'ซ้ำซ้อน' บางตัว และเปลี่ยนแปลงการสะกดคำ (ตัวอย่างเช่น 'ประกาศสำนักนายกรัถมนตรี วันที่ 12 พรึสภาคม พุทธสักราช 2487')
• การรณรงค์ให้ประชาชนใส่หมวก (โดยมีคำขวัญคือ "มาลาพาไทยสู่มหาอำนาจ")

นอกจากนี้ ยังมีประกาศสำนักรัฐมนตรี วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2487 ว่าด้วย วีระธัมของชาติไทย เป็นการกำหนดนิสัยประจำชาติไทย 14 ข้อ ดังนี้ (คงการสะกดตามเดิม):
1. ไทยรักชาติยิ่งชีวิต
2. ไทยเปนนักรบชั้นเยี่ยม
3. ไทยเปนชาติดีต่อมิตร และร้ายที่สุดต่อสัตรู
4. ไทยเปนชาติบูชาพุทธสาสนายิ่งชีวิต
5. ไทยเปนชาติปากกับไจตรงกัน
6. ไทยเปนชาติรักสงบ
7. ไทยเปนชาติซื่อสัจ และกตัญญู
8. ไทยเปนชาติขยัน
9. ไทยเปนชาติเพาะปลูกอาหารไว้กินเอง
10. ไทยเปนชาติสะสมมรดกไว้ไห้แก่ลูกหลาน
11. ไทยเปนชาติชอบหยู่ดีกินดี
12. ไทยเปนชาติชอบแต่งตัวดี
13. ไทยเปนชาติยกย่อง เด็ก หยิง และผู้ชรา
14. ไทยเปนชาติว่าตามกันและตามผู้นำ

“.....ออกจากบ้านไปไหนมาไหนต้องสวมหมวก ...ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยต้องมาขายก๋วยเตี๋ยวกัน เพราะเป็นนโยบายระดับชาติ ...ผู้ชายผู้หญิงต้องเปลี่ยนชื่อให้สมกับเพศของตน ชื่อพ่อแม่ตั้งมาใช้ไม่ได้ ...คนไทยถูกห้ามกินหมาก ...ควรเลี้ยงไก่ ปลูกผักในบ้าน ...พูดกันให้ใช้คำว่า “ฉัน” “ท่าน” และลงท้ายว่า “จ๊ะ” ไม่ใช่ “คุณ” “ผม” “ฉัน” หรือ “ครับ” และ “ค่ะ”

“.......เคยอ่านพบเรื่องนี้แล้วขำกลิ้ง มารู้ทีหลังว่าคนสมัยนั้น นอกจากไม่ขำยังถือเป็นเรื่องซีเรียส เพราะเป็นยุครัฐนิยม หรือยุค “วัธนธัม” เมื่อพ.ศ. ๒๔๘๒ สมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี ประชาชนต้องปฎิบัติตามนโยบายของท่านผู้นำอย่างเคร่งครัด

“........จอมพล ป.ประสงค์จะปลูกฝังความรักชาติและให้คนไทยสมานสามัคคี มองเห็นความสำคัญของชาติไทย ตลอดจนทำให้ประเทศมีความเจริญเช่นเดียวกับประเทศอารยะทั้งหลายทางตะวันตก จึงออกประกาศมา ๑๒ ฉบับ เนื้อความเป็นยังไงขอไม่เอามาลงเพราะยาวมาก แต่ในจำนวนนี้มีหลายเรื่องที่กระทบกระเทือนความเป็นอยู่ของคนไทย เพราะมันเข้ามากำกับชีวิตความเป็นอยู่ประจำวันกันเลยทีเดียว

“......เรื่องแรกคือเริ่มต้นด้วยการชักชวนให้ชายหญิงแต่งกายให้ดีมีระเบียบแบบสากล ผู้หญิงเลิกนุ่งโจงกระเบนมานุ่งผ้านุ่งหรือกระโปรง ผู้ชายนุ่งกางเกงฝรั่ง ทุกคนควรสวมรองเท้าและไม่กินหมากเพื่อจะได้ไม่บ้วนน้ำหมากเลอะเทอะ ออกจากบ้านต้องสวมหมวก แต่เมื่อไม่ได้ผลเพราะประชาชนไม่ชิน รัฐก็มีคำสั่งให้ข้าราชการทุกคนสวมหมวก ไม่กินหมาก ไม่งั้นตำรวจจะมาเตือนได้ง่าย ๆ ส่วนจะเป็นหมวกอะไรแบบไหนรัฐไม่ว่า คุณยายจะยืมหมวกกะโล่ของคุณตามาสวมก็ไม่เป็นไร คุณตาหาหมวกไม่ได้จะยืมหมวกเด็กนักเรียนข้างบ้านมาสวมแก้ขัดตอนออกนอกบ้าน ก็ไม่มีใครว่าอีกเหมือนกัน

“....อีกเรื่องคือการกำหนดชื่อคนไทยเสียใหม่ เพราะรัฐเห็นว่าชื่อคนไทยแต่เดิมไม่มีระเบียบ เป็นชื่อไม่ไพเราะก็มี และชื่อไม่แบ่งเพศเป็นหญิงชายก็มี จึงมีประกาศมากำหนดเสียใหม่ว่าผู้หญิงควรชื่อแบบไหน ในประกาศบอกไว้ละเอียดเช่นชื่อผู้หญิงควรมีความหมายถึงความสวยงาม เครื่องประดับหรือดอกไม้ ส่วนผู้ชายก็ควรชื่ออะไรที่เข้มแข็งเช่นแปลว่าอาวุธ ทำให้เกิดอลหม่านล้านแจ๊ดในหมู่ผู้มีชื่อไม่คล้อยตามเพศมาแต่เกิดเพราะพ่อแม่ตั้งให้แบบนั้น อย่างนักหนังสือพิมพ์อาวุโสท่านหนึ่งชื่อนายประหยัดศรี ก็ต้องเปลี่ยนเป็นนายประหยัด ศ. สุภาพสตรีผู้หนึ่งชื่อสมัย ก็ต้องเติมคำว่าสวาทเข้าไปเป็นสมัยสวาท ขนาดนางสาวไทยชื่อเรียม ก็เปลี่ยนเป็นเรียมรมย์ ... (มีนางสาวเชียงใหม่ รุ่นยุคนั้น ชื่อนวลสวาท ก็คงเปลี่ยนชื่อจากเหตุเดียวกันนี้กระมัง...เอ_สมใจ)

“......ส่วนเรื่องขายก๋วยเตี๋ยว เป็นนโยบายของจอมพล ป. ที่เห็นความสำคัญของการค้าขาย เมื่อในประกาศอีกข้อหนึ่งได้สนับสนุนให้คนไทยเลี้ยงหมู ปลูกผัก เพาะถั่วงอก ก็ควรขายก๋วยเตี๋ยวเสียให้ครบวงจร เพราะก๋วยเตี๋ยวมีรสอร่อย มีทั้งหมูและผักและถั่วงอกอยู่ในนั้น จึงมีนโยบายทำหนังสือเวียนแจกไปทุกจังหวัด ให้ผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอและครูใหญ่ทุกโรงเรียนขายก๋วยเตี๋ยวคนละหนึ่งหาบ และให้กรมประชาสงเคราะห์พิมพ์คู่มือการทำก๋วยเตี๋ยวออกแจกจ่าย สมัยนั้นข้าราชการที่ขึ้นหน้าขึ้นตาทั้งหลายจึงมีหน้าที่ขายก๋วยเตี๋ยวกันเป็นการใหญ่ ถือเป็นส่วนหนึ่งของการสนองนโยบายรัฐด้วยดี”

Create Date : 03 มกราคม 2549
Last Update : 4 มกราคม 2549 4:19:58 น.		7 comments
Counter : 376 Pageviews.
Share Tweet