ตั้งแต่เปิดข้อสอบมา มันก็งงจนปวดตา ไม่รู้ออก...อะไร
ตอนอาจารย์เข้าสอนก็ไม่เคยจะตั้งใจ หนังสือมีไว้หนุนนอน
กลับจากเรียนแต่ละที ต้องนั่งจ้องหน้าคอม เปิดเครื่องเช็คเฟสบุคก่อน แล้วค่อย นอนหลับ สบาย
มีเรียนแปดโมงตื่นเกือบ สิบโมงเช้า กินข้าวก็เกือบเที่ยงวัน
หลับในห้อง สโลป การบ้านส่งไม่ทัน อัดกันตอนท้ายชั่วโมง
พอจะสอบทีไร เร่งอ่านกันแทบตาย สุดท้ายสมองก็โล่ง
เอ้ะ ! หายไปไหน
เขียนชื่อตัวเอง แค่เท่านั้นที่จะทำ ข้ออัตนัย จะเว้นไว้ไม่ยอมทำ
ก็ลืม ลืมแล้วลืมข้อสอบ ลืมแล้วลืมคำตอบ
มันเหมือนว่าเราไม่เคย อ่านพบมัน
กาดิ่งแล้วที่ ก.ไก่ ไม่รู้คะแนนจะเป็นแบบไหน
สงสัยจะได้เรียนใหม่อีกครั้ง
ตั้งใจจะเรียนดี หลังจากสอบมิดเทอม แต่เคลิ้มได้ไม่กี่วัน
เที่ยวดึกวันอาทิตย์ โดดเรียนเช้าวันจันทร์ อย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา
มารู้ตัวอีกที่ ตอนที่เพื่อนบอกพรุ้งนี้สอบนี่หว่า กาแฟหน่อยไหม
เพื่อนทักว่า ออกห้องสอบช้า เป็นประจำ
มีใครเข้าใจ ที่ออกช้า เพราะไม่ทำ
ก็ลืม ลืมแล้วลืมข้อสอบ ลืมแล้วลืมคำตอบ
เนื้อหามันมีมากมาย อ่านไม่ทัน
กา ดิ่งแล้ว ที่ ข.ไข่ เซคเรียน ก็ยังไม่รู้เซคไหน
สงสัยว่าจะสอบตกซ้ำชั้น
กินแบรนด์แค่ไหน มันก็ไม่ได้ช่วยจำ
ที่เว้นเอาไว้ ไม่ใช่ผมนั้นลืมทำ
แต่ลืม ลืมแล้ว ลืมข้อสอบ ลืมแล้วลืมคำตอบ
สมองไม่มีอะไรนอกจากไขมัน
พร้อมฉันพร้อมลงเรียนใหม่ ไม่รู้ว่ามันจะยากไปไหน สงสัย จะได้ รีเกรด
ก็ลืม ตอนนั้นฉันลืม ดรอป ตอนนี้เลยนั่งหอบ
ตอนนั้นฉันรู้อะไร ไม่เท่าทัน
ขอ ตัวฉันขอสู้ตาย ไม่หวังจะได้เกรด A แบบใคร
แค่ให้ไม่โดน รีไทร์ ก็พอ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [
