| All Blog
|
ตอนที่ 12 สุนีย์มองบทความต่างๆมากมายอยู่ตรงหน้า ค่อยๆหยิบขึ้นมาอ่านช้าๆถึงพฤติกรรมรักร่วมเพศ แต่ไม่มีสมาธินักเมื่อภาพของโต้งลอยซ้อนเข้ามา สุนีย์มั่นใจว่าโต้งเป็นเกย์อย่างแน่นอน แต่เพราะอะไร และเหตุใดโต้งถึงเป็นเกย์ได้ คิดแล้วสุนีย์ก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ จึงตัดสินใจนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับพี่ชายของกร ส่วนมากพวกรักร่วมเพศเกิดจากความอยากรู้อยากเห็นของวัยรุ่นมากกว่า เขาแยกแยะไม่ออกว่าอะไรคือสิ่งที่ถูกต้องทางสังคม พี่ชายของกรหยิบเอกสารอย่างหนึ่งส่งให้สุนีย์ พี่ค้นข้อมูลได้เท่านี้แหละ นีย์ลองอ่านดู อาจจะได้คำตอบ ว่าแต่ทำไมถึงสนใจเรื่องนี้ สุนีย์ไม่กล้าสบตาสายตาอีกฝ่ายนัก ไม่เหมือนครั้งที่เคยมาปรึกษาเรื่องของกรเมื่อหลายปีก่อน นีย์กำลังทำวิจัย ไม่รู้จะหาข้อมูลมาจากไหนก็เลยต้องรบกวนพี่เป็นธุระให้ หลังจากนั้นก็พูดคุยกันเล็กน้อย ส่วนมากจะเป็นการถามไถ่อาการของกรมากกว่า ก่อนที่สุนีย์จะขอตัวกลับไปโรงพยาบาลเยี่ยมไข้ลูกชาย ************** โต้งพยายามลืมตาขึ้นรู้สึกหิวน้ำ ชายหนุ่มไม่ได้กดสัญญาณเรียกพยาบาล แต่กลับค่อยๆลุกจากเตียง เดินไปดื่มน้ำเองแล้วรูดม่านเปิดออกไป ยืนสูดอากาศริมระเบียง ภาพของมิวขณะเอ็กส์ประคองขึ้นรถแว๊บเข้ามาในสมอง เสียงประตูห้องเปิดออกมาเอ็กส์รีบปิดทันทีเมื่อรู้ว่าเข้าห้องผิด ขณะที่โต้งโผล่ออกมาจากระเบียงคลาดกันเพียงเล็กน้อย โต้งเดินไปที่ประตูแล้วออกจากห้องเดินไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก เอ็กส์เปิดประตูห้องคนไข้ของมิว เห็นมิวอาการดีขึ้นก็สบายใจ บอกว่าวันนี้คงกลับบ้านได้ ขอบใจมากนะเอ็กส์ ไม่เป็นไร มรึงพักผ่อนให้มากๆเถอะ เอ็กส์ประคองบ่าทั้งสองข้างค่อยๆผลักให้มิวนอนลงกับเตียงช้าๆ ความใกล้ชิดกันห่างเพียงแค่ลมหายใจกั้น มิวรู้สึกประหลาดๆ ไม่ต่างจากเอ็กส์เช่นกันจนต้องหัวเราะกลบเกลื่อน ขำอะไรว่ะ!! มิวถาม มิว มรึงจำตอนเราเรียนวิชาพละตอนนั้นได้หรือเปล่า? ตอนไหน? มิวทำหน้างง เอ็กส์จึงเฉลยด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์แกมอมยิ้มเขินๆ ตอนที่กรูจูบกับมรึงตอนแรกไง ไอ้บ้า!! มรึงเป็นอะไรของมรึง จู่ๆก็มาพูดกับกรูแบบนี้ มิวหันหลังไปอีกทางพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า กรูอยากรู้ว่าถ้ากรูจูบกับมรึงตอนนี้ มรึงจะเอาลิ้นมาแหย่ปากกรูอีกหรือเปล่า? คราวนี้มิวไม่ได้โกรธเอ็กส์เหมือนทุกๆครั้งแต่กลับเขินอายและขบขันไปกลับเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา เอ็กส์เห็นมิวอารมณ์ดีก็เลยแกล้งจับมิวล็อคแล้วก้มหน้าลงจนแทบประชิดหน้ากัน มิวร้องก๊ากออกมาอย่างขำๆ จนเสียงดังออกไปนอกห้อง เป็นจังหวะเดียวที่โต้งเดินผ่านมาพอดี โต้งเห็นป้ายชื่อคนไข้หน้าห้องก้ตะลึงเมื่อเห็นเป็นชื่อมิวพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ จึงเปิดประตูเข้าไป อาการไข้ของมิวแทบจะหายขาดเป็นปลิดทิ้ง แต่อาการของโต้งแทบจะไข้ขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นเอ็กส์กำลังยื่นหน้าประกบจูบกับมิว ทั้งที่ความจริงแล้วทั้งคู่กำลังหยอกล้อกันเล่นนั่นเอง โต้ง!! โต้ง เดี๋ยวก่อน ฟังเราอธิบายก่อน มิวตะโกนเรียกโต้ง ขณะที่อีกฝ่ายกึ่งเดิน กึ่งวิ่งไปที่ลิฟท์ชั้นล่าง เอ็กส์หน้าเศร้าลง รู้สึกสับสนกับตัวเอง มิววิ่งตามออกไปนอกห้องสวนกับสุนีย์ที่กำลังเดินไปห้องของโต้ง น้านีย์!! มิว สุนีย์ทั้งแปลกใจและดีใจที่ได้เจอมิวอีกครั้ง สุนีย์มองรูปร่างของมิวอย่างชื่นชม มิวรู้สึกแปลกๆกับสายตาของสุนีย์ ความรู้สึกบางอย่างทำให้มิวรับรู้ว่าสายตาที่สำรวจนั้นมันอบอุ่นและแฝงไปด้วยความรัก ไม่ได้ดูชิงชังหรือตำหนิเขาเหมือนตอนที่สุนีย์มาหาที่บ้านเมื่อหลายปีก่อน มิวมาเยี่ยมโต้งเหรอ? โต้งเป็นอย่างไรบ้างคงหายดีแล้วใช่ไหม? ดีเลยน้าจะได้รับกลับบ้านพร้อมๆกัน สุนีย์ยิ้มๆ มิวทำหน้าไม่ถูก เอ็กส์เดินตามออกมา สุนีย์มองแล้วปะติดปะต่อเรื่องราวเอง เข้าใจว่าเอ็กส์คือเพื่อนคนพิเศษของมิว สุนีย์ยังปักใจว่ามิวเป็นเกย์ น้านีย์ครับ คือโต้งเขาเข้าใจผมผิดเรื่องเอ็กส์กับผม เอ่อ..เราเป็นเพื่อนกันครับ มิวกลืนน้ำลายลงคอ พยายามเลี่ยงคำๆนี้ใช่ว่ามันจะเป็นความจริง แต่มันเป็นคำพูดหนึ่งที่มิวเคยพูดกับสุนีย์ ตอนที่สุนีย์มายุติความสัมพันธ์เรื่องเขาและโต้ง มิวตัดสินใจยืนยันคำพูดเดิมที่บอกกับสุนีย์ครั้งแรก สุนีย์โล่งอก ที่ห้องไข้ของโต้ง สุนีย์ขอคุยกับมิวเป็นการส่วนตัว เอ็กส์เดินไปที่เคาท์เตอร์เพื่อเคลียร์ค่าใช้จ่าย มิว หวังว่ามิวคงเข้าใจน้าแล้วนะเมื่อวันนั้นที่น้าคุยกับมิว ไม่โกรธนะใช่ไหม? ไม่ครับ ผมเข้าใจความรู้สึกของน้านีย์ มิวก้มหน้านิ่ง สุนีย์เดินมาบีบบ่าทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มคราวลูกอย่างสงสารและเข้าใจความรู้สึกนั้นเช่นกัน น้าจำได้ดีว่าพูดอะไรกับมิววันนั้น ตอนนี้โต้งก็เรียนจบแล้ว กำลังหางานทำ เก็บเงินและก็หาใครสักคนสร้างครอบครัวที่อบอุ่นอยู่ดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่า . สุนีย์มองผ่านแผ่นหลังของมิวไปเบื้องหน้า ต่างจากมิวก็ตรงที่ภาพเบื้องหน้าที่มองนั้น เลือนลางไม่ชัดเจนเพราะม่านน้ำตาเอ่อล้นอาบแก้มทั้งสองข้าง ขณะฟังสุนีย์พูด หัวอกของคนเป็นแม่นะมิว ที่น้าเลี้ยงลูกชายมา ก็อยากให้เขาเดินไปในทิศทางที่ถูกต้อง ผมทำตามสัญญาที่รับปากน้านีย์อย่างเคร่งครัด ไม่ผิดสัญญานี่ครับ มิวหันมารีบออกตัวก่อน เกรงว่าสุนีย์จะเข้าใจผิด สุนีย์มองหน้ามิวเล็กน้อย ยิ้มให้อย่างอบอุ่น น้ารู้ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา น้าทนไม่ได้หรอก ที่เห็นลูกชายของน้าจะเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความทุกข์ โต้งมีเรื่องอะไรที่ต้องทุกข์ใจครับน้านีย์ มิวถามด้วยความเป็นห่วงมากกว่าแค่ความอยากรู้ โต้งทุกข์ใจมาก ที่ผ่านมามิวหลบหน้าเขาโดยตลอด โต้งโกรธน้ามากหาว่าน้าตีกรอบเขามากเกิน มิวรู้ไหม?ตลอดเวลาน้ารู้เพียงว่าน้าเป็นแม่ น้าต้องให้สิ่งที่ดีๆกับลูก แต่น้าไม่เคยเข้าใจความต้องการของลูกเลยว่าเขาต้องการสิ่งที่แม่หยิบยื่นหรือเปล่า? โต้งพยายามห่างจากน้าทุกทีๆ ด้วยการสอบเรียนต่อที่เชียงใหม่ และเขาก็มุมานะทำสำเร็จ เลือกคณะที่พ่อเขาอยากให้เรียน ทำคะแนนดีๆตามที่น้าคาดหวัง แต่พอเรียนจบโต้งมาบอกกับน้า ว่าถึงเวลาแล้วหรือยัง? ที่น้าจะให้เขาทำตามใจตัวเอง โต้งขออะไรกับน้านีย์ครับ โต้งขอคบกับมิว น้านีย์ มิวตกใจกับคำบอกเล่าของสุนีย์ ไม่ต่างจากเอ็กส์ที่ได้ยินพอดีขณะเดินมาถึงหน้าห้อง เอ็กส์กลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ถุงยาและใบเสร็จล่วงลงกับพื้นหน้าห้อง ชายหนุ่มค่อยๆเอื้อมมือลงไปเก็บช้าๆ และก็ช้าเกินกว่าที่โต้งจะเก็บขึ้นมาให้เสียก่อน เอ็กส์ตกใจอีกครั้งที่พบโต้ง คราวนี้เป็นการพบกันซึ่งๆหน้า เราขอคุยอะไรด้วยสิ โต้งเอ่ยขึ้น เอ็กส์พยักหน้า มองโต้งอย่างไม่เข้าใจว่ามีเรื่องอะไรระหว่างเขาที่ต้องคุยกัน ภายในห้องคนไข้ สุนีย์หันมายิ้มๆให้กับมิวอีกครั้ง อย่าบอกนะว่ามิวไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับโต้ง ไม่ว่าวันนี้ลูกชายของน้าจะเป็นอะไร? คนเป็นแม่ก็คงต้องยอมเพื่อเห็นลูกของตัวเองมีความสุข โต้งเดินตามทิศทางที่น้าขีดไว้ให้ ต่างกันก็ตรงที่เขาเลือกที่จะเดินด้วยตัวเขาเอง และเขาก็พร้อมจะเดินไปกับมิว ผม เอ่อ หรือว่ามิวมีทางเดินของมิวแล้ว เพื่อนคนนั้นใช่มั้ย? สุนีย์หมายถึงเอ็กส์ มิวรีบส่ายหน้าทันที แต่ที่มิวคิดคือสุนีย์คงเข้าใจผิดแล้ว เพราะตอนนี้โต้งเดินถูกทางที่สุนีย์วางไว้แต่เดิม และเลือกคนที่เดินเคียงข้าง เพื่อสร้างอนาคตที่อบอุ่นอย่างที่สุนีย์คาดหวังทุกประการ นั่นคือ โดนัท ที่ชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาล โต้งถามตรงๆกับเอ็กส์เรื่องความสัมพันธ์กับมิว โต้งยอมรับกับเอ็กส์ว่าตัวเองเป็นเกย์ และชอบมิวมาตั้งแต่เรียนมัธยม ก็พอจะรู้ๆมาบ้าง แต่เรากับมิวก็เป็นเพื่อนกัน เอ็กส์ตอบแบบไม่สบตากับโต้ง แต่ที่เราเห็น มันไม่ใช่แค่เพื่อนเท่านั้น โต้งขึ้นเสียงดังลั่น เอ็กส์หันไปมองอย่างไม่พอใจเช่นกัน นี่เหรอ?คือความรักของนายที่มีให้มิว นายกำลังดูถูกคนที่นายรัก รู้ตัวหรือเปล่า? เอ็กส์ผลักอกโต้งจนเซ ถ้านายรักมิว เราก็ไม่ขัดขวาง แต่อย่ามากล่าวหามิวแบบนี้ นายคบกับมิวตั้งแต่เรียนมัธยมเราก็รู้ แต่นายเคยรู้มั้ยว่าเรากับมิวคบกันมานานแค่ไหน เรียนมาด้วยกัน กินนอนซ้อมดนตรีอยู่ด้วยกัน เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน แล้วนายล่ะ? นายไปอยู่ไหน? นายทิ้งให้มิวเหงาอยู่คนเดียวได้ไง แล้วผู้หญิงที่นายควงไปดูคอนเสิร์ตเมื่อวานก่อนล่ะ!!นายทำให้มิวเสียใจกี่ครั้ง กี่หนแล้ว นายยังกล้ามาเรียกร้องสิทธิ์จะคบกับมิวเป็นแฟนกับเราอีกงั้นเหรอ?.... โต้ง เอ็กส์ตบบ่าชายหนุ่มตรงหน้าเบาๆ แม้ตัวเองจะรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้างก็ตาม กลับไปทบทวนดูตอนนี้ยังไม่สาย มิวมันขาดความรักมานานแล้ว ขอให้โชคดีว่ะ พูดจบเท่านั้น เอ็กส์ก็หันหลังเดินลงบันไดจากไป ปล่อยให้โต้งนั่งทรุดตัวลงกับพื้น คิดอะไรลำพังคนเดียว *************** ที่บริษัทค่ายเทปย่านอโศก พี่อ็อดกำลังเดินเข้าห้องทำงานเห็นพลอยนั่งด้านหน้าประตู จึงสั่งงานเพื่อเตรียมความพร้อมของโปรเจคใหม่ในปลายปี พลอย จัดคิวเวลาว่างแล้วโทร.นัดวงออกัสประชุมกับพี่หน่อย ให้มากันครบเลยนะ พลอยรับงานแล้วก็ดูตารางคิวก่อนจะโทรศัพท์ไปหามิวทันที *************** ที่ระยอง หญิง เลี้ยวรถกลับเข้ามาที่บ้าน หลังจากพาหม่าม๊าไปรับยาที่จังหวัดสระแก้ว เห็นรถเก๋งไม่คุ้นตาจอดอยู่หน้าบ้าน ไม่ทันไรก็ได้คำตอบเมื่อเห็นเสี่ยเชนเดินควงผู้หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของรถคันต้องสงสัยดังกล่าว หญิงถึงกลับหน้าถอดสี เดินพาหม่าม๊าเลี่ยงเข้าประตูทางหลังบ้านทันที หลังจากพาหม่าม๊าเข้าห้องแล้ว หญิงก็ตรงดิ่งเข้าเล่นงานเสี่ยเชนทันทีเช่นกัน ก็แล้วทำไม เค้าก็แค่ผู้หญิงคั่นเวลาของเฮีย หญิงอย่าทำให้เป็นเรื่องนักเลย หญิงเนี๊ยนะ จะทำให้เป็นเรื่อง ถ้าเฮียไม่พามากกถึงในบ้าน หญิงจะไม่เดือดไม่แค้นถึงขนาดนี้หรอก เฮียทำกับหญิงเกินไปแล้วนะ หญิงทุบตีเสี่ยเชนด้วยความโมโห เสี่ยเชนผลักหญิงล้มลงไปที่เตียง ส่วนตัวเองหันหลังเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก จะออกไปหาผู้หญิงคนนั้นเหรอ? หญิงถามพยายามสะกดกั้นความเสียใจไว้ข้างใน อย่ากำเริบให้มันมากนักนะ เฮียหมดเงินหมดทองไปเท่าไหร่แล้วที่ส่งหญิงเรียนจนจบ ถ้าหญิงคิดจะตอบแทนเฮีย ก็อย่าทำให้เฮียปวดหัวอีก เฮีย!! เฮียพูดแบบนี้กับหญิงได้ไง!! เฮียจำไม่ได้เหรอ?ว่าที่หญิงตกอยู่ในสภาพแบบนี้เพราะใคร? เฮียใช่มั้ยที่ข่มขืนหญิง หลอกหญิงทุกอย่าง ได้สิ!!ถ้าหญิงมันทำปัญหาให้เฮียหนักใจนัก หญิงก็จะไป ไปเลย!!แต่อย่าเอาสมบัติสักชิ้นของที่นี่ไปเชียวนะ ดูสิว่าจะไปรอดมั้ย!! เสี่ยเชนปิดประตูห้องใส่ดังโครม หญิงสะอื้นปล่อยโฮออกมาสุดที่จะกลั้น ทรุดตัวลงกับเตียง เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น หญิงเงยหน้าถามว่าใคร? หม่าม๊าเอง!! เสียงนั้นตอบออกมาจากหน้าประตู หญิงปาดน้ำตาทิ้งจนแห้งหาย แล้วเดินไปเปิดประตู ม๊าหิวหรือเปล่า? หญิงยังไม่ได้หุงข้าวเลย อาหญิง!! ม๊ากินอะไรไม่ลงหรอกเมื่อลูกร้องไห้แบบนี้ หม่าม๊ากอดลูกสาว ปลอบใจอยู่นาน หญิงถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ปล่อยให้มันไหลอีกครั้ง สงสารหม่าม๊าจับใจ แม้อาการทางประสาทของหม่าม๊าจะยังไม่หายเป็นปกติ แต่สายใยแห่งรักก็ไม่อาจพรางตาความรู้สึกของคนเป็นแม่ได้ เฮียเขาไล่หญิงแล้วม๊า เขามีผู้หญิงคนอื่นแล้ว เขาไม่ต้องการหญิงแล้วใช่ไหม?
|
คุณหมอกมลชนก
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] "Some dream of worthy accomplishments, while others stay awake and do them." บางคนฝันที่จะประสบความสำเร็จอย่างสวยหรู ในขณะที่บางคนกำลังลงมือกระทำ คำคมนี้ดูจะบ่งบอกความเป็นตัวตนของ"ออมสิน"ได้เป็นอย่างดี... สมาชิกอยู่ในบ้านขณะนี้ |
||||||||||||
