BlogGang.com : : ดวงสมร - ♦ ทำไมถึงหวั่นไหว ?

"To impoverich the rich is not to enrich the poor"

♦ ทำไมถึงหวั่นไหว ?

ทำไมถึงหวั่นไหวไปเสียได้
ลึกข้างในหัวใจใคร่อยากรู้
ว่าเหตุใดใยร้อนย้อนตรองดู
หาทางกู้สู้ผ่อนก่อนจากไป

ปล่อยละไว้กลับเริ่มเพิ่มหวาดหวั่น
ยามถึงวันรั้นดูประตูไหน
เป็นทางออกตอกหมุดสะดุดไว้
พบพานใหม่คงง่ายปะไรมี

ปัญหาใดมีไว้ให้ขบคิด
หนีที่ผิดติดไว้ในวันนี้
วันหน้ามาคราใหม่คงไม่ดี
พอกพูนฝีปริบวมท่วมทั้งตัว

เมื่อหวาดหวั่นปล่อยมันหันเข้าแลก
เรียนรู้แยกแปลกย่อยดีร้อยชั่ว
ที่คลุกเคล้าฉุดเราเข้าพันพัว
อย่าปล่อยตัวเลื่อนไหลไปตามกรรม

ใครเขาว่าพาไปให้ดูก่อน
ดูละครย้อนใจดั่งฉายซ้ำ
ใช้สมองตรองดูทั้งคู่ความ
อย่าถลำคำความตามกันไป

สังคมใหญ่ใช่เล่นเป็นขายของ
หน้าที่มองเขาอยู่ดูว่าง่าย
ลองไปทำดูบ้างอย่างเข้าใจ
จะทนได้เท่าไรใครจะลอง

ถูกเป็นถูกถูกใจว่าไปเถิด
สิทธิเกิดมีใช้ได้ตามช่อง
เลือกคุณทูนหัวใครตัวไตร่ตรอง
อย่าเทียวร้องมองอีกฝ่ายดั่งใครเป็น

สังคมสงบรบราหามีไม่
มิพอใจได้ดั่งฝั่งที่เล่น
จ้วงแทงซ้ายแทงขวาทำหน้าเป็น
เลือดนองเห็นเช่นชั่วขรัวว่าดี

ช่องทางดีมีใช้ไม่ชอบสบ
เขียนมือลบกลบเท้าเข้าวสี
หาหนวดเต่าเอาเถิดคงได้ที่
คงจะมีให้เห็นเช่นต้องการ

ด้วยเป็นข้าราชการงานรองราษฎร์
อยากเห็นรัฐฯนาวาล่องกล้าหาญ
ผู้เป็นนายกลายเปลี่ยนเวียนไม่นาน
ระบบงานเรือจอดทอดเปลี่ยนลำ

นายเรือทั่วหัวท้ายย้ายเปลี่ยนหมด
ลูกเรือลดปลดเกินเดินฝุ่นล้ำ
ระบบคุ้นหมุนรวนป่วนก่อนทำ
แล้วจะนำบริการงานอย่างไร

แย่ที่สุดข้อดียังมีอยู่
อย่างน้อยสูนำไปในทางได้
แม้นเพื่อนพ้องน้องใครไม่ถูกใจ
ขอฝากไว้ให้ตรองกรองกันดู

อยู่ด้วยกันฉันท์เพื่อนเหมือนพี่น้อง
ที่ต่างมองห่วงใยไม่ต่างอยู่
ไม่รักกันแล้วใครจะเชิดชู
ปิดประตูทะเลาะกันกระนั้นฤๅ

วอนอย่าโถมโหมไฟให้ลามทั่ว
ผลมืดมัวมอดไหม้แล้วใครหรือ
ดึงให้จมตมโคลนโยนห่างมือ
ประเทศคือสมันน้อยให้คอยยิง

ข้างนอกจ้องเข้าครองรอช่องอยู่
จังหวะรู้ยุบ่างวางหวังสิง
ละครไกลในนอกแสนกลอกกลิ้ง
ดั่งเล่นลิงหลอกเราให้เมาตาย

ครรลองมีที่เห็นจะเล่นด้วย
เอาให้ม้วยช่วยเป็นเห็นไม่ได้
ใช้สิทธิมีตามยามทำไว้
ไม่มีใครว่าได้ในทางควร

ฐานันดรที่สีมีดีชั่ว
ล้วนเกลือกกลั้วมนุษย์ตนไม่พ้นถ้วน
มีรักชอบตอบตรงหลงเรรวน
เฉกเราล้วนครวญคิดสักนิดเทอญ

ขอก้มกราบหยาบไร้ในมารยาท
ดุจกาฝากจากกอสวะเขิน
ขออภัยสิ่งใดได้ล่วงเกิน
หากรู้เผินไม่ผ่องต้องความจริง

ด้วยหนึ่งในใจนั้นมุ่งมันรัก
ประเทศจักพ้นภัยไม่เกรงกริ่ง
เกิดเป็นไทให้สมัครที่พักพิง
วิญญาณสิงดิ่งลึกสำนึกใน

กระทบทั่งอย่างไรอภัยเถิด
วิญญูเชิดขอน้อมยอมก้มให้
ผลลัพท์เป็นเช่นไรก็ว่าไป
ขออย่าใช้กำลังเป็นทางตัว

ประชาชนคนนี้ไม่มียอม
จะไม่น้อมค้อมให้คนหมายชั่ว
เขียนกวีนี้เพราะรักไม่เกรงกลัว
ภัยถึงตัวอย่างไรไปตามทาง(กรรม)

ทำได้เพียงแค่นี้ที่สามารถ
สบโอกาสอาจกลับรับใช้บ้าง
ไม่อยากบอกออกเร้นว่าเป็นกลาง
เหลียวดูบ้างทางกวีทีร่ายไว้

(เชิด)
ทำไมถึงหวั่นไหวไปเสียได้
ลึกข้างในหัวใจใช่โหดร้าย
ว่าเหตุใดใยร้อนย้อนง่ายดาย
หาทางให้ได้ผ่อนก่อนจากไป

สดุดีกานท์กวีที่กล่าวขาน
บ้านเมืองนั้นท่านเห็นเร้นเลยไม่
มีสองมือสื่อสมคมความใจ
ถ้อยฝากไว้เป้าหมายทางคล้ายเอย....

Source : //swartzentruber.com/

Create Date : 19 มกราคม 2549

Last Update : 20 มกราคม 2549 10:05:33 น.

2 comments

Counter : 300 Pageviews.


คุณดวงสมรคะ แม่ปูทึ่งตะลึงจริงๆค่ะ งานเขียนของคุณดวงสมรยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ เคยรวมเล่มพิมพ์ขายมั่งปล่าวคะ นับถือค่ะ

โดย: ปูขาเก เซมารู

วันที่: 19 มกราคม 2549 เวลา:22:10:09 น.

ขอบคุณมากนะครับคุณแม่ปูฯ...เท่านี้คือสิ่งที่ผมทำได้...ทำในวิถีที่ตัวรัก...ไม่อยากให้ใครถลำใจโดยไม่ตรึกตรอง...หรือตกเป็นเครื่องมือใครอย่างไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง...