|
[ความในใจคนไกลบ้าน]...คิดถึงพ่อ...อยากกลับบ้าน
วันนี้วันพ่อ โทร.หาพ่อตอนสายๆ ว่าจะเซอร์ไพรส์วันพ่อเสียหน่อย
พอถามว่าพ่ออยู่ไหนปรากฏว่าอยู่ร้านทอง กำลังช่วยแม่เลือกสร้อยข้อมือ
อยู่ซะงั้น เห็นว่ามีตุ้งติ้งลายใบไม้สองใบด้วยนะ ...ฮ่าๆ แอบไปสวีทกับแม่นี่เอง
ตั้งแต่จำความได้ ฉันสนิทกับพ่อมาก จนใครๆ มักจะทักว่าเราเป็นลูกพ่อ
ส่วนพี่สาวเป็นลูกแม่ แต่เรากับพี่สาวรู้ดีว่า พ่อกับแม่เป็นพ่อกับแม่ของเรา
เท่าๆ กัน และเราสองคนก็เป็นลูกของพ่อกับแม่เท่าๆ กัน อาจจะเป็นเพราะ
หน้าตาฉันเหมือนพ่อ ขณะที่พี่สาวเหมือนแม่ เลยทำให้คนคิดแบบนั้น
ตอนฉันหกขวบแม่ได้ทุนไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย
ส่วนพี่สาวไปอยู่โรงเรียนในกรุึงเทพฯ เพื่อสร้างโอกาสในการเป็นนักกีฬา
วอลเล่ย์บอล ทำให้ฉันต้องอยู่บ้านกับพ่อสองคน พ่อคอยรับส่งฉัน
ไปโรงเรียน สอนการบ้าน พาไปเรียนว่ายน้ำและหาปลาให้ฉันกินทุกเย็น
ย้ำว่า'หาปลา' ไม่ใช่หาข้าวหาปลา เพราะตลอดเวลาหนึ่งปีที่ฉันอยู่กับพ่อ
ฉันกินแต่ปลาเป็นอาหารทุกเย็นโดยแทบไม่แตะข้าวเลย
อาหารแป้งจะได้จากการกินอาหารอย่างอื่นเราจะมีโค้ดลับที่รู้กันเวลาพ่อ
ไปซื้อกับข้าวว่า 'ทู นิล โอ' ซึ่งก็คืออันดับปลาที่ฉันโปรดปรานนั่นเอง
เวลาไปตลาดท่านก็จะเลือกซื้อปลามาตามนั้นถ้าไม่มีอันดับหนึ่งก็เลือกซื้อ
อันดับต่อๆ ไป แต่หลังๆ จะมี ซาบะ เนื้ออ่อน ปลาเล็กปลาน้อย
เพิ่มมาอีกเยอะแยะ เรื่องปลานี่ก็เขียนกันได้ไม่จบไม่สิ้น
พ่อเป็นตัวอย่างที่ดีในด้านรักการอ่าน(รวมถึงแม่ด้วย)พ่อมักมีหนังสือ
พกติดตัวเพื่อหยิบขึ้นมาอ่านในเวลาว่างเสมอ พ่อเปิดให้ฉันอ่านหนังสือ
ได้ทุกประเภท โดยอยู่ในสายตาของพ่อ แต่ขอให้รู้จักแบ่งเวลามาหาอะไรทานบ้าง
พ่อชอบอ่านนิยายจีนกำลังภายใน ทำให้ฉันได้อ่านชอลิ้วเฮียง ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่
อินทรีผงาดฟ้า ฯลฯ ตั้งแต่อยู่ประถม แต่หนังสือที่ฉันชอบมากที่สุด
ที่พ่อแนะนำแต่ไม่เคยอ่านเองนั่นก็คือ หนังสือชุดบ้านเล็ก
ของลอร่า อิงกัลส์ ไวเดอร์ ซึ่งพ่อก็ชอบมากเหมือนกัน แต่ที่ไม่เคยอ่าน
เพราะย่าเป็นคนอ่านให้ฟังเวลาพ่อไม่สบาย
พ่อมีวิธีการสอน ที่ดูไม่เหมือนการสอนเท่าไหร่ คือพ่อจะเล่าเรื่องของพ่อที่
เคยเกิดขึ้นมาแล้ว และมีลักษณะเหมือนเรื่องที่กำลังประสบอยู่
เหมือนเป็น case study อย่างเช่น การสอนให้เรากินผัก พ่อจะไม่บังคับ
แต่เล่าว่าสมัยเด็กถ้าพ่อไม่กินผัก ย่าจะถือไม้เรียวมายืนอยู่ข้างหลัง
ถ้าเราไม่อยากโดนแบบนั้นก็ให้ยอมกินผักซะโดยดี
พอโตขึ้นมาพ่อก็มักจะล่าว่า ปู่น่ะไม่เคยมาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องของพ่อหรอก
ให้เกียรติพ่อตัดสินใจ และเรียนรู้ด้วยตัวเอง เทียบเท่ากับผู้ใหญ่คนหนึ่ง
พ่อก็จะเลี้ยงลูกแบบนั้นเหมือนกัน พ่อคุยกับฉันได้ทุกเรื่องเหมือนฉันเป็นผู้ใหญ่
แต่ฉันจำได้ว่าช่วงหนึ่ง พ่อเรียกฉันว่าคนตัวเล็ก ทั้งๆ ที่คุยกับฉันแบบผู้ใหญ่นั่นแหละ
ด้วยความที่ฉันต้องอยู่กับพ่อสองคนในช่วงนั้น ทั้งแม่ทั้งพี่สาวก็ไม่อยู่
อาจจะทำให้ฉันมีบุคลิกที่คล้ายพ่อ ทั้งการแต่งกายก็คล้ายจนอาจจะ
เรียกได้ว่าเป็นฝาแฝด พ่อไม่เคยปิดบังเรื่องดื่มเหล้า แต่พาฉันไปนั่งในวง
ด้วย แล้วก็ให้กินกับแกล้มแทน พ่อไม่เคยห้ามไม่ให้ลองดื่มเหล้า
แต่บุหรี่ การพนัน ยาเสพติด นี่ขอเด็ดขาดว่าอย่าเข้าใกล้
พ่อเข้าใจว่าในสังคมมันต้องมีดื่มกันบ้าง แต่ก็ต้องมีลิมิต ไม่ใช่ดื่มพร่ำ
เพรื่อ ซึ่งฉันก็คงไม่ทำอยู่แล้ว พ่อเคยเล่าถึงสมัยหนุ่มๆ ว่าดื่มเหล้า
เป็นน้ำ ด้วยค่านิยมว่าเจ๋งว่าเท่ ไม่มี ใครคอแข็งเท่า แต่ตอนนี้นึกเสียใจ
ว่าถ้าเหล้าไม่ทำลายสมอง พ่ออาจจะ เรียนเก่งกว่าที่เป็นอยู่
และไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนั้น
ในหมู่ญาติๆ ไม่มีใครอยู่ใน generation เดียวกับฉัน ฉันจึงมีหนังสือเป็นเพื่อน
และมักชอบคุยกับผู้ใหญ่เพื่อนๆ พ่อ มากกว่าคุยกับเด็กวัยเดียวกัน
ฉันไม่เคยมีตุ๊กตาบาร์บี้ เกมบอย หรืออะไรก็ตามที่เด็กคนอื่นมีกัน
แต่ฉันรู้สึกว่า แค่มีหนังสือสักเล่มก็ทำให้ฉันอยู่นิ่งๆ ได้หลายๆ ชั่วโมงแล้ว
ฉันชอบเวลาที่เราพ่อลูก นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงในวันหยุด
มีหนังสือในมือคนละเล่ม และอยู่กันเงียบๆ
ฉันกับพ่อ มีเพลงประจำตัว ที่พ่อต้องร้องกล่อมให้ฉันฟังทุกคืน คือเพลง
'เดือนเพ็ญ' ....สวยเย็น เห็นอร่าม นั่นแหละ พ่อจะพาฉันขี่คอ พอโตหน่อย
ก็เดินจูงมือ เดินเ่ล่นกันหลังอาหารบนถนนฝุ่นสีแดง ที่ตัดใหม่ข้างๆ ถนน
ฝุ่นสีดำในเขตบ้านเรา คอยชี้ให้ฉันดูดวงจันทร์ ที่เปลี่ยนไปทุกวันๆ
จนกระทั่งเป็นเดือนเพ็ญสมกับชื่อเพลงทำให้ฉันเดาข้างขึ้นข้างแรมได้
ค่อนข้างแม่นเมื่อดูจากรูปลักษณ์ของ ดวงจันทร์ และทำให้ฉันเป่าขลุ่ย
และเม้าท์ออร์แกนเพลงเดือนเพ็ญ ได้ก่อนเพลงง่ายๆ ที่อาจารย์สอนในห้องเสียอีก
พ่อชอบเล่นกีฬา และอยากให้ลูกฝึกเล่นกีฬาให้เป็นหลายๆ ประเภท
แต่ทักษะกีฬาของฉันไม่ค่อยเอาไหน พ่อจึงหันมาส่งเสริมด้านดนตรีแทน
ซึ่งฉันทำได้ดีกว่า และพ่อเองก็เล่นได้หลายชนิด แต่ฉันไม่ค่อยมีเวลาฝึกซ้อม
พ่อเคยพูดว่าถ้ามีเงิน จะซื้ออุปกรณ์กีฬาทุกชนิดไว้ที่บ้านเหมือนที่ปู่ซื้อให้พ่อสมัยเด็กๆ
แต่ด้านที่ฉันมาเอาดี กลับเป็นด้านที่พ่อไม่ถนัด คือด้านศิลปะและ
งานช่าง พ่อบอกว่าฉันเหมือนคุณปู่มากกว่า ทั้งเรื่องชอบต้นไม้
ชอบวาดรูป ซึ่งพ่อช่วยอะไรไม่ค่อยได้ น่าเสียดายที่คุยปู่จากไปเสียก่อน
หรือเพราะฉันเกิดช้าไป ไม่อย่างนั้นอาจจะได้เรียนภาษาจีนฟรีๆ ด้วย
พ่อเป็นคนที่รู้จักและเข้าใจเรามากที่สุดเสมอพ่อรู้ว่า ถึงแม้ลูกสาวจะเป็น
คนห้าวๆ แต่ก็อยากทำอะไรตามแฟชั่นบ้าง ตอนประมาณป.4 เดินผ่าน
ร้านขายกระโปรงยีนยาวๆ รองเท้าส้นตึก(ฮ่าๆ) พ่อเห็นเรามองๆ ก็เลยถาม
ว่าอยากได้มั้ยจะซื้อให้ แต่พอพ่อซื้อให้ก็ใส่ไปครั้งเดียว เพราะมันไม่เข้ากับบุคลิก
ตั้งแต่ม.ต้น จนถึงเมื่อเร็วๆ นี้ พ่อมักจะซื้อเสื้อผ้าที่คิดว่าเราจะชอบเก็บไว้
ให้เวลาเราไม่อยู่บ้าน พอกลับไปบ้านก็จะได้เสื้อผ้า
ที่ถูกอกถูกใจไปซะทุกครั้ง พ่อสรรหาสิ่งที่เหมาะเจาะกับเราอย่างที่สุด
และมักจะได้รับคำชมจากผู้อื่นเสมอเวลานำไปใช้ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อ กางเกง
กระเป๋า รองเท้า รสนิยมของพ่อยอดเยี่ยมเสมอ จนมาระยะหลังนี่แหละ
ที่พ่อบอกว่าเสื้อผ้ามาเลือกดูเองเถอะ เพราะพ่อตามเราไม่ทันแล้ว
ตอนเลือกคณะพอเอาผลการทดสอบ จากครูแนะแนวมาเล่าให้ฟังซึ่งครู
แนะแนวบอกว่าเรา art ไม่พอที่จะเรียนสถาปัตย์ และน่าจะเหมาะกับ
เรียนแพทย์มากกว่า ทำเอาเราไขว้เขวแล้วก็สับสนในชีวิต แต่พ่อกลับฟัน
ธงว่าเรา art จนเกินพอด้วยซ้ำ ที่ว่า art ไม่ใช่เฉพาะเรื่องฝีมือ แต่เป็น
เรื่องอารมณ์ศิลปินด้วย และตอนนี้เราก็พบว่าสิ่งที่พ่อพูดนั้นถูกเผง
เพราะไอ้อาการไม่มีอารมณ์ก็ไม่อยากทำงาน กำลังตามมาทำร้ายเราอยู่นี่
พ่อกับแ่ม่เป็นคนแรกที่ฉันคิดถึงเสมอ ฉันได้เกรดดีก็บอกพ่อ
เกรดห่วยก็บอกพ่อ คิดงานไม่ออกก็บอกพ่อ ถึงแม้ว่าพ่อจะช่วยอะไรไม่ได้
แต่พ่อก็มักจะมีไอเดียดีๆ อยู่บ่อยๆ น่าใจหายที่ระยะหลัง ตั้งแต่ฉัน
ขึ้นม.ปลาย ผอ.โรงเรียนพูดกับผู้ปกครอง ตอนเข้าม. 4 ว่า
ปล่อยให้ลูกๆ ของท่าน ดูแลตัวเองเถอะ เพราะต่อแต่นี้พ่อแม่ก็จะยิ่งไกล
เอื้อมไม่ถึงแล้ว เราเลี้ยงเขาได้แต่ตัว...ซึ่งพ่อก็ดูจะชื่นชอบแนวคิดนี้
เอามากๆ แถมยังพูดประมาณว่า ไม่อยากบ่นอะไรเรามาก กลัวลูกจะรำคาญ
อยากให้ตัดสินใจอะไรเอง ซึ่งบางครั้งเรายังต้องการให้ท่าน
มายุ่งเยอะๆ ด้วยซ้ำ
วันนี้โทร.ไปหาพ่อเนื่องในวันพ่อ พ่อบอกว่าวันพ่อก็ทำดีเพื่อพ่อนะ
ค่ะ...หนูจะทำดีเพื่อพ่อ ทั้งพ่อหลวง และพ่อของหนูเอง
รัก+คิดถึงพ่อกับแม่จัง... อยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว....
ปล. อีกสองบล็อกที่บ้าพลังอัพในวันนี้ได้แก่
บล็อกรวมภาพพระเมรุ ที่เพิ่งมีโอกาสเอามาลง เข้าไปติ+ชมกันได้นะคะ
และ
บล็อกระบายความเครียดส่วนบุคคล 'แอดมิดชั่นรำลึก'
Create Date : 05 ธันวาคม 2551 |
Last Update : 6 ธันวาคม 2551 11:16:54 น. |
|
30 comments
|
Counter : 806 Pageviews. |
|
|
|
โดย: มังกรเขียวหัวฟู+ยุ่ง (cruduslife ) วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:22:43:40 น. |
|
|
|
โดย: Bai Silan วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:23:08:52 น. |
|
|
|
โดย: หมูน้อย (mr.pure.fon ) วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:1:13:33 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:4:42:59 น. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:8:28:26 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:11:37:25 น. |
|
|
|
โดย: พี่แดง ณ สุขุมวิท (Devonshire ) วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:17:36:35 น. |
|
|
|
โดย: -(¯`v´¯)-» NîdïCëcreAM™ (icecreamlover ) วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:18:46:43 น. |
|
|
|
โดย: malarn cha วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:20:04:34 น. |
|
|
|
โดย: Ta Pling วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:22:08:29 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ฮา 3 สายสะพาย (กะว่าก๋า ) วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:22:14:08 น. |
|
|
|
โดย: kobnon วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:8:24:24 น. |
|
|
|
โดย: jone500 (max_pressure ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:8:40:59 น. |
|
|
|
โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:9:02:07 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:9:16:11 น. |
|
|
|
โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:12:04:17 น. |
|
|
|
โดย: แค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง (minporee ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:12:27:34 น. |
|
|
|
โดย: แค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง (minporee ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:12:50:58 น. |
|
|
|
โดย: Unravel วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:15:17:14 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:15:59:01 น. |
|
|
|
โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:16:09:32 น. |
|
|
|
โดย: กะก๋า ฮา 3 สายสะพาย (กะว่าก๋า ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:16:23:16 น. |
|
|
|
โดย: พี่แดงค่ะ (Devonshire ) วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:16:33:51 น. |
|
|
|
โดย: discipula วันที่: 7 ธันวาคม 2551 เวลา:19:09:13 น. |
|
|
|
| |
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
จากการที่ไม่ได้อัพมาหลายวัน