ต่อจากกางเกงโดเรมอนที่มีรู
จากที่เคยได้เล่าค้างไว้ กับวีรกรรมชวนปวดหัวของเจ้าหลานชายจอมซน เช้าวันนึงด้วยความซนไม่ยอมที่จะอยุ่กับที่ บ้านพ่อกับบ้านพี่ชายซึ่งอยู่ไม่ห่างกัน ก็เดินเตาะแตะวิ่งไปหาปู่กะย่า แล้วจู่ๆๆตัวน้อยก็บ่นให้คุณปู่ฟัง ด้วยความฉะฉาน ว่าปู่ทำไมสร้างบ้านไม่เห็นใจเด็กบ้างเลย รู้มั้ยว่าเด็กขึ้นลงบันไดมันเหนื่อยแค่ไหน เรื่องแค่นี้ทำให้เด็กไม่ได้หรอ (ดูความคิดของเด็ก 3 ขวบ) อืมยังไม่จบเท่านี้ ระหว่างการคุย ก็มีสาวนักศึกษาเอาคอมมาให้พี่ชายซ่อม เด็กชายภูมิก็รีบวิ่งไปหาผู้หญิงทันที วิ่งแบบไม่แคร์สื่อ เพราะว่าความสวยเตะลูกกระตา มาทางนี้เลยเจ้า เดี๋ยวน้องภูมไปส่ งผู้หญิงน้องภุมิเดินไปส่ง ส่วนผู้ชายเดินไปเอง 5555 (แสบสันต์ดีมั้ย) ช่วงหยุดเทศกาล จิ๊บเองมักจะกลับบ้านที่ลำปางเสมอ มักจะได้รับการต้อนรับจากหลานชายตัวดี เค้าช่างเจรจามาอีกละ เค้าเดินมาโอบไหล่ ส่งสายตาหวานๆๆ มาเอามือจิ้มแก้ม ว่ารักน้องภูมิมั้ย ถ้ารักจุ๊บแก้มภูมิหน่อย อาจิ๊บมาอยู่กับน้องภูมินะ มาอยู่จนแก่นะ เดี๋ยวน้องภูมเลี้ยงอาจิ๊บเอง เพราะว่าน้องภูมิรักอาจิ๊บ (เฮ้ออออเมื่อวานยังขอตังค์ซื้อคูก้าอยู่นะ วันนี้บอกว่าจะเลี้ยงละ กตัญญูไวจริงๆ) นี่คือวีรกรรมของเด็กตัวน้อย 3 ขวบ แค่วันเดียวเท่านั้น ก็ทำให้อาคนนี้แทบไม่มีเวลาคิดอะไรแล้ว 5555 ยังคิดอยู่ในใจที่แบเบาะนอนอยู่ในเปล วัย3 เดือน หลานสาวอีกคน ถ้าเค้าโตมาแท็คทีมกันกับพี่ชายจอมซน ไม่อยากจะคิดเลย ว่าเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นมันจะปวดหัวมากมายแค่ไหน เอาน่าแต่มันคงจะเป็นความเหนื่อยที่มีความสุขเนอะ ถ้าไม่มีหลานๆๆสีสันในบ้านก็คงลดบทบาทไปเยอะ บ้านคงจะเงียบเหงาน่าดู