รำลึกอดีต ตอนจบ จากการที่ผม ต้องไปอยู่สถานพินิจ ทำให้สถานภาพผมง่อนแง่น มีแววว่าจะต้องอยูอีกนานเพราะจะต้องส่งฟ้องศาลคดีเด็กและเยาว์ชน เนื่องจากกำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่ ทางศาลอาจจะพิจารณาว่าไม่ได้เรียน ทำให้โอกาศหลุดคดียาก ผมจึงจำต้องไปเรียน พาณิชย์ ทั้งๆที่ยังไม่จบ ม. 3 แล้วต้องย้ายบ้านมาอยู่แถวรังสิต ย้ายโรงเรียนมา รรธันยะบุรี (ภาคค่ำ) อ้าวโม้อะป่าว ไม่จบแล้วไปเรียนได้งั้ยอ้า แหมผมเองก็มีดี คือมีลุงเป็นเจ้าของโรงเรียนงัย ตอนเช้าไปเรียน ปวช ตกเย็นต้องไปเรียน ม.3ภาคค่ำ กว่าจะจบ ม.3 ผมก็ขึ้นปีสองพอดี นั้นแปลว่าดับฝันนักบินรบ ผมไปได้เลย และด้วยความเป็นหลานเจ้าของโรงเรียน ผมซ่า.ซะได้ใจจิ๊ด ลุงจึงต้องย้ายนิวาสสถานผมมาเป็นภารโรงในโรงเรียน แล้วให้เรียนภาคค่ำก็ยังไม่วายตกแง่ง แทบจะทุกตัว แต่เนื่องจากทำตัวดีมีประโยชน์ ก็เลยได้กลับมาเรียนภาคเช้าอีกครั้ง ผลก็คือผมกลายเป็นหัวหน้าแกงค์ มาวไม่กลับหลับบ้านกู พาสาวๆหนุ่ม มาเมากันที่บ้านแทบทุกอาทิตย์ ได้เสียเป็นเมียผัวกันก็หลายคู่ ดีนะที่คำว่ามั่วในยุคผมมันยังไม่มี เฮ้อเกิดเร็วไปหน่อย(แหะๆ) ดูท่าแล้วแปดปีไม่จบแน่กู เลยพยายามเรียน กศน เพื่อจะเอาวุฒิไปสมัครสอบโรงเรียนจ่าอากาศ คงไม่ต้องเดาผลสอบนะครับ ไม่ผ่าน กศน อ้าวแล้วจะเอาอะไรไปสมัครโรงเรียนจ่าหละ ผมก็เลยเอาใบรับรองของ ปวชไปสมัคร ผลคือได้แค่สอบครับไม่มีติดโผเลย แม้กระทั่งสำรอง ปวชก็ ไม่จบแน่ๆ ก่อนสอบปลายภาค แม่จึงต้องไปขอร้องให้ออกวุฒิให้ผม แกให้เหตุผลว่าอย่างนี้ ให้มันไปเหอะ อย่าให้มาค้างคา โรงเรียนอยู่เลย หรือจะให้มันป่วนอยู่อย่างงี้ไปเรื่อยๆ ด้วยความจำใจของลุง ผมเลยต้องหมดโอกาศได้ป้อเด็กปีหนึ่งที่หมายตาเอาไว้ เฮ้อ จบดีกว่า อดีตเน่าๆ หลังจากที่ได้ใบประกาศ(แบบจำใจ) มาแล้วที่แรกเลยคือ มหาลัยสยาม ผลปรากฎว่า โอ้ยมันต้องสอบเข้า จ๊ากกก ผมไม่ชอบการสอบเลยท่าทางจะเป็นเพราะเข็ดกับความผิดหวังแน่ๆ และแล้วเหมือนฟ้ามาโปรด เพราะแม่ผมเองบังคับให้ผมไปเรียนโรงเรียน นาวิกวาณิชย์ นั้นเองเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตชาวเรือ   Create Date : 02 สิงหาคม 2549     7 comment Last Update : 3 สิงหาคม 2549 2:09:17 น.     Counter : 726 Pageviews.   Share Tweet