Group Blog
All Blog
|
นางเอก
นางเอก
ใครเลยจะไม่เคยเป็น อาการแบบนี้ เคยป่าว.. คิดว่าตัวเองเป็น “นางเอก” ของโลกละครชีวิตใบนี้น่ะ.. ฟังดูตลกว่ะ.. บ้าๆบอๆ.. แต่ก็เป็นจริงๆนะ.. ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะเรายังเด็กนะ.. จินตนาการยังสูง.. แต่พอโตขึ้นแล้วอาการที่ว่ากลับไม่หายไป.. เป็นไงน่ะเหรอ.. ก็ชอบคิดว่าชั้นเป็น นางเอก น่ะสิ..  ถ้าจะให้เปรียบก็คงคล้ายๆนางเอกธรรมดาๆ ที่คนเขียนการ์ตูนตาหวานเค้าชอบกันนักนั่นแหละ.. เป็นนางเอกที่เกิดมาบนครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย.. ตอนเด็กๆก็แสนจะธรรมดา หัวทึบหน่อยๆ (หรือก็คือโง่นั่นเอง) สายตาสั้นด้วย.. แต่ก็แอบไปชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียน.. คนที่ป๊อบปูล่ามั่กๆ.. แล้วก็โดนหักอก.. ชั้นนี่ช่างเป็นนางเอกที่น่าสงสารจริงๆ.. (คิดงั้น).. เวลาไปไหนมาไหนนี่ยิ่งแล้วใหญ่.. ชอบคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกที่กำลังจะไปเรียนหนังสือ.. อีกแป๊บก็อ้าว นางเอกกะลังเดินหาของกระแทกปากแถวมหาลัยกะเพื่อนๆนางเอก.. (แต่ละครเรื่องนี้แม่งแย่.. เสือกเขียนให้เพื่อนนางเอกสวยกว่านางเอก.. โคตรเซ็งเลย..) แต่ชั้นเป็นนางเอกนะยะ.. มันก็ไม่ค่อยสวยหรอก แต่เกิดจะเรียนเก่งขึ้นมา.. เรียกว่าพยายามเอาความเรียนเก่งมาชดเชยกะความสวยที่ขาดหายไปว่างั้น.. อุ๊ย อีนางเอกมันดั้นด้นนะยะ กว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้เนี่ย.. ช่วงก่อนจะเอ็นต์ติด นางเอกก็จะลุ่มๆดอนๆมามาก.. แฟน(ตัวปลอมในชีวิตนางเอก.. เด๋วต่อไปจะต้องเจอคนอื่นอีก.. ก็บทเค้าเขียนมาให้แบบนี้นี่หว่า..) ก็จะคอยยั่วยุให้เอ็นท์ไม่ติดอยู่เรื่อย.. (จริงๆเป็นชะตากรรมที่น่าสงสารของนางเอกที่รักชั่วไปพักนึงเอง-_-") ตอนหลังนางเอกเกิดสำนึกขึ้นมาได้.. ว่าสวยก็ไม่สวยนะกู.. เรียนก็ไม่เก่ง เด๋วเมิงก็จะเอ็นท์ไม่ติด.. ใครที่ไหนมันจะเลี้ยงมึง (ที่สำคัญนางเอกมีใจกตัญญในระดับหนึ่ง.. สงสารพ่อกะแม่อ่ะ.. นางเอกแม่งโคตรดีเลย..555) นางเอกเลยกลับใจมาฟิตซ้อมชกลม เตะกระสอบทราย เอ้ย อ่านหนังสือเฟ้ย-*- จนเข้าหมาลัยมากะเค้าได้.. แล้วพอนางเอกโดนเพื่อนชั่วรังแก ก็แอบข่มขืน เอ้ย ขมขื่นด้วยความเสียใจเงียบๆ (นางเอกแม่งน่าสงสารอีกละ^^’..) แล้วก็คงไม่ต้องบอกใช่มะ.. อีเพื่อนชั่วคนนั้น ก็กลายเป็นนางร้ายระดับ 10 ดาว ในโลกชีวิตนางเอกของอิชั้นไปโดยปริยาย (ห้ามเถียงคนเขียนบทเฟ้ย-*-) ตอนหลังนางเอกก็หาทางเอาคืนอีเพื่อนชั่วด้วยความแสบสันต์คูณ11 (นางเอกแม่งเชี่ย.. แต่เป็นนางเอกก็นับว่ามีเหตุผลในการกระทำ.. ใช่มั้ย..-_-") นางเอกได้รับความยุติธรรมกลับมาแล้ว.. โอวววว.. นี่สิชีวิตนางเอกของจริง.. แล้วชีวิตนางเอกก็เหมือนบทละครเค้าว่าไว้.. พบรักครั้งแล้วครั้งเล่า.. (เพิ่งรู้ว่าอีนี่นางเอกน้ำเน่า 555) เสียใจเพราะฟามรักก็หลายหน.. ที่หักอกเค้าไปก็หลายคน (อ้าว.. มีเหตุผลในการกระทำอีกแล้ว.. ก็เป็นนางเอกนี่นะ..โฮะ) แต่สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าจะหาความรักที่จะไม่มีวันอิ่มเจอไหม.. ..ไม่มีใครบอกตอนจบนี่นา.. ตอนเนี้ยนางเอกก็ผจญภัยมาถึงเชียงใหม่.. เข้าทำนองว่าหนีตามผู้ชาย.. เอ๊ย มาหาประสบการณ์ชีวิตสิยะ:P.. ก็แหม.. เป็นแบบว่า.. นางเอกสาวสวยแหกคอก..ออกจากบ้านมาตามหาชีวิตของตัวเองไง.. เห็นมั้ยๆ.. โคตรนางเอกเลยใช่มั้ย.. ตอนนี้เป็นนางเอกที่ดูเหมือนจะค้นหาตัวเองเจอแล้ว.. ว่าชั้นอยากจะเป็นอาจารย์สินะ.. ต้องใช่สิ.. เป็นนางเอกที่ไม่รู้จักตัวเองน่ะ.. น่าสงสารใช่มะล่ะ.. ตัวของตัวเองแต่กลับไม่รู้ว่าอยากทำอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร.. เลยต้องมาหาสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะชอบนี่แหละ.. เห็นมะล่ะ.. พล็อตนี้นางเอกโง่ๆด้วย.. เป็นนางเอกที่จับต้องได้.. สมจริงจะตายไป.. ที่เหลือก็คอยลุ้นไปด้วยนะ.. ว่านางเอกคนนี้จะหาตัวเองเจอจริงรึเปล่า.. ยังนะ.. ความบ้ายังไม่หมดแค่นี้.. เวลามีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกะเรา เช่น รถเมล์ไม่จอดรับทั้งๆที่กุก็ยืนรอที่ป้ายมา 45 นาทีแล้วตอน 2ทุ่มครึ่งเงี้ย.. ก็จะชอบคิดว่า โห นางเอกแม่งน่าสงสารว่ะ.. พระเจ้ารังแก.. เอ้า.. นางเอกท้อแท้.. อีกเดี๋ยวก็ได้ขึ้นแบบที่ว่างบานฮึม.. ไม่ยัดทะนานเหมือนคันก่อนด้วย.. นางเอกแม่งก็โชคดีเงี้ย.. หรือว่านางเอกแบบเรามันไม่รวยใช่มะ.. ก็มีบ้างแต่ก่อน.. ที่เวลาเห็นเพื่อนเค้ารวยๆกันแล้วน้อยเนื้อต่ำใจ.. ก็จะคิดว่า.. หรือว่าบางทีกุจะเป็นนางเอกเรื่องดาวพระศุกร์ หรือ เกิดแต่ตมวะ 555 ใช่ๆ.. มันจะชอบคิดแบบนี้แหละ.. คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกเรื่องทำนองไหน.. น้ำเน่า ชีวิตระทม รักหวานแหวว วัยรุ่นใจแตก หรือจะเป็นโรแมนติกโคเมดี้.. 23 ปีที่ผ่านมาคิดว่าคงเล่นมาเกือบทุกแนวแล้วล่ะค่ะ.. แต่แอ๊คชั่นนี่ขอทีเหอะ.. เป็นที่แน่นอนว่านางเอกคนนี้เป็นคนรักสงบมาก.. ไม่ค่อยชอบมีเรื่องบู๊กะใคร.. เพราะงั้นเรื่องจะเป็นนางเอกแอ๊คชั่นนี่อั้ม (พัดชราเพ้อ) คงต้องขอบายนะคะ.. สังขารไม่ให้ค่ะ.. (ถ้ากุสูง170 หนัก 65ก็แล้วไปนะเมิง-_-") เอ้า.. อ่านมาถึงบรรทัดนี้แล้ว.. คิดใช่มั้ยว่าเจ้าของบล็อกนี่แม่งท่าจะบ้า.. ถ้าคิดนะ.. กลับไปอ่านชื่อกรุ๊ปบล็อกซะอีกทีก็แล้วกัน.. จะได้เป็นการยืนยันว่า.. ..ที่คิดน่ะถูกแล้ว.. เป็นนางเอกเพ้อฝัน ไม่เคยขนาดจินตนาการนี่คะ.. เพราะฉะนั้น ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของเราจะต้องแย่ไปตลอด หรือว่าจะต้องปิดฉากละครเรื่องนี้ไปก่อนวัยอันควร.. (ถ้าไม่เสือกซวยไปเล่นเป็นนางเอกพี่บอย ช่อง 5 เข้าซะก่อนอ่ะนะ.. แม่งไม่พระเอกก็นางเอก.. ตายตอนจบทุกที..-_-") ก็เราเป็นนางเอกนี่.. ไม่ว่ายังไงนางเอกคนดีก็ต้องเจอสิ่งดีๆ อย่างที่ตามหาตอนจบอยู่แล้ว.. เรื่องร้ายๆที่ผ่านมาก็แค่ทำให้นางเอก น่าสงสารขึ้นมาอีกเลเวลนึง.. หลังจากนั้น เด๋วก็จะได้เจอเรื่องดีๆเองแหละ.. แร๊ดแรดเนอะ 555 (ถ้าบังเอิญเรื่องร้ายๆมันช่างมากมาย.. ก็มั่นใจได้อย่างหนึ่งว่า.. ตัวเองเป็นนางเอกละครสู้ชีวิตแน่นอน-_-") แล้วตะเองล่ะ.. อ่านมาจนถึงนี่ละ.. รู้ตัวรึยังว่าเป็นนางเอกพระเอกละครแบบไหนกันอยู่.. ลป. แถวนี้ไม่รับตัวประกอบนะยะ.. คนเราเกิดมาเพื่อเด่นย่ะ.. 555 ถึงเพื่อนคนหนึ่ง..อิบ้านี่ร้องไห้อีกแล้วนะ..T______T:
ร้องไห้อีกแล้ว..
กำลังร้องอยู่.. ตายังบวมๆซิงๆเลย.. T_______T: ทำไมร้องอ่ะเหรอ.. เพราะว่าเพื่อนสนิทคนนึงในบอร์ดเหลิมไทยของแมลงสาบ.. กำลังจะหนีไปไกล.. แต่ก่อนเค้าคนนี้ก็แค่หนีไปกินเหล้าเมาแอ๋.. แค่2-3อาทิตย์ไม่เคยเกิน.. ไม่ช้าไม่นานก็กลับมา.. กลับมาแต่ละที..ก็ชอบออนเอ็ม.. เล่าให้แมลงสาบฟังถึงสารพัดวีรกรรมหลังการเมาของเค้า.. (สะอื้น 1 ที ด้วยความคิดถึง  )และเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่พ่อหนุ่มหัวใจอ่อนไหวคนนึงจะไปอ่อนไหวกะสาวคนไหนเข้า.. แมลงสาบก็รับฟังอย่างหนุกหนานปนละเหี่ยใจทู้กที.. เค้าก็เป็นคนแบบนี้.. เพื่อนของแมลงสาบคนนี้เป็นคนแปลก.. เค้ามีโลกส่วนตัวของเค้า.. ที่ไม่ว่าใครก็เข้าไม่ถึง.. เค้าจะมีความคิดเห็นแปลกๆในแบบของเค้า.. ที่ไม่ว่าใครก็ไม่เข้าใจ.. ที่พูดมานี่.. แมลงสาบก็ไม่เข้าใจเค้าเหมือนกันแหละนะ.. -_-'' แต่แมลงสาบเข้าใจในตัวเค้า.. เวลาเค้าทำอะไรไม่ดีๆ.. แมลงสาบจะนึกเสมอ.. ว่าเค้าเองก็มีเหตุผลของเค้า.. ก็ไอ้เหตุผลแปลกๆที่มาจากวามคิดแปลกๆแบบเค้าอ่ะแหละ.. คนอื่นอาจจะมองว่าไม่ดี.. เลยด่าสาดเสียเทเสียเข้าให้ก็มี.. แต่ก็น่าแปลก.. ที่แมลงสาบกลับไม่เคยนึกโกรธเค้าจริงๆจังๆซักหน.. ที่ผ่านมาแมลงสาบไม่เคยพยายามทำความเข้าใจว่าเค้าคิดอะไรยังไง.. แต่จะพยายามเข้าใจ ความเป็นตัวเค้า มากกว่าความคิดของเพื่อนคนนี้.. เพราะอย่างงี้มั้ง.. แมลงสาบถึงรู้สึกผูกพันแบบห่างๆ (และแปลกๆ) กับเพื่อนคนนี้มากกว่าเพื่อนคนอื่นในบอร์ด.. ที่ผ่านมา 1 ปีที่รู้จักกัน.. เค้าก็เป็นอีกคนนึงที่รับรู้หลายเรื่องหลายความรู้สึกของแมลงสาบด้วย.. โกรธใคร รักใคร ไม่ชอบใคร.. เค้าก็รู้ไปซะกว่าครึ่งนั่นแหละ.. ทีแรกแมลงสาบกะว่า.. จะมีแค่เราที่กำลังจะทิ้งเพื่อนๆ ทิ้งบอร์ด ทิ้งบล็อก.. ทิ้งMsn ไปอยู่ในที่ไกลๆ.. และมีเราเป็นคนแรกๆในกลุ่มที่สนิทกันที่จะทำแบบนั้น.. แต่แล้วไอ้เพื่อนคนนี้ก็ตัดหน้าแมลงสาบ.. ด้วยการจะทิ้งทุกคนไว้ข้างหลัง.. สวนตัวเค้าก็กำลังจะไปสู่โลกกว้างที่ประเทศอังกฤษ.. ในวันพรุงนี้แล้วอ้ะ.. งือออออออออออว้อยยยยT__________T: .. ก็ช่วยไม่ได้นะ..T______T: คนมันแปลก.. เราก็เลยไม่มีเลี้ยงส่ง ไม่มีการเจอหน้า ไม่มีการล่ำลา.. แมลงสาบไม่รู้จะทำยังไง.. เลยจัดการโทรไปหา.. ไม่ต้องรออะไรนาน .. ก็ร้องไห้ใส่เค้าซะเลย.. -_-'' เพิ่งวางไปหยกๆตะกี้นี้เองง่ะ.. เพื่อนของแมลงสาบคนนี้คงงงเป็นคนที่2นะ.. (ต่อจากพี่หยก) โทรมาไม่พูดพล่ามทำเพลง.. ก็ร้องไห้ซะแล้ว.. คิดว่าเค้าคงฟังที่แมลงสาบพูดไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก.. พูดไปสะอื้นไปแบบนั้น.. เพราะงี้แมลงสาบถึงได้รีบมาอัพบล็อก (ทั้งน้ำตา).. อยากให้เพื่อนคนนี้ได้อ่าน.. แล้วจะได้รู้เรื่องว่า.. แมลงสาบจะเป็นห่วง.. แล้วก็หวังอยู่เสมอว่าเพื่อนของแมลงสาบคนนี้ จะกลับมาในอีก 1 ปีข้างหน้า ด้วยความสำเร็จในทางที่เค้าเลือกเดิน.. แค่อยากจะบอกว่ารักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ.. อย่าไปเมาอาละวาดแถวโน้น.. ฝรั่งมันตัวใหญ่.. เด๋วมันเตะกระเด็นจะแย่นะคะ.. T______T: สุดท้ายนี้ก็คือ ใจหาย.. ที่ร้องไห้ก็เพราะอะไรก็ไม่รู้.. พี่หยกก็ถามว่าแล้วอั้มร้องทำไม.. อั้มก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ.. รู้แต่ว่า พอคิดว่าจะไม่เจอเพื่อนคนนี้แล้วอีก 1 ปีเต็ม.. จะไม่ได้มานั่งฟังเรื่องแปลกๆจากคนแปลกๆแบบนี้อีกแล้ว ใจหายบอกไม่ถูก.. ก็เลยร้องไห้แบบนั้นแหละ..  .. สุดท้ายของสุดท้าย.. อย่าให้แมลงสาบร้องไห้ฟรีนะเฟ้ย.. อีก 1 ปีกลับมา.. ต้องกลับมาพร้อมของฝากและความสำเร็จนะ.. ~ น า ย ป ลิ้ น ~  รุ่นน้อง-รุ่นพี่
วันนี้อย่างซวย..
นั่งBTSมาทำงานตามปกติ.. รถดันต๊องๆจอดก่อนถึงป้าย (เอ๊..หรือเค้าเรียกสถานีวะ..-_-'') แช่อยู่เกือบ5นาทีแล้วไปแช่ต่อที่ป้าย..ทุกป้าย.. ตั้งแต่ชิดลมยันเอกมัยเลย.. ไอ้เราก็นั่งมองโน่นนี่เรื่อยเปื่อย.. หูก็ใส่หูฟังฟังเพลง..ตัดขาดจากโลกภายนอกตามปกติ.. แป๊บๆยาย เอ๊ย..ตา(-_-'')ก็เหลือบไปเห็น.. รุ่นน้องคนนึงสมัยมหาลัยยืนอยู่ห่างไปจากที่นั่งเรา2-3ตัว.. เป็นคนที่สนิทกันพอสมควรตอนเรียน.. เราแกล้งเค้ามากะมือสมัยยังมีรับน้อง คิๆๆ.. แต่ตั้งแต่รับปริญญาเมื่อสิงหาปีที่แล้ว.. เราก็ไม่เคยพบมนุษย์ที่รู้จักกันในมหาลัยอีกเลย.. ไม่แม้แต่จะติดต่อกัน.. ตามสันดอนเก่าที่ไม่ค่อยชอบยุ่งกะใคร+คิดอะไรแปลกๆ..-_-'' เราก็ทำเป็นมองไม่เห็นน้องเค้าซะงั้น.. (เลวจริงอินี่) แค่รู้สึกว่าไม่อยากมาทักทายกันบนรถที่คนแน่นๆ.. และก็เงียบๆแบบนี้.. ที่สำคัญ อิชั้นไม่ชอบบรรยากาศอึดอัดๆ.. เวลาที่ทักกันแล้วไม่มีอะไรจะคุยกันด้วย.. ..BTSก็ยังจอดนิ่งต่อไปจนเราอึดอัด.. อึดอัดที่แม่งทำไมไม่ไปซักทีวะ.. น้องเค้าเห็นกูขึ้นมาจะทำไงเนี่ย-*- เรานั่งหันไปหันมาแป๊บๆ.. ก็มีคนมาแตะแขน.. หันไปปรากฏว่าน้องคนนั้นเดินมาจากที่ๆเค้ายืนอยู่.. เพื่อจะมาทักเราที่(แกล้ง)นั่งทำบื้อ.. หันไปเห็นหน้าเค้า.. เห็นแววตาก็รู้เลยว่าเค้าดีใจ+สะใภ้จริงๆที่ได้เจอเรา.. เราหันไปยิ้มทำหน้าสะใภ้พอกัน.. สะใภ้ที่เค้าเดินมาทักเราจริงๆ.. แล้วก็ต้องถอดหูฟังออกเพื่อคุยกะน้องเค้า ในตอนแรกอย่างเสียไม่ได้.. เราถามไถ่กันถึงเรื่องทั่วไปของกันและกัน.. น้องคนนั้น ที่เราแกล้งซะหัวหมุนเมื่อ4ปีก่อน.. ตอนนี้ทำงานเป็นเลขาให้กับบริษัทแห่งนึงแถวอโศก.. และกะลังจะรับปริญญาวันที่4ส.ค.นี้.. แล้วก็เริ่มถามกันถึงเพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆที่รู้จักกันมาด้วยกัน.. รุ่นน้องที่เป็นสายรหัสของเรา.. กลับไปทำงานที่เชียงใหม่.. :) บ้านเกิดของเค้าที่จากมาถึง4ปี.. และมันก็ใจเด็ดพอที่จะไม่กลับมารับปริญญาที่นี่ด้วย.. -_-'' เพื่อนของเราคนนึงกำลังจะแต่งงาน.. กับแฟนฝรั่งที่คบกันมา3ปี.. วันอังคารนี้เรากำลังจะไปงานหมั้น.. ปีหน้ามันจะไปแต่งงานที่อเมริกา.. เพื่อนอีกคนของเราเพิ่งกลับมาจากรัสเซีย.. หลังจากไปตกระกำลำบาก(กร๊ากกๆๆๆ).. ร่ำเรียนหนังสืออยู่ที่โน่นซะเกือบปี.. น้องบอกว่ามีคนเห็นตานี่เดินเตร่อยู่ที่มหาลัยด้วย.. เพื่อนของเราอีกคน.. ทำงานตัวเป็นเกลียวอยู่FedEx.. น้องยิ้มทำหน้าดีใจ..ที่พี่ๆได้ทำงานดีๆ มีชีวิตที่ดี.. อย่างน้อยก็ในตอนนี้.. เราก็ได้แต่ยิ้มๆ.. ตอนแรกรู้สึกไม่อยากทักทาย ไม่อยากคุย.. แต่คุยกันไปคุยกันมา.. เรากลับมีเรื่องให้ถามกันคุยกันเรื่อยๆ.. เริ่มรู้สึกอยากบอกคนข้างๆให้ลุก.. แล้วให้น้องเค้ามานั่งแทน.. เราจะได้นั่งคุยกันง่ายๆหน่อย..ซะอย่างงั้น-_-'' . . . . . . . . จริงๆวันนี้ก็ไม่ซวยเท่าไหร่นะ.. เรายังโชคดีที่เจอน้องเค้า.. โชคดีที่น้องเค้าเข้ามาทักคนเฉยชาอย่างเราก่อน.. (โดยที่เค้าอาจจะไม่รู้).. โชคดีที่ได้คุยกัน.. โชคดีที่BTSจอดแช่ป้ายยังกะสาย28ที่อนุสาวรีย์ชัย.. น้องเค้าทำให้รู้ตัวว่า.. จริงๆแล้วเราก็คิดถึงเพื่อนๆ.. คิดถึงน้องๆที่มหาลัยเหมือนกัน.. แต่ด้วยความเป็นคนเฉยๆ.. ทำให้เราเหมือนจะลืม และไม่สนใจที่จะรู้ว่าใครจะเป็นยังไง เราทำงาน แล้วก็อ้างกับตัวเองเสมอว่า เราเหนื่อยจนไม่มีความรู้สึกอยากคุยกับใคร.. ไม่อยากโทรหาใคร.. ไม่คิดถึงใคร.. หลังจากคุยกับน้องเสร็จและน้องลงจากรถไป.. เรานั่งยิ้มอยู่คนเดียว.. นึกถึงเรื่องเก่าๆตอนที่อยู่มหาลัย.. 1 ปีผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยนะ.. วันนี้เราว่าจะโทรหาน้องๆเพื่อนๆที่แอบคิดถึงซัก2-3คน.. บอกให้มันรู้ซะว่าเราคิดถึง.. แล้วก็คิดถึงจริงๆจังๆซะด้วย.. :) มันคงแตกตื่นกัน.. แต่ไม่เป็นไร.. เราคงไม่รู้สึกอึดอัด.. เพราะเรารู้แล้วว่าเรามีอะไรให้เม้าท์กันเยอะแยะ.. เชื่อมั้ย.. ถึงมันจะตกใจที่เราโทรหา.. แต่หลังจากวางสายเราไป.. เรามั่นใจว่ามันต้องยิ้ม.. ยิ้มเหมือนๆกับที่เรายิ้มได้วันนี้.. หลังจากที่น้องคนนั้นลงจากรถไปนั่นแหละ.. :) จากใจ: แมลงสาบเทวีสีชมพู มีไรก็พูดมาเลยดีกว่า..คนเรา..
เข้ามาดูแล้วจะไม่พูดไรหน่อยเหรอจ๊ะ..^0^
คริๆๆๆ.. อยากพูดไรพูดเลย.. ดิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.. อิบ้าจะรับฟัง..  ลป. อ๊ะๆ..แต่ป่วนบล็อกไม่เอานะก๊ะ>o< แมลงสาบมะอยากหลุดภาพลักษณ์นางงามมิตรภาพ.. แห่งห้องนอกเรื่องเหลิมไทย.. กี๊ดๆ><  ลป.2 ใครหลงเข้ามาแล้วไม่เม้นท์ขอให้.. แฟนเป็นหมัน.. -_-'' อิบ้าตกรถเมล์
แหะๆ
ไม่ได้อัพบล็อกมาเดือนกว่า..(ณ วันนี้ 2เดือนแล้วมั้ง..) จนบล็อกที่แล้วมีคนมากวาดหยากไย่ให้แล้ว.. รู้สึกอับอายเล็กๆ.. -_-'' ปกติถ้าไม่ได้ไปเจียงใหม่ก็ไม่ค่อยมีไรให้พูดถึงเท่าไหร่.. คงไม่มีใครอยากจะมานั่งอ่านชีวิตลำเค็ญแบบแมลงสาบๆซักเท่าไหร่หรอก ใช่มะจ๊ะๆ..อิอิ.. วันนี้อารมณ์ดีเพราะคิดถึงพี่หยก:D เลยจะข่มความอายมาสำแดงความบ้าให้ดูกันอีกซักหน..(เกี่ยวกันมั้ย-_-'') อ่านแล้วอย่าเอาไปเลียนแบบล่ะ.. มันเจ็บนะจะบอกให้..-_-'' คือปกติเนี่ยนะก๊ะ.. แมลงสาบสาวเป็นพนง.ดีเด่นของบริษัทชิมิแคะๆ (ติดตามผลงานความดีเด่ได้.. ที่บล็อก การทำงานอันไร้Msn-_-'') ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เลิกงาน2-3ทุ่มทุกวัน (เพราะกลางวันแสกๆนั่งแชทกะอ่านกระทู้-_-'') พอถึงเวลากลับบ้านมันก็เลยเหนื่อยได้ที่.. เพราะว่านั่งจ้องคอมอย่างหนักทั้งวัน.. (จากการแชทและอ่านกระทู้อย่างสม่ำเสมอ) มีอยู่วัน.. กลับบ้าน3ทุ่มตามปกติ.. วิ่งขึ้นปอพ.4อย่างลิงโลดที่อนุสาวรีย์ชัย.. ขึ้นไปก็ไปนั่งแมะอยู่ข้างๆหนุ่มคนนึง.. หล่อรึป่าวอิชั้นก็มิทราบได้เพราะมันมืดแล้ว.. คนขับก็เปิดไฟแค่ดวงเดียวตรงคนขับ.. ไอ้แถวหลังๆอย่างอิชั้นก็เลยสลัวๆกะลังดี.. เหมาะแก่การเล่นหนังRสุดๆ.. อ่า..ไม่ช่ายยยย.. -______-'' เหมาะแก่การนอนมากๆเลยตะหาก.. อิชั้นเองก็ง่วงจนตาจะปิด.. นั่งได้ป๊าบบบบบบ.. หลับทันที..-_-'' คิดว่าจะมีปาฏิหาริย์มาสะกิดให้ตื่นตอนถึงป้ายบ้าน.. 30 นาทีผ่านไป.. ปาฏิหาริย์มีจริงค่ะ..โอววว เค้าอยู่ไม่ไกลเลย.. ปาฏิหาริย์ของแมลงสาบนั่งอยู่ข้างๆแมลงสาบนี่เอง.. ปาฏิหาริย์สะกิดแขนอิชั้นเบาๆด้วยความกลัว เอ๊ย.. เกรงใจ.. เพราะเค้าจะลง.. อิชั้นนึกดีใจ.. เอ๊อะ.. ปาฏิหาริย์มีจริงเว้ย.. พอรู้สึกตัวขึ้นมานิดนึง ก็เบี่ยงตัวหลบให้ปาฏิหาริย์ลุกออกมาตรงทางเดิน.. ตัวเองก็นั่งพิงเก้าอี้ต่อ กะจะหลับอีกนิด.. พอมองออกไปนอกหน้าต่าง.. อ้าว .. เอาแล้วไงอีบ้านี่.. อิชั้นเห็นMajor Cineplexอันเบ้อเริ่มทางขวามือ.. ซึ่งเป็นเครื่องหมายบอกให้รู้ว่า.. อิชั้นนั่งเลยป้ายบ้านมาแล้ว ถึง 4 ป้ายรถเมล์ T________T: อารามเพิ่งตื่น + ตกใจ.. (จริงๆก็ยังคิดอยู่จนทุกวันนี้..ว่าถึงแม้จะนั่งเลยป้ายบ้านไป.. แต่ทำไมต้องตกใจทุกครั้งที่รู้ตัวด้วยวะ.. มันก็ไม่ได้เลยไปไกล ไปถึงที่ๆไม่เคยไป ไม่เคยรู้จักมาก่อนซักหน่อย.. มันก็ไอ้ห้างที่เดินอยู่ทุกอาทิตย์ๆนั่น.. แต่พอรู้ตัวว่าเลยป้าย.. อิชั้นเป็นต้องตกใจ ใจสั่น เหงื่อตกซิกๆ เหมือนเด็กหลงทางจะกลับบ้านไม่ถูกงั้นน่ะ.. พฤติกรรมนี้ คนสวยเล็งเห็นว่า.. ต้องศึกษาให้ลึกๆต่อไปนะก๊ะ..-_-'') อ่ะ ต่อๆ.. อารามเพิ่งตื่น + ตกใจ.. อิชั้นก็ลุกพรวดตามปาฏิหาริย์ออกไปที่ประตูทันที.. ตอนนั้นรถยังจอดไม่สนิท.. อิชั้นเลยไปยืนรออยู่ที่ประตูกับชายหนุ่มผู้มากับปาฏิหาริย์คนนั้น (ซึ่งทำไมไม่รู้จักลงป้ายบ้านอิชั้นก็ไม่รู้.. มาลงทำอะไรเซ็นทรัลตอนห้างปิดฟะ><) อิชั้นยืนเบลอได้ 5 วิ.. รถก็จอดสนิท (กลางถนน).. ประตูเปิดออก.. แต่ห้างเซ็นทรัลเพิ่งปิด.. พนง.ห้างยืนรอรถที่ป้ายกันเต๊มมมมม.. เค้าคนนั้นเดินนำลงไปก่อน.. อิชั้นรีบก้าวตาม..(มัน4ทุ่มแล้วว้อย..จริงๆควรจะถึงบ้านตั้งแต่15นาทีที่แล้วแล้วด้วยT___T:) แต่ด้วยความที่เพิ่งตื่น+ส้นสูงลื่นๆคู่นั้น.. อิชั้นถลาพรวด!เดียว.. ถึงตัวปาฏิหาริย์โดยไม่ผ่านบันไดซักขั้น.. -_______-'' จำไม่ได้จริงๆว่ามันลื่นรึว่าก้าวพลาด.. ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมากเค่อะทั่นผู้ชม.. แมลงสาบร้องอ๊ายยยยยยยยยยย>o< กางปีกร่อนแป้กเดียว หล่นไปใส่ปาฏิหาริย์ที่ก็เพิ่งแลนดิ้งลงพื้นได้ไม่เท่าไหร่ เค้าเองก็คงตกใจเสียงร้องของแมลงสาบ เลยหันมาทันเห็นหน้าอินี่ตอนร่วงลงมาพอดี.. อายชิกหายเลยว่ะค่ะ.. T_______T: อิชั้นก็ตามประสาคนซื่อ หันไปขอโทษคนขับอีก.. แล้วเสือกร่อนมาหล่นอยู่กลางถนนนะ.. ไม่รีบวิ่งเข้าป้ายเพราะตกใจ.. เจ็บไหล่ก็เจ็บเพราะตอนที่โผลงมาเนี่ย.. แขนอ่ะยังเกาะราวข้างๆรถปอพ.อยู่เลย.. นึกๆไปก็เหมือนลิงลม รึไม่ก็ตัวบ่าง.. อันนี้คงต้องไปถามผู้ชายคนนั้นล่ะนะ.. ว่าหน้าอิชั้นตอนร่อนลงมาเหมือนตัวอะไร.. (หวังว่าเค้าจะไม่ตอบว่าหน้าเหมือนแมลงสาบก็พออ่ะ.. -_-'') ตั้งหลักได้อิชั้นก็รีบเดินฉับๆสับขาหลอกให้พ้นจากสถานที่เกิดเหตุอย่างด่วน.. รู้สึกชัดเจนถึงรังสีฆ่าฟันเป็นสิบที่มองมา.. ทั้งจากคนบนรถปอพ.4.. คนบนรถเมล์ที่จอดใกล้ป้าย.. ไหนจะคนที่ป้ายรถเมล์เป็นแสน.. และยังจะอีตาปาฏิหาริย์ที่อยากเดินห้างตอน4ทุ่ม.. ทำให้อิชั้นหลับเลยป้ายมาลงเอาตรงนี้.. (โทษคนอื่นอีกตะหากนะอินี่..-_-''') อิชั้นแอบเห็นเค้าหันมามองด้วยนะ.. ตอนที่อิชั้นรีบหนีไปให้พ้นแถวๆนั้น.. แต่ขอโทษเหอะ.. ไม่ได้มองด้วยความประทับใจกับท่าแลนดิ้งของอิชั้นนักหรอก.. อ่านสายตาได้เรื่องว่า.. อินี่มันบ้าป่าววะ.. -_-'' ................. จบงานนี้ไปแล้ว.. ไม่ว่าจะเล่าให้ใครกี่คนๆฟัง.. ก็คิดไปในทางเดียวกันหมด.. ว่าแมลงสาบต้องจงใจอ่อยผู้ชายคนนั้นแน่นแน่.. -_-'' (คิดอยู่ใช่มะล่ะๆๆ..) ไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแฟน.. พอฟังจบปู๊บบบบบ.. ร้องออกมาเหมือนกันเดียะว่า.. Quote: เฮ้ยยย จะไปอ่อยเค้าใช่มั้ยเนี่ย ทำเป็นตกรถเมล์โผลงไปหาเค้า.. แผนร้ายนะเมิงงง >>> อันนี้บิดากล่าว..-_-'' แมลงสาบได้แต่รันทดใจ.. จะมีผู้หญิงซักกี่คนวะ.. ที่อยากอ่อยผู้ชายด้วยการทำเป็นตกรถเมล์.. ทุ่มทุนสร้างมากมายเลยนะนั่น.. -_-'' ยังไงๆก็อยากให้ระวังๆกันไว้อ่านะ.. สำหรับคนโดยสารรถเมล์บ่อยๆ (แถมชอบหลับ) แบบแมลงสาบ.. ตอนร่วงลงมาน่ะมันกลางถนน.. ก็กลัววูบขึ้นมาเหมือนกันว่าจะโดนรถที่ตามหลังมามันเหยียบซ้ำเอา.. (ตอนนั้นถึงคว้าอีตาปาฏิหาริย์นั่นก่อนเลยไง.. คิดว่าอย่างน้อยรถเมล์มันคงไม่เหยียบคู่หรอก..มั้ง-_-'') ถ้าอิชั้นโดนเหยียบจริง.. ก็คงโทษใครไม่ได้แม้กระทั่งคนขับ.. เพราะเจือกเง่าเองอ่ะนะ.. ตกรถเมล์คราวนี้สอนให้รู้ว่า.. คราวหน้าคราวหลัง.. ควรหาปาฏิหาริย์ที่มีบ้านลงป้ายเดียวกัน.. จะได้ไม่ต้องรีบร้อนลงจนตกรถเมล์นะก๊ะ.. จากใจ: แมลงสาบเทวีสีชมพู(แก่ๆ) |
แมลงสาบเทวีราชินีกะจั๊ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] ผู้หญิงที่เลยวัยใสไปเรียบร้อยแล้ว.. แต่พยายามจะแบ๊วอย่างสุดความสามารถ.. ไม่เชื่อดูมันทำหน้าในรูปนี่ก็ได้.. -____-'' Friends Blog
Link MY VIP Friend      |
