นิยายวายของค่ายโลมาไฟฟ้าค่ะ เป็นแนวกำลังภายในย้อนยุคนะคะ (แต่ไม่ต้องหวังเรื่องฉากต่อสู้นะคะ มีแค่นิดหน่อย ที่เหลือออกแนวน้ำเน่ายุงชุมน่ะค่ะ)

ชื่อภาษาของเรื่องนี้คือหิมะแดง แต่อีป้าอยากจะตั้งชื่อให้มันใหม่ว่า คุณชายใจร้าย กับน้องกระต่ายพันธุ์อึด ทำไมนะหรือ? เพราะเรื่องนี้มันเข้าสูตรนิยายน้ำเน่าไทยเด๊ะเลยค่ะ คุณพระเอกหล่อเลว ซาดิสม์ ชนิดที่ว่าถ้าน้องกระต่ายนายเอกของเรื่องนี้เธอไม่อึดจริง คนอ่านคาดว่าเธอน่าจะช้ำในตายไปตั้งแต่คืนส่งตัวแล้ววววววว อ่านไปเลือดไทยแท้รักนิยายยุงชุมของอีป้าก็เดือดพล่าน ช๊อบชอบค่ะ หมู่นี้หานิยายแนวๆ นี้ที่อ่านสนุกยากค่ะ แต่จริงๆ คืออีป้าแอบได้ยินเสียงร่ำลือถึงเลิฟซีนของนิยายเรื่องนี้มานานแล้ว พยายามควานหามือสองอยู่ด้วยความอยากอ่านเป็นอย่างยิ่ง เพิ่งได้ข่าวว่าีมีรีปรินท์อีป้าก็รีบตะกายไปสอยมาทันที อ่านฉากนั้น แล้วถึงกับอึ้ง

ชิพจอมมันจอมมาชิพโจ้ ค่ะ อีป้าให้คะแนนสิบเต็มสิบประเภทความคิดสร้างสรรค์ค่ะ ไม่รู้ว่าพี่ซุนฮ่าวพระเอกเรื่องนี้แกคิดได้ยังไงเหมือนกัน อ่านๆไปแอบกลัวว่าน้องกระต่ายเสี่ยวเฉานายเอกนี่เธออาจจะเฉามือตายคามือพี่ฮ่าวก็ได้ พี่แกเล่น ซะขนาดนั้น

ว่าไปชะตาชีวิตคุณน้องจูเสี่ยวเฉานายเอกนี่เหมือนนางเอกหนังไทยสมัยก่อนมากนะคะ เธอเป็นเด็กยากจนจากทางใต้อุตส่าห์พาแม่เดินทางหนีความยากจนจากทางใต้ของประเทศจีนขึ้นมาทางเหนือ หวังจะพึ่งพาญาติให้ช่วยหางานให้ทำ แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เธอดันไม่รู้ว่าญาติตัวเองทำงานอยู่ในสำนักรับจ้างฆ่า แล้วนายเอกก็ดั๊นหน้าเหมือนคุณหนูสามนายน้อยของสำนักที่กำลังไม่อยากแต่งงานอยู่พอดี นายเอกของเราเลยโดนจับกรอกยาพิษซะตัวขาวใส (แต่เดิมเธอตัวดำเพราะทำนาค่ะ) แล้วส่งตัวไปเป็นเจ้าสาวแทนตัว นายเอกของเราก็ต้องยอมเพราะแม่ตัวโดนจับไว้เป็นตัวประกัน

แต่แน่ล่ะน้ำเน่าขนาดนี้ บ้านที่นายเอกของเราต้องไปเป็นเจ้าสาวก็ต้องเป็นบ้านพระเอกอยู่แล้ว อีพระเอกหล่อเลวของเรานี่เธอก็เป็นเจ้าสำนักรับจ้างฆ่าที่เป็นคู่ปรับกับบ้านนางร้ายซะด้วย นายเอกของเราโดนซะอ่วมเพราะพระเอกเธอระแวงว่าอาจจะมาเป็นสายลับ

แต่ทั้งโดนยาพิษ ทั้งถูกพี่พระเอกทารุณกรรม น้องกระต่ายของเราก็ยังสวยใส รอดมือรอดเท้ามาได้สมเป็นน้องกระต่ายพันธุ์อึด (ตอนท้ายเล่มมีการ์ตูนล้อด้วยว่าเห็นบอบบางขนาดนั้นแต่น้องกระต่ายของเราทั้งอึดทั้งทน เป็นคนธรรมดาอย่างเราๆ คงตายไปตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว)

แต่ชะตากรรมน้องกระต่ายนี่น่าสงสารจริงๆค่ะ เธอออกจะเจียมเนื้อเจียมตัวประสาคนจน ฉากที่เรียกน้ำตาคนอ่านมากเห็นจะเป็นตอนทานข้าว เนื่องจากบ้านพระเอกมันรวยโคตรๆ เวลากินกับข้าวกับปลาเลยเต็มโต๊ะ แถมวิธีกินก็ยุ่งยากซับซ้อนประสาคนรวย หนูเสี่ยวเฉ่าเห็นแล้วไม่กล้ากิน เพราะเธอกินไม่เป็น ได้แต่นั่งทำตาแดงๆอยู่ข้างโต๊ะ

แต่พอพระเอกกับนายเอกของเราเข้าใจกันดีเรื่องต่อๆมาก็หวานกันจนเลี่ยนแหละ แถมคนทั้งบ้านยังรุมกันโอ๋จนนายเอกของเราแทบเท้าไม่ติดดิน รูปร่างหน้าตานายเอกของเราก็น่ารักน่าสงสารมากๆด้วย แบบว่าตัวเล็ก บอบบาง (แต่โคตรอึด) หน้าหวาน ตัวขาวใส จนไปไหนๆ กับพระเอกนี่จะมีแต่คนคิดว่าเธอเป็นผู้หญิง ตอนกลางเรื่องกับตอนท้ายๆ เรื่องก็จะโฟกัสไปที่การหายาแก้พิษให้นายเอกกับการรบรากับนางตัวร้ายของเรื่องค่ะ (ยาพิษที่นายเอกโดนนางร้ายจับกรอกนี่ทำให้เธออายุสั้น ถ้าไม่ได้ยาแก้จะมีอายุต่อไปอีกแค่ปีเดียวค่ะ)

สรุปแล้วถ้าใครชอบนิยายวายแนวยุงชุมปนกำลังภายในนิดๆ แบบอ่านสบายอารมณ์ ขอแนะนำเรื่องนี้ค่ะ

Create Date : 23 สิงหาคม 2552
Last Update : 3 มกราคม 2553 16:48:08 น.		7 comments
Counter : 6727 Pageviews.
Share Tweet