|
|
 |
 |
 |
 |
| |
ไต้ฝ่นเพื่อน...2
เพื่อนรักเก้ เคืองเก้
อันนี้เก้ยอมรับแต่โดยดีที่ว่าสมควรค่ะ เพราะ ความเผลอปากของเก้..แต่แวบนึง เก้ก็รู้สึกน้อยใจนิด นิด ว่า เพื่อนไม่เข้าใจเจตนาเก้เลย..
ก็ในโลกใบเล็กๆของเก้นี้มีคนไม่มีกี่คนหรอกค่ะ ที่เก้จะเสียสละหลายสิ่งหลายอย่างที่สำคัญให้ได้..ซึ่งคนเหล่านั้นก็มีเพื่อนเก้สองคนนี้รวมอยู่ด้วย..
เหตุมาจาก ตอน ไต้ฝุ่นเพื่อน 1 นั่นแหละค่ะ ที่มันยังไม่ได้สรุปเพราะออเร้นท์ก็ได้เคืองเก้เป็นอันเรียบร้อยที่เก้เผลอไปคุยเรื่องเด็กคนนั้นกับอาท น้องสาวคนสำคัญของเธอ..
เก้จำได้แม่นว่า หลังจากที่โทรศัพท์ออเร้นท์หายในคืนที่ออเร้นท์แนะนำให้เก้ได้รู้จัก เอ ชายชนวนของเรื่อง เก้ไม่สามารถติดต่อออเร้นท์ได้เพราะเธอไม่มีโทรศัพท์ แน่นอนว่าเก้กระวนกระวายพอสมควรกลัวว่า อาทจะโทรหาเก้สืบความเพราะเธอกังวลในความเป็นออเร้นท์พี่สาวเธอที่สามารถเนรมิตเรื่องราวตื่นเต้นในชีวิตได้ตลอดเวลาเพียงชั่ววินาที..
แล้วเรื่องนี้จะให้เก้พูดกับอาทแนวไหนอย่างไร..เก้นึกหงุดหงิดว่าคุณนายออเร้นท์เงียบไปเลย..เธอทำเหมือนบอกให้โลกรู้ว่าเธอแสนจะมีความสุขที่โทรศัพท์เธอหาย..
และแล้วสิ่งที่เก้วิตกก็มาจนได้...อาทโทรมาหาเก้จากไอร์แลนด์ เธอเรื่มต้นด้วยประโยคที่ว่า เมื่อคืนฉันฝันไม่ดีเธอก็รู้ว่าฉันฝันแม่น.. และอาทก็เล่าให้เก้ฟังว่าเธอฝันว่าพี่สาวของเธอไปคบก็คนที่เธอไม่ชอบไม่คู่ควร..อะไรต่อมิอะไร..ก็ว่าไปค่ะ และถามเก้ต่อว่า คืนที่โทรศัพท์ออเร้นท์หายเธอสองคนไปเที่ยวกันกับใครบ้าง..เก้ก็..ใจมันวิตกอยู่แล้ว เพลอทันที..เล่าไปเลย โดยไม่คิดว่า อาท มีจุดอ่อนเรื่องพี่สาวคบคนที่เธอไม่โอเคมาก..แล้วเก้ก็ไปจี้จุดเรื่องนี้เข้า โป๊ะ.. เก้ยังเสริมต่อไปอีกว่า ออเร้นท์เธอผอมลง สวยขึ้น เพราะเธอจะต้องดูดีเป็นหญิงพาวเวอร์เธอมีความสุข กับการร่าเริงแบบนี้ และคิดว่าจะคุยเรื่องนี้กับอาทเมื่ออาทกลับมาเมืองไทยว่าอย่าไปรังเกียจอะไรกับแกงค์นี้ที่เธอกำลังสร้าง..นึกว่าการพูดของเก้มันจะออกมาในรูปสวย แต่กลับไม่ใช่ค่ะ.. อาท วางหูเก้ทันทีบอกเดี๋ยวนะ ขอคุยกับออเร้นท์เดี๋ยวนี้ก่อน รอไม่ได้ เธอส่งพายุอารมณ์หมุนไปไทยแลนด์ทันที ซึ่งหลังจากนั้นเก้ก็ได้รับบทสรุปสั้น สั้น เป็นเอสเอ็มเอส ว่า เธอมีปัญหากับพี่สาวเธอเรื่องนี้มาก ซึ่งในทางเดียวกันออเร้นท์ก็ไม่โทรหาเก้เลย..
อาทบอกว่า ออเร้นท์โมโหที่อาทดูถูกนาย เอ และแน่นอนเก้ทราบทันทีว่าเพื่อนเก้ต้องโมโหเก้ด้วย..
เก้ก็รู้สึกผิดค่ะ ที่เผลอเล่าไป แต่ในขณะเดียวกันเก้ก็เสียใจนิด นิด แบบ ธรรมมะ ธรรมมะ ของเก้ ว่า เออ..เพื่อนตัดสินเก้ง่าย ง่าย ไม่ถามเก้สักคำ ไม่สมกับที่คบกันมาเป็น20ปี และเจตนาของเก้ ก็อยากให้อาท เข้าใจ ความรู้สึกที่ได้มีพาวเวอร์ในการใช้ชีวิต และมีอิสระกับชีวิตสุดสุดในช่วงเวลาที่มีโอกาส.. แบบที่ออเร้นท์อยากมี
และเก้ก็ไม่ทราบว่าคืนที่อาทโทรกลับไปวีนออเร้นท์นันเธอวีนอย่างไรบ้าง ..เพราะเก้ก็คุยกับอาทเท่านี้เท่านั้น..
สำหรับเก้แล้ว..ตั้งแต่คืนที่ไปร่าเริงกับออเร้นท์ และได้รู้จักกับนาย เอ..เก้ไม่ได้ตัดสินอะไรเลยเพราะ นายเอ คนนี้ อายุยังน้อย หนทางชีวิตยังอีกยาวไกล..
เก้ไม่มีความรู้สึกอย่างที่เพื่อนรักเก้กลัว หรือ แม้แต่ แตงโม เพื่อนรุ่นน้องเพศที่สาม..นั่นคือ ดูถูก ออเร้นท์ ว่า... ไปเฟริท์กับใครที่ไหนนี่ !
...จริงๆแล้ว ออเร้นท์ไม่จำเป็นต้องรู้สึกวิตก หรือ โกรธ ใครก็ตาม ที่มาดูถูกเธอหรือนายเอ เพราะไม่ว่าเธอจะโกรธ.. จะกัน..จะอธิบายเท่าไรก็ตาม เวลา และความเป็นนายเอเท่านั้นที่จะบอกเองว่า เอ เป็นคนน่าคบ หรือน่าลืมเพียงใด..ในขณะเดียวกัน ถ้าออเร้นท์มั่นใจกับชีวิตร่าเริงของเธอและเธอคิดว่า เธอมีสติกับทุกอย่าง..เธอจะกลัวอะไร..เธอแค่ปล่อยให้เป็นเรื่องสบาย สบาย..ของเวลา ไม่ดีกว่าหรือ..ใครจะคิดผิด คิดถูก เข้าใจ ไม่เข้าใจ รับได้หรือไม่ได้ นั่นมันเป็นเรื่องนอกเหนือการควบคุม..
เก้ไม่ได้คุยกับออเร้นท์เลยจนอาทกลับเมืองไทยค่ะ
เก้มัวติดงานจัดเลี้ยงมหาโหดธุรกิจใหม่แรกเริ่มของเก้ซึ่งต้องทุ่มเทสุดตัว..
มีโอกาส คุยกับอาท ได้นิดนิดหน่อยหน่อย และยังไม่ได้เจอกันสักที
เมื่ออาทโทรหาเก้เธอก็จะวนเวียนอยู่แต่ว่าเธอจะพูดเรื่องนี้กับออเร้นท์อีก แต่กำลังรอเวลาที่เหมาะสม..เธอยังติดใจที่ออเร้นท์จะบอกเธอว่า คบกับ นาย เอ นั่น เก้ก็เวียนหัวเหลือเกิน ..
รู้สึกว่าอาท มองโลกด้านเดียวจนปักใจว่าการที่ออเร้นท์จะบอกกับอาทเรื่องเอ..นั้นราวกับหมายความว่าออเร้นท์จะประกาศพิธีหมั้น.. ทั้งๆที่ออเร้นท์ จะคุยกับอาทเรื่องกำลังเที่ยวสนุกแบบที่เธอเคยสนุกเมื่อนานแล้ว...
เก้ลองอธิบายให้อาทฟัง.. แต่อาทก็เงียบ เธอยังติดใจกับความคิดของเธอ..จริง จริง..
สำหรับเก้แล้ว ถึงแม้ว่าเก้ จะไม่ได้สนับสนุนเพื่อนแต่เก้ก็ไม่ได้ห้ามเพื่อน แน่นอนว่า..เก้ไม่ดูถูกใครในโลกนี้ทั้งนั้น..ทุกคนมีสิทธ์ในชีวิตตัวเอง และแน่นอน..สิ่งที่เราเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เค้าเป็น
เก้ไม่คิดหรอกค่ะ ว่า ออเร้นท์จะโกรธเก้..ก็เพิ่งมาทราบจากอาทนี่แหละ
แต่ที่จริงเก้ก็เข้าใจอารมณ์ต่างๆของเพื่อนทั้งสองดี
เก้ไม่ได้พูดกับอาทอย่างที่ใจเก้คิด..เพราะไม่อยากพูดอีกแล้วเรื่องนี้..เก้อยากบอกอาทให้ เชื่อใจ พี่สาวตัวเองที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอดชีวิต เป็นพี่น้องที่สนิทกันกว่าใคร ออเร้นท์ย่อมรู้ดีว่าตัวเธอทำอะไรอยู่ และเชื่อว่าเมื่อถึงจุดที่ว่ามันจะไปกันใหญ่ เธอย่อมแก้ไขสิ่งต่างๆได้เหมือนอย่างที่ทำได้มาตลอด ให้อิสระในการใช้ชีวิตต่อกัน ยอมรับ และเมื่อถึงเวลาที่ต้องช่วยเหลือ ก็ไม่เหยียบย่ำ ซ้ำเติม..ชีวิตนี้สั้นนักค่ะ
เวลานี้ เก้มุ่งกับชีวิต เรื่อง งาน เพื่ออนาคตมากจนเก้ต้องขอวางเรื่องเพื่อนรัก
ก็สุดแล้วแต่เพื่อนจะตัดสินเก้ หรือให้เก้ เป็น จำเลยเรื่องนี้ไป
เก้แอบคิดถ้าเก้จะเคยเคืองเพื่อนสองคนนี้เรื่องอะไรบ้างและกี่ครั้ง
เก้เคยตัดสินเพื่อนทันที โดยไม่ถาม หรือคุยก่อนบ้าง หรือเปล่า
ที่แน่ๆเก้ยอมรับทุกอย่างที่เพื่อนรักสองคนของเก้จะเป็น และไปเคียงข้างทุกครั้งที่เพื่อนต้องการ...
มีเรื่องไร้สาระที่เก้เคยคิดมาก..เมือเก้ตัดสินใจไม่ ดื่ม อย่างที่เก้เล่าในตอน พายุไวน์ ค่ะ เพื่อนรักเก้เปลี่ยนไป แบบที่แอนตี้สิ่งที่เก้ตัดสินใจ..เก้แอบกังวลเป็นอาทิตย์อยากให้เพื่อนเข้าใจ และยอมรับในสิ่งที่ที่เก้เป็นหรือเปลี่ยนแปลงบ้าง ไม่ทำเหมือนว่าการที่เก้ หยุดดื่ม จะทำให้โลกของความสนุกเมื่อเจอกันลดน้อยลง..เก้แอบคิดว่า เออ..หนอ เก้เป็นให้เพื่อนได้เท่านี้เอง...ความรัก ความหวังดี คิดดี เพื่อนจะถูกจะผิดตูอยู่ข้างเพื่อน..ไม่สำคัญเท่ากับการที่เก้ไม่สนุกถ้าไม่ดื่ม..เก้ถึงขนาดเขียน เอสเอ็มเอส อยากส่งให้เพื่อน แต่เก้ก็เซฟไว้เฉยๆ..รอให้เวลาแก้ไขทุกอย่าง...ซึ่งเก้ก็สังเกตุเห็นว่า ในที่สุดเพื่อนก็เริ่มเฉยๆ และรับได้ จะดื่มไม่ดื่ม..
สำหรับเรื่องนี้..
เก้จึงสุดแล้วแต่เพื่อน..ออเร้นท์เอง มักจะทำอะไรตามใจจะคิด จะพูด จะไม่พูด จะโกรธ จะขอหงุดหงิดใส่ กับคนที่แคร์เธอ..และเธอมักจะตามใจคนที่เธอกำลังรัก..และหยุดตามใจเมื่อเธอคลายรัก
ส่วนอาท เพื่อนรักผู้แบกโลกทั้งใบของเธอเพื่อจะนำพาให้ทุกอย่างรอบตัวไปในทิศทางที่มั่นคง...เธอเองก็ทำได้ดี
และหลายๆประโยคของเธอที่ได้คุยกับเก้โดยเฉพาะช่วงนี้ ก็เป็นประโยคที่ทำให้เก้จำเพื่อนวัยรุ่น..ม 4 วันแรกคบแทบไม่ได้..ทุกคน โต ขึ้น ผ่านประสบการณ์ชีวิต โหด เลว ดี มาแล้ว ทั้งนั้น
เก้ยอมรับว่าเรื่องนี้ กวนใจเก้...สำหรับเก้แล้ว..เหตุสมควรโกรธไม่มีในโลก..เก้ตัดการสร้างปัญหาวนเวียนในส่วนของเก้ด้วยประโยคนี้..แต่การเผลอทำให้ใครสักคนโกรธเราต้องว่าอย่างไรดีคะ..เรามองให้มันเรื่องธรรมดาของชีวิต..และแก้ไขในส่วนของเราให้ดีที่สุดด้วยการวางใจให้เป็น ไม่มีการสร้างเหตุความโกรธต่อไปอีก..และย้ำประโยคนี้ลงไปทุกครั้ง โกรธให้ น้อย...อภัย ให้มาก..
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้วย่อมดีเสมอ..
ค่ะ... พักหลัง ชีวิตเก้คุ้นเคยกับประโยคเหล่านี้มากขึ้น หรือนี่แหละที่เขาว่า ยิ่งแก่ยิ่งปลงอะไรง่าย รับเงื่อนไขของการอยู่ การมี และการเปลี่ยนแปลงได้อย่างไม่ลำบากใจ..
อย่างน้อยในชีวิตเก้ นอกเหนือจากบุพการีอันเป็นที่เคารพรัก..เก้ก็โชคดีอย่างเหลือแสนที่มี คนที่รัก หวังดีอภัยเข้าใจเสมอไม่เคยเปลี่ยน คือ สามี..ผู้ใจดี..คนนี้..นั่นเอง..
| Create Date : 04 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 7 สิงหาคม 2550 20:45:43 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 186 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: joblovenuk  วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:0:22:50 น. |
|
|
|
| โดย: ซ่อนรอยยิ้ม วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:0:40:17 น. |
|
|
|
| โดย: veerar วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:0:40:32 น. |
|
|
|
| โดย: Yoawarat วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:1:08:49 น. |
|
|
|
| โดย: มิสเตอร์ฮอง วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:9:00:10 น. |
|
|
|
| โดย: สาวอิตาลี วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:14:26:50 น. |
|
|
|
| โดย: หน่อยอิง วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:20:16:52 น. |
|
|
|
| โดย: ธ.ธง ธ.เธอ วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:20:22:55 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าหู้เองค่ะ (fifty-four ) วันที่: 12 กันยายน 2550 เวลา:20:33:43 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
