|
Marathon - เรื่องของคนธรรมดา
ผมก็เป็นเหมือนใคร ๆ อีกหลายคน ที่หลังจากผิดหวังจากการพยายามที่จะ ทำ อะไรสักอย่าง ก็เกิดอาการท้อใจ เหนื่อยใจ ตามมา บางครั้ง อาการเหล่านั้นพักชั่วครู่ชั่วยามก็หาย บางครั้งใช้เวลานานกว่าจะทำใจได้ และอีกหลาย ๆ ครั้งเช่นกันที่จู่ ๆ ก็ถอดใจไปเสียดื้อ ๆ โดยมีข้ออ้างว่า เรามันแค่คนธรรมดา
---
โชวอน เป็นเด็กออธิสติก เด็กออธิสติก คือเด็กที่ไม่มีพัฒนาการทางด้านสังคม (ไม่รู้ร้อนรู้หนาว, ไม่สนใจที่จะมีเพื่อน, เล่นกับใครไม่เป็น) ไม่มีความสามารถด้านการสื่อความหมาย (มีความผิดปกติชัดเจนในการเปล่งเสียงพูด เช่น พูดเสียงระดับเดียวกันตลอด, ชอบพูดซ้ำซาก วกไปวนมา , มักพูดกับใครได้ไม่นาน มีการกระทำ และความสนใจซ้ำซาก) ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เคยทำประจำ โดยต้องมีรายละเอียดเหมือนเดิม เช่น เดินซื้อของในห้างต้องเดินซ้ำทางเก่าเสมอ สรุปง่าย ๆ ว่าในสายตาของคนรอบข้าง โชวอน ก็คือ เด็กปัญญาอ่อนดี ๆ นี่เอง โชวอนในวัยเด็กก็เหมือนกับเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไป แต่แล้วเมื่อเขาอายุได้ 5 ขวบ แม่ของเขาก็พบว่าโชวอนเป็นเด็กออธิสติก ซึ่งต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษ แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นสิ่งที่ยากสำหรับแม่ทุกคนจะยอมรับได้ หลังจากวันนั้นแม่ของโชวอนจึงทุ่มเทเวลาและความรัก ให้กับเขาทั้งชีวิต เพื่อให้เขาสามารถช่วยตัวเองและปรับตัวให้เข้ากับสังคมภายนอกให้ได้ แม่ของโชวอนสอนให้เขาระลึกอยู่เสมอ ว่าเขาคือ เด็กพิเศษ
---
15 ปีต่อมา โชวอนในวัย 20 ปี แต่ยังมีนิสัยเหมือนเด็ก ๆ คือชอบผายลมไม่เลือกที่ หรือไม่ก็เต้นตามเสียงเพลงในทุกเวลาที่อยากทำ จนวันหนึ่ง เมื่อแม่ของเขาค้นพบว่าเขาชอบการวิ่ง เธอจึงฝึกให้เขาวิ่งมาราธอนอย่างหนัก จนในที่สุดโชวอนสามารถผ่านการวิ่งในรายการมาราธอนที่ชุนเจียน ซึ่งสำหรับนักวิ่งสมัครเล่นแล้ว จะต้องวิ่งในระยะทาง 42-195 กิโลเมตรด้วยเวลาที่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง จึงจะผ่าน และโชวอนสามารถทำได้สำเร็จ จนเป็นที่กล่าวถึงไปทั่วประเทศ
---
เรื่องของโชวอน อยู่ในหนังเกาหลีเรื่อง Marathon (Running Boy) ซึ่งดัดแปลงมาจากเรื่องจริงของนักวิ่งมาราธอนชาวเกาหลี ที่มีอาการออธิสติก สิ่งที่ Marathon พูด นอกจากเรื่องความรักและการทุ่มเทของผู้เป็นแม่ที่มอบให้แก่ลูก อีกสิ่งหนึ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนก็คือ ความพยายามของคน คน ที่ไม่ยกเว้นว่าเป็นคนธรรมดาหรือคนพิเศษ
---
Marathon เป็นหนัง Feel Good Movie เพราะหลังจากที่ดูจบ หากได้ลองใคร่ครวญอีกสักนิด สารจากตัวหนังน่าจะทำให้เราได้เกิดอาการฮึกเหิมในการต่อสู้เพื่อฝันได้ไม่มากก็น้อย
---
ผมคนหนึ่งล่ะที่นำความฮึกเหิม (เล็ก ๆ ) ที่มี ลุกขึ้นมาเขียนอะไรสักอย่างเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ อย่างน้อย ๆ ก็เขียนได้จนจบบทความนี้
Marathon (Running Boy) (2005) Korea, Directed by Jeong Yoon-cheol
Create Date : 01 สิงหาคม 2548 |
| |
|
Last Update : 8 เมษายน 2549 21:25:18 น. |
| |
Counter : 816 Pageviews. |
| |
|
|
|
Sayonara Kuro - หมาเพื่อนเดอะ
หมาบ้านผมชื่อ ซาบะ จนถึงวันนี้ มันอยู่กับเรามาครบ 4 ปีแล้ว ก่อนหน้าที่ เจ้าซาบะจะถูกพามาโดยพี่ชายผม คนในบ้าน (รวมทั้งผม) มีปฏิกิริยาไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจน เพราะการนำหมามาเลี้ยงในบ้านเพิ่มขึ้น 1 ตัว คำว่า หมา อาจจะหมายถึงคำว่า ภาระ ไปโดยปริยาย ทั้งจากการเช็ดขี้ เช็ดเยี่ยว หาอาหารให้มันกิน การพามันออกไปเดินเล่น และอื่น ๆ อีกมากมายเกินกว่าจะสาธยายให้หมดได้ แต่ถึงจะอย่างไร มันก็มาจนได้ ซาบะเป็นสุนัขเพศผู้ พันธ์ผสมระหว่าง ค็อกเกอร์กับพุดเดิ้ล
---
ส่วนหมาตัวนั้นชื่อ คุโระ คุโระ เป็นหมาเพศเมียสีดำ ที่ถูกคนปล่อยทิ้งไว้จนโซซัดโซเซมาเจอกับ เรียวสุเกะ เด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง และต่อมา มันจึงได้มาอาศัยอยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายมัตซูโมโตะ ฟุกาชิ ในยุคสมัยปี 1961 แน่นอนว่าในตอนแรกก็ย่อมมีคนที่จะไม่เห็นด้วยกับการนำสุนัขจรจัดมาเลี้ยงไว้ในโรงเรียน เพราะถ้าหากมันเกิดไปกัดเด็กนักเรียนหรือใครก็ตามเข้า ปัญหาต้องเกิดตามมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่คุโระ ก็ใช้ความใส่ซื่อ น่ารัก แสนรู้เอาชนะใจคนทั้งโรงเรียนได้
---
ถึงแม้เจ้าซาบะบ้านผมอาจจะไม่ได้แสนรู้เหมือนอย่างคุโระ แต่มันก็ใช้ความน่ารัก น่าเอ็นดู ขี้อ้อนในบางครั้ง (แต่ขี้เหม็นในทุก ๆ ครั้ง) ทำให้คนในบ้านรักมัน จนถึงตอนนี้ มันก็ได้กลายเป็นสมาชิกในบ้านเราไปอีกตัว จนในหลาย ๆ ครั้ง แม่ผมยังนับมันเป็นคน 1 คน ไม่ใช่เพียงแค่หมา 1 ตัว
---
คุโระอยู่กับโรงเรียนมัธยมปลาย ผ่านยุคสมัยนักเรียนรุ่นแล้วรุ่นเล่า จนได้รับความนับถือจากนักเรียนให้กลายเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งของโรงเรียน ผ่านไป 12 ปี จวยจนกระทั่งมันเสียชีวิตจากไป มันก็ได้รับการทำพิธีงานศพอย่างสมเกียรติ โดยมีศิษย์เก่า ครู อาจารย์ ศิษย์ปัจจุบันมาร่วมงานกว่าพันคน และอาจารย์ใหญ่เป็นคนกล่าวคำไว้อาลัยให้มัน เรื่องราวของคุโระ ถูกเขียนขึ้นเป็นนิยาย และต่อมาองค์กรท้องถิ่นจะให้เงินทุนสนับสนุนกว่า 100 ล้านเยน เพื่อนำเรื่องราวของคุโระมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ภาพยนตร์เรื่องนั้นคือ Sayônara Kuro
---
Sayônara Kuro เป็นหนังที่มีตัวเอกเป็นสุนัข แต่รายละเอียดของหนังกลับไม่ได้โฟกัสเรื่องราวไปที่ความน่ารัก แสนรู้ของคุโระ แต่กลับเล่าเรื่องราวของคนรอบข้างมัน ทั้งความสัมพันธ์ของเพื่อน คู่รัก ครู อาจารย์ คำว่าความรัก มิตรภาพ การลาจาก และการใช้ชีวิต หนังมีองค์ประกอบที่จะทำให้โศกเศร้าสะเทือนใจได้อย่างสบาย แต่ Sayônara Kuro เลือกที่จะไม่ทำอย่างนั้น มันกลับเล่าเรื่องอย่างง่าย ๆ แต่ในความง่ายของหนัง กลับกระทบใจอย่างสูง จนหากดูจบ ถ้าน้ำตาไม่ซึม อย่างน้อย ๆ อาการขนลุกก็น่าจะเกิดขึ้นบ้าง
---
ผมไม่รู้ว่า เจ้าซาบะจะอยู่กับเราไปอีกนานแค่ไหน อีก 3 ปี 5 ปี หรืออีก 10 ปี จะอีกกี่ปีก็ตาม มันก็เป็น 1 ในสมาชิกของบ้านเรา และจะเป็นตลอดไป แม้กระทั่งถ้าหากเราตายจากกัน มันก็จะอยู่ในใจผม ตลอดไป
Sayônara Kuro (2003) Japan, Directed by Joji Matsuoka
Create Date : 01 สิงหาคม 2548 |
| |
|
Last Update : 8 เมษายน 2549 21:26:13 น. |
| |
Counter : 494 Pageviews. |
| |
|
|
|
| |
|
|
นายจิวสี่ |
|
|
|
|