ยังงี้ เรียกว่าอยู่โหมดจำศีลจ๊ะน้องฝ้าย กลับมาจะได้ มีทุน สะสม ไว้ชอปปิ้ง ^^

ระวังน้ำที่ระยองหน่อยนะจ๊ะ ถ้ายังไง ใช้น้ำดื่มล้างหน้าดีกว่า ป้ากิโลว่านะ เพราะทั้งน้องสาวและเพื่อนสาว กลับมาหลังจากไปเป็นสาวโรงงานที่โน้น มีผด และสิว จากการแพ้น้ำกลับมาจ๊ะ ... ค่ารักษาหน้า จะไม่คุ้ม กะค่าแรงน๊า ^^

ขอบคุณค่ะป้ากี๊สำหรับคำแนะนำ

โอ้ววว.....น้องฝ้ายคงเป็นสาวโรงงานที่สวยที่สุดเลยหล่ะ ชิมิล่า อิอิอิอิ

ช่วงชีวิตนึงเคยคิดว่าอยากทำงานตจว. แต่ติดแสงสีมาก เลยบายดีกว่า กร๊ากกกกก

ดูแลตัวเองนะจ๊ะ เหงาก้แวะเข้าบล๊อกแก๊งค์บ่อยๆ

แวะมาหาน้องฝ้าย อาหารการกินถูกมากๆ เลยน้องฝ้าย ดีแล้วล่ะที่ยังมีก๋วยเตี๋ยวอร่อยให้กิน แล้วแถมประหยัดกระเป๋า งดช๊อปปิ้งไปในตัวอีกด้วย

ดีจ้าฝ้ายจัง อ่านแล้วนึกถึงสมัยเราทำงานที่เมืองไทยเลยล่ะ เพราะงานเราก็ต้องไปออกจ๊อบที่บริษัทลูกค้าเหมือนกัน แล้วเราอ่ะเป็นประเภทมักจะโดนตรวจโรงงานประจำเลย โดยเฉพาะบางปูกะลาดกระบัง

ส่วนใหญ่ก็อาศัยกินข้าวโรงงานเหมือนฝ้ายแหละ แต่ต้องรีบออกไปกินก่อนเวลาพนง. ไม่งั้นอย่างที่ฝ้ายบอกคือหมดอ่ะ บางโรงงานไม่ค่อยมีไรขายให้กินก็ต้องห่อข้าวไปกินเลยอ่ะ

ตอนนี้ฝ้ายจังเป็นไงบ้างเอ่ย อยากเห็นรูปตอนตะเองไปญี่ปุ่นจังเลย จะมีไรให้ดูป่าวจ๊ะ แล้วแอบไปช้อปมาแน่ๆ เลยใช่ม้า..อิอิ

โอ๊ะ..ว่าจะเขียนก็ลืมไป เราเคยไปตรวจจ๊อบนึงที่ศรีราชาล่ะ ตอนนั้นจะชอบไปทานอาหารเย็นที่ร้านๆ นึง จำชื่อมะได้แล้วล่ะ (แล้วจาพูดทำไมเนี่ย) แบบจำได้แค่ว่าเป็นร้านที่ติดแม่น้ำ แล้วมีดนตรีเล่นให้ฟังด้วยอ่ะ ชอบมั่กๆ ไม่รู้ตอนนี้ยังมีอยู่ป่าว 555

ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันที่บล็อกนะคะ

หวัดดีฝ้ายจัง กลับมาแป๊ปเดียวก็ต้องกลับไปอีกแล้วเน้อ คิดถึงๆ

ป.ล.เราชอบอยู่ตจว.มากกว่ากรุงเทพหล่ะ ได้กลับบ้านนอกทีไรมีความสุขทุกที

แอบๆมาเยี่ยมเพราะคิดถึงค่ะ..ต้องไปนานเป็นเดือนเลยเหรอคะ อย่างนี้คิดถึงแย่เลยน๊า

น้องฝ้ายสุดสวย ไปทำงานที่โน่น ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศเนอะ

คุณฝ้าย
ตอนนี้พี่นกทำงานต้องใช้ sap คนเทรนก็สุดแสนจะงก ไม่เข้าใจถามก็ไม่ได้ พอจะมีอะไรแนะนำบ้างเช่นตอนนี้พี่ต้องการจะเปลี่ยนราคาใน PR แต่เปลี่ยนไม่ได้สักทีช่วยด้วยค่ะ