อืมม...ที่แท้ก็บล็อกนี้...นี่เอง

..................

เล่มนี้ผมก็มีครับ
ปกเดียวกับของคุณเลย
สภาพเยินเพราะตอนนั้นไม่มีเงินซื้อหนังสือมือหนึ่ง
ก็เลยต้องเก็บเงินไปซื้อหนังสือมือสองสภาพเยินมา

...................

หนังสือประจำฤดูหรือ....
ไม่มีแน่เลยครับ
เพราะอ่านตะพึดตะพือครับ ไร้แนวมาก

ชอบเรื่องนี้เหมือนกันเลยค่ะ อ่านแล้วอ่านอีกได้บ่อยๆ แต่ไม่มีเป็นของตัวเอง รู้สึกว่าจะยืมห้องสมุดมาอ่านค่ะ

ไม่มีหนังสือประจำฤดูค่ะ อ่านตะพึดตะพือแบบคุณกะว่าก๋า (แปลว่าอะไรคะ) เหมือนกัน แล้วแต่อารณ์ขณะนั้น หรือแล้วแต่หนังสือที่มีค่ะ

เคยอ่านเล่มนี้เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาค่ะ ชอบมากๆ

ได้อารมณ์เหงาๆยังไงไม่รู้

อ่านเป็นหนังสือนอกเวลาเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหงาแปลกๆ
ส่วนหนังสือประจำฤดูไม่มีค่ะ มีแต่หนังประจำฤดู (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) ถ้าช่วงคริสต์มาสต้องดู love actually ค่ะ น่ารักมากๆ

คุณกะว่าก๋า...ตอนแรกเราลืมเปลี่ยนให้หน้านี้เป็นหน้าเเรกค่ะ..เลยไปโผล่หน้าเดิม
.........................
ขอบคุณ คุณthe Vicky ค่ะที่แวะมา ......เออ..ชื่อกะว่าก๋า..นี่เราก็ไม่รู้ความหมายเหมือนกัน..
ลองเเวะไปเยี่ยมบล๊อกเค้าดูหน่อยอาจพอหาคำนิยามให้ได้

.........................
ที่ว่าอ่านเล่มนี้เเล้วรู้สึกว่ามันเหมือนฤดูฝนก็คงพราะว่า...
มีฉากฝนตกในเรื่องเยอะมาก...
และผู้แต่งก็บรรยายได้ความรู้สึกของเวลาฝนที่หลายหลายได้..
อ่านแล้วก็เลยรู้สึกว่าเรื่องราวเหล่านี้มันเกิดในฤดูฝน...
..........................
ขอบคุณ คุณBooKend ที่แวะมาค่ะ ...เล่มนี้ของเรากลับไปดู
นี่เราซื้อมาตั้งแต่เรียน ม.1 นานมามั๊กๆ
คิดว่าตัวเองคงชอบมากเลยซื้อเก็บไว้เลย...
.........................
ขอบคุณที่เเวะมาเยี่ยมกันค่ะ

ขอบคุณคุณ ไก่อู (Kai-Au) ที่แวะมาค่ะ...หนังตามฤดูก็มี
ใช่ๆช่วงปีใหม่ต้องดูเรื่องเกี่ยวกับคริสต์มาส...

ถ้าฤดูที่ฉันเหงา หยิบจับเล่มไหนขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าจะอ่านได้นาน...
ก็คงจะเป็นเล่มนั้นละมั๊ง อืม... แล้วมันเล่มไหนละ?
อ้อ ก็ล่องไพรกับเพชรพระอุมาละมั๊ง

แต่ชีวิตนี้คงเป็นได้แค่ "ศักดิ์ สุริยัน" มากกว่าที่จะมีโอกาสเป็น "รพินทร์ ไพรวัลย์"

คุณST.Exsodus เราชอบล่องไพรมากๆ..
เลยทำให้ชอบเดินป่าไปด้วย..(หลงคิดว่าจะได้ผจญภัยแบบนั้นบ้าง55)
เรียกว่า..หนังสือส่งผลต่อกิจกรรมในชีวิต...

อ่ะนะได้เป็นแค่..."ศักดิ์ สุริยัน"เราก็ว่าเก๋ไก๋แล้ว...
หรือจะเอาเป็นแค่ "ตาเกิ้น" ล่ะ

ตาเกิ้นก็แจ่มนะ เมียเยอะดี ฮี่ๆๆ

ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ แค่สายฝนพัดเอาอารมณ์หนึ่งเข้ามาหา
เดี๋ยวฝนซา....พายุก็คงเข้ามาซ้ำอีก

ตอบยากจัง...หนังสือประจำฤดู
ยากเพราะว่าเราอาจไม่เคยนึกเชื่อมโยง "ความเป็นหนังสือ" กับ "ฤดูกาล" ละมั้ง อ่านตะพืดตะพืออย่างว่า 555
มันไม่เหมือนอย่างที่เห็นได้ชัด ๆ อย่างหนังกะเพลงว่าช่างมาถูกฤดูจริง ๆ
...
แต่ที่คุณกาแฟฯพูดมาก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศชื้น ๆ อึม ๆ ได้ดีทีเดียว
อ่านเรื่องนี้ตอน ม.ต้น เหมือนกันค่ะ
รู้สึกว่าอ่านพร้อมๆ กับพวกแมงมุมเพื่อนรัก เมื่อคุณตาคุณยายฯ ตามล่า อะไรแถบ ๆ นี้
ฉากที่จำแม่นสุด คือฉากที่มีกิ้งกือยั้วเยี้ยหลังฝนตก
เราไม่ชอบกิ้งกือมาก ๆ อ่านแล้วชวนขนลุก เห็นภาพมากๆ
...
สรุปว่ายังไม่ได้ตอบคำถามใช่มั้ยนี่ ว่าหนังสือประจำฤดูนี้ของเราคืออะไร...555
นึกออกแล้วจะมาบอกนะคะ

คุณST.Exsodus ...นะเเค่ตาเกิ้นแกหน้าลิงเท่านั้นเอง
นอกนั้นเราก็ว่าok...น่ะ

..............

ช่วงนี้พายุฝนฟ้าคะนอง.....ออกนอกบ้านต้องเตรียมตัวให้ดีค่ะ....อย่างน้อยก็ดีที่รู้ว่ามันจะมาน่ะ

Hello,
How're u. Eventually I can visit your blog. Thanks to K'silly ka. She's so nice and so helpful. The saddest thing is I can't read any thai font while I'm using Netscape ka T-T. So I won't be able to read anything on your blog T-T. Still, seeing all of the images on your blog is already made my day:) It's all sooooooo good ka.

P.S. I already added u on my friend's blog na ka:)

ดีใจจริงๆกะคุณ CSULB@FineArt
ต้องขอบคุณ..คุณsilly..มากๆด้วยเราเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยน้องเค้าอย่างไร
..........
55..แต่ก็มีความพยายามจิงๆนะนี่..เราเลยได้ความรู้ไปด้วย..ในเรื่องนี้อ่ะ
ยินดีค่ะที่จะadd friend's blog ...

ต่อไปก็ไปมาหากันสะดวกแล้ว

เล่มนี้ยังไม่เคยอ่านเลย

แวะมาทักทายค่ะ

หน้าตาปกหนังสือก็เศร้าแล้ว สีเทามาเชียว
จำไม่ได้ว่าเคยอ่านหรือเปล่า แต่ไม่คุ้นเลย
เล่มที่เราชอบแล้วก็อารมณ์หม่นๆก็คงเป็น "ต้นส้มแสนรัก" อ่านแล้วน้ำตาไหล
วันหลังจะขอยืมอ่านหน่อย หุๆ

เมื่อวานก็เลยไม่ได้เข้ามาทักทายเพื่อนๆเลย
เป็นวัน "phanraya day" ฮิๆๆๆ....
ภรรยาดูหนัง เอ้า...ดู (แมงมุม 3)
ดูเสร็จขอเอาเงินไปทิ้งนิดนึง เอ้า...เชิญ
(เสื้อผ้าและเครื่องประทินโฉม)

กลับบ้านคิวของหลาน
แอ่วติม....เอ้า...ลุย
น้องสาวอยากเดินเที่ยวต่อ เอ้า...ไป

2 ห้างใหญ่ กับ 1 ตลาดนัด
กลับห้องมาไม่ไหวแล้วครับ
หลับปุ๋ยเลย...

สวัสดีคุณเพียงแค่เหงา...เรื่องนี้อ่านแล้วเหงาดี...
..............................
คุณถ่านฯ....ไม่เคยอ่านหรอ...

.............................
คุณกะว่าก๋า...เรารู้เเล้ว..คุณนี่เป็นทาสเทวี...นี่หน่า
อ่านจากกิจกรรมแล้ว..บริการให้กับสตรีทุกวัยเลย...

แหม...ไม่หรอก
ดวงผมนี่ "นารีเกื้อกูล" ต่างหาก

ทุกวันนี้ภรรยาดูแลดีมากครับ
เดินกับเค้านิดหน่อยไม่ใช่ปัญหา
(เอ่อ...แต่เดินทั้งวันก็เมื่อยขาเหมือนกันนะ )

...............

วันนี้ที่เชียงใหม่ฝนไม่ตก
แต่ไม่มีแดด....
เล่นกับหลานมาเป็นชั่วโมงแล้ว
เช้างอแง แต่สายๆนี่น่ารักสุดๆ ฮามาก
นั่งคุยกับหลานสนุกดี (ขวบเจ็ดเดือนแต่พูดเก่งมาก)

...................

ปล.ผมไปซื้อสีไม้แบบที่ลงน้ำได้มา
ว่างๆจะเคาะสนิม เอานิทานมาปัดฝุ่นใหม่ซะรอบ
คุณมีคู่แข่งแล้วนะจะบอกให้ 55555

มารำลึกความหลังค่ะ ได้อ่านตอนเด็กๆ เหมือนกัน จนเลือนหายไปจากความทรงจำแล้ว

พอมาอ่านอีกทีก็พอนึกออกค่ะ

ขอบคุณที่มารีวิวให้รำลึกถึงนะคะ

คุณกะว่าก๋า...เค้าว่าผู้ชายจะก้าวหน้า..ต้องเชื่อฟังภรรยาค่ะ...เราเห็นด้วยอย่างแรง

โอ้..ดีใจที่จะมีคู่เเข่งแล้ว555...ทำมาเลยนะ
เราอยากเห็น..แหม่เวลาเห็นใครอยากทำงานศิลปะเรานี่ชอบจริงๆ
มันทำให้เรารู้สึกสนุกกะงานตัวเองด้วย...

...............................
สวัสดีคุณสาวไกด์ฯค่ะ...

ไม่เคยอ่านเล่มนี้เลยค่ะ แต่อยากอ่านนะ ตอนที่เรียนหนังสือเล่มนี้ไม่ได้เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของเราอ้ะค่ะ
ส่วนหนังสือที่อ่านแล้วทำให้นึกถึงฤดูต่างๆ เหมือนจะมีน้า แต่นึกไม่ออก แหะๆ ขอโทษด้วยนะคะ

น่าหยิบกลับมาอ่านอีกครั้งครับ

งานของนักเขียนชั้นครูเล่มนี้น่าอ่านมากครับ
ปกสีสวยแคสสิคเชียว

เรื่อง love box

เป็นหนังสือที่เหมาะอ่านในหน้าฤดูเหงา อากาศหนาวมากๆ

แต่จริงๆอ่านเมื่อไหร่ก็ได้นั่นแหละ อ่านแล้วจะอบอุ่นน่ะ เป็นเรื่องราวของผู้หญิงนามวาทวิทูน(เราชอบชื่อนี้มาก)ที่พึ่งเริ่มต้นทำงาน และพึ่งเลิกกับแฟน อีกทั้งพรมลิขิตได้นำพาฝนให้เธอหลบมาพักอาศัยในร้านกาแฟเล็กๆ ที่แสนอบอุ่น ครื้นเครง ของเจ้าของร้านพ่อม่ายที่ชื่อน่ารักว่า "เหมือนพ่อ" จุดเริ่มต้นของความรักก็เริ่มขึ้น

มีเมืองเชียงใหม่เป็นฉากหลัง พร้อมๆกับข้อคิดดีๆในการตอบจดหมายผ่าน love box

Hello,

Just want to say "hi" on the sunny day ka:)

คุณ CSULB@FineArt
ก็เป็นคนที่อยู่ในแวดวงศิลปะเหมือนคุณกาแฟเลย
ผมสังเกตว่า ผู้หญิงที่ชอบศิลปะ
จะทำบล็อกได้น่าอ่าน น่าดู

ผู้ชายมีน้อยเนาะ...หรือว่ามัวแต่ไปไว้หนวดไว้เครา
ไว้ผมยาว ดื่มด่ำกับสัจธรรมที่ไหนสักแห่ง

......................

ปั่นงานอยู่เหรอครับ ?

อยากเเวะไปเยี่ยมทุกคนแต่...วันนี้หมดแรง..
เดี๋ยวพ้นวันจันทร์ไป...เราไปเก็บตัวสักแป๊บ...เดี๋ยวกลับมาใหม่

สวัสดีทุกคนเลย...

คุณกะว่าก๋า...มีตาทิพย์..รู้ด้วยว่าเราทำอะไร

ผมจะมาแจ้งยกเลิกการประลองยุทธ์ชั่วคราว
เพราะคุณหลานเกาะหนึบ ติดแจ
มีแค่เวลาที่เธอนอน กับออกไปกับพ่อแม่เท่านั้น
ผมถึงจะมีเวลา นั่งอ่าน นั่งเขียน
เช้ามาก็ "ปั้นจะเอากู๋กิจคนเดียว"

ด้วยเหตุนี้ทุกอย่างต้องวางไว้ก่อนครับ
หลานต้องมาก่อนเสมอ



นิทานภาพของผมก็เลยต้องหยุดชะงักไปก่อนด้วยประการฉะนี้แล

.......................

ไม่ได้นอนอ่านหนังสือสบายๆมานานเท่าไหร่แล้วน้อ...
กลับไปเมืองไทยทีไร
มีหนังสือติดมือกลับมาทุกที
แต่หนังสือเหล่านี้ก็ยังใหม่เอี่ยมรอคอยการอ่านอยู่เลย
เห็นปกหนังสือ"สวนสัตว์"ที่คุณกาแฟแปะแล้วก็คิดถึงหนังสือสมัยเดียวกันนั้นจัง
ของสำนักพิมพ์ดวงตาจะทำหน้าปกสวยค่ะ
ยิ่งหน้าปกที่คุณนภดล โชตะสิริออกแบบจะทันสมัยมากไม่รู้สึกเชยเลยจนวันนี้
สมัยโน้นนิตยสารลลนาจะเป็นหนังสือที่ดูดีมีเสน่ห์ที่สุดสำหรับเรา
และยังไม่มีนิตยสารแฟชั่นไหนแทนที่ได้เลยจนวันนี้
(จะเดาอายุได้มั้ยเนี่ย ฮ่าฮ่า)
เสียดายคุณสุวรรณีนะคะ
เป็นเรื่องน่าเศร้ากับการสูญเสียในครั้งนั้น..
...
อืม..
หนังสือประจำฤดูนึกไม่ออก
ตอนนี้นึกออกแต่หนังสือที่ชอบ หนึ่งในนั้นคือ
"คิดถึงทุกปี"
ของคุณบินหลา สันกาลาคีรีค่ะ
ขออนุญาตยกบทความส่วนหนึ่งมาให้อ่าน
ในบทนำของหนังสือ

"ข้าพเจ้า"รัก"คำว่า"คิดถึง"
และมักจะ"คิดถึง"คำว่า"รัก"
...
...
(ตัดตอน)
ความเป็นคนจรทำให้ผมคิดถึงบ้าน และคิดถึงหลายๆอย่าง
คิดถึงหลายคน คิดถึงหลายครั้ง หลายเดือน และหลายปี
ผมเชื่อว่าความคิดถึงคือยาชนิดหนึ่ง
แม้บางครั้งทำให้ใจเจียนคลั่ง แต่มันไม่มีทางเป็นยาพิษอย่างเด็ดขาด
เพราะมีแต่ใจที่คลั่งเท่านั้นจึงจะร้อนระอุ
เพราะมีแต่ใจที่ร้อนระอุเท่านั้น จึงจะดิ้นรนมีชีวิต
ชีวิตที่คึกคักมีชีวา...
ตอนที่อ่านครั้งแรกนั้นก็หลายปีแล้ว
สำหรับคนไกลบ้านที่ฟุ้งซ่านเป็นพิเศษอย่างเรา
อ่านแล้วก็โอ...#$*^!+:"?E%
จดเก็บไว้ในสมุดsketchเลย...

เอ่อ...ว่าแต่เราcommentยาวไปมั้ยคะเนี่ย?

คิดถึงทุกปี นี่ชอบเรื่องสั้นที่เป็นชื่อหนังสือเลยค่ะ ก็คือชอบเรื่อง "คิดถึงทุกปี" นั่นแหละ...มันสะท้อนความเป็นไปในความสัมพันธ์ของคนได้ดี
ส่วนเพชรพระอุมากะล่องไพร ยังไม่เคยอ่านค่ะ (อยู่ในกะลาอยู่ 555) อดเม้าท์ด้วยเลย
...
ฝากถึงคุณกาแฟค่ะ...เอาพลังมาให้ ดูดไป ๆ อะให้...เอาไปเลย

ข้ออ้างของคุณกะว่าก๋า...ฟังไม่ขึ้นอ่ะ
เอาหลานมาอ้าง...แต่ก็จะรอดู

................................
คุณsilly...มาตอบยาวมากถูกใจ..จขบ.มากๆค่ะ
ช่วงนี้ยุ่งจริงๆแต่ก็อดแวะมาไม่ได้...อยากเข้ามาดูอะไรที่มันสบายใจ
สวนสัตว์...เล่มนี้ภาพประกอบสวยมากเลย..ประทับใจตั้งแต่เด็กๆ..เนื้อเรื่องก็ดีมากๆ

เรื่อง "คิดถึงทุกปี"..ชอบเหมือนกัน...ชอบตรงที่ความคิดถึงแบบเหมือนมันตกผลึกนะ...คิดถึงทุกปี...
จะเหมือนกะคิดถึงทุกวินาทีไหมหนอ.....
แต่อยากเป็นคนที่คิดถึงได้แบบนี้เนอะ...คิดถึงทุกปี....
ปีหนึงคิดถึง....หนเดียวพอ...คุณsillyว่าไง

เราก็แบบคิดไปเรื่อย....ช่วงนี้...มันแบบใช้พลังเยอะไป
แต่เดี๋ยวก็คงพ้นไปแล้ว....
แต่ยังไงก็ยังคิดถึงทุกวันค่ะ

อีกนิดคุณSilly...เราก็ชอบลลนา..แต่เราอาจจะเป็นแฟนรุ่นเล็กอ่ะนะ
เรารู้จักลูกสาวของนักเขียนอาวุโสท่านหนึ่ง...ซึ่งตัวเธอปัจจุบันเป็นบรรณาธิการอิสระ
เธอเล่าให้ฟังว่าตอนเริ่มย่างเข้าวัยรุ่น...คุณพ่อสมัครสมาชิกนิตยสารลลนาให้...
เราคิดว่า..อึมน่ะ..ก็ลลนามีแต่นักเขียนระดับฝีมือทั้งนั้นเลย..เป็นการปลูกฝังให้บุตรหลานรักงานเขียนแบบหนึ่งนะเราว่า.....

ใช่เลย...
ในหนังสือนั้นเราก็ชอบเรื่อง"คิดถึงทุกปี"ค่ะ
กับโปสการ์ดเก่าๆที่เขียนแค่คำสั้นๆ
คุณเซฟจำกัดความได้ดีจังค่ะ
ที่ว่า"มันสะท้อนความเป็นไปในความสัมพันธ์ของคนได้ดี"
อ่านแล้วก็มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวอักษรอย่างมากค่ะ
"คิดถึงทุกวินาที"เราคงจะทำไม่ได้แหงเลย
แต่ถ้า"คิดถึงทั้งปี"ยังพอมีความเป็นไปได้ ฮี่ฮี่
แล้วก็...ใช่เลย...
หนังสือในเครือลลนาสมัยนั้น
จะรวมนักเขียนและศิลปินมากมายเลยค่ะ
ทั้งอาจารย์จักรพันธ์ ด้วยนามปากกา"ศศิวิมล"
พร้อมภาพประกอบสวยงาม
มีน้าpatเขียนลายเส้น สุดยอดเลย
สไตล์การถ่ายแฟชั่นและการเสนอนำของแต่ละเล่มล้ำสมัยกว่านิตยสารอื่นมาก
...
มีหนังสือที่ชอบอีกก็ของ โรอัลด์ ดาห์ล ค่ะ
หลายๆเรื่องเลย
ชอบความ black เสียดสีแดกดันของเขาด้วย
คุยกันเรื่องหนังสือเป็นงี้ทุกที
ถ้าไม่คอยยั้งๆ จะยาวแน่เลย ฮ่าฮ่า
...
ขอให้คุณกาแฟเสร็จสิ้นภารกิจเร็วๆนะคะ

ว่างๆ(อู้ๆ)จะแวะมาใหม่ค่ะ

อยากฟังเรื่องลลนาค่ะ
ไปหาดู -- เค้าบอกว่า
พ.ศ. 2516 เกิดนิตยสาร “ลลนา” ซึ่งได้นับว่าเป็นนิตยสารผู้หญิงฉบับแรก ที่ให้ความสำคัญกับการจัดรูปเล่มและภาพประกอบในแนวอันเป็นแบบฉบับของนิตยสารผู้หญิงในปัจจุบัน
... เห็นมีคนพูดให้ได้ยินหลายครั้งแล้วค่ะ แต่ไม่เคยอ่านเลย เลยอยากฟังเรื่องลลนาเพิ่มค่ะ
...
คุณ Sılly คะ เราแอบไปเยี่ยมบล็อกมาแล้ว มีเรื่องน่าสนใจเยอะดีค่ะ แต่ขอคำแนะนำนิดนึงค่ะ ว่าควรจะค่อย ๆ เริ่มอ่าน เริ่มทำความรู้จักกันจากตรงไหนดีคะ

คุณกาแฟฯ...สู้ ๆ เพื่อภารกิจกู้โลกเบี้ยวๆ ใบนี้นะคะ กู้เสร็จแล้วเราหวังได้เห็นพลังปลดปล่อยในบล็อกอย่างมากมาย 555

I miss you jung ka:)

I think because you are the first person who really talk to me a ka.

Even though you are busy, you still need to take care of yourselves na ka:)

ผมเกิดไม่ทันยุคลลนานะครับ
สตรีสารก็ไม่เคยได้ยิน
หนูจ๋า เบบี้นี่ไปต้องมาถาม

เราเด็กยุค a day 555555

น่าอ่านจังเลย

หนังสือประจำฤดูไม่มีอ่ะพี่
มีแต่หนังสือตามอารมณ์
บางทีก็อยากอ่านอะไรหนักๆ
บางทีก็อยากอ่านอะไรเบาๆ
บางทีก็อยากอ่านอะไรโหดๆ เลือดสาดกระเซ็น

โห...เป็นหนังสือในดวงใจมากๆเลย ชอบมากๆ เคยอ่านเพราะแม่เค้าใช้เป็นหนังสือนอกเวลาตอนเรียน จำได้ว่าความรู้สึกทีค่ได้อ่านเล่มนี้แล้วชอบมากๆ หนูจะชอบอ่านหนังสือ แนวเด็กต่างจังหวัด เด็กไทยสมัยเก่า ที่ซนๆ แก่นๆ แบบเนี้ยอะ ดีใจที่มีคนชอบเหมือนกัน

รัตตะ...นะ..บางทีพี่ก็เป็นอยากได้อะไรโหดๆ
เดี๋ยวไว้ว่างหาหนังสืออารมณืโหดมาเขียนดีกว่า...แล้สเราเอามาแลกกันว่า..
เล่มไหนโหดเหมาะกะความรู้สึกดี

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาค่ะ....มีคนชอบ..สวนสัตว์..เหมือนเราเยอะเลย...
ที่จริงหนังสือนอกเวลานี้ก็เป็นจุดเริ่มของการชอบและรักการอ่านหนังสือของเรา...เลยก็ว่าได้

สังเกตว่านักเขียนเก่งๆรุ่นเก่าๆนี่การเล่าเรื่องของเค้าเหมือนกะว่า..
นั่งเล่าสบายๆมีจังหวะ..และเราก็ฟังไปแบบไม่ติดขัด...
อันนี้เราว่าเป็นจุดเด่นของนักเขียนรุ่นเก่าๆ
อ่านแล้วแบบว่า...จังหวะของคำมันพาเราไปด้วยกันกับเรื่องราว...สมจริงในความรู้สึกด้วย...

ใจตอนนี้อยากเขียนบล๊อกเกี่ยวกับหนังสืออีก...แต่ต้องรออีกพักหนึ่ง...งานยังนุงนัง

น้องเซฟอยากรู้เรื่องนิตยสารลลนา....สงสัยต้องถามคุณถ่าน...เห็นเค้าเคยไปสืบเสาะประวัติมาทำวิจัย....

คุณ silly...เรานะก็เเฟนศศิวิมล....เราเก็บสะสมหนังสือของท่านผู้นี้...นอกจากเรื่องจะอ่านสนุก..
ภาพประกอบก็สวยเหลือเกิน...เมื่อคราวที่อ.จักรพันธุ์ เปิดแสดงงานที่หอศิลป์ม.ศิลปากร
กาแฟดำฯไปดู 3 รอบแน่ะ...ชอบบบบบมากกกกก
งานจริงนี่...โห้เห็นแล้วคิดว่าเกิดอีกชาติหน้าได้แค่เศษเสี้ยวของอาจารย์..เราก็พอใจแล้ว...

CSULB@FineArt ...Now I'm busy ka... Thank you for to visit my blog ka .

คุณกู๋กะว่าก๋า...เป็นเด็กแนวหรอค่ะ....แหม่...เรามันคนรุ่นเดียวกันจริงๆ

คุณหนูอยากสวย...ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

ป.ล....เราเตรียมคิดเเล้วว่าจะเขียนบล๊อกอะไรต่อดี

ขอรูปสวยๆจากปลายพู่กันของกาแฟดำไม่เผ็ดสิครับ
บล็อกที่แฟนๆรอคอย

Just want to say "Hi" ka:)

P.S. Wish to talk to you about the book(that you mentioned on my blog na ka:) )

แวะมาทักทายค่ะ...

น้ำท่วมบ้านครับ
ใจหายวาบเหลืออีกสองนิ้วจะไหลเข้าห้อง
ห้องซึ่งบานไปด้วยหนังสือ
โชคดีที่ฝนหยุดเสียก่อน
แต่ต้องไปวิดน้ำซะปวดหลัง ปวดแขน

แบ่งฝนไปหน่อยสิครับ
ที่เชียงใหม่เยอะเกินไปแล้ว

คุณกะว่าก๋า....บ้านเราเองเมื่อคราวก่อนก็ท่วมอ่ะเกือบเหมือนกัน
เครียดเลย..กลัวน้ำเข้าบ้าน....
ข้าวของต้องพินาศแน่ๆ...บ้านของรกมากๆ

อืมมม เกี่ยวกับลลนานะคะ คุณเซฟ...
นานมากแล้ว จำๆลืมๆลางๆเลือนๆพอสมควรค่ะ
(บวกกับอายุสมองเริ่มเสื่อม 55)
สมัยโน้นแม่จะซื้อลลนามาอ่านประจำ
นอกจากนั้นก็มีสกุลไทยกับสตรีสาร
(สตรีสารนี่เราชอบอ่านตรงกลางเล่มมากๆ เพราะเป็นภาคสำหรับเด็ก:-D)
เราก็จำไม่ได้ว่าเริ่มหยิบลลนามาดูจริงจังตั้งแต่เมื่อไหร่
ก็คงช่วงขึ้นมัธยมแล้วอะค่ะ
จำได้แต่ว่า ลลนาเป็นนิตยสารที่เปรี้ยว มีเสน่ห์ อ่อนไหว
และมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากค่ะ
จะว่าไป ทำไมไม่รู้
เรารู้สึกมาตลอดเลย
ว่า ลลนา(ในตอนนั้น)ก็คือคุณสุวรรณีนี่แหละ
แฟชั่นนี่จะสุดเหวี่ยงมาก
บางทีโป๊นะคะแต่ไม่เปลือยไม่ลามก
แต่กลับออกมาดูศิลป์อะค่ะ
เหมือนกับเปิดโอกาสให้เต็มที่กับอาร์ติสต์ในการสร้างผลงาน
ไม่ว่าจะเป็นfashion designer หรือ make up stylist designer
สไตล์การถ่ายภาพก็แตกต่างไปจากหนังสืออื่นจริงๆ
(ตอนนั้นช่างภาพส่วนมากก็คุณนภดล โชตะสิริ)
ในนั้นเหมือนจะรวมกลุ่มของศิลปินมากมายจริงๆ
มีคุณสุวรรณี สุคนธาเป็นบรรณาธิการอยู่
เราชอบมากที่จะอ่านคุณสุวรรณีตอบจดหมาย
ยังเคยส่งจดหมายเขียนไปคุยเลยค่ะ
ดีใจมากเลยค่ะ ป้าณีตอบด้วย(แค่นี้ต้องเอามาคุยอวด ฮ่าฮ่า):-P
จนกระทั่งต้นปี๒๗(มั้ง) คุณสุวรรณีเสียชีวิตจากการโดนฆ่าชิงรถยนต์ในเช้ามืดวันหนึ่ง
น่าเสียใจและเสียดายจริงๆ
เราจำไม่ได้ว่าเลิกอ่านลลนาเมื่อไหร่
แต่เหมือนกับว่า
หลังจากคุณสุวรรณีเสียชีวิตไป
เราห่างเหินจากลลนาไปโดยปริยาย
เราติดลลนา หรือ ติดสุวรรณี สุคนธากันแน่? ฮ่าฮ่า
ลายเส้นdrawingของน้าแพ็ท ศิริสวัสดิ์ พันธุมสุตนี่สุดยอดค่ะ
เราเองสมัยก่อนตอนฝึกลายเส้นdrawingก็เอาแบบจากภาพประกอบของน้าแพ็ทในลลนานี่แหละค่ะ
เกี่ยวกับลลนา
ทั้งหมดพยายามเค้นจากความทรงจำจริงๆเลยค่ะ
เดี๋ยวมารอคุณถ่านหินเล่าแบบของแท้ๆข้อมูลแน่นกันดีกว่านะคะ:-D
..
กะเรื่องบล็อกของเรา
เริ่มอ่านจากกงไหนก็ได้ค่ะ
เพราะเราก็ค่อนข้างมั่วๆเหมือนกัน ฮ่าฮ่า
เดิมแล้ว
แบ่งไว้คร่าวๆตามเรื่องที่เขียนง่ะค่ะ
พล่าม -เวลาพล่ามยาวๆๆๆ
เพ้อ -เวลาที่เพ้อๆ กลอน หรืออะไรสั้นๆ
ผ่าน -เวลาที่อยากเขียนอะไรสั้นๆมั่ง เกือบสั้นมั่ง
พูด -เวลาเพื่อนๆแวะมาที่บล็อกนี้แล้วอยากพูดคุยก็หน้านี้
(แต่ตอนนี้ปิดกล่องcommentอยู่ค่ะ
คือตะก่อนเราเขียนบล็อกจะเปิดคอมเมนต์แค่หน้านี้
หน้าอื่นปิดกล่องคอมเมนต์อะค่ะ<--เรื่องมากจริงยัยคนนี้)
ฟ้นฝน -เวลาที่อยากจะอะไรที่มันฟ้นฝน (เอ..จะเข้าใจมั้ยเนี่ย;-D)
เพื่อน - อันนี้เป็นsilly's blythe familyค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปง่ะค่ะ
ดีใจจังเล้ย


งานของอาจารย์จักรพันธุ์ อ่อนหวานมากๆนะคะคุณกาแฟ
อยากไปดูมั่งๆๆๆ งื้อๆๆ
หุ่นกระบอกล่ะคะคุณกาแฟ หุ่นกระบอกก็สวยงามเนาะ
เรื่องที่อาจารย์เขียนก็ฝีปากจัดมากเลยนะคะ ฮ่าฮ่า
กลับบ้านหนหน้าหาเอามาเก็บไว้อ่านอีกดีกว่า
โห เราเอาใจคุณกาแฟแน่ๆเลยเนี่ย
เราเขียนยาวย้วยอีกแล้ว
(เราดูชักจะได้ใจใหญ่และ เห็นคุณกาแฟบอกว่าชอบ)
อู้นานจังวันนี้ หลายชั่วโมงแล้วนั่งหน้าจอเพื่อเล่นเน็ต
ได้เวลาไปปฏิบัติการแผนลำดับที่๔ต่อแล้วค่ะ
(แผนอะไรนี่เรียกมั่วๆไปงั้นเอง55)
ขอให้คุณกาแฟงานราบรื่นนะคะ


ป.ล.ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะคุณกะว่าก๋า
เอาฝนมาตกทางนี้บ้างก็ได้
เริ่มร้อนแล้วง่ะ

คุณsillyทำให้เรารู้สึกว่าการเขียนบล๊อกและมีคนเข้ามาพูดคุยทำให้เรารู้สึกว่ามันดีจริงๆ
คุณsillyก็ทำให้เราอยากเขียนอยากเล่า....และก็เฝ้ารอคนมาช่วยเสริมเหมือนภาพต่อนะค่ะ
แค่ จขบ.เป็นคนเริ่มและก็มีใครต่อใครมาช่วยต่อช่วยเสริม..มันน่าปลื้มใจ
ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องของนิตยสารลลนา...คุณถ่านเค้าก็เล่าให้กาแฟดำฯฟังแต่นั่นเค้าเล่าแบบคนที่ย้อนกลับไปดู..(อยากจะบอกว่าหนูยังเด็กนะค่ะ)
แต่คุณsillyเล่าแบบคนที่คุ้นเคยได้อารมณ์คนล่ะแบบ
ขอบคุณที่แวะมา...
ป.ล.จะว่างแล้วเดี๋ยวกลับมาอัพบล๊อกได้แน่ๆอาทิตย์หน้า

ตอนนี้แดดเปรี้ยงเลย
หลังจากครึ่งเช้าเก็บกวาดบ้าน
แล้วก็แว๊บหายเข้าห้อง
หลบหลานหนึ่งวัน
เพราะกู๋มีภารกิจกอบกู้ตัวเอง
จากการไปท้าเขาประลองยุทธ์ (ไม่น่าเลยตรู )

เย็นนี้ไม่ตกก็คงรอดไปอีกหนึ่งครั้ง

.......................

สายๆนั่งขมักเขม้นกับการนำ นิทานนานแล้ว
มาขยี้ขยำ ลงสีไปได้หน่อยนึงเปลี่ยนใจ
ค่อยๆนำมันมา scan ทีละแผ่นๆ
ผ่านระบบการ scan ด้วยเครื่องรุ่นพระเจ้าเข่าคู้

นานมากกว่าจะได้แต่ละแผ่น
scan เสร็จ ก็ต้องทำต่อด้วย photoshop อีก
ผลสรุปคือ ยังไม่เสร็จนั่นเองครับ (แหะๆๆ)

แต่น่าจะเป็นพรุ่งนี้ เปิดห้องใหม่
พบกับนิทานอันสุดจะวิจิตรพิลึกพิลั่นได้ครับ

..........

วันนี้...ที่ไม่เสร็จเพราะภาคบ่านแอบงีบ และตื่นมาอ่านหนังสือ "มาตานุสติ" ของแดนอรัญ แสงทอง
จนจบไปด้วยความสั่นประสาทและพิพักพิพ่วยในใจ
เหลือหลาย

............

ขอโทษที่พิมพ์ยาวครับ
เพราะพิมพ์สั้นๆไม่เป็น

เด็กชายบันกุ๋ยจูงแขนผมมาชวน
ให้คุณแวะไปหาเค้าหน่อยครับ

ขอบคุณนะคะคุณ silly คุณกาแฟฯด้วยที่เปิดประเด็นขึ้นมา...อ่านแล้วพอเห็นภาพค่ะ เค้าว่ากันว่าเป็น "ที่เกิด" ของนักเขียนหลาย ๆ คน
คุณ silly คะ เซฟเคยเห็นสตรีสารที่มันมีภาคพิเศษตรงกลางนะคะ
เราชอบสตรีสารภาคพิเศษค่ะ ชอบพี่ปรียากะพี่ปีนัง
แต่ว่าตอนซื้อเนี่ย ซื้อแต่ภาคพิเศษ 555
คิดถึงนะคะ...มันไม่มีนิตยสารแบบนี้แล้วในปัจจุบัน หมายถึงได้ "อารมณ์" เท่ากันน่ะค่ะ
...
คุณถ่านฯ คะแฟน ๆ เรียกร้องแล้วค่ะ 555
คุณกะว่าก๋า...คุณเล่าภาพชีวิตได้เห็นบรรยากาศจริง ๆ ค่ะ
คุณกาแฟ...ณ เวลาที่เซฟนั่งเล่นอยู่นี่ สองทุ่มกว่า ของวันที่ 14 พฤษภาคม ณ ตอนนี้เป็นไงบ้างคะ

สวัสดีครับแวะมาทักทายเป็นไงบ้างครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

เราอยากได้เรื่องย่อสวนสัตว์มากเลย

เราก้อ่านมาบ้างแล้วนะ ก้สนุกดีแต่เราอ่านไม่ทันเราต้องย่อเรื่องอ่า ...แล้วส่งครู

ผมก็มี แล้วผมสนิทกะพี่ๆบ้านนี้ด้วย(ลูกแม่สุวรรณี)อาร์ตกันทั้งบ้าน 5555

มอริส...น้องมาหลบเม้นต์อะไรตรงนี้...
พี่เลิกhi5แล้วสถานการณืตรงนั้นเป็นไงบ้าง...
ขอบคุณที่เเวะมาจ๊ะ

อยากให้คุณกาแฟดำไม่เผ็ดเขียนถึงอีกหลายๆตอนของสวนสัตว์จังเลยค่ะ เพราะเรื่องนี้อ่านไปนานแล้วจำไม่ค่อยได้เลยอ่ะค่ะ