|
|
สิ่งที่ผู้ใหญ่ให้เด็ก และสิ่งที่เด็กต้องการอย่างแท้จริง?
สิ่งที่ผู้ใหญ่ให้เด็ก และสิ่งที่เด็กต้องการอย่างแท้จริง?
เด็กจะต้องไม่ถูกจองจำ จากระบบการศึกษาที่เป็นอยู่ หรือจากความยึดติด "ความดี" "วินัย" หรือ "ความเป็นเด็กดี" ซึ่งผู้ใหญ่ยัดเยียดให้เป็น
Don't walk in front of me; I may not follow.
Don't walk behind me; I may not lead.
Just walk beside me and be my friend.
บทกวีจาก Albert Camus นี้ถือเป็นสิ่งที่สะท้อนอะไรในใจเด็กที่พวกเขากำลังต้องการอยู่
หากผู้ใหญ่คิดย้อนกลับไปเมื่อตอนเป็นเด็ก ย่อมไม่ชอบที่จะให้ผู้ใหญ่ห้ามหรือกำหนดระเบียบต่างๆ ย่อมไม่ชอบที่จะให้สั่งให้ทำนู่นทำนี่ ย่อมไม่ชอบที่จะถูกสอนในสิ่งที่ดี แต่ตัวผู้ใหญ่เองกลับไม่ทำเช่นนั้น เด็กทุกวันนี้กำลังถูกทำร้ายจิตใจ ด้วยความ "ปรารถนาดี" ของพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ ทั้งหลาย ที่อ้างความรัก ความหวังดี และยัดเยียดสิ่งเหล่านั้นให้กับตัวเด็ก คล้ายๆ กับว่า เด็กเป็นอะไรที่เอามาซักฟอกได้ด้วยอุดมการณ์อันอวดดื้อถือดีของผู้ใหญ่ แล้วจะกลายเป็นสิ่งที่ปราศจากมลทินบริสุทธิ์ผุดผ่อง
เราได้ยินคำสั่งสอนมากมาย ได้เห็นสื่อต่างๆ มากมาย ที่พยายามปลูกฝังค่านิยม "ความดี" ให้แก่เด็กๆ การสื่อสารเหล่านั้นเป็นการสื่อสารเพียงทางเดียวที่ทำเหมือนกับว่า เด็กๆ เป็นถังอะไรบางอย่างที่พร้อมจะให้ผู้ใหญ่ บ้วนข้อมูลต่างๆ ลงไป โดยไม่คิดว่าวันหนึ่งถังจะเต็ม และเมื่อถึงเวลาถังเต็มแล้ว เราจึงได้เห็นเด็กทั้งหลาย ที่ไม่พร้อมจะรับอะไรอีกทั้งสิ้น และต่อต้านทุกสิ่งที่เป็นคุณธรรม จริยธรรม หรือค่านิยมความดีงามต่างๆ
พ่อของเด็กคนหนึ่ง มาพูดกับผมว่า ไม่ให้เขาเล่นเกมส์ที่โรงเรียนนี้ เพราะว่าวันๆ ไม่ยอมช่วยงานบ้าน ไม่ยอมอ่านหนังสือ อันที่จริงแล้วไม่ใช่เพราะเกมส์คอมพิวเตอร์หรอกที่ทำให้เด็กไม่ช่วยงานบ้าน หรือไม่อ่านหนังสือ แต่เป็นที่จิตใจอันคับแคบของพ่อท่านนั้นต่างหาก ที่คิดว่าเด็กเป็นถัง และพร้อมที่จะใส่อะไรที่ตนเองคิดว่าดี ลงไปในถัง โดยหารู้ไม่ว่าที่ทิ้งลงถังนั้น มีแต่ขยะในใจของพ่อเท่านั้น สิ่งที่พ่อคิดแล้วว่าดีงาม แต่อาจจะเป็นขยะในใจลูกก็ได้ หากเป็นการกระทำไปด้วยความกลัว ความไม่อิสระ และความคับแคบในหัวใจ
เด็กทุกวันนี้หลายคนต้องรับภาระมากมาย พ่อแม่พยายามจะเลี้ยงลูกโดยใส่อะไรลงไปมากมาย และหวังให้ลูกเป็นไปตามใจตนเองปรารถนา ผลลัพธ์ที่ได้จากการกระทำเช่นนั้น คงเป็นเพียงผู้ใหญ่ที่โตมาแบบกลวงๆ และยึดติดในสูตรแห่งความดีบางอย่างในใจของเขาเท่านั้น ซึ่งก็จะเป็นไปได้อีกว่า ลูกก็จะสอนหลาน หลานก็จะสอนเหลน ต่อกันไปอย่างนี้ ด้วยจิตใจที่ไม่อิสระ คับแคบ และกลัว
ต้นไม้ที่ได้รับปุ๋ยเคมีมากเกินไป รับน้ำมากเกินไป หรือแม้กระทั่งรับเอาปุ๋ยชีวภาพมากเกินไป ก็ย่อมต้องล้มตายลงในที่สุด เช่นเดียวกัน หากเด็กเปรียบเสมือนต้นไม้ ที่ได้รับสิ่งที่ดีๆ ที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้ ย่อมเป็นไปได้ว่าสักวันหนึ่ง จิตใจอันเบิกบานแจ่มใส และอิสระของเขา ต้องถูกแทนที่ด้วยความกลัว ความคับแคบ และความกังวล
นี่เป็นเรื่องที่น่าสงสารยิ่งนักไม่ใช่หรือ หากคนที่เป็นพ่อแม่จะมีลูกที่มีความกลัว และความคับแคบในใจ
นี่คงไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่ทุกคนปรารถนาให้ลูกของตนเองเป็นไม่ใช่หรือ
แล้วใยเล่า ผู้ใหญ่จึงยังคงยัดเยียดความคับแคบ ไม่อิสระและกลัวลงในใจเด็ก
หากผู้ใหญ่เพียงมองย้อนกลับไปเมื่อตนเองเป็นเด็ก และเป็นอิสระจากกฎเกณฑ์อันดีงามทั้งหลายทั้งปวง ที่หนังสือพิมพ์ ตำรา นิตยสาร ครูบาอาจารย์ นักวิชาการ หรือใครก็ตามได้สอนหรือได้แนะนำมา แล้วเลือกสูตรที่เหมาะสมสำหรับลูกตนเอง คือการเป็นเพื่อนร่วมทาง ที่พร้อมจะเดินไปกับลูก พร้อมที่จะนั่งในใจของลูก พร้อมที่จะหยิบยื่นความแจ่มใสเบิกบานในใจลูกให้กลับคืนมา ลูกคนนั้นคงเป็นลูกที่มีความสุขที่สุดในโลก
| Create Date : 03 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 7 มิถุนายน 2553 14:57:01 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1439 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [