โอวาทปาติโมกขคาถา

(หันทะ มะยัง โอวาทะปาติโมกขะคาถาโย ภะณามะ เส)

สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง,               การไม่ทำบาปทั่งปวง,

กุสะลัสสูปะสัมปะทา,                     การทำกุศลให้ถึงพร้อม,

สะจิตตะปะริโยทะปะนัง,                  การชำระจิตของตนให้ขาวรอบ,

เอตัง พุทธานะสาสะนัง,                   ธรรม ๓ อย่างนี้, เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย,

ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา,                ขันติ คือความอดกลั้น, เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง,

นิพพานัง ปะระมัง วะทันติ พุทธา,       ผู้รู้ทั้งหลาย กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง,

นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี,              ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่, ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย,

สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต,       ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่, ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย,

อะนูปะวาโท อะนูปะฆาโต,                 การไม่พูดร้าย การไม่ทำร้าย,

ปาติโมกเข จะ สังวะโร,                         การสำรวมในปาติโมกข์,

มัตตัญญุตา จะ ภัตค์สะมิง,                  ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค,

ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง,                    การนอน การนั้ง ในที่อันสงัด,

อะธิจิตเต จะ อาโยโค,                          ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง,

เอตัง พุทธานะสาสะนัง.                       ธรรม ๖ อย่างนี้, เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.

...

Create Date : 29 สิงหาคม 2551
Last Update : 3 กันยายน 2551 13:40:41 น.		1 comments
Counter : 299 Pageviews.
Share Tweet