|
กระทู้คั่นเวลา 1 ตอน ไอ้เด็กแนวตกอับ
"โธ่เอ๋ย ไอ้เด็กแนวตกอับ...."
คำด่านี้ (ไม่รู้เรียกว่าด่าดีหรือเปล่า) ทำผมสะอึกครับ...
ชีวิตเด็กคนหนึ่ง เกิดมาไม่เคยตั้งใจเรียน ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าชีวิตนี้จะมีค่าสำหรับคนอื่นๆ นอกจากคนที่บ้าน
ดันทะลึ่งมาติดเภสัช....
ผ่ามาถึงตอนนี้ ชีวิตที่ไม่เหมือนเภสัชซะทีเดียวมาตลอดของผมก็หยุดลง
ชีวิตที่เป็นเภสัชเต็มตัวของผมกำลังก้าวเข้าสู่ช่วงพลิกผัน
สารภาพครับ...ช่วงชีวิตหนึ่ง ผมเกลียดเภสัช เกลียดคณะนี้ ไม่อยากเรียน ไม่อยากทำอะไรพวกนี้
โดดเรียนไปทำงานพิเศษในเหมือง
โดดเรียนไปทำงานพิเศษตามมหาลัย
โดดเรียนไปอยู่กลางทะเล
โดดเรียนไปอยู่พังงาตอนสึนามิเข้า
เรื่องเรียน....ช่างมัน
วันนี้เมื่อผมทำงาน ความบ้าลดดีกรีลงมามาก แต่ความห่ามยังคงอยู่
ผมลาออกจากงานทั้งๆ ที่ยังไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต ไม่ใช่เพราะแรงกดดัน แต่เพราะผมไม่ยอมถูกทำให้เป็นฝ่ายผิดทั้งๆ ที่เราไม่ผิด
"โธ่เอ๋ย ไอ้เด็กแนวตกอับ...."
คำด่าของเพื่อนผม...ที่ทำให้ผมสะอีกจริงๆ มันด่าผมย้อนหลัง หลังจากลาออกได้สักพัก
แต่ไอ้เด็กแนว (แนวไหนก็ไม่รู้) อย่างผมนี่แหละ จะทำให้มันรู้ว่าผมมีสติพอ
ร้านยาเล็กๆ ของผมเป็นแค่จุดเริ่มต้นของชีวิตครับ
| Create Date : 03 กันยายน 2549 | | |
| Last Update : 17 กันยายน 2549 9:33:02 น. |
| Counter : 1115 Pageviews. |
| |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [