พอรู้ว่าตั้งครรภ์แม่ก็เริ่มมองหาโรงพยาบาลที่จะไปฝากครรภ์ โดยมีข้อกำหนดอยู่ว่า

1. หมอที่ฝากท้องต้องเก่ง เย็บแผลสวย

2. ไม่ไกลจากบ้าน

3. เป็นโรงพยาบาลที่สนับสนุนการเลี้ยงด้วยนมแม่

สุดท้ายคำตอบก็มาลงที่ "โรงพยาบาลลาดพร้าว"

...ทำไมต้องนมแม่?????

เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่านมแม่อุดมไปด้วยสารอาหารที่มีคุณค่า อุดมไปด้วยพรีไบโอติกส์ ภูมิคุ้มกัน สารเพิ่มความรัก (ให้นมไปมองหน้ากันไป เราจะรักกันมากขึ้น แม่จะถ่ายทอดความอบอุ่นจากร่างกายไปให้ลูก สบตากัน คุยกัน สร้างความผูกพันกันให้มากขึ้น) และที่สำคัญที่สุด ... ประหยัด....

ตอนที่แม่ออกมาจากห้องคลอดนั้น แม่ไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับลูก เพราะห้องเต็ม และที่นี่มีกฎไม่ให้นำเด็กออกจากชั้นเนิร์สเด็ดขาด ดังนั้นแม่จะไม่ได้ให้นมลูกและจะไม่ได้เจอหน้าลูกไปจนถึงเช้าอีกวันนึง เมื่อเป็นอย่างนี้แม่มือใหม่อย่างเราจะยอมได้เยี่ยงไร คุณพ่อและคนรู้จักได้เห็นหน้าลูกมากกว่าแม่อีก แม่เห็นครั้งเดียวตอนคลอดเสร็จ ดังนั้นแม่จึงรีบแจ้งความจำนงค์กับคุณพยาบาลทันทีว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ห้องว่่างหรือมีคนย้ายออก ขอเราย้ายลงไปทันทีเลย และแล้วความหวังของแม่ก็สำเร็จแม่ได้ย้ายลงไปตอนประมาณหกโมงเย็น อุปสรรคของตอนย้ายคือการสื่อสารของพยาบาลกับแผนกเคลื่อนย้ายผู้ป่วยผิดพลาด แทนที่จะได้เตียงเข็นเรากลับได้นั่งรถเข็น 555 ผ่าคลอดลตอนเช้าเย็นได้ลุกยืนเลย ปวดแผลดีแท้ ตอนลงจากเตียงเป็นอะไรที่พะรุงพะรังมาก ทั้งน้ำเกลือ สายฉี่ พยาบาลพยุงสองข้าง โอ้ย!!!! น่าปวดหัวดีแท้ ลงมาถึงชั้นเนิร์สเจอสามีกำลังดูลูกอยู่มีการให้แวะดูลูกด้วย (คุณฝาชีขาาาา อิแม่ปวดแผลจะตายอยู่แล้วไม่มีอารมณ์แวะนะจ๊ะ) เข้าห้องเรียบร้อย แต่ทุกครั้งที่ลูกจะมา ห้องเนิร์สจะโทรมาบอกก่อนและให้เราปรับอุณหภูมิห้องเป็น 28 องศาก่อน  สักพักพยาบาลก็เข็นลูกเข้ามาให้ Oh!!! my baby สิ่งมหัศจรรย์น้อยๆมาถึงแล้ว คุณพยาบาลน่ารักมาก วันแรกก็นอนให้นม ภูผาเป็นเด็กกินจุ ดูดนมแรงมาก แม่ยังไม่มีมีนมหรอกคุณพยาบาลบอกไม่เป็นไร เป็นการกระตุ้นให้ร่างกายแม่ผลิตน้ำนมออกมา แต่น้องจะไม่หิวเท่าไหร่เพราะห้องเนิร์สจะป้อนนมให้เอง เป็นนมผสมแต่ป้อนด้วยแก้วเพราะป้องกันน้องติดจุก (ประทับใจ) ที่นี่พยาบาลจะเข็นลูกมาให้ดูดเต้าทุกๆ 2 ชั่วโมง เพื่อเป็นการกระตุ้นน้ำนม (ประทับใจอีกแล้ว) ทุกวันที่อยู่โรงพยาบาลทุกครั้งที่ลูกมาก็จะมีพยาบาลมาสอนการให้นมการจัดท่าลูก แรกๆนมแม่ยังน้อยและเหนียวอยู่เป็นที่ขัดใจภูผามากเค้าก็จะมีนมใส่แก้วมาอีกออนซ์นึง เผื่อให้อุ่นพุงน้อยๆ  สวรรค์ของแม่หมดลงเมื่อพ้นแรก (คืนแรกเนิร์สเลี้ยงลูกให้) เข้าวันที่สอง พยาบาลให้ลูกอยู่กับเรานานขึ้น จะเอาไปเฉพาะตอนอาบน้ำ ดังนั้นลูกจะได้ดูดนมเราทุกครั้งที่หิว ภูผานอนตอนกลางวันอย่างเดียวพอกลางคืนก็เล่นคอนเสิร์ตตลอดเป็นที่น่าปวดหัวมาก (คุณแม่มือใหม่ยากเกินจะรับไหว ดีนะที่มีคุณยายมาช่วย)

วันสุดท้ายจะมีการอบรมคุณแม่ การวินิจฉัยปริมาณน้ำนมแม่ โดยการชั้นน้ำหนักลูกก่อนกินและหลังกินนมเสร็จ เพื่อจะได้ดูว่าน้ำนมแม่เพียงพอต่อความต้องการของลูกไหม อันนี้ภูผาสอบตกเพราะหลับตลอดปลุกไม่ตื่น 555 หมอให้ปั๊มนมกลับไปกินที่บ้าน แต่ปรากฎว่าหัวนมเราแตก หมอก็จะมาดูให้และสั่งครีมทาให้(ครีมที่หมอให้ใช้ดี แผลหายเร็วดี) แล้วก็มาหาสาเหตุว่าทำไมถึงหัวนมแตก ปรากฏว่าลานนมเรานิ่ม หัวนมสั้น (สั้นข้างยาวข้าง ไม่เท่ากัน) และลูกดูดผิดท่า นี่แหละที่บอกว่าโรงพยาบาลเค้าเน้นนมแม่ การเข้าเต้านี่สำคัญมากเป็นปัจจัยทำให้การให้นมแม่ล้มเหลว

อยากมีนมให้ลูกกิน ต้องมีวินัย เอาลูกเข้าเต้าอย่างสม่ำเสมอ น้ำอุ่นต้องกินตลอด และที่สำคัญต้องมีความมุ่งมั่นและตั้งใจที่จะให้นมแม่

นมแม่...ดีที่สุด....จริงแท้แน่นอน