ทำไมจึงเลือกที่จะเล่นขิม

เป็นคำถามที่หลาย ๆ คนถามผม เมื่อได้พบปะพูดคุย ด้วยน้ำหนักตัว บุคลิกต่าง ๆ ไม่เข้ากับเครื่องดนตรีชนิดนี้เลย ก็ต้องขอตอบว่า เป็นการบังเอิญที่ได้มาเล่นขิม กล่าวคือเดิม ๆ แล้วผมหัดเล่นซออู้ก่อน จะว่าไปที่มาที่ไปไม่มีอะไรมากไปกว่า มีซออู้เก่า ๆ คันหนึ่งวางหยักไย่เกาะเขลอะ อยู่หลังตู้ ของใครผมก็ไม่รู้ เอามาถู เช็ด ขัด บวกกับช่วงนั้นคุณแม่ผมหัดเล่นขิม โดยมีผู้ฝึกสอนคือครูชยุดี ซึ่งเป็นลูกน้องและเพื่อนร่วมงานของคุณแม่ในเวลาเดียวกัน คุณแม่จึงไปสอบถามกับครูว่าสอนซอได้รึเปล่า ครูก็ตอบรับว่าฝึกให้เบื้องต้นแล้วจะส่งต่อไปให้ครูซอ (สายตรง) อีกที ว่าแล้วนั่นคือจุดเริ่มต้นทางดนตรีไทยด้วย ซออู้ และขิม ที่ผมเซ้งจากคุณแม่มาอีกที

ช่วงแรกผมหัดซอคนเดียวในกลุ่มคนหัดขิม  คือทั้งบ้านครูน่ะขิมหมด มีผมคนเดียวนั่งหัดซออยู่ จนเป็นเพลงแล้วล่ะครับ แต่มันก็ไม่เก็จเท่าไร โดนเสียงขิมกลบเรียบ ช่วงนั้นผมเรียนอยู่ม.1

ประเด็นสำคัญที่ทำให้ได้เรียนขิม

1. แม่เลิกเล่นขิมเพราะลาวเจริญศรีของแม่... ครึ่งปีแล้ว น่าจะพอ มันไปต่อไม่ได้
2. ครูให้ผมเรียนขิมได้ ด้วยหน่วยก้านทางด้านดนตรีไทยพอจะมีบ้างแล้ว แต่มีข้อแม้สำคัญคือ วันนี้ (วันที่จับมือตี) สอนลาวล่องน่านสองท่อน
    อาทิตย์หน้าต้องมาตีให้ดู ถ้าตีไม่ได้ก็ไม่ต้องตี แต่ถ้าตีได้ ก็จะให้เปลี่ยนมาเรียนขิมเลย
3. ที่โรงเรียน ผมโดนลากเข้าห้องดนตรีไทยด้วยตำแหน่ง ซออู้ ก็นับแต่นั้นมาจึงเรียนดนตรีไทยควบคู่กันมากับอาจารย์วิศิษฎ์ (ร.บ.)

คำตอบ คงไม่ใช่... ชอบถึงเรียน แต่จับพลัดจับผลูมาเรียน แล้วมันเรียนได้ และก็ค้นพบตัวเองขณะนั้นว่า เราคือคนของดนตรีจริง ๆ

PS. ช่วงนั้น... ผิวขลุ่ยจีนได้ภายในเวลา 3 วัน ก็แปลกใจตัวเองมากครับ 

Create Date : 20 พฤษภาคม 2552
Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 11:35:25 น.		0 comments
Counter : 559 Pageviews.
Share Tweet