Group Blog |
ภาพรวมของผม เก้าเดือนแล้วสิที่ผมเริ่มทำอะไร เป็นของตัวเองสักที ในอายุเริ่มหลักสี่อีกในไม่กี่เดือนข้างหน้า จริงๆรู้ว่าแวดวงแห่งการตลาดเสื้อผ้า เป็นเรื่องที่มีการแข่งขันสูงมาก แต่ก็แปลกมันมีเสน่ห์ที่ทำให้ใครต่อใครแวะเวียนเข้ามาลองของ บางคนที่เข้ามาก่อนหลายคนต้องพับฐานออกไป แต่ก็มีอีกไม่น้อยที่ยังยึดมั่น ตั้งมั่นในวิถีที่ตัวเองทำจนประสบกับชัยชนะ ที่ตนเองพอใจ ผมเองก็เป็นคนนึงเช่นกัน ยอมรับครับว่าการเป็นหนึ่งในตองอูนั้น มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แต่จะทำไงได้ครับผมเข้ามาแล้วถึงแม้จะเริ่มเข้ามาแบบเอานิ้วแหย่ๆเข้ามาก็เถอะ ใช่ครับผมทำเสื้อขาย!!! แต่ไม่ได้เป็นที่รู้จักมากนักในสังคมข้างนอกเพราะผมเองก็ขายในหมู่เพื่อนฝูง ยากมากที่จะทำอะไรให้ต่างจากคนอื่น แต่ก็ต้องทำเพราะผมมั่นใจว่าสมองของผมไม่ได้มีเอาไว้เฉยๆ ผมเริ่มต้นง่ายๆจากสิ่งที่ผมและคนอื่นคิดนั่นก้คือ กรูแนวว่างั้น ผมออกแบบเสื้อและขายในเฟสบุ๊คของตัวเองมาประมาณสี่รุ่นสี่แบบ เพราะทำเกือบทุกเดือน ยกเว้นช่วงน้ำท่วม ตอนแรกทำขายในงานเลี้ยงรุ่นที่มหาลัยรุ่นน้องซื้อกันให้เพียบขายดี จนน้ำตาจะไหลเข้าไปดีใจในส้วมคนเดียว....หลังจากนั้นสิของจริง ผมออกแบบและเรียนรู้จากที่ไม่เคยมีความรู้อะไรเลย เสาะแสวงหาไปเรื่องยว่าที่ไหนเขารับสกรีนบ้าง ผ้าเป็นแบบไหน แนวไหนยังบ้าง ราคาที่ไหนถูกไหนแพง เรียนเองทั้งนั้น จนวันนี้ก้มีความรู้เพิ่มมากขึ้น และครั้งแรกที่ขายในเฟสบุ๊คตัวเองลุ้นทุกวันว่ามันจะได้เท่าไหร่ เพื่อนฝูงก็มาอุดหนุนกันไป ยอดได้พอดีกับี่ โรงงานเขารับสกรีนให้เลย ห้าหกสิบตัว....เฉียดตาย แต่แบบหลังๆมันไม่ค่อยถึงแล้ว ก็ต้องจ่ายเองในส่วนที่ขาดไป...ยอมรับครับว่าได้เรียนรู้เยอะมากว่า ถ้าเราเอาดีแบบนี้ก็น่าจะรอดนะ ทุกวันนี้พยายามมากครับที่จะเอาเสื้อของผมเองออกมาสู่โลกภายนอก ออกมาสู่การขายแบบใหญ่ขึ้น แต่มันไม่ได้ง่ายเอาเสียเลย เพราะหนึ่งร้านเราเองไม่มี ทุนไม่ได้ สารพัดปัญหา แต่มีอยู่อย่างเดียวที่มีเต็มเปี่ยมนั่นก็คือ "ความเชื่อ" และมั่นใจว่าสักวันเสื้อของเราจะขายได้แบบไม่ต้องลุ้นว่าจะถึงห้าสิบตัวมั๊ย... ผมเองตั้งใจว่าอยากให้เสื้อตัวผมเองนี่ออกไปสู่ตลาดแบบขายส่ง พยายามหาช่องทางอยู่ครับ เพราะปัญหานึงของการทำงานที่จำนวนน้อยก็คือ "ต้นทุน"ที่สูงมากเกินไปต่อชิ้น ดังนั้นเสื้อที่ทำมาแต่ละรุ่นของผมไม่สามารถขายถูกได้ แต่ผมก็ได้วางราคาเอาไว้ว่า ราคาประมาณนี้พร้อมส่งถึงบ้านนะ ที่ทำมาลูกค้าก็โอเค... หลังจากที่ผ่านน้ำท่วมมา ผมตั้งใจกลับมาสู่สิ่งที่ตั้งใจอีกครั้ง ปรากฏว่าขายมาได้หกวันถึงวันนี ได้ประมาณยี่สิบสองตัว ฮ่าๆๆ อีกสองวันผมจะต้องสั่งทำแล้ว ยอดไม่กระดิกอิอิอิ ทำใจแล้วครับว่าเอาวล่ะครั้งนี้คงจะเจ็บบ้างไรบ้างก็ว่ากันไป...ซึ้งๆกันไป ไม่เป็นไร อีกอย่างแบบเสื้อคร้งนี้เป็นแบบเฉพาะกลุ่มไปนิดครับ..และทุนสูงกว่าปรกติอีกด้วย แต่พิเศาตรงที่ผมสกรีนสองด้านเลย ไม่เคนทำเพราะรู้ว่ามันสูง แค่เฉพาะบล๊อคอย่างเดียวก้หกอันแล้ว นี่ขนาดลดสีลงแล้วนะ... ตอนแรกกะว่าเอาสีน้อยหน่อย แต่ใจมันไม่ได้ไม่ชอบเลยจัดเต็ม....แต่ก็ทำให้เรารู้ได้ว่า คนที่ชอบของเราก็ยังชอบอยู่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ลุกค้าที่เคยซื้อแทบทุกครั้งที่มีอยู่สามสี่คนก็หายไปบ้าง เหลือไม่กี่คนที่ยังซื้ออยู่ แต่ผมว่าแบบนี้น่าจะเป้นแบบที่ผมชอบมากที่สุดเลยตั้งแต่ทำมา เพราะผมใกล้ที่จะเข้าสู่โหมดของความเป็น แนวตัวเองแบบชัดขึ้นเหมือนตอนแรกที่คิด... ในส่วนของชีวิตที่ผ่านมา ผมทำงานด้านวงการทีวี ไม่ใช่ซ่อมทีวีนะ hahaha รายการทีวีอ่ะ สิบกว่าปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้เรื่องของคนอื่นมาเยอะมาก แต่ไม่ค่อยได้เรียนรู้เรื่องของจิตใจตัวเองสักเท่าไหร่ครั้งนึงคิดแล้วว่าเราจะเดินทางเส้นนี้แหละไปตลอดชีวิต แต่เมื่อสองปีก่อนคิดใหมม่ว่าทำงานมาตั้งนาน ชีวิตไม่เปลี่ยนเลย.....อีกทั้งผมเองก็มีโรคประจำตัวที่สามารถทำชีวิตที่เกือบปรกติของผมให้กลายเป็น ให้หานะได้เลย.... ผมตัดสินใจปรับเปลี่ยนทั้งชีวิตหมดแบบไม่สนด้วยว่าคนอื่นจะว่าอย่างไร และที่สำคัญผมเองก็มีลูกเมียที่ต้องดูแล เครียดนะแต่ไม่มาก เหมือนแต่ก่อน เพราะคงมีภูมิเรื่อง แบบนี้มามากพอ ตั้งใจว่า จะออกมาลุยให้มันรู้ไส้กันไปเลยว่า "ผมเองก็สามารถทำเสื้อแล้วอยู่ได้ และจะอยู่ได้ดีกว่าเดิมแน่นอน" ถึงแม้วันนี้ยังไม่สามารถเป็นไปได้อย่างที่ฝัน แต่อย่างน้อยๆผมก็เริ่มแล้ว คงต้องสู้อีกสักพักใหญ่เลย ใครพอมีแนวทางการต่อสู้ที่พอจะแนะแนวผมได้บ้าง ผมอยากจะเข้าไปคุยเพื่อหาทางออกครับ รบกวนชี้ทางให้ด้วยนะครับเผื่อว่า คำแนะนำของท่านจะกลายเป็นแสงสว่างที่ผมค้นหาอยู่ครับ ได้บุญด้วยอิอิอิ ปอลอ. จริงแล้วแนวคิดผมที่จะเป้นพ่อค้าขายส่งนี่มันสามารถมั๊ย หรือจะต้องมีร้านยัง หรือมีแนวทางอื่นที่ดีกว่านี้มั๊ยยังไง ผมยินดีรับฟังข้อมูลครับ..ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลามาอ่านเรื่องของผม ฝันของผม..ขอบคุณอีกครั้ง
|
Link |
||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [