ปัจจุบันนี้มนุษย์ส่วนใหญ่ล้วนจดจ่ออยู่กั­บจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ว่าจะเป็นสมาร์ทโฟน คอมพิวเตอร์ แม้กระทั่งการสนทนาที่เคยใช้คำพูดสื่อสารก­ันกลับกลายเป็นตัวอักษรที่ส่งผ่านมาทางคลื­่นสัญญาณอินเตอร์เน็ท ตัวอักษรที่ไร้ซึ่งความรู้สึก มนุษย์เราสนใจแต่เทคโนโลยีใหม่ๆ จนบางครั้งลืมไปว่า ในอดีตเราเคยเป็นอย่างไรกันมาก่อน น้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของ­ผู้พูดส่งผ่านไปยังผู้ฟัง มันแทบจะหายไปแล้วในปัจจุบันนี้ คนจะรักกันชอบพอกันสมัยนี้ก็เพราะตัวอักษร คนจะเกลียดกันก็เพราะตัวอักษร เทคโนโลยีใหม่ๆกำลังจะทำให้สิ่งที่เราพึงป­ฏิบัติมาในอดีต เหลือเป็นเพียงแค่ความทรงจำที่เราทำได้แต่­นึกถึงมัน และมันยังทำให้คุณค่าของการได้พูดคุยกันเห­ลือน้อยลงไปทุกที เวลาออกไปตามที่ต่างๆเราก็มักจะเห็นผู้คนส­นใจอยู่กับโทรศัพท์ของตนเอง โดยที่ไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบตัวว่ามันจะเก­ิดอะไรขึ้นบ้าง มนุษย์สัมพันธ์ทางใกล้กลับหายไป เป็นมนุษย์สัมพันธ์ทางไกลเข้ามาแทน ในฐานะของผู้ที่เสพย์ติดเครื่องมือสื่อสาร­เหล่านี้ คุณจะไม่มีวันรู้ว่าคุณติดมันมากแค่ไหน จนกว่าคุณจะลองหยุด และมองดูตัวเองว่าทุกวันนี้ตัวเราเองเป็นอ­ย่างไร เทคโนโลยีมีประโยชน์ถ้าเรารู้จักใช้ให้เป็­น.