• Life in NZ
• Life in Shanghai
• เรียนรู้เรื่องไทยไทย Learn about Thainess
• ตอบปัญหาภาษาไอทีเหมียว
• ท่องไปทั่วโลก
• อยากทำแต่ต้องรอก่อน
• กิจกรรมนอกคอก
• พูดจาภาษาต่างประเทศ
• DiaRy

วันที่สุขใจ.......โล่งใจจริงๆ เราเว้นการเขียนไดอารี่ไปเสียหลายวัน น่าแปลกที่เราเปิดหน้าเขียนBlogขึ้นมาทุกวัน แต่แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี อยากเขียน แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน.....ฟังดูแล้วแปลกๆรึเปล่า ช่วงนี้คิดๆดูก็มีเรื่องราวมากมายโถมเข้ามา แต่เราก็ยังไม่สติหลุดแต่อย่างใด.... ค่อยยังชั่วหน่อย บางที การที่มีคนบอกว่า ต้องระวังนะปีนี้ชง หรือระวังนะปีนี้เบญจเพส ก็ทำให้เราระมัดระวังตัวมากขึ้นจริงๆแหล่ะ บางทีเราก็ไม่รุ้ว่าเราคิดไปเองรึเปล่า แต่ปีนี้ ตั้งแต่ต้นปีมา...มีแต่เรื่องซวยๆยังไงไม่รู้ เราก็เลยต้องหาเรื่องอื่นมาดึงความสนใจเราเช่นเคย อืม....ทีสิสไง หึ หึ หึ เฮ้อ......จะหนีปัญหาไม่ได้แล้วล่ะ เราต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างจริงจัง สู้โว้ย..................เหอะๆๆๆ แต่ในเรื่องราวที่ไม่ดี เราก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดีอยุ่บ้าง คิดอยู่นาน.... เห็นแก่ตัวอยู่นาน..... ในที่สุดเราก็ได้บอกพ่อหมีไป เราอยากให้พ่อหมีอยู่กับที่บ้านมากขึ้น อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ ดูแลท่าน อยู่กับเราให้น้อยลง.... ไม่กลับบ้านดึกอีก เรารู้สึกผิดที่ดึงเขาออกมาจากครอบครัว มันก็คงไม่แปลกถ้าที่บ้านเขาจะไม่ต้อนรับเรา หรือไม่ชอบเรา(ถ้าได้เจอะกัน) เรามองย้อนกลับมา....ถ้าเป็นเราล่ะ เรามีลูกอยู่คนเดียว.... แล้วผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาแย่งไป กลับบ้านก็ดึก ไม่ค่อยทานข้าวกับที่บ้าน โทรไปไรอยู่กับกาต่ายทุกที ....เฮ้อ คิดอยู่นานสองนาน อย่างน้อยก็สองสามเดือนมานี้ คิดตลอด แต่ไม่กล้าพูด มันอึดอัด.... แต่เราก็กลัวพ่อหมีเข้าใจผิด เข้าใจว่าเราไม่อยากอยู่ด้วย ไม่อยากเจอ พอได้โอกาส ก็เลยได้พูด พอพูดแล้วก็โล่งใจสุดๆ ส่วนการตอบรับของพ่อหมี.... ก็น่าพอใจ พ่อหมีบอกว่า เราต้องปรับพฤติกรรมกันใหม่ จะไม่เจอะกันดึกๆแล้ว ซึ่งก็ดีนะ ถึงจะเหงาบ้าง แต่มันก็คือสิ่งที่เราเป็นมาตลอดก่อนเจอะเขาน่ะ เราไม่อยากให้เราติดเขามากจนเกินไป แล้วก็ไม่อยากให้เขาติดเราเช่นกัน ใช่ว่าอยู่กับแฟนแล้วจะไม่ดีนะ เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่เราอยากจะบอกว่า โลกนี้ไม่ได้มีเราเพียงแค่สองคน มันเป็นไปไม่ได้ โลกนี้มีคนอีกมากมาย มีสังคมที่เราอยุ่ และก็แน่นอน มีคนอื่นที่รักเรา และรักเขามากกว่าเราสองคน ความรักเหมือนจะเป็นเรื่องของคนสองคน แต่จริงๆแล้ว มันก็ไม่ใช่หรอก.... ตราบใดที่เรายังมีครอบครัวของตัวเอง มันไม่ใช่อย่างแน่นอน วันนี้แม้ว่าทุกๆอย่างจะดู "ผิดแผน" ตามที่พ่อหมีบอก แต่การที่เรายกเลิกการดูหนัง แล้วให้เขาไปกับที่บ้านนั้น เรารู้สึกว่ามันสุขใจยิ่งกว่า การที่เราสองนั่งดูหนังกันเสียอีก ....ช่างน่าแปลกดีแท้.....   Create Date : 21 มีนาคม 2551     Last Update : 21 มีนาคม 2551 1:23:18 น. Counter : 213 Pageviews.   2 comment Share Tweet

วันที่แสนเหงา....แล้วมันก็ผ่านไป เมื่อวานเป็นวันที่เหงาที่สุดวันนึงในรอบ4-5 ปีมานี้ เราตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ แต่....ความรู้สึกเหงาๆแบบนี้เคยเกิดขึ้นบ่อย ตอนที่เราคบกับแฟนเก่า ผู้ชายคนที่ ไม่ใส้ใจความรู้สึกเราเลย ไม่เคยให้ความสำคัญ.....จะมาหาก็ต่อเมื่อ ไม่มีนัดกับใครแล้ว เราจึงได้เจอะกันแค่อาทิตย์ละครั้ง หรือ...ครั้งสุดท้ายคือ เดือนละครั้ง แล้วเขาก็ทิ้งเรา เพียงเพราะว่ามีคนบอกว่าเราจะเลิกกับเขา เขาจบความรักครั้งนี้....เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จบลงแบบง่ายๆ แล้วก็จางไปตามเวลา ส่วนเรา....ก็ได้แต่บอกว่า พอกันทีกับผู้ชาย.....ไม่อยากจะเสียใจอีกแล้ว คงไม่เหลือคนดีๆแล้วล่ะ เราต้องอยู่ให้ได้ อยู่เหมือนที่เคยอยู่มา แล้วเราก็ทำได้..... ใช้ชีวิตคนเดียวแบบไม่แคร์ใคร อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ อยู่ด้วยลำแข้ง(ที่เพื่อนๆบอกว่าล่ำๆ)ได้ ความรัก ความหลังอันแสนปวดร้าว......5 ปีผ่านไป เรามีรักครั้งใหม่ กับชายหนุ่มที่แสนดี คนที่ดูแลใส่ใจ และรักเราเป็นที่สุด ในที่สุด....เราก็ตกหลุมรักพ่อหมีเข้าเต็มเปา แล้วก็มาถึงจุดที่เรารู้สึกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้อีกครั้ง .....ซึ่งมาตรงกับช่วงที่พ่อหมีงานยุ่งพอดี งานที่ทำงาน งานที่บ้าน โถมกันเข้ามา เราไม่ว่างเจอกัน.... แม้จะนัดกันแล้วก็ตาม.................. ก็เลยเกิดความรู้สึกเหงาจับใจ อยากเล่นเนต....ก็ไม่ได้ เพราะทรูตัดทุก 5 นาที จะอ่านหนังสือ ก็ไม่รู้จะทำยังไง คิดถึงน้องเหมียว แล้วก็ร้องไห้ ประหลาดใจตัวเองจริงๆ เราโทรหาพ่อหมี....แต่น้ำเสียงงัวเงีย สงสารคนjetlag......มากกว่าสงสารตัวเอง ก็เลยวางสายไป แล้วก็ร้องไห้ต่อคนเดียว แล้วมันก็ผ่านไป.... เวลาก็ทำให้เราได้เจอะกันในที่สุด เราได้เจอะกัน เดินเล่นด้วยกัน คุยกัน หาที่เที่ยว....(อยากไปทะเลใจจะขาด...แต่ไม่รู้จะไปไหน) เราก็เล่าถึงเรื่องความรู้สึกเมื่อวาน พ่อหมีก็บอกว่าจับความรู้สึกได้ แต่ง่วงจริงๆ "แล้วมันก็ผ่านไป...." พ่อหมีบอกพร้อมกับอ้อมกอดแบบหมีๆ ^^ ขอบคุณนะคะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ทำให้เราหายเหงาในตอนนั้น แต่มันก็ทำให้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้ เหมือนความรู้สึกนั้น รักพ่อหมีนะคะ.....เราโชคดีจริงๆค่ะ ที่ได้มาเจอะพ่อหมี ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างค่ะ ขอบคุณจริงๆ ((ถึงพ่อหมี..... พ่อหมีคะ.....ทุกคนมีอดีตที่อยากลืมทั้งนั้นค่ะ มีสิ่งที่ทำผิดพลาด แล้วได้แต่คิดว่าไม่น่าทำมันเลย กาต่ายเองก็มี..... กาต่ายไม่สนใจว่าอดีตของพ่อหมีจะเป็นยังไง ตราบใดที่พ่อหมียังดีกับกาต่าย พ่อหมีก็เป็นคนดีในสายตาเราเสมอค่ะ ไม่ต้องคิดมากนะคะ ไม่ต้องเก็บเรื่องในอดีตมาทำให้เสียใจ แค่พ่อหมีเสียใจกับเรื่องในอดีต...มันก้ทำให้เรารู้แล้วล่ะว่า พ่อหมีเป็นคนดีแค่ไหน....แค่นั้นก็พอแล้วค่ะ))   Create Date : 11 มีนาคม 2551     Last Update : 11 มีนาคม 2551 1:15:22 น. Counter : 246 Pageviews.   3 comment Share Tweet

แล้วเราก็ได้เจอะกัน เย่ เย่ เย่ วันนี้ได้เจอะพ่อหมีแล้ว มีความสุขจังเลย คิดถึงแบบสุดๆของสุดๆ ถึงจะได้เจอะแค่ไม่กี่ชม.ก็เถอะ แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วล่ะค่า........ พ่อหมีใจดีซื้อของมาฝากตั้งหลายอย่าง (บอกว่าไม่ต้องซื้อมันเปลืองๆ เก็บตังค์ไว้มาขอดีกว่า กร๊าก....) กระเป๋าถักมือ น่ารักมากมาย เสื้อกันหนาวถักเหมือนกัน เข้าเซ็ทเลยด้วย แล้วก็เหล้า....เหอะๆๆ รสช็อคโกแลตมิ้นท์ อาหร่อย...... ง่า...เปงเมรีขี้เมาไปซะนั่น ของยังไงก็เป็นของนอกกายอยู่ดี.... การที่ได้มาเจอะ มาคุย มาดูหนัง เล่นเกมด้วยกัน มันเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วอ่าค่ะ เดี๋ยววันพรุ่งนี้จะไปที่ศูนย์สิริกิติ์ ไปดูงานท่องเที่ยวกันล่ะ อิอิ ช้านจะไปทะเล..... เย่ เย่ เย่ เย่   Create Date : 07 มีนาคม 2551     Last Update : 7 มีนาคม 2551 2:15:32 น. Counter : 193 Pageviews.   5 comment Share Tweet

บะบายน้องเหมียว เมื่อวานที่บอกว่าจะพาน้องเหมียวไป วันนี้ไม่ต้องแล้วล่ะค่ะ น้องเหมียวตายเสียแล้ว ฮือ...............   Create Date : 03 มีนาคม 2551     Last Update : 3 มีนาคม 2551 13:28:43 น. Counter : 195 Pageviews.   3 comment Share Tweet

พาน้องเหมียวไปรพ. หายหน้าไปวันสองวัน แบบว่าเมื่อวานกลับบ้านดึกมากมาย แถมตอนเช้าก็ซัดกาแฟแมคฯไปแก้วหนึ่งระหว่างรอเรียนภาษาอังกฤษ ทีนี้แหล่ะ....จากกระต่ายกลายเป็นนกฮูกเลยทีเดียว ที่แพลนว่าจะไปเข้าyouth hostel ตอนเช้าก็เลยไม่ได้ไปกันพอดี แถมตื่นมาก็11 โมง.....จ๊าก....มีนัดไปเลือกตั้งกับที่บ้าน ไม่โดนบ่นแต่ก็พอรู้ได้จากคำถามที่ว่า "เพิ่งตื่นรึ...." ><" ก็แหม....เข้านอนตี5 อ่า จะให้ตื่นเจ็ดโมงไหวได้ไงล่ะนั่น หึมๆ เริ่มต้นวันนี้ก็ดูท่าไม่ค่อยดีซะแล้ว ตอนเที่ยงก็ไปทานฟูจิ ตามเรื่องราว ต่อด้วยไปเลือกตั้งแถวบ้าน ไกลโข รถก็ติด แต่ก็เสร็จด้วยดี ยังไม่ได้ตามผลเลยว่าใครได้เนี่ย แต่ก็คงจะเป็นคนที่ดีจริงๆแหล่ะน้า สาธุ ได้คนดีๆเข้าไปให้ประเทศชาติได้เจริญบ้างเถอะ เอิ๊กๆ ไม่ดีๆ ไม่คุยเรื่องการเมืองดีกว่าเนอะ พอกลับมาบ้านก็มีเรื่องใจชื้นขึ้นมานิดนึง ผลสอบโทอิคมันออกมาแว้ว อิอิ คะแนนขึ้นจากครั้งที่แล้ว มาร้อยห้าสิบ โย่ๆ แอบดีใจ น่าเสียดาย ถ้าทำlistening ทันคงจะดีกว่านี้ (Reading ทำไม่ทันเป็นปกติอยู่แล้ว ปลงได้) โชคดีนะที่คะแนนขึ้นมาเยอะ ไม่งั้นนะ คนที่บ้านคงรู้สึกว่าเสียตังค์เรียนอังกิดไปตั้งเยอะ ไม่ได้อะไรเล้ย..... แต่วันนี้ก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด แวะไปห้องคุณพี่ชาย เอาคะแนนไปอวด กรี๊ด.........แมวช้าน น้องแมวเหมียวที่อยู่กับเรามาตั้งแต่ก่อนเข้ามัธยม ตอนนี้ก็อายุจะ 13 ขวบได้แล้ว มันผอมมากๆอ่า แบบว่า เหมือนจะตายเลย แต่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ที่เวลาเราไปเยี่ยมที่ห้องพี่ชาย ก็จะเดินมาทักทายทุกครั้ง แต่คราวนี้เห้นแล้วสลดอ่า ยกโทรศัพท์ โทรหาหมอออมทันที แล้วก็ได้คำแนะนำว่า สภาพนี้ พาหาหมอด่วน ก็เลยขับรถด้วยอาการหงุดหงิดออกไปรพ.สัตว์ ของจุฬา พ่อก็เห็นอาการหงุดหงิด ปนบ่นๆ ของเรา ก็เลยไปด้วย ก็จะไม่ให้เซ็งได้ไง คิดดูดิ คนที่อยุ่กับมันกันทุกวัน ทั้งวัน ไม่คิดจะพามันไปรพ. พอตอนไปถึงรพ. มีแต่คนตกใจ น้ำหนักลดเหลือ 1.12 kg เวงกำจริงๆ เซ็ง มันอยู่ห้องเราไม่ได้ เพราะเหตุผลหลายอย่าง แต่ถ้าเราได้ไปห้องพี่เรา เราก้คอยดูแลมันนะ แบบว่าขับรถไป น้ำตาร่วงเลย หมอบอกว่า มันแก่มาก แล้วก็เป็นโรคไตด้วย หมอพยายามตรวจเลือด แต่ว่ามันไม่มีเลือดให้ตรวจ เลยให้น้ำเกลือก่อน แล้วก็ค่อยสูบเลือดออกมา หมอให้ดมยาด้วย เพราะว่าหายใจไม่ค่อยคล่อง แถมโดนฉีดยาไปสองเข็ม ยาฆ่าเชื้อเข็มนึง แล้วก็ยาลดน้ำมูกเข็ม ตามด้วยล้างตา แล้วก็ล้างคราบหินปูนที่ฟัน สรุปวันนี้ทั้งเหมียวทั้งคนอยู่รพ.ไป 4 ชม.กว่าๆ ตอนนี้ตามันไม่ตอบสนองต่อแสงแล้ว แถมต่อมทอมซิลก็บวมด้วย แต่หมอบอกว่า ตอนนี้รักษาชีวิตมันก่อนแล้วกัน เอาไว้แข็งแรงแล้วค่อยมาดูโรคเล็กๆน้อยๆต่อ เด๊ยวต้องพาน้องเหมียวไปที่รพ.ทุกวัน! ให้ตายเหอะ....รพ.ไม่รับadmit หึมๆ ดีนะไม่ได้ไกลจากบ้านมาก ไม่งั้นคงเศร้าเลย ที่ห้องดมยาเนี่ย....มีน้องลูกหมาสองตัวนอนอยู่ ทั้งคู่โดนเจ้าของทิ้ง ตัวนึงโดนรถทับขาหัก อีกตัวโดนรถทับกรามหัก เฮ้อ....หมาหนอหมา คงจะเดือน สองเดือนได้ หน้าตาน่ารักมากๆ อยากเลี้ยง แต่คุณป๊าไม่อนุญาตแน่ๆ เพราะว่าดูท่าทางจะโตเอาการอยู่ เอิ๊กๆ อุ้งเท้าเขา ทำให้เดาได้ว่าคงเป็นพันธุ์ผสม ตัวคงเกือบเท่าโกลเด้นแน่ๆเลย ตายๆ สงสารมัน ที่บ้านก็ไม่มีอาณาเขตให้วิ่งด้วย ต้องรอพ่อหมีกลับมา....เผื่อสนใจ เอิ๊กๆ สงสารมันนะ มีแต่คนบ่นเรื่องมันโดนปล่อย ทุกคนพยายามหาอะไรให้มันทาน แต่ก็แบบว่า ทำได้แค่นั้น เพราะว่าคนในนั้น ส่วนมากก็มีสัตว์เลี้ยงของตัวเองอยู่แล้ว อีกสามวันเท่าวัน พ่อหมีจะกลับมาแล้ว เฮ้อ.......เป็นสามวันที่ยาวนานจริงๆ แถม กว่าจะได้เจอะ ก็คง4-5 วัน เพราะว่าพ่อหมีคงjetlag ทำงานเสร็จต้องนอนจำศีลตอนเย็น อิอิ แค่นึกถึงก็สุขใจแว้ว   Create Date : 02 มีนาคม 2551     Last Update : 2 มีนาคม 2551 23:54:01 น. Counter : 188 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• GeD^_^GeD
• Living Extreme
• someone like me
• ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด
• pumpond
• แม่สลิ่ม
• หลั่มหมั่นเหม่ง
• FreakGirL
• ลูกสน
• Kala-ก้นครัว
• ปูขาเก เซมารู
• BFR
• surrogate
• toor36
• home-baking
• katkine
• sweetmoon
• Webmaster - BlogGang

• Live In Shanghai
• PDF2Word
• Word2PDF
• Picnik(PhotoEditor)
• Pixlr(PhotoEditor)
• Fotoflexer(PhotoEditor)
• Pixpros
• FotoRelax
• Resize Pic
• Chinese Character Dict
• หัวปลั๊กทั่วโลก
• สมาคมนักเรียนไทยในเซี่ยงไฮ้
• BlogGang.com