..คนตรงกลาง..

นานมาละ..
พี่เอ๋Alucardเคยส่งเพลงๆนึงมาให้..
ชื่อเพลง คนปานกลาง

เนื้อหาพูดถึงผู้ชายคนนึงที่เป็นคนปานกลาง..
ไม่ว่าจะทำอะไร พูดอะไร หรือแม้แต่หน้าตา..
มันจะปานกลางตลอด ไม่หล่อ แต่ก็ไม่ขี้เหร่..
ไม่สูง แต่ก็ไม่เตี้ย ไม่อ้วน แต่ก็ไม่ผอม..
เป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเรียกความสนใจจากคนอื่นได้เลย
ไม่น่าสงสาร ไม่เตะตา..
เป็นคนที่ไม่มีอะไรเด่นเลยจริงๆ..

(พี่เอ๋แกเคยบอกว่าเพลงนี้เหมือนพูดแทนแกเลย..
ตอนนั้นอิชั้นก็เออ.. จริงด้วย 555..
แต่ตอนนี้พี่เอ๋ไม่ปานกลางแล้วนะ..
เพราะพี่เอ๋อ้วนจริงจังแล้วนี่นา-_-''555)

ตอนนั้นอ่ะยังไม่ได้บอกพี่เอ๋เลยว่า อิชั้นเนี่ยก็เป็นหนึ่งในคนปานกลางเหมือนกัน..

ตั้งแต่เกิดมา ไม่ว่าจะทำอะไร อั้มจะได้เป็นคนที่อยู่ตรงกลางเสมอ..

อาจจะมีคนเถียง.. เฮ้ยไม่จริงหรอก..

เมิงเตี้ยจะตายไป..

แต่ความเศร้ามันอยู่ที่ว่า ขนาดเตี้ยแล้วนะ..
แต่ตั้งแต่อนุบาลจนถึงมหาลัย ยังไม่เคยเป็นคนที่เตี้ยที่สุดเลยซักหน..

ยังไงก็มีคนเตี้ยกว่าอีกอ่ะ..

เวลายืนเข้าแถวก็เลยไม่เคยได้เป็นทั้งหัวแถวและหางแถว..
จะได้ยืนอยู่ตรงกลางๆ..
เศร้ามั้ยล่ะ..-_-''

ตอนเรียนมัธยมอ่ะ..
เคยอยู่ชมรมนาฏศิลป์
(อ้าวๆ.. อย่าเพิ่งว่าตอแหลดิ..
เห็นอย่างงี้ก็รำไทยอยู่4-5ปีเลยนะ จริงๆนะ-*-)

ปกติพวกตัวเล็กๆเนี่ย เค้าจะได้อยู่ข้างหน้ากันไง..
(ถ้าไม่ได้รำเชี่ยมาจนไม่มีใครเอาไปออกงานอ่ะนะ)
อิชั้นก็ตัวเล็กนี่แหละ.. นึกว่าที่สุดในชมรมละนะ..
แต่ก็เอ๊กซ์ (หมายถึง ยังไม่วาย มุกเลวมากเลยใช่มั้ย-_-'')
ดันมีคนตัวเล็กกว่าอีก.. เค้าก็เลยได้อยู่หน้าไป..
ซะงั้น..

เคยไปประกวดข้ามโรงเรียน
ไม่ได้ประกวดความงามนะ.. ประกวดรำไทยนี่แหละ..
รำกัน 7-8 คน.. ซึ่งตอนซ้อม ตอนแข่งเนี่ย..
พ่อกะแม่ยังบอกเลยว่า โรงเรียนอิชั้นสวยจริงๆนะ..
แบบว่ามันเป๊ะๆไปหมด แล้วก็รำสวยกันทุกคน ไม่มีหลุดเลย..
หมายถึงท่ารำไม่หลุด ไม่ใช่เสื้อผ้า สไบ..
คิดไปแล้วใช่มะล่า555

ถ้าเพียงแต่จะไม่มีอิคนตรงกลางอย่างอิชั้นไปรำด้วยล่ะก็..
คงได้ที่ 1 ไปแล้วล่ะ-_-''

มาถึงเรื่องเรียนบ้าง..
คือแมลงสาบเนี่ย.. ตอนเด็กๆนั้นโง่..
(ตอนนี้ก็อาจจะยังไม่ฉลาดอยู่..
แต่เอาเป็นกว่าตอนเด็กๆโง่กว่านี้..
มันจะขนาดไหนวะ-_-'')

แต่ก็ยังไม่เคยเป็นคนที่โง่ที่สุดอีกเหมือนกัน..

ที่ว่าโง่แล้ว สมมติในห้องมี 30 คน จะสอบได้ที่ 20..
22.. 24.. ไม่เค้ยยยยโง่ที่สุดจนได้ที่ 30 เลยซักหน..
คิดดู.. กลางขนาดไหน.. จะโง่ยังไม่ได้โง่ที่สุดเลย..
มีคนโง่กว่า..

ละสังเกตมั้ย.. คนน่ะจะจดจำอะไรที่มันเป็นที่หนึ่งหรือไม่ก็ที่โหล่เสมอ..

พอขึ้นมหาลัยก็เก่งขึ้นมาอีกนิดนึง..
แต่ก็เหมือนเคย โรคตรงกลางมันไม่หายไปง่ายๆ..
พอเป็นคนเรียนเก่งขึ้นมาแล้ว..
ก็ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอยู่อีก..
(แล้วนั่นคือ พยายามเต็มที่แล้วด้วยนะ)

ยังจำได้ดีถึงตอนรับปริญญา..
คนที่อยู่หัวแถวของเอกเรา คือคนที่ได้คะแนนสูงที่สุดในเอกในปีนั้น..

เรายังจำได้ดีว่าคนนั้นคือใคร..
และถามใครๆก็ต้องจำได้ว่า คนไหนคือคนที่ยืนนำเอกเราขึ้นไปรับปริญญา..

แต่ถ้าถามว่า แล้วมีใครจำได้มั้ย..
ว่าที่ 2 ที่ 3 จนถึงที่ 10ของเอกเป็นใคร..

ไม่มีใครจำได้หรอก เชื่อดิ..-_-''
(ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมคนตรงกลาง555)

คือมันก็ไม่ได้ทำให้เป็นหอบหืดหรือลมชักหรอกนะ..
ไอ้การเป็นคนตรงกลางเนี่ย..

แต่บางอารมณ์ มันก็อยากลองขึ้นไปยืนอยู่ตรงจุดสูงสุดดูบ้าง..
เพราะความที่ไม่เคยเลย ก็เลยไม่เคยรู้ว่ามันเป็นยังไง..

ไม่รู้การยืนหัวแถว(เพราะเตี้ยที่สุด)เป็นยังไง..
ไม่รู้การเดินขึ้นไปรับใบปริญญาบัตรจากพระหัตถ์เป็นคนแรกจะเป็นยังไง..

บางทีมันอาจจะไม่หนุกเลยก็ได้นะ ..
แต่ก็อยากรู้อ่ะ..


กลับมาที่เรื่องอะไรที่อยู่ตรงกลางต่อ..
(อย่าคิดอะไรลามกน่ะ.. เอ๊ะ บอกว่าอย่าไง)
รายการแฟนพันธุ์แท้ก็เหมือนกัน..
มันตอกย้ำความอยู่ตรงกลางมากขึ้นไปอีก..

เพราะเราก็ต้องมีคนที่ชอบ มีเรื่องที่สนใจใช่ป่าว..
แต่ก็ไม่เคยเลยอีกเหมือนกัน ที่จะเป็นคนที่รู้เรื่องที่ตัวเองชอบมากที่สุด..

จะรู้อะไรซักอย่างก็จะรู้ไม่สุดยังงั้นอ่ะ..
(ห้ามคิดภาพตามไปเป็นอย่างอื่นสุดไม่สุดล่ะ..
อ้าว ชี้นำไปแล้ว-_-'')

ดูคนอื่นที่เวลาเค้ารู้กันแบบ เฮ้ย แม่งรู้ได้ไงวะ..
คือกุก็ชอบนะ ทำไมกุไม่รู้อ่ะ..
รู้สึกด้อยๆยังไงไม่รู้

บางทีเลยแบบ หรือว่าจริงๆแล้วเราไม่มีอะไรเลยที่เราชอบวะ..
เป็นคนไม่สนใจอะไรต่อสิ่งรอบข้างเลย
หรือว่าเป็นคนหยิบหย่ง (แปลว่าไรอ่ะ-_-'')
อย่างงั้นป่าววะ..

บางทีการเป็นคนตรงกลางก็ทำให้เกิดอาการจิตอปกติได้เหมือนกัน..
-_-''

มาพูดเรื่องหน้าตามั่ง..
ปกติเนี่ยก็จะค่อนข้างมั่นใจนะว่า ตัวเองสวย 555

(ก็ถ้าไม่มั่นใจว่าตัวเองสวยคงเดินไม่ตรงอ่ะ..
แบบว่า มันไม่มั่น ซึ่งไม่ได้หรอก เด๋วไหล่ตก-_-'')

สรุปก็คือสวย..
(ถึงแม้พี่ชายคนเดียวที่มีจะพยายามพูดกรอกหูว่า อิชั้นหน้าเห่ยก็ตาม)
(ก็หน้าเหมือนกันนี่แหละวะ ฮี่เธ่อ)

แต่ก็ไม่ได้สวย จนคนเหลียวหลังมามอง..
หรือสวยจนหนุ่มตามจีบกันครึ่งมหาลัย..

เป็นคนสวยแบบกลางๆ.. ไม่ได้สวยสุดยอดแบบแม่มึงทำได้ไงเหมือนเพื่อนบางคนที่มี..
แต่ก็ไม่ขี้เหร่จนคนจำได้เพราะว่าขี้เหร่อีกเหมือนกัน..
(ถึงแม้พี่ชายคนเดียวที่มีจะพยายามบอกว่า อิชั้นหน้าตาขี้เหร่ก็ตาม )

บางคนเวทนาความเป็นคนตรงกลางของอิชั้น..
เลยเถียงแทนให้..
ไม่จริงหรอก.. แกหุ่นดีจะตาย (ต๊าย ขอบใจ)

แต่ก็นึกออกทันทีใช่มะ ก็ไม่ได้ดีที่สุดอยู่ดีแหละวะ..
-_-''

มันจะกลางๆ..
แค่มีเอว ตูดบึ้ม ใส่กางเกงยีนส์สวย..
แต่ก็เตี้ยตะแมะแคะ แถมตัวสั้นอีก หน่มน้มก้อ...

(แล้วทำไมต้องมาเขียนบล็อกประจานตัวเองด้วยวะเนี่ย)

เอาเถอะๆ-_-'' เอาเป็นว่า ก็ไม่ได้ดีที่สุดอีกเหมือนกัน..

จะว่าตัวขาวก็ไม่ขาวที่สุด มันดันขาวเหลืองๆเหมือนเป็นดีซ่านซะงั้น-_-''

.
.
.
.
.

อ่านมาจนถึงตรงนี้แล้ว อย่าเพิ่งนึกว่าอีนี่คิดมากจนใกล้บ้า หรือเป็นพวกself esteemต่ำนะยะ..

จริงๆแล้ว self esteemสูงมากกกกก (เกือบทะลุดาดฟ้าละ)
แล้วก็ไม่ได้บ้า(เท่าไหร่)ด้วย..

แค่คิดอยากจะเขียนถึงเรื่องการเป็นคนตรงกลางขึ้นมาแล้ว..
เราก็ควรจะมีsupport evidenceเยอะๆ คนจะได้ เชื่อถือ ไม่คิดว่าอินี่ตอแหล แค่นั้นแหละ..

ไม่ได้นั่งนึกเรื่องพวกนี้ทุกวันหรอกนะยะ-_-''
ไม่ต้องเป็นห่วง..

เพราะคาดว่าประชากร 90% บนโลกคงเป็นคนตรงกลางกันหมด..

ที่เหลืออีก 10% ไม่ใช่คน 555

จบ..
-_-''

Create Date : 08 สิงหาคม 2549 Last Update : 8 สิงหาคม 2549 23:46:43 น. Counter : 275 Pageviews.		6 comments
Share Tweet