อนุญาโตตุลาการ(Arbitration)กับคดีสิ่งแวดล้อม

อนุญาโตตุลาการเป็นการระงับข้อพิพาทโดยการตั้งคนกลางมาเป็นผู้ชี้ขาดโดยมิใช่ศาล การพิจารณาคดีโดยอนุญาโตตุลาการก็มีส่วนคล้ายคลึงกับศาล แต่ไม่มีขั้นตอนเปิดเผยข้อความสำคัญของฝ่ายที่เป็นปฏิปักษ์(Discovery) กฎเกณฑ์เรื่องพยานหลักฐานก็มีความยืดหยุ่นมากกว่า ตัวอนุญาโตตุลาการก็อาจมีบทบาทในการสืบพยานมากกว่าผู้พิพากษา โดยอาจสอบถามข้อมูลที่ต้องการทราบจากพยาน มิใช่นิ่งเฉยอย่างผู้พิพากษา และโดยปกติก็ไม่จำต้องบันทึกคำพยาน เว้นแต่คู่ความต้องการแต่ก็ต้องเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในส่วนนี้ และเพื่อเป็นการลดค่าใช้จ่าย คู่ความอาจไปปรึกษาทนายความเพื่อปรึกษาวางแผนต่อสู้คดี แต่ไปในการพิจารณาโดยอนุญาโตตุลาการด้วยตนเองเพียงลำพัง ในบางกรณี ตัวอนุโตตุลาการอาจขอให้คู่ความทำข้อเรียกร้องเป็นหนังสือ (Arbitration Briefs) และโดยทั่วไปแล้ว อนุญาโตตุลาการมักมีคำชี้ขาดภาย 30 วันนับจากเสร็จสิ้นการสืบพยาน โดยอาจให้หรือไม่ให้เหตุผลในคำชี้ขาด และมักมีความรอมชอมมากกว่าคำพิพากษาเพราะ ไม่ต้องผูกมัดจากแนวคำพิพากษาเหมือนผู้พิพากษา โดยมุ่งพิจารณาที่ปัญหาข้อเท็จจริงเป็นหลัก และไม่ต้องเคร่งครัดในกฎเกณฑ์ของกฎหมาย แต่ก็มิใช่ว่าจะถึงกับชี้ขาดโดยขัดกับกฎหมาย นอกจากนี้ อนุญาโตตุลาการมักจะให้ความสำคัญในการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างคู่ความ มุ่งไปที่การรอมชอมมากกว่าจะเป็นเรื่องแพ้ชนะ แต่หากปรากฏชัดว่าข้อเท็จจริงมีน้ำหนักไปที่ฝ่ายใดก็ต้องมีคำชี้ขาดให้ฝ่ายนั้นเป็นผู้ชนะ แต่อย่างไรก็ดี คดีส่วนใหญ่ ไม่ค่อยปรากฏชัดเจนเช่นว่านั้น อนุญาโตตุลาการก็มักให้แต่ละฝ่ายในบางอย่างบางประการ และคดีเหล่านี้มักต้องชี้ขาดในเรื่องเฉพาะทาง อนุญาโตตุลาการก็จำต้องรักษาชื่อเสียงของตนในเรื่องความสุจริตและยุติธรรมกับคู่ความทุกฝ่ายเพื่อจะได้รับเลือกให้พิจารณาคดีนอนาคตต่อไป
คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการนั้น มีผลผูกพันตามกฎหมาย แต่คู่ความสามารถอุทธรณ์คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการต่อศาลได้ อย่างไรก็ดี มีการกลับหรือยกคำวินิจฉัยชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการน้อยมาก ซึ่งส่วนมากจะเนื่องมาจากอนุญาโตตุลาการวินิจฉัยเกินขอบอำนาจที่มีอยู่
การเื่อกใช้วิธีระงับข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการนั้น อาจทำโดยคู่ความตกลงกันเป็นข้อหนึ่งในสัญญาระหว่างกันให้นำข้อพิพาทที่จะเกิดตามสัญญานั้นในอนาคต ให้นำเข้าสู่กระบวนการอนุญาโตตุลาการ ซึ่งในปัจจุบัน ในการทำสัญญานั้น เป็นจำนวนถึงร้อยละ 95 ที่ระบุเป็นข้อสัญญาอนุญาโตตุลาการไว้ในสัญญาหลัก ในกรณีที่ไม่มีการตกลงเรื่องอนุญาโตตุลาการไว้ก่อน ต่อมาเมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้นแล้ว คู่ความอาจตกลงกันเป็นหนังสือเพื่อนำคดีเข้าสู่การระงับข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการ ซึ่งมักจะกล่าวถึงวิธีการเลือกอนุญาโตตุลาการและขอบอำนาจของอนุญาตุลาการ เช่น ในคดีละเมิด อาจจำกัดอำนาจของอนุญาโตตุลาการเฉพาะการกำหนดค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินที่แน่นอนให้แก่โจทก์เท่านั้น ทั้งนี้หากปราฏว่ามีสัญญาหรือข้อสัญญาอนุญาโตตุลาการแล้ว มีการฟ้องคดีต่อศาล ทั้งศาลของรัฐบาลกลางและศาลของมลรัฐจะให้นำข้อพิพาทเข้าสู่กระบวนการอนุญาโตตุลาการเสียก่อน
การเลือกตัวอนุญาโตตุลาการนั้น มักเลือกจากทนายความ อาจารย์ และผู้เชี่ยวชาญในสาขาใดสาขาหนึ่งโดยเฉพาะ หากคู่ความไม่อาจตกลงเลือกอนุญาโตตุลาการได้ ก็มักใช้หนึ่งในสององค์กรต่อไปนี้ ในการเลือกอนุญาโตตุลาการ ได้แก่ Federal Mediation and Conciliation Service (FMCS) ซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐ กับ American Arbitration Association (AAA) ซึ่งเป็นองค์กรเอกชนที่ไม่แสวงหากำไร เมื่อคู่กรณีได้ติดต่อกับองค์ข้างต้น จะได้รับบัญชีรายชื่ออนุญาโตตุลาการ พร้อมประวัติ และเมื่อเลือกอนุญาโตตุลาการได้แล้ว คู่ความจะตกลงกับอนุญาโตตุลาการเกี่ยวกับวันเวลาและสถานที่ซึ่งจะดำเนินกระบวนพิจารณาโดยอนุญาโตตุลาการ ตลอดจนกฎหมายสารบัญญัติและวิธีสบัญญัติที่จะนำมาใช้ในชั้นอนุญาโตตุลาการ
ข้อด้อยของวิธีการอนุญาโตตุลาการก็อาจเป็นกรณีที่คู่ความต้องการให้มีคำพิพากษาในเรื่องนั้นไว้เป็นบรรทัดฐาน แต่คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการไม่อาจสร้างบรรทัดฐานเช่นนั้นได้ คู่ความก็ไม่เลือกวิธีการนี้ในการระงับข้อพิพาท แต่จะเลือกฟ้องคดีต่อศาลแทน

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 4 มีนาคม 2551 15:15:47 น. Counter : 726 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท (Mediation)ในคดีสิ่งแวดล้อม

นับตั้งแต่ปี 1970 เป็นต้นมา มีการใช้วิธีการไกล่เกลี่ยในการระงับข้อพิพาทในคดีสิ่งแวดล้อมเพิ่มขึ้นเรื่อยมา โดยเฉพาะในคดีที่มีประเด็นซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หลายฝ่าย ในช่วงระหว่างปี 1974-1984 มีการใช้วิธีการไกล่เกลี่ยในการระงับข้อพิพาทในคดีสิ่งแวดล้อมประมาณ 160 เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมลพิษทางอากาศ การใช้ที่ดินและการทิ้งขยะที่เป็นสารพิษ การไกล่เกลี่ยนั้นแตกต่างจากอนุญาโตตุลาการและการฟ้องคดีต่อศาลตรงที่ผู้ไกล่เกลี่ยมิได้เป็นผู้ชี้ขาด หากแต่เป็นเพียงผู้ที่อำนวยความสะดวกให้คู่ความสามารถบรรลุข้อตกลงกันได้ และเป็นกระบวนการที่มิได้เป็นทางการ คู่ความสามารถเลือกผู้เชี่ยวชาญในเรื่องที่พิพาทมาช่วยในการไกล่เกลี่ยและระงับความขัดแย้งของคู่ความทั้งสองฝ่าย และเมื่อคู่ความสามารถตกลงกันได้ ก็สามารถทำสัญญาประนีประนอมยอมความเพื่อยุติข้อพิพาท หากต่อมาปรากฏว่าคู่ความฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดผิดสัญญา คู่ความอีกฝ่ายก็สามารถฟ้องเพื่อบังคับตามสัญญาประนีประนอมยอมความนั้นได้ ในเดือนตุลาคมปี 1998 มีความพยายามส่งเสริมให้การไกล่เกลี่ยเป็นทางเลือกในการระงับข้อพิพาทแทนการฟ้องคดี รัฐสภาสหรัฐได้จัดตั้งสถาบันระงับความขัดแย้งด้านสิ่งแวดล้อม(Institute for Environmental Conflict Resolution)ขึ้น โดยได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลกลางให้ทำหน้าที่ในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทด้านสิ่งแวดล้อม เนื่องจาก โดยเฉลี่ยมีการฟ้องคดีสิ่งแวดล้อมต่อศาลชั้นต้นของรัฐบาลกลาง(District Court) ประมาณ 1,000 เรื่องและใช้เวลาในการพิจารณาแต่ละคดีเกินกว่าสองปี
สำหรับข้อดีของการไกล่เกลี่ยนั้น อาจกล่าวได้ว่า การไกล่เกลี่ยนั้นยังคงรักษาความสัมพันธ์อันดีระหว่างคู่กรณี และบ่อยครั้งที่คดีความขัดแย้งในชุมชนสามารถยุติและฝ่ายที่ขัดแย้งเกิดความเข้าใจในฝ่ายอื่น อันเป็นการส่งผลให้เป็นการป้องกันมิให้เกิดความขัดแย้งในอนาคตได้อีกส่วนหนึ่งด้วย อีกทั้ง กระบวนการไกล่เกลี่ยโดยปกติแล้วจะใช้เวลาน้อยกว่า ค่าใช้จ่ายน้อยกว่าเพราะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายบางประการ เช่นค่าป่วยการและพาหนะเดินทางของพยานและผู้เชี่ยวชาญ เป็นต้น นอกจากนี้ ข้อพิพาทด้านสิ่งแวดล้อม ไม่ใช่เรื่องที่จะชี้ว่าฝ่ายใดถูกและฝ่ายใดผิด แต่บ่อยครั้งที่มีผลประโยชน์หลายฝ่ายหลายกลุ่มเข้ามาเกี่ยวข้อง การแก้ปัญหาจึงต้องคำนึงถึงกลุ่มผลประโยชน์เหล่านั้น การไกล่เกลี่ยสามารถช่วยในการประสานประโยชน์ทุกฝ่ายและต่างก็เป็นผู้ชนะในข้อพิพาทนั้น(win-win) ต่างจากการพิจารณาพิพากษาของศาลที่ผู้ชนะคดีเป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์ทั้งหมด(Winner –Take –All) และถึงแม้ว่าจะไม่สามรถยุติข้อพิพาทในขั้นตอนการไกล่เกลี่ยได้ แต่อย่างน้อย ก็ทำให้แต่ละฝ่ายได้ทราบถึงจุดยืนของอีกฝ่าย และต่อมาอาจยุติปัญหาระหว่างกันได้ อย่างไรก็ดี ไม่ใช่ข้อพิพาทด้านสิ่งแวดล้อมทั้งหมดจะสามารถระงับได้โดยวิธีการไกล่เกลี่ย และอาจไม่เหมาะที่จะนำมาใช้ในบางกรณี เช่น กรณีที่คู่ความต้องการให้มีการตีความกฎหมายเป็นบรรทัดฐาน หรือชุมชนมีความหวาดระวังต้องการให้มีคำสั่งศาลห้ามมิให้มีการกระทำบางอย่างที่คุกคามต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อม ก็จำเป็นต้องนำคดีขึ้นสู่ศาล นอกจากนี้ เราไม่อาจบังคับให้คู่ความเข้าสู่การไกล่เกลี่ยได้ อาทิเช่น มีบุคคลที่ได้รับผลกระทบจำนวน 20 คน และหนึ่งในนั้นไม่ยอมเข้าสู่การไกล่เกลี่ย บุคคลนั้นก็สามารถฟ้องคดีต่อศาลได้ และบางรายอาจไม่มีความต้องการอย่างแท้จริงที่จะให้มีการยุติข้อพิพาทในชั้นไกล่เกลี่ยและยังคงต้องการนำคดีขึ้นสู่การพิจารณาคดีของศาล แต่ก็นำข้อพิพาทเข้าสู่การไกล่เกลี่ยก่อน เพื่อเป็นการประวิงคดี

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 4 มีนาคม 2551 15:13:33 น. Counter : 1299 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

ADR ในคดีสิ่งแวดล้อม

โดยทั่วไปแล้ว การดำเนินคดีนั้นมักเสียเวลาและค่าใช้จ่ายมาก ทำให้มีการมองหาทางเลือกอื่นในการระงับข้อพิพาท สำหรับคดีสิ่งแวดล้อมนั้น มีการใช้การระงับข้อพิพาททางเลือก(Alternative Dispute Resolution) หลักๆ สองวิธีด้วยกัน ได้แก่ การไกล่เกลี่ย (Mediation) และอนุญาโตตุลาการ (Arbitration) ซึ่งทั้งสองวิธีนี้มีข้อได้เปรียบการดำเนินคดี กล่าวคือ มักจะใช้เวลาน้อยกว่า คู่กรณีสามารถเลือกสถานที่และเวลาได้ตามความสะดวกของตน ตลอดจนสามารถเลือกบุคคลที่จะมาทำหน้าที่เป็นประธานในการระงับข้อพิพาทได้ อีกทั้งยัง มีความรู้ความเชี่ยวชาญในเรื่องที่พิพาทมากกว่าลูกขุนและผู้พิพากษาที่มีการสุ่มเลือกให้มาทำหน้าที่พิจารณาคดี นอกจากนี้ยังไม่จำเป็นต้องพิจารณาโดยเปิดเผยต่อสาธารณะอันอาจจะส่งผลกระทบกระเทือนต่อธุรกิจ และมีความสำคัญอย่างยิ่งหากมีประเด็นเกี่ยวข้องกับความลับทางการค้า

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 4 มีนาคม 2551 15:12:03 น. Counter : 513 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

ขั้นตอนในการพิจารณาคดีแพ่ง

กฎเกณฑ์ที่ใช้ในการดำเนินคดีแพ่งเรียกว่า Rules of civil procedure โดยมีกฎเกณฑ์ของรัฐบาลกลางใช้ทั้งในศาลรัฐบาลกลางและกฎเกณฑ์ของมลรัฐใช้ในศาลมลรัฐ ทั้งนี้กฎเกณฑ์ของศาลมลรัฐส่วนใหญ่ก็จะเหมือนกับหรือมีพื้นฐานมาจากกฎเกณฑ์ของรัฐบาลกลาง ส่วนวิธีพิจารณาคดีอาญานั้นก็มีส่วนคล้ายกับวิธีพิจารณาคดีแพ่งเป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นแต่ ประเด็นในคดีอาญาในชั้นก่อนการพิจารณาคดี การปล่อยจำเลย และ การมีคำพิพากษา
ประเด็นเริ่มต้น
ก่อนเข้าสู่การพิจารณา คู่ความต้องแน่ใจเสียก่อนว่าตนได้เข้าเงื่อนไขเบื้องต้น เพื่อเป็นหลักประกันว่า คดีนั้นต้องการการพิจารณาคดีโดยศาลและคู่ความทั้งสองฝ่ายนั้นเป็นคู่ความที่แท้จริง สิ่งที่จะต้องเข้าเงื่อนไขในชั้นนี้มีเรื่องอำนาจฟ้อง(Standing) มีการโต้แย้งสิทธิ (Controversy) และคดีพอวินิจฉัยได้ (Ripeness) ทั้งนี้ ประเด็นเรื่องอำนาจฟ้องเป็นข้อสำคัญที่สุดในคดีสิ่งแวดล้อมและมีประเด็นเกี่ยวข้องกับการดำเนินคดีโดยประชาชน(Citizen Suite)ซึ่งจะกล่าวถึงในรายละเอียดต่อไป
ก่อนการดำเนินกระบวนพิจารณา(Pretrial)อาจมีการเจรจาระหว่างคู่ความอย่างไม่เป็นทางการ(Informal Negotiation) และคู่ความอาจยุติข้อพิพาทได้ในช่วงเวลานี้ หากข้อพิพาทไม่อาจยุติได้ก็จะมีการยื่นฟ้อง ยื่นคำให้การ ฟ้องแย้ง ยื่นคำให้การแก้ฟ้องแย้ง โดยการยื่นคำฟ้องต้องยื่นต่อศาลที่มีเขตอำนาจ หลังจากนั้นจะเป็นขั้นตอนในช่วงเริ่มแรกซึ่งคู่ความอาจมีคำขอให้ศาลมีคำสั่งบางอย่าง เช่นร้องขอให้มีคำสั่งคุ้มครองชั่วคราวก่อนศาลมีคำพิพากษา(Temporary Relief) เช่นห้ามมิให้มีการจำหน่ายจ่ายโอนทรัพย์พิพาทไว้จนกว่าศาลจะมีคำพิพากษา และจะมีการดำเนินกระบวนพิจารณาที่เรียกว่า Discovery เป็นการเปิดเผยข้อความสำคัญของคู่ความฝ่ายปรปักษ์ รวมทั้งคำถามซึ่งคู่ความส่งไปให้ฝ่ายตรงข้ามตอบมาเป็นลายลักษณ์อักษรพร้อมกับสาบาน และมีการขอเอกสารและคำให้การของพยาน ในช่วงนี้ คู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอาจขอให้ศาลมีคำวินิจฉัยชี้ขาดให้ฝ่ายตนชนะคดีโดยข้อเท็จจริงเพียงพอแก่การวินิจฉัยแล้ว ถ้าผู้พิพากษาพบว่ามีประเด็นปัญหาข้อเท็จจริง (question of Fact) ก็มักจะเรียกประชุมทนายความของคู่ความทุกฝ่าย โดยจะพยายามบีบประเด็นข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายให้แคบลง มีการยอมรับข้อเท็จจริงร่วมกัน คงเหลือแต่ข้อเท็จจริงที่ยังคงพิพาทกันอยู่ และบ่อยครั้งที่คู่ความสามารถบรรลุความตกลงและยอมความกันในชั้นนี้ แต่หากตกลงกันไม่ได้ก็จะเข้าสู่การพิจารณาสืบพยาน (Trial) ในการสืบพยานนั้น ลูกขุนจะเป็นผู้พิจารณาปัญหาข้อเท็จจริงเมื่อโจทก์ฟ้องขอให้ศาลมีการเยียวยาให้ตามกฎหมาย (Legal Remedy) อาทิเช่น การกำหนดค่าเสียหายให้แก่โจทก์ (Monetary Damages) แต่หากต้องการขอให้ศาลออกคำสั่งห้ามหรือคำสั่งใดๆเพื่อระงับความเสียหาย (injunction or other court order) หรือสละสิทธิที่จะได้รับการพิจารณาโดยลูกขุน ผู้ที่จะพิจารณาปัญหาข้อเท็จจริงก็คือ ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาคดี ตัวอย่างเช่น หากโจทก์ฟ้องเจ้าของโรงงานแห่งหนึ่งเป็นจำเลยในความประมาทที่ทำให้เกิดการรั่วไหลของสารพิษเป็นเหตุให้โจทก์ได้รับอันตรายแก่สุขภาพโดยขอให้ศาลกำหนดค่าเสียหายให้จำเลยชำระแก่โจทก์ เป็นเงิน 10,000 เหรียญสหรัฐ เพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาล ก็เป็นการขอให้จำเลยจ่ายค่าเสียหาย กรณีนี้ จะพิจารณาโดยใช้ลูกขุน แต่หากเป็นกรณีที่โจทก์ขอให้ศาลออกคำสั่งห้ามมิให้มีการก่อสร้างเขื่อนซึ่งจะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์แล้ว จะเป็นการพิจารณาโดยไม่มีลูกขุน เป็นต้น ทั้งนี้ในขั้นตอนการพิจารณาและสืบพยานนั้น จะประกอบด้วย การคัดเลือกลูกขุน แถลงการณ์เปิดคดีโดยโจทก์และจำเลย การนำพยานโจทก์ และพยานจำเลยเข้าสืบ การให้คำแนะนำแก่ลูกขุนในการรับฟังพยานหลักฐานและการทำคำวินิจฉัยชี้ขาด แถลงการณ์ปิดคดีโดยโจทก์และจำเลย และอาจมีกระบวนการหลังการพิจารณคดี อทิ การร้องขอต่อศาลให้มีคำตัดสินที่แตกต่างจากคำวินิจฉัยชี้ขาดของคณะลูกขุน ตัวอย่างเช่น โจทก์เรียกร้องค่าเสียหายจำนวน 500 เหรียญสหรัฐ แต่กลับแสดงพยานหลักฐานในส่วนของค่าเสียหายเพียงจำนวน 100 เหรียญสหรัฐ คณะลูกขุนไม่อาจกำหนดค่าเสียหายที่เหลือจำนวน 400 เหรียญสหรัฐซึ่งโจทก์ไม่ได้นำสืบได้ จำเลยจึงอาจยื่นคำร้องโต้แย้งในส่วนนี้ นอกจากนี้ คู่ความที่ไม่พอใจคำวินิจฉัยชี้ขาด อาจร้องขอให้มีการพิจารณาใหม่เนื่องจากคำวินิจฉัยชี้ขาดของคณะลูกขุนนั้นขัดกับน้ำหนักของพยานอย่างชัดเจน หากคำร้องไม่เป็นผลและศาลมีคำพิพากษาตามคำวินิจฉัยชี้ขาดของคณะลูกขุน คู่ความฝ่ายที่ไม่พอใจในคำพิพากษาก็มีสิทธิอุทธรณ์ต่อศาลสูงต่อไป

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 4 มีนาคม 2551 15:10:37 น. Counter : 1059 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

บุคคลที่เกี่ยวข้องกระบวนการพิจารณพิพากษา

บุคคลที่เกี่ยวข้องกระบวนการพิจารณพิพากษา
ทนายความ
คู่ความซึ่งอาจเป็นกลุ่มเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อม(Environmental group) หรือตัวแทนทางธุรกิจปกติมักจะติดต่อกับทนายความ ซึ่งนอกจากจะเป็นตัวแทนตัวความในศาลหรือคณะกรรมการทางปกครองแล้ว บางครั้งยังทำหน้าที่เป็นผู้เจรจา ด้วย อาทิเช่น ถ้าเอกชนต้องการทำโครงการพัฒนาที่ดินซึ่งประชาชนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นกังวลเรื่องผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และต่างก็อาจจ้างทนายความเข้าเจรจาเพื่อหาทางออกร่วมกันหรือหาทางเลือก
ลูกขุน(jury)
ลูกขุนมีความสำคัญในการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการพิจารณาคดีของศาล มีรากฐานมาจากวัฒนธรรมกรีกโบราณ บ่อยครั้งที่มองว่าเป็นการแสดงถึงประชาธิปไตย ลูกขุนเป็นกลุ่มบุคคล ที่ได้รับการคัดเลือกมาโดยการสุ่มตามพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่ศาลนั้นตั้งอยู่ เพื่อเข้ามาตัดสินปัญหาข้อเท็จจริง โดยแบ่งเป็นสองประเภท ได้แก่ Petit Juries กับ Grand Juries สำหรับลูกขุนประเภทแรกนั้นหมายถึงคณะลูกขุนที่ทำหน้าที่ค้นหาข้อเท็จจริงในศาล ในยุคแรกประกอบด้วยลูกขุนจำนวน 12 นาย แต่ในหลายรัฐลดจำนวนลงเหลือเพียงไม่กี่นายสำหรับการพิจารณาคดีแพ่ง โดยปกติ คำตัดสินของลูกขุนต้องเป็นเอกฉันท์ ทุกวันนี้ในคดีแพ่งนั้น กว่าครึ่งของมลรัฐทั้งหมดไม่ได้ยึดถือว่าต้องถึงกับเป็นเอกฉันท์ ในคดีแพ่งซึ่งโจทก์ต้องการการเยียวยาตามกฎหมาย(ค่าเสียหาย) ลูกขุนอาจเป็นผู้พิจารณา อย่างไรก็ดี คู่ความทั้งสองฝ่ายอาจตกลงกันสละสิทธิการได้รับการพิจารณาโดยลูกขุน และผู้พิพากษาจะเป็นผู้ตัดสินปัญหาข้อเท็จจริง แต่ไม่มีกฎเกณท์ว่าเมื่อใดลูกขุนควรได้รับเลือก แต่มีปัจจัยบางประการควรมีการพิจารณา ข้อหนึ่งก็คือธรรมชาติทางเทคนิกของคดี ถ้าคดีมีข้อทางเทคนิกมาก จึงอาจจะดูเป็นธรรมกว่าหากพิจารณาโดยผู้พิพากษา โดยเฉพาะผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องที่พิพาทกัน ปัจจัยอื่นเช่น อารมณ์ในคดี บางครั้งข้อเรียกร้องของแต่ละฝ่ายเต็มไปด้วยความรุนแรงทางอารมณ์ ผู้พิพากษาอาจมีคำตัดสินที่เป็นธรรมมากกว่า ในคดีสิ่งแวดล้อมส่วนมาก การเยียวยาความเสียหายมุ่งไปที่การรักษาความเป็นธรรม มิใช่ขอค่าเสียหาย อย่างเช่นการขอให้ศาลออกคำสั่งห้ามมิให้จำเลยกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่ศาลได้มีคำสั่งออกไป เช่นคำสั่งห้ามตามที่ร้องขอมา ก็ไม่มีการใช้ลูกขุน
ส่วนลูกขุนในประเภทที่สอง เป็นคณะลูกขุนที่ใช้เฉพาะในคดีอาญา ตามการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญครั้งที่ 5 (the Fifth Amendment) นั้น ในการดำเนินคดีอาญาร้ายแรงโดยรัฐบาลกลาง (รวมทั้งคดีความผิดต่อรัฐบาลกลางทุกคดีที่มีโทษจำคุกกว่า 1 ปีขึ้นไป) ต้องได้รับการพิจารณาและมีการทำความเห็นของคณะลูกขุน ในรูปการกล่าวหาอย่างเป็นทางการซึ่งต้องทำก่อนมีการดำเนินกระบวนพิจารณาคดีกับจำเลย ลูกขุนประเภทนี้จะรับฟังพยานหลักฐานซึ่งนำเสนอโดยพนักงานอัยการ และพิจารณาว่าพยานหลักฐานนั้นเพียงพอต่อการดำเนินคดีกับจำเลยหรือไม่
ผู้พิพากษา
ผู้พิพากษาทำหน้าที่เป็นประธานในการดำเนินกระบวนพิจารณา ควบคุมการพิจารณา ตัดสินปัญหาข้อกฎหมาย อาทิ ปัญหาพยานหลักฐานใดอาจรับได้ กฏหมายที่จะใช้บังคับแก่คดี ผู้พิพากษาจะอธิบายถึงกฎหมายที่จะใช้บังคับแก่คดีโดยผ่านทางคำแนะนำแก่ลูกขุน ถ้าคู่ความสละสิทธิที่จะได้รับการพิจารณาโดยมีลูกขุน หรือในบางกรณีตามกฎหมายบางฉบับที่กำหนดให้เป็นการพิจารณาโดยไม่ต้องมีลูกขุน ผู้พิพากษาจะเป็นผู้ตัดสินปัญหาข้อเท็จจริงด้วย โดยปกติจะมีผู้พิพากษาเพียงนายเดียวขึ้นนั่งพิจารณาในแต่ละคดีในศาลที่ทำการสืบพยาน
ผู้พิพากษาในศาลอุทธรณ์ทำหน้าที่เป็นองค์คณะโดยมีหน้าที่ทบทวนคำพิพากษาของศาลชั้นต้น และในบางครั้งก็มีการรับฟังการแถลงข้ออ้างข้อเถียงด้วยวาจาจากคู่ความ
อย่างไรก็ดี ผู้พิพากษานั้นยังมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องสิ่งแวดล้อม ความเข้าใจในเรื่องวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและการเยียวยาความเสียหาย
ผู้พิพากษาศาลมลรัฐปกติมักมาจากการเลือกตั้ง แต่ก็มีบางแห่งมาจากการแต่งตั้งบ้าง ในขณะที่ผู้พิพากษาศาลรัฐบาลกลางมาจากการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดีตามคำแนะนำและยินยอมจากวุฒิสภา ผู้พิพากษาศาลรัฐบาลกลางอยู่ในตำแหน่งตลอดชีวิต ส่วนผู้พิพากษาศาลมลรัฐมักจะมีวาระการดำรงตำแหน่ง แต่คราวละกี่ปีจะแตกต่างกันไปในแต่ละรัฐ เพราะว่าการดำรงตำแหน่งของผู้พิพากษาศาลรัฐบาลกลางยาวนานตลอดชีวิต ทำให้ประชาชนจำนวนมากพูดว่าอำนาจที่มากที่สุดของประธานาธิบดีคือการแต่งตั้งผู้พิพากษา

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 4 มีนาคม 2551 14:39:22 น. Counter : 461 Pageviews.		0 comment
Share Tweet