ท้องฟ้ากับฤดูรัก

ในที่สุดฤดูหนาวก็กลับมาเยือนอีกครั้ง ถึงฤดูหนาวอีกแล้ว ปีนี้กับการได้มาอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว
ฤดูหนาวที่นี่ไม่ได้แตกต่างจากทุกปี แต่อาจต่างไปตรงที่อุณหภูมิมันลดน้อยลงกว่าทุกปี
และอยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก เป็นคนที่เกิดฤดูหนาว แต่เป็นฤดูที่ไม่ชอบเลยล่ะ



ฤดูหนาวเป็นฤดูของความเหงา โดยเฉพาะกับคนที่ไม่มีใครให้อุ่นหัวใจ
คิดดูสิต้องเดินคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินผ่าน ยิ่งกลับที่ที่ไม่เคยคุ้น
เอามือซุกในกระเป๋าเสื้อเพื่อป้องกันความหนาว ไม่ได้มีมือที่ซุกในมือใครบางคน
หลายคนเริ่มต้นจริงจังกับความรักในฤดูนี้ หรือเพราะมันหนาว เลยอยากทำให้หัวใจอบอุ่นก็ไม่รู้
(ไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกับฤดูหรือเปล่านะ)
สำหรับคนที่ไม่มีใคร เห็นแล้วก็คงทำได้แค่ปลอบ (หลอก)ตัวเอง ว่า




"ฉันยังรักตัวเองมากกว่าจะไปรักคนอื่น"
"ฉันยังดูแลตัวเองไม่ได้ แล้วจะให้ไปดูแลคนอื่นด้วยได้ไง"
"ไม่ใช่ฉันไม่ดีพอนะ แต่เขาไม่ดีพอสำหรับฉันต่างห่าง"
และกับอีกร้อยเหตุผลที่หามาใช้ในการปลอบใจตัวเอง วันนี้ นาทีนี้ ขออ้าง "นิทานความรัก"
ที่ได้มีโอกาสไปอ่านในเว็บ ขออนุญาตเอามาแบ่งปันนะ

นิทานความรัก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน
มีทั้ง ความสุข ความเศร้า ความสมหวัง ความจน ความรวย และแม้กระทั่งความรัก
มีอยู่วันหนึ่งได้มีประกาศไปยังเกาะแห่งนั้นว่า เกาะกำลังจะจม
ทุกคนตื่นตระหนกและพยายามหาทางหนีออกไปให้เร็วสุด
มีเพียงแต่ความรักเท่านั้น ที่ยังยึดมั่น ว่าจะไม่จากไปไหน
จนเมื่อถึงเวลาที่เกาะกำลังจะจม ความรักจึงคิดได้ว่าต้องเอาชีวิตรอด
แต่จะทำยังไงล่ะ ขณะนั้นเองเรือของความสุขกำลังแล่นผ่านมา
ความรักได้ตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ความสุขไม่ได้ยิน เพราะกำลังมีความสุขอยู่
เรือของความรวยกำลังผ่านไป ความรักได้ตะโกนขอความช่วยเหลืออีกครั้ง
แต่ความรวยตอบกลับมาว่า "เรือของฉันเต็มไปด้วยเงินทอง ไม่มีมีที่ว่างให้เธอหรอกความรัก"
ว่าแล้วก็แล่นเรือผ่านไป เรือของความเห็นแก่ตัวผ่านมา ความรักก็ขอความช่วยเหลือ
ความเห็นแก่ตัวตอบว่า"ไม่ได้หรอก เธอนะตัวเปียก และอาจทำให้ฉันเปียกด้วย"
ในขณะที่ความรักหมดความพยายาม ได้มีเสียงของชายชราพูดขึ้น
"มานี่ความรัก ฉันจะรับเธอไปเอง" ด้วยทั้งเปียกและหนาวความรักจึงไม่ได้สนใจชายชราผู้นั้น
เมื่อมาถึงแผ่นดินที่แห้ง ชายชราก็จากไป ทิ้งความรักไว้ที่แผ่นดิน
ความรักลืมถามชื่อของผู้ที่มีบุญคุณไว้ จึงได้ถามความรู้ว่า "ใครกันที่เป็นผู้ช่วยเหลือฉันไว้"
ความรู้ตอบว่า "เวลาไงล่ะ" ความรักถามต่อว่า "ทำไมเวลาต้องช่วยเหลือฉันด้วยล่ะ"
ความรู้ตอบด้วยความรอบรู้ว่า "ก็เพราะมีเพียงเวลาเท่านั้น ที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน"



Create Date : 07 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 17 ธันวาคม 2552 6:13:23 น.
Counter : 1858 Pageviews.

6 comments
  
เราก้อไม่มีคนข้างกายเวลาหนาวเหมือนกัน แต่เรายังมีเพื่อนอยู่ข้างกาย ถึงแม้จะไม่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่เวลานึกถึงเพื่อน ก้ออุ่นใจนะ
โดย: ple IP: 124.121.125.46 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:42:35 น.
  
ยังไม่ได้อ่านหรอกนะ แต่ว่าได้ Print ไปแล้ว และจะไปอ่านที่บ้านละกาน เข้ามา Comment เฉย ๆ อิอิ... อ่านแล้วจะเข้ามาบอกอีกครั้งนะว่าดีหรือไม่
โดย: เพชรจ้า IP: 203.156.161.38 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:49:56 น.
  
วันหลังขอฟังนิทานเกี่ยวกับความคิดถึงบ้างนะคะ...คิดถึงพี่สาวพี่อยู่คนละซีกโลกอยู่หนะค่ะ
โดย: ข้าวปุ้น IP: 203.172.199.254 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:40:04 น.
  
ยังไม่ได้อ่านเหมือนกันจ้า ช่วงนี้อรยุ่งมากๆ เลย คุณอ้นจะเอากิจกรรมวิทยาศาสตร์ 6 เล่มภายในอาทิตย์นี้ แต่อ่านแล้วจะเข้ามา commment อีกทีนะคะ
โดย: คุณอรคนสวยจ้า IP: 58.9.191.47 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:40:21 น.
  
It is very beautiful words and so nice feeling.
Meaning you are so a romantic girl, before I have known you that you are sometimes a stiff person, it mean I misunderstood for long time. However, I agree with you that the seasons should bring love come to people. Here, in korea, tomorrow (11/11) there is one kinds of romatic day, it like a Valentine's Day, they called the Pepero Day. Pepero mean " thin like a stick (ผอมเหมือนเสาไม้).It is a small holidays in korea, on this day, the young people and couples will exchange Pepero sticks, other candies, and romantic gifts to each other. and everyplace sell the chocolate, candy and gifts, it becomes the pink color like a your blog. So I wish you are as slender as Pepero.....

Good job...
โดย: Ancient Man IP: 210.104.102.183 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:44:27 น.
  
หนาวมากไหมจ๊ะ ที่รัก
โดย: คนไม่มีแฟน IP: 203.107.200.34 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:47:46 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
Location :
Paris  France

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



C'est la vie.

ชอบมองท้องฟ้า...
เพราะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ก็มองได้
แต่แปลกไหม ท้องฟ้ายังอยู่ที่เดิม
แต่มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน