ตามทางสู่เหย้า...
|
|||
+++ วุ่นวาย....แต่สบายดี+++
เมื่อต้นเดือนไปเข้าคลอส ร้อยลูกปัดกับโรงเรียนสอนวิชาชีพสวนลุมพินี เรียนฟรีค่ะ เสียค่าอุปกรณ์เอง ร้อยสร้อยข้อมือ แหวน มันก็พอเป็นอยู่ (ถึงจะประสาทช้า และสายตาต้องใช้แว่น) วันแรกไปถึงห้องเรียน อ่ะฮ้า...อายุห้าสิบกว่าปาเข้าไปครึ่งห้อง ที่เหลือก็คงไม่ต่ำกว่า 30 อ่า...มีเพื่อนค่ะมีเพื่อน..เรียนเก้าโมงเช้าถึงบ่ายสอง จันทร์ ถึง ศุกร์ วุ่นวายกะลูกปัดทุกวันจนมืดค่ำ แต่ก็สนุกอีกแบบ นึกถึงตอนเด็ก เช้าไปโรงเรียนสวัสดีค่ะคุณครู เย็นกลับก็สวัสดีค่ะคุณครู ประมาณนั้นเลย.... เมื่อวานเริ่มหัดร้อยลูดปัดเป็นตัวสัตว์ต่าง ๆ โห!!! ขอบอก ยากสำหรับเรามาก คือ ความจำเราปลาทองน่ะค่ะ ความจำสั้นจริง ๆ ร้อยลายเป็นเส้นตรง ๆ พอจำได้ พออาจารย์บอกให้ร้อยแล้วมีการหักเลี้ยว มีการหักมุม....เวรแล้วตู....ลืม!!!! อ่ะนะ ร้อยไปร้อยมาเริ่มมึน....เริ่มส่งเสียงถาม... คุณครูขา คุณครูขา....น้องหมาหนูมีหูเดียวได้ไหม๊คะ??? พอทำหูน้องหมาได้.... คุณครูขา คุณครูขา...น้องหมาหนูมีสองขาได้ป่าวคะ ??? พอเริ่มมึนมาก ๆ เข้า.... คุณครูขา คุณครูขา....น้องหมาหนูเป็นพันธุ์ไม่มีหางนะคะ !!!!! |
ตามทางสู่เหย้า
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] All our souls are written in our eyes. ....ใจเราล้วนเขียนไว้ที่ดวงตา.... Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |