มีใครหลงเข้ามาที่นี่บ้าง

แสดงว่าชอบเรื่องของชาวบ้านเหมือนกัน   อิอิ

ขอเวิ่นเว้อนิดนึงก่อนจะเขียนอะไรที่เป็นสาระนะคะ (ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะมีวันเขียนได้)

สาเหตุที่ทำให้ จขบ ผู้สุดแสนขี้เกียจจะมีแม้กระทั่ง facebook ลุกขึ้นมาเขียนบล็อกกับเค้าบ้างก็คือ เรื่องของชาวบ้านนี่ล่ะค่ะ หุ หุ

เรื่องมันมีอยู่ว่า ปกติ  จขบ จะสิงอยู่ที่ห้องการ์ตูน ณ เฉลิมไทย

นาน ๆ ทีถึงจะมาอ่านกระทู้ดูดวงที่ห้องสยาม แต่กลายเป็นว่าวันนั้นมีกระทู้ดูดวงแค่ 2 กระทู้เอง

(ปกติพ่อหมอ แม่หมอ เต็มพรืดไปหมดทั้งแผง อิชั้นก็อ่านมันทุกกระทู้แล้วเอามาหารหาค่าเฉลี่ยอีกที….ลำบากเนาะชีวิต)

เหลือบไปเห็นกระทู้แนะนำอะไรฟินแลนด์ ๆ ก็นึกว่าดราม่าจากห้อง blueplanet ฮ่า ฮ่า 

สุดท้ายเข้ามาอ่านแล้วก็ฟินตามเค้าไปอีกคนจนได้

เรื่องที่ว่าเป็นของน้อง “จะว่ายังไงดีล่ะ” ณ วันนี้ทำแฮตทริคติดแนะนำไปแล้ว 3 กระทู้รวด เจ๋งจริง อะไรจริง

เป็นกระทู้เม้าท์ชาวบ้านที่น่ารักโพด ๆ ทั้งคนเล่าเรื่อง ทั้งคนในเรื่อง คนที่บ้าน น่ารักไปหมด

นานแค่ไหนแล้วที่เรื่องของชาวบ้านไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้ จขบ ขนาดนี้

นอกจาก(spoil เรื่อง Bleach นะจ้ะ) การตายของอุลคิโอร่า  ในเรื่อง BLEACH แล้ว

ก็มีเรื่องนี้แหล่ะที่กระทบใจอย่างแรงและถูกสัญชาตญาณของตัวเองกระตุ้นให้แสดงออกมาเป็นรูปธรรมในรูปแบบของการ์ตูน

คิดว่าหลายคนที่อ่านคงมีอาการไม่ต่างกัน  บางคนแสดงออกมาด้วยการเขียนนิยาย แต่ขาฟินส่วนมากเลือกที่จะทึ้งหมอนแทน (จิกหมอนยังน้อยไป)

มันเป็นการฟินแบบหมู่คณะที่ประทับใจจอร์จมากและน่านำไปจดบันทึกเป็นสถิติกินเนสบุ้คจริงๆ พับเผื่อยสิ  (อันนี้ถือว่าเป็นคำชมนะคะ)

เอ จะว่าไปเคยมีปรากฏการณ์ฟินระดับโลกมาแล้วถึงขนาดเป็นข่าวใหญ่โตเลยทีเดียว

ที่อเมริกาหรืออังกฤษไม่แน่ใจ ผู้ชายคนนึงใช้บริการรถไฟฟ้าสาธารณะแล้วเกิดประทับใจผู้หญิงคนนึงในขบวนเดียวกันเข้า ถึงขั้นเปิดเว็บไซต์ตามหากันเลยทีเดียว

ตามหากันจนเจอแล้วตกลงคบกันแต่ไม่นานก็ต้องเลิก ก็ไม่รู้จักกันมาก่อนนี่เนาะ

.

.

เฮ้อ หมดแรง ว่าแต่ ทำไมจบแบบเครียด ๆ ล่ะฟะ