|
|
ผมโดนเขาบังคับให้เล่าความลับครับ (ภาคอีโรติค)
วันเสาร์ที่ผ่านมา (27 ม.ค.) ผมโดน "ผีบล็อก" เข้าสิงครับ
ผีบล็อกนี่เปรียบเทียบไปก็เหมือนกับผีพนันละครับ ผีพนันพอเข้าสิงใครแล้ว คนๆ นั้นก็จะหน้ามืดตามัวอยู่กับการพนัน ไม่เสียบ้านเสียรถหรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า "หมดตูด" ก็ไม่ยอมเลิก (จริงๆ แล้วถึงหมดก็คงไม่อยากเลิก แต่โดนเจ้าของบ่อนมันไล่ออกมา)
เหมือนกันเลยครับ พอผีบล็อกเข้าสิงปุ๊บ ผมก็มัวเมาอยู่กับการแต่งบล็อก ยิ่งแต่งก็ยิ่งหาของแต่งบล็อก ยิ่งหาก็ยิ่งเจอ กว่าจะสำเร็จเสร็จสิ้นเป็นบล็อกขนาด "พอลูล่าย" อย่างที่เห็นนี่ ก็ใช้เวลาไปครึ่งวันเลยครับ เริ่มทำตอนบ่าย พอรู้ตัวอีกที อ้าว.. พระอาทิตย์ท่านชักรถกลับบ้านไปแล้ว ไม่ร่ำไม่ลากันเลยนะท่านนะ
แล้วการแต่งบล็อกคราวนี้ก็สอนให้ผมได้รู้แจ้งเห็นจริงในสัจธรรม
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่นแหละ"
ม่ายช่าย..... สิ่งที่ผมรู้มาเป็นสิ่งที่ผมรู้อยู่แล้ว จะว่าไปก็ทุกคนละครับที่รู้ แต่กับบางเรื่องคนเราก็ชอบทำเป็นลืมซะอย่างนั้น
รู้แจ้งอย่างแรกเลยคืออย่ากลัวครับ
ผมสารภาพว่าผมกลัวการแต่งบล็อก เพราะการสร้าง Script กับ Style ดูจะเป็นเรื่องยากสำหรับผม
แต่พอลงมือทำจริงๆ ก้เริ่มรู้มากขึ้นเรื่อยๆ ว่าคำสั่งโน่นนี่คืออะไร เราแก้ตรงไหนได้บ้าง เว็บไหนฝากรูปง่ายสุด อะไรทำนองนี้
ความรู้ใหม่นำมาซึ่งความรู้แจ้งแบบที่ 2 คือ ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้ ถ้า 1) ทุ่มเทให้กับมันจริงจัง 2) เมื่อความจำเป็นบังคับ
พอแต่งบล็อกเสร็จแล้วก็เหมือนมีแจกันว่างๆ อยู่ใบหนึ่ง วาดลายภายนอกไว้สวยพอควรแล้ว แต่ยังไม่มีดอกไม้ใส่
แจกันไม่ได้ใส่ดอกไม้ คนมาดูก็คงไม่รู้จะดูอะไร เพราะแจกันไม่ได้ออกแบบมาให้วางเฉยๆ แต่ต้องทำหน้าที่เชิดชูดอกไม้ไปด้วย
งั้นผมเอาดอกไม้มาใส่ดีกว่าครับ เป็นเรื่องความลับที่ต้องเปิดเผยเพราะโดน TAG (ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเหอะจุ)
แต่เตือนไว้ก่อน เรื่องต่อไปนี้ค่อนข้างอนาจารเฉียดไปทางโป๊ ภาษาหรูๆ เขาเรียก "อีโรติค"
ถ้าอายุเกิน 18 แล้วเชิญอ่านได้โดยพลัน
2. เรื่องนี้ย้อนหลังกลับไปในสมัยที่ผมยังเรียน ม.6 อยู่ที่โรงเรียนบดินทรเดชาน่ะครับ สมัยนั้น นักเรียนหญิงชายน้อยคู่มากที่จะจับมือกันไป "ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ปู๊นๆ" เหมือนสมัยนี้ เด็กผู้ชายส่วนใหญ่ต้องอาศัยโรงน้ำชาหรือโรงแรมเล็กๆ ที่มี "สาวหยั่งว่า" บริการ
ที่ฮิตที่สุดในหมู่เด็กบดินทร์ก็คือโรงน้ำชานิวกิมฮัวแถวๆ แยกลำสาลี แล้วก็โรงแรมเล็กๆ สองแห่งในซอยข้างโรงแรมเอเชีย สองแห่งนี้เป็นคู่แข่งกัน แข่งกันแบบดุเดือดเลือดพล่านเสียด้วย
ทั้งสองโรงแรมที่ว่ายังเปิดอยู่ถึงปัจจุบันครับ สันนิษฐานว่าเจ้าของโรงแรมทั้งคู่คงตั้งใจไว้แล้วว่าจะเอาดีทางนี้ไปจนตาย ผมก็เลยไม่ขอเอ่ยชื่อละกันนะครับ ไม่งั้นอาจโดนฟ้องได้
สมัยผมน่ะ เด็ก ม.6 ยัง "ซิง" กันกว่าตรึ่งห้องครับ คงไม่เหมือนเดี๋ยวนี้ที่เด็กผู้ชายรู้จักเซ็กส์กันมาตั้งแต่ยังมีตัวอักษร ด.ช. นำหน้า เดือดร้อนถึงเพื่อนฝูงที่ "เชี่ยว" ทางนี้ต้องเป็นหัวเรือใหญ่ ทำบุญด้วยการพาเพื่อนๆ ที่ยังไร้เดียงสาไปทำพิธี "ขึ้นครู"
เอ๊ะ ผมบอกหรือยังว่าในกลุ่ม "หลงซิงซิง" น่ะ มีผมรวมอยู่ด้วย!!!
อยู่มาวันหนึ่ง เพื่อนที่ขอสมมติชื่อว่า "ป๋า" ออกไอเดียว่า ก่อนจบ ม.6 เราควรยกโขยงผู้ชายในห้องไปสามัคคีขึ้นครูกัน "ป๋าจะพาไปเอง"
โอ๊ย แค่ได้ยินว่าเพื่อนจะพาไปทำอะไร ไก่อ่อนอย่างผมก็ "เข่าอ่อน" แล้วครับ
แล้ววันระทึก (ของผม) ก็มาถึง พวกเราที่ยืมรถพ่อมาบ้าง ขโมยมาบ้าง ขนเพื่อนไปกันประมาณ 10 กว่าคน ไปถึงโรงแรมมืดๆ ทึมๆ ที่ป๋าการันตีว่า สาวๆ ที่นี่ "เด็ด"
พอเราเข้าไปในห้องกว้างๆ หนุ่มลูกครึ่ง (ลูกครึ่งจีน-ไทยน่ะครับ) ก็พาขบวนสาวๆ เข้ามาให้เลือก แต่ละคนนุ่งน้อยห่มน้อย ยืนรอด้วยอาการต่างๆ กัน บางคนมองเราด้วยสายตาของเสือมองสมันน้อย (เตรียมขย้ำ) บางคนยืนเหม่อๆ ประมาณว่ามึงเลือกกันให้เสร็จซะทีดิ กูง่วง บางคนเกาก้น (เร้าอารมณ์ "สิ้นดี" เลย) และบางคนก็มองพวกเราเหมือนสบประมาทหน่อยๆ "ไอ้หนู ทำเป็นแล้วเหรอวะ เดี๋ยวกูก็เหนื่อยสอนอีกดิ"
ผมหัวเราะแบบประสาทเสีย ตัดสินใจในนาทีนั้นว่า "ถอยยยยดีกว่าาาาา ม่ายอาววววดีกว่าาาาา" แต่จะบอกเพื่อนตรงๆ ก็เสียฟอร์ม ก็เลยเลียบๆ เคียงๆ กระซิบบอกป๋า
"เฮ้ย กูไม่มีตังค์ กูรอพวกมึงละกัน"
"เฮ้ย ได้ไง มาถึงที่แล้วต้องเชือด (ใครจะเชือดใครไม่รู้น่ะสิมึง-ผมคิด) เดี๋ยวกูออกตังค์ให้เอง 150 กูเลี้ยงได้"
เอาละสิ หมดปัญญาปฏิเสธเลย ป๋ามันเห็นผมนิ่งๆ คงรำคาญ ก็เลยชี้น้องนางคนหนึ่งให้พาผมไป มันก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ใช้ได้หรอกครับ เพราะคนที่มันเลือกให้น่ารักทีเดียวละ
เธอชื่อ "ต่าย" ครับ เวลาผ่านมาเป็นสิบปี ป่านนี้เธอคงเป็นยายเป็นย่าใครแล้วมั้ง แต่ผมก็ยังจำชื่อเธอได้แม่นเลย
ต่ายเดินนำผมลิ่วไปที่ห้อง ผมเดินเบลอๆ ตามไป อากาศเย็นสบาย แต่ผมดันเหงื่อแตก ไม่รู้ทำไม
พอเข้าไปในห้องที่ ขอโทษนะครับ... กลิ่นคาวตลบอบอวลอยู่ในบรรยากาศ ผมก็หันรีหันขวาง แล้วก็ลงนั่งบนเตียงแบบไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
แล้วผมก็ได้รู้จักกับคำว่า "มืออาชีพ"
เพราะต่ายหันมาทางผม รูดซิปพรืดดดด สลัดชุดออกจากตัว ภายในเวลา 0.03 วินาที
ผมมึนความขาวที่ลอยอยู่ตรงหน้า ได้ยินตัวเองร้องเสียงหลง ต่ายมองกลับมาอย่างงงๆ คงงงว่าผมผีเข้าหรือเปล่า
ผมไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยเอื้อมมือออกไป... ออกไป... ออกไป.....
ออกไปหยิบชุดของต่ายขึ้นมาแล้วพูดเสียงสั่น "ใส่ไว้เหอะ เรามาคุยกันดีกว่า"
รู้สึกว่าตอนนั้นต่ายจะพยายามมองหาเขาบนหัวผม "ไอ้นี่ มันคนหรือควายหว่า"
จากนั้นผมก็ค้นพบเส้นทางของผมในอนาคตครับ เพราะผมนั่งสัมภาษณ์ต่ายอยู่เกือบ 15 นาที โดยแค่กอดๆ ไว้เล็กน้อย เราทั้งสองคนมีเสื้อผ้าครบ
อีกหลายปีต่อมา ผมทำรายการสัมภาษณ์คนโน้นคนนี้เยอะแยะ ตั้งแต่ชาวบ้านยันนายกฯ แต่ผมก็ยังไม่เคยลืมคนให้สัมภาษณ์คนแรกของผม... 555
พอเริ่มเบื่อคุย ผมก็ลาต่ายบอกจะกลับแล้ว ต่ายหอมแก้มผมทีนึง แล้วก็ประคองผมลงมาส่งข้างล่าง คงเป็นกฎของทางโรงแรมว่าต้องประคองแขกมาส่งน่ะครับ
ผมลงมาเป็นคนแรก ส่วนป๋าลงมาคนที่ 3 หรือที่ 4 คำแรกที่มันถามผมคือ "ทำไมเร็วจัง"
"ก็กูไม่ได้ทำอะไร นั่งคุยกันเฉยๆ"
"โห กูจ่ายไป 150 ให้มึงขึ้นไปคุยกะเขาเฉยๆ เนี่ยนะ ไอ้เวร" มันด่า
จนปัจจุบันนี้เวลาเจอหน้ากัน ป๋ามันยังขุดเรื่องนี้มาพูดบ่อยๆ เลยครับ
ผมมาค้นพบภายหลังว่า ถ้าเป็นคนที่ผมไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ไม่ชอบ หรือไม่ชื่นชม ผมจะไม่สามารถทำใจให้ไป "ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ปู๊นๆ" กับเขาได้เลยครับ
จะว่าผมเชยก็ได้ เอาท์ก็ได้ แต่ให้ "ซื้อ" หรือรู้จักกันวันเดียวไปขึ้นรถไฟกันแล้ว ผมทำไม่ได้
ผมจึงเป็นคนที่ไม่เคยใช้บริการกับสาวๆ อาชีพพิเศษเลย
นั่นแหละครับ ความลับของผมอีก 1 ข้อ
| Create Date : 28 มกราคม 2550 |
| Last Update : 28 มกราคม 2550 22:12:20 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 2108 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Tang_Siri  วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:2:03:31 น. |
|
|
|
| โดย: ป้อจาย วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:2:18:59 น. |
|
|
|
| โดย: น้องหมู IP: 125.25.91.217 วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:3:32:19 น. |
|
|
|
| โดย: saengjan วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:3:45:23 น. |
|
|
|
| โดย: 9A วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:8:39:05 น. |
|
|
|
| โดย: ju IP: 124.157.157.204 วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:10:15:58 น. |
|
|
|
| โดย: icebridy วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:11:18:55 น. |
|
|
|
| โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:22:24:24 น. |
|
|
|
| โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:0:19:45 น. |
|
|
|
| โดย: ju IP: 124.157.129.249 วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:0:49:51 น. |
|
|
|
| โดย: หมีกี้จัง IP: 58.10.102.192 วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:12:17:17 น. |
|
|
|
| โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:10:37:32 น. |
|
|
|
| โดย: *ProuD* วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:16:28:51 น. |
|
|
|
| โดย: ป้อจาย วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:58:38 น. |
|
|
|
| โดย: ปลากัด IP: 58.8.94.117 วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:31:19 น. |
|
|
|
| โดย: Sai IP: 61.19.249.107 วันที่: 23 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:29:27 น. |
|
|
|
| โดย: ღ นู๋ขวัญ ღ IP: 58.8.49.170 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:23:56:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
โฮจิมินห์ ซิตี้ Viet Nam
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
คราวนี้หลังจากไปอยู่เขมรและฟิลิปปินส์มาแล้ว ชะตาชีวิตก็หนุนส่งให้มาต่อที่เวียดนาม
เป็นหมีไซ่ง่อน
"สงวนลิขสิทธิ์ ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ 2539 ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนหรือการนำส่วนหนึ่งส่วนใดของบล็อกนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และอ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด"
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
กลับไปดูหน้าชัดๆได้ครับ เจอตามข้างทางก็ทักทายได้นะครับ ไม่ดุ ไม่กัดครับ
แล้วลากมาจากบริเวณนั้นด้วยความรวดเร็ว จนจุงง ว่า อะไรวะ
