Group Blog All Blog
|
#หยวนเฉินจงฮ่องเต้ พ.ศ. 1837 - 1850 #พรรณีเกษกมล #พรรณีเกษกมล #หยวนเฉินจงฮ่องเต้ พ.ศ. 1837 - 1850 หยวนเฉินจงฮ่องเต้เป็นฮ่องเต้องค์ที่ 7แห่งราชวงศ์หยวน หยวนเฉินจงฮ่องเต้ หรือเตมูร์ข่านประสูติวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 1808 เป็นพระนัดดาของกุบไลข่าน เป็นพระโอรสองค์ที่ 3 ขององค์ชายเฉิงจิงมีพระเชษฐา 2 องค์ คือ องค์ชายกัมมาลา กับองค์ชายดารมาบาลา เมื่อพระชนม์ครบ 20 พรรษา พระบิดาหรือองค์ชายเฉิงจิงรัชทายาทเสียชีวิต ทำให้เตมูร์ได้เป็นองค์รัชทายาทสืบแทน จนถึง พ.ศ. 1837 กุบไลข่านสวรรคต เตมูร์ข่านจึงได้ขึ้นครองบัลลังก์ในขณะที่พระชนม์ 29 พรรษา ครองราชย์ได้ 12 ปี สวรรคต เมื่อพระชนม์41 พรรษา ต่อมาพระนัดดาขององค์ชายกัมมาลากับองค์ชายดารมาบาลาได้ครองราชย์เป็นไท่ติงตี้ฮ่องเต้ และหยวนหวู่จงฮ่องเต้กับหยวนเหรินจงฮ่องเต้เพราะหยวนเฉินจงฮ่องเต้สวรรคต โดยไร้ผู้สืบสกุล พระโอรสเตโชวสวรรคตก่อนที่หยวนเฉินจงฮ่องเต้สวรรคตทำให้ลำดับการครองราชย์กลับตกไปที่พระนัดดา ช่วงแรกที่พระบิดาองค์ชายเฉิงจิงยังไม่ได้เป็นองค์รัชทายาทนั้น สิทธิ์การครองราชย์อยู่ที่พระโอรสองค์โตของหยวนซื่อจู่ฮ่องเต้ที่ ชื่อองค์ชายดอร์จิ แต่ทว่าเกิดป่วยและเสียชีวิตกระทันหัน องค์ชายเฉิงจิงพระโอรสองค์ที่ 2 จึงได้เป็นองค์รัชทายาท และเมื่อองค์ชายเฉิงจิงเสียชีวิตอีก ทำให้พระโอรสของพระองค์มีสิทธิ์เป็นองค์รัชทายาท เหตุผลหนึ่งที่เตมูร์พระโอรสองค์ที่ 3 ได้ครองอำนาจ เนื่องจากมีฝีมือทางการรบสูง และได้ออกรบร่วมกับพระอัยกาหลายครั้งในการปราบกบฏและการก่อการจลาจล จนพระอัยกายกย่องว่า ยิ่งใหญ่กว่าเจ้านายทั้งหลาย แต่ไม่เคยได้ประกาศแต่งตั้งให้เป็นองค์รัชทายาทสืบทอดอำนาจ แม้แต่ตอนที่ส่งไปรบที่มองโกเลีย ไม่ได้ให้สวมชุดเกราะขององค์รัชทายาท ซ้ำยังประกาศว่า ผู้ที่จะได้ขึ้นครองอำนาจ ต้องเป็นผู้ชนะที่ผ่านการแข่งขัน การที่ไม่ได้กำหนดลำดับการสืบครองราชย์ต่อหรือกฎมณเฑียรบาลให้ชัดเจนเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ราชวงศ์หยวนวุ่นวายสับสนและมีช่วงการครองอำนาจไม่นานเท่าที่ควร ที่จริงการที่เตมูร์ได้เป็นองค์รัชทายาทแทนพระบิดาและได้เป็นหยวนเฉินจงฮ่องเต้นั้น ไม่ใช่ว่าจะง่ายดายนัก หลังจากที่หยวนซื่อจู่ฮ่องเต้สวรรคต พระโอรสองค์ที่ 2 ขององค์ชายเฉิงจิง หรือองค์ชายดารมาบาลาพระเชษฐาของเตมูร์เสียชีวิตอีก เกิดปัญหาการสืบทอดอำนาจของทายาท ถึงขั้นที่พระสหายของหยวนซื่อจู่ฮ่องเต้ ซึ่งเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ต้องขอให้ศาลพิจารณาเลือกระหว่างองค์ชายกัมมาลาพระโอรสองค์โตกับเตมูร์พระโอรสองค์ที่ 3 ขององค์ชายเฉิงจิง เมื่อต้องแข่งขันกันองค์ชายกัมมาลาพระโอรสองค์โตรู้ว่า ไม่มีทางเอาชนะพระโอรสของพระอนุชาได้ จึงประกาศยอมแพ้ทั้งที่ในใจอยากขึ้นครองบัลลังก์เช่นกัน เมื่อตอนเป็นเด็กนั้นเตมูร์เป็นคนที่ชอบเที่ยวเตร่เฮฮา ติดยา สำมะเลเทเมา ไม่ได้มีความเป็นสุภาพบุรุษ ส่วนองค์ชายกัมมาลาเป็นคนพูดติดอ่าง ตะกุกตะกักและไม่เก่งการรบเท่า แต่พระมารดารวมทั้งเจ้าขุนมูลนายทั้งหลายต่างนิยมชมชอบในบุคลิกของเตมูร์มากกว่า อย่าลืมว่าโดยเชื้อสายของราชวงศ์เป็นนักรบทะเลทราย ไม่ใช่ผู้ดีที่เติบโตมาในรั้วในวังที่อ่อนนุ่มนิ่มปวกเปียกไร้น้ำยาและเก่งแต่วิชาการ อย่างไรก็ตามเมื่อเตมูร์ได้เป็นข่าน และฮ่องเต้ได้ทำตนสมกับเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของราชวงศ์หยวน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ขยายดินแดนให้มากกว่ารัชกาลก่อนแต่ได้เริ่มต้นปฏิรูประบบเศรษฐกิจ และให้รอดพ้นจากเศรษฐกิจของเวียดนาม ในยุคนี้มีคนหลายเผ่าพันธุ์ที่เข้ามาทำมาค้าขาย เช่น พวกมองโกล จีนฮั่น มุสลิม คริสเตียน ไม่ว่าหยวนเฉินจงฮ่องเต้จะใช้ความพยายามมากเท่าไรในการปฏิรูประบบเศรษฐกิจ แต่สถานการณ์ทางการคลังไม่ได้ดีขึ้น โดยเฉพาะการคล่องตัวของระบบเงินตราภายในประเทศกลับยิ่งแย่ลง ปัญหาที่แก้ไม่ได้คือการคอรรัปชันฉ้อราษฏร์บังหลวงของเจ้าหน้าที่ระดับต่าง ๆ หยวนเฉินจงฮ่องเต้ใช้หลักการคิดตามแบบลัทธิขงจื้อในการบริหารจัดการ เพื่อการปฏิรูประบบเศรษฐกิจ รวมทั้งยกย่องลัทธิเต๋าให้เป็นหนึ่งในศาสนาที่ผู้คนจะนับถือได้ ในสมัยของพระอัยกาได้ต่อต้านลัทธิเต๋าอย่างรุนแรง นอกจากนี้ยังเปิดโอกาสให้กลุ่มที่นับถือออร์โธดอกซ์ทำพิธีบูชาได้ แต่สั่งห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ในมองโกเลีย พ.ศ. 1841 ได้สั่งยกเลิกภาษี 1 ปี และจัดระบบเก็บภาษีใหม่ ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ สำหรับทิเบต หยวนเฉินจงฮ่องเต้ได้ยกย่องให้เกียรติมาก รวมทั้งได้ยอมรับให้ลูกหลานของตระกูลขอนแห่งทิเบตมาเป็นส่วนหนึ่งของราชสำนัก โดยให้เป็นพระโอรสบุญธรรม พ.ศ. 1840 ได้สร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นในบ้านเมืองด้วยการทำสัญญาสงบศึกกับเพื่อนบ้าน เช่น ไดเวียดกับจามปา
|
สมาชิกหมายเลข 4665919
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ดร.พรรณี เกษกมล นักเขียน ข้าราชการบำนาญ ครูซี 9 แนะแนว
Friends Blog Link |
||||||||||||||
