|
|
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ ๑๕
รุ่งเช้า ปาล์มมารับน้ำเพชรตามที่ได้บอกไว้ นั่งเงียบๆ กันมาในรถพักหนึ่ง ปาล์มก็เหลือบตามามอง
ปีใหม่นี้จะกลับบ้านหรือเปล่า
กลับสิ คงจะกลับวันที่ 30 นี้แหละ วันศุกร์พอดีเลย น้ำเพชรพยักหน้า แล้วนายล่ะ ปีใหม่จะไปเที่ยวที่ไหน
เที่ยวหรอปาล์มทวนคำ คงไม่เที่ยวหรอก
อ้าว น้ำเพชรหันมามองหน้าอย่างแปลกๆ ปีใหม่ไม่เที่ยวหรอ หรือว่าจะพักผ่อนอยู่กับบ้าน
ปาล์มหันมามองหน้า เที่ยวหรือพักผ่อนก็คงไม่ได้ทั้งนั้นแหละ มีโปรเจ็กซ์ส่งหลังปีใหม่ตั้งเยอะ จะมัวไปเที่ยวอยู่ได้ยังไง
แหม ปีใหม่ใครๆ เขาก็หยุดพักทั้งนั้นแหละ น้ำเพชรมองหน้าปาล์ม นายไม่คิดจะหยุดพัก แม้แต่วันปีใหม่เชียวหรอ
วันปีใหม่ หรือวันไหนๆ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ เราไม่เห็นจะมีอะไรแตกต่างเลย ปาล์มพูดเรียบๆ หันหน้ากลับไปมองถนน ตั้งใจขับรถ น้ำเพชรมองหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ มีคนแบบนี้อยู่อีกหรอ
มันก็จริงนะที่ว่าไม่มีอะไรแตกต่างน่ะ แต่ว่า แค่พักผ่อนก็ยังดี
.นี่นายเที่ยวครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
อืม ปาล์มทำท่าคิด จำไม่ได้แล้ว
อะไรจะขนาดนั้นเนี่ย น้ำเพชรฟังแล้วรำพึงออกมา การท่องเที่ยวถือเป็นกำไรชีวิต มันทำให้ชีวิตเรามีรสชาติขึ้นตั้งเยอะ
ปาล์มหันมามองหน้า ถึงจะอยากเที่ยวจริง ก็ไม่รู้ไปเที่ยวที่ไหน กับใคร ที่บ้านเราไม่มีใครชอบเที่ยว
ก็ไปกับเพื่อนไง เรายังเคยไปขึ้นเขา กางเต้นท์กับเพื่อนๆ บ่อยๆ สนุกมากเลย
เพื่อนหรอ ปาล์มทวนคำพลางคิดถึงเพื่อนที่จะไปเที่ยวแบบนั้นได้ แต่ทำไมเขาคิดไม่ออกนะ
เราไม่รู้จะไปกับเพื่อนที่ไหน ปาล์มบอกออกมาเบาๆ น้ำเพชรฟังแล้วเงียบไป
ไม่เป็นไร งั้นไปกับพวกเราก็ได้ น้ำเพชรว่าแล้วยิ้ม แต่ปีใหม่นี้ เรากลับบ้าน เอาไว้วันหยุดอื่นแล้วกัน
ปาล์มได้ฟังก็หันมามอง ยิ้มนิดๆ ซ่อนความดีใจเอาไว้ ขอบใจนะที่ชวน
งั้นปีใหม่นี้เราจะพักผ่อน
ดีแล้วล่ะ ทำอะไรต่ออะไรเหนื่อยมาทั้งปี พักบ้างก็ได้ น้ำเพชรว่าอย่างเห็นด้วย
อืมๆ ปาล์มพยักหน้า งั้นเพื่อให้ได้พักตอนปีใหม่ เราก็จะทำโปรเจ็กซ์ช่วงนี้ให้เยอะๆไว้ก่อนดีกว่า ดีเหมือนกัน ช่วงนี้จะได้ลุยงานให้เต็มที่ ปาล์มสรุปอย่างมุ่งมั่นกับตัวเอง น้ำเพชรฟังแล้วทำหน้าเมื่อย โธ่ แล้วมันจะได้พักตรงไหนเนี่ย มาเร่งช่วงนี้เพื่อที่จะได้พักวันปีใหม่วันเดียวเนี่ยนะ อะไรจะขยันขนาดนี้
พี่พลกำลังนั่งพักเหนื่อย หลังจากที่คุมนักกีฬาออกไปซ้อมตั้งแต่เช้า วันนี้อากาศร้อนจริงๆ คิดพลางหยิบผ้าเย็นขึ้นมาเช็ดหน้า ความเย็นทำให้สดชื่นขึ้น พี่พลเช็ดหน้าไป ตาก็มองไปข้างหน้า ตอนนี้เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัว แม้จะมีคนมากมายอยู่ใกล้ๆ แต่พี่พลก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร ได้แต่คิดอะไรคนเดียวเงียบๆ และสุดท้าย ก็อดที่จะคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อหนึ่งปีที่แล้วไม่ได้อีกตามเคย
พี่พลมองเห็นตัวเองยืนอยู่ข้างๆ มิ้น ทั้งคู่ยืนชิดเตียงคนไข้ จ้องมองไปร่างเล็กบางที่กำลังนอนอยู่บนเตียง แต่หันหน้าไปทางอื่น
น้องพลอย หันหน้ามาคุยกันหน่อยนะครับ พี่พลเรียกด้วยเสียงอ่อนโยน มิ้นเหลือบมองพี่พลแล้วก็เรียกเช่นกัน
น้องพลอยคะ พี่มาเยี่ยม
ร่างบางนั้นหันขวับมาทันที ใบหน้าที่น่ารักนั่น บัดนี้เศร้าหมอง ดวงตาที่เคยสุกใส มีชีวิตชีวากำลังมองมาที่คนทั้งสองด้วยแววตาตัดพ้อ น้ำตาที่ปริ่มอยู่ไหลออกมาทันที
พวกพี่มากันทำไม มากันอีกทำไม พลอยแผดเสียงใส่ พลอยมันไม่ใช่คนสำคัญของพวกพี่ พี่ไม่ต้องมาแคร์ ไม่ต้องมาสนใจพลอย
ทำไมน้องพลอยจะไม่ใช่คนสำคัญของพี่ พี่แคร์น้องพลอยนะ พี่พลรีบพูดขึ้นมาทันที
ฮึ แล้วที่พี่สองคนทำกับพลอย มันหมายความว่ายังไง พลอยอุตส่าห์รักพี่ทั้งสองคน แต่
พลอยหยุดสะอื้น แล้วพูดต่อไม่ออก มิ้นรีบเข้ามาลูบหลังแต่พลอยสะบัดตัวออกห่าง
ไม่ต้องมาแกล้งทำดีกับพลอย พลอยไม่เชื่อพี่สองคนแล้วพลอยแผดเสียง มิ้นชะงัก แต่ก็ยังเข้ามาลูบหลังพลอยจนได้
พี่ไม่ได้แกล้งทำดีกับน้องพลอยนะ พี่เป็นห่วงน้องพลอยจริงๆ น้องพลอยเป็นอะไรมากหรือเปล่า เจ็บตรงไหนคะ มิ้นพูดอย่างอ่อนโยน พี่พลก็เดินเข้ามาจับมือพลอยไว้ทั้งสองคน แล้วมองสบตาพลอย พูดเบาๆ
พี่ก็ไม่เคยแกล้งทำดีกับน้องพลอยเลย ที่ก็เป็นห่วงน้องพลอยมาก ที่พี่ทำให้น้องพลอยเสียใจ พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่พลบีบมือพลอยเบาๆ ถึงตอนนี้พี่ก็อยากจะขอโทษ
พลอยชะงัก หันมามองหน้าคนทั้งสอง มิ้นรีบพูดขึ้นมาอีกว่า
พี่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้น้องพลอยเสียใจ
พลอยมองหน้าคนทั้งสอง แล้วก็ต้องนิ่วหน้า ยกมือกุมที่อกแล้วก็ร้องออกมา
โอ้ยๆ
. รู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจขึ้นมา พลอยหายใจหอบขึ้นเรื่อยๆ พยายามสูดอากาศให้มากที่สุด แต่ก็ไม่ดีขึ้น
มิ้นหันมามองหน้าพลอย่างตกใจ รีบกดกริ่งเรียกหมอทันที แล้วหันมามองพลอยด้วยความเป็นห่วง
อีกไม่กี่อึดใจ หมอกับพยาบาลก็มาถึง ต่างตรงเข้ามาตรวจพลอยอย่างรีบเร่ง พี่พลและมิ้นถูกกันออกมาข้างนอก ต่างคนต่างคนต่างนั่งไม่ติด สีหน้ากังวล ด้วยความเป็นห่วงพลอย
เป็นนานกว่าหมอจะออกมา พี่พลกับมิ้นรีบเข้าไปหา หมอสีหน้าเคร่งขรึม ส่ายหน้า ก่อนจะบอกให้เข้าไปเยี่ยมคนไข้ได้ เสร็จแล้วให้ไปพบหมอที่ห้อง
พี่พลกับมิ้นรีบเข้าไปในห้องทันที เข้าไปถึงก็เห็นพลอยกำลังนอนหายใจรวยรินอยู่ ทั้งสองรีบเดินเข้าไปหาข้างเตียง
พี่พลรีบถามด้วยความเป็นห่วง
น้องพลอย เป็นยังไงบ้างครับ มิ้นถามต่อทันที
ยังหายใจไม่ออก หรือว่าเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ
พลอยมองคนทั้งสอง ส่ายหน้า แล้วค่อยๆ พูดออกมา
พี่ทั้งสองคนไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ฟังที่พลอยพูดนะคะ ได้ไหม
ทั้งสองชะงัก หันมามองหน้ากัน แล้วหันไปมองหน้าพลอย แล้วพยักหน้าให้
พลอยอยากจะขอให้พี่สองคนทำอะไรสักอย่าง สัญญานะคะ
เฮ้ย พล
คิดอะไรอยู่วะ เสียงโอ๊ตเรียกอยู่ข้างๆ ทำเอาพี่พลสะดุ้ง ตื่นจากภวังค์ เอาผ้าเย็นซับหน้าอีกครั้ง เผลอนึกถึงเรื่องนั้นอีกจนได้ หันไปมองเพื่อนแล้วยิ้มนิดๆ
คิดอะไรนิดหน่อย
โอ๊ตมองเพื่อนแล้วตบบ่าเบาๆ เฮ้ย คิดเรื่องนั้นอยู่หรือเปล่า ยังไม่ลืมอีกหรอ
พี่พลส่ายหน้า มันไม่ได้ลืมกันง่ายๆนี่
โอ๊ตมองเพื่อนอย่างเห็นใจ ก็รู้ละว่ามันไม่ได้ลืมง่ายๆ แต่มันก็ต้องมีสักวันหนึ่งที่ลืมจนได้แหละ
ว่าแต่ โอ๊ตหยุดแล้วมองหน้าเพื่อนจริงจัง
วันนั้น ข้าขอโทษด้วยนะเว้ย เรื่องมิ้นน่ะ
พี่พลหันมามองหน้ายิ้มๆ จะขอโทษทำไม เรื่องนั้นน่ะลืมไปหมดแล้ว
เฮ้ย ข้ามันคิดไปเอง โวยวายไปเองคนเดียว มาคิดๆดูแล้ว ก็ตลกตัวเองชะมัดเลย
ไม่ตลกหรอก ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้คนพิเศษของเรา มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ
โอ๊ตหัวเราะเขินๆ เออ แต่ว่ามันทึกทักไปเองคนเดียวนี่สิ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่า เอ็งกับมิ้นน่ะไม่ได้มีอะไรกันแล้ว ข้าก็ยังโวยวายได้ น่าเกลียดจริงๆเลยว่ะ ข้ารู้นะ ว่าเอ็งเสียใจเรื่องมิ้นมามากแล้ว ก็ยังจะไปหาเรื่องอีก
พี่พลมองเพื่อน ไม่พูดอะไร โอ๊ตจึงพูดต่อ แต่ยังไงก็ไม่ยอมเสียเพื่อนด้วยเรื่องงี่เง่าอย่างนี้หรอก คิดๆดูแล้ว ข้าอกหักก็คงยังไม่เท่าความรู้สึกเอ็งหรอกมั้ง
มันเทียบกันไม่ได้หรอก พี่พลตอบเรียบๆ โอ๊ตมองเพื่อนอย่างเห็นใจ
เทียบได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่ดวงตามันฟ้องนะ ว่าความเจ็บปวดครั้งนั้นน่ะ มันหนักหนาแค่ไหน โอ๊ตจ้องตาเพื่อนแล้วลุกขึ้นยืน เตรียมตัวซ้อมต่อ เพราะหมดเวลาพักแล้ว
ไปเว้ยเพื่อน ไปซ้อมต่อ คิดแล้วเครียดก็อย่าไปคิดมันเลย โอ๊ตหันมาชวน พี่พลก้มหน้าอยู่อึดใจแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ยิ้มกว้างก่อนจะลุกตามโอ๊ตวิ่งเข้าไปในสนาม
บอกกับตัวเองว่า คงจะมีสักวัน ที่ใจเราจะหลุดพ้น จากอดีต คงจะมีวันนั้น
น้ำเพชรเดินมากับปาล์มตรงไปยังตึกคณะ ผ่านสนามฟุตบอลก็หยุดมองเช่นเคย เห็นพี่พลกำลังซ้อมอยู่อย่างเอาจริงเอาจัง ปาล์มหยุดดูด้วยแล้วบอกหันมาบอกคนข้างๆ
ช่วงนี้ใกล้แข่ง พี่พลก็เลยต้องซ้อมหนัก ไม่รู้ปีใหม่จะได้หยุดหรือเปล่า
อืม ปีใหม่ก็ไม่ได้หยุดด้วยหรอเนี่ย พี่พลก็ไม่ได้พักเลยสิ น้ำเพชรรำพึง
คนเรามันก็ต้องเอาจริงเอาจังกับงานที่ทำอยู่ จะมามัวห่วงพักได้ไง ปาล์มค้าน
ก็เข้าใจนะ บังเอิญมาแข่งช่วงปีใหม่พอดี น้ำเพชรว่าแล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นบุ้งกำลังเดินมา เผลอยิ้มออกมานิดหนึ่ง ปาล์มมองท่าทางนั้นแล้วหันไปมองตามสายตาน้ำเพชร ก็เห็นว่ามองบุ้งอยู่จึงขมวดคิ้ว รู้สึกแปลกๆ อีกแล้ว
บุ้งเดินยิ้มกวนๆ เข้ามาหา มาถึงก็ว่า
ไง ชั้นมาเร็วไหมวันนี้
อืม เร็วมาก ใครมาส่งละน้ำเพชรว่าพลางมองสภาพเพื่อน ดูยับๆ ยุ่งๆชอบกล ท่าทางแกแปลกๆนะ นี่คงไม่ใช่คุณชายที่มีคนขับรถมาส่งหรอกมั้ง
บุ้งหัวเราะ ไม่ได้มีคนมาส่ง วันนี้ขับรถมาเองอีกแล้ว
อ้าว เปลี่ยนรถใหม่หรอ
เปล่า วันนี้ขี่มอเตอร์ไซค์มา แหะๆ มอเตอร์ไซค์ส่งของคันเก่าที่บ้านมันว่างอยู่ เลยเอามาขี่ กลัวไม่ทัน เนี่ย เอารถเขามาแล้วก็ต้องไปทำงานใช้เฮียเขาอีกเย็นนี้น่ะ งานยุ่งไปถึงกลางคืนเลย ไม่รู้จะคุ้มค่าเหนื่อยหรือเปล่า บุ้งพูดแล้วยิ้มอ่อยๆ น้ำเพชรฟังแล้วขำ
โธ่ แก ขี่มอเตอร์ไซค์มาแล้วสภาพเป็นงี้นะ แกกลับไปนั่งรถตู้หรือรถเมล์เหมือนเดิมเหอะ
บุ้งฟังแล้วเบ้หน้า โธ่ ดูถูกรถชั้นอีกแล้ว ถึงเป็นมอเตอร์ไซค์เก่า แต่ก็เป็นรถที่ป๊าชั้นใช้มาตั้งแต่แรกๆ สมัยสร้างเนื้อสร้างตัวเชียวนะ แถมเป็นช็อปเปอร์อีกด้วยนะเว้ย นั่งซ้อนนี่เท่ห์จะตาย ถ้าแกอยากซ้อนบอกเลย เดี๋ยวจัดให้ บุ้งว่าแล้วยิ้ม
ปาล์มฟังแล้วขัดขึ้นมาทันที ขี่มอเตอร์ไซค์มันอันตรายจะตาย ใครจะไปซ้อนแก แล้วนี่หมวกกันน็อคใส่หรือเปล่า ปลอดภัยที่ไหนล่ะ
บุ้งหันมามองหน้าปาล์ม ยิ้มกวนๆ ชั้นไม่ยอมให้คนซ้อนชั้นเป็นอะไรหรอกน่า แกไม่ต้องกลัว
น้ำเพชรฟังแล้วหันไปมองบุ้ง ก็เห็นบุ้งละสายตาจากปาล์มมามองพอดี บุ้งมองยิ้มๆ น้ำเพชรมองแล้วเผลอยิ้มตอบ
ปาล์มมองเห็นภาพนั้นแล้ว รีบพูดขัดออกมาทันที ถึงแกไม่ยอม แต่ก็อาจจะเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นมาก็ได้ ถึงเวลานั้น ไม่ว่าแกหรือใครก็ห้ามให้มันเกิดไม่ได้
ชั้นรู้แล้ว ขอบใจที่เตือน ชั้นก็คงไม่ให้คนที่ชั้น
เอ่อ บุ้งพูดแล้วหันไปมองน้ำเพชร
เป็นห่วง
มาเสี่ยงกับชั้นด้วยหรอก ก็แค่วันนี้วันเดียว เพราะจะรีบมาเท่านั้นเอง
น้ำเพชรมองหน้าบุ้ง คนที่เป็นห่วงนี่หมายถึงใคร คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็รีบห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดต่อ อย่าคิดอะไรบ้าๆ น่า คิดแล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่องทันที
นี่แก้วยังไม่มาเลย
ใครว่ายังไม่มา มาแล้วจ๊ะ พูดไม่ทันขาดคำ แก้วก็ส่งเสียงมาจากทางข้างหลังทันที น้ำเพชรหันไปมอง
อ้าว แก้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่
แก้วยิ้มมองเพื่อนทั้งสามแล้วว่า ก็ มาเมื่อกี้นี้แหละ พูดแล้วยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก
มาทันตอนสนุกๆ พอดี
บุ้งส่งยิ้มกวนๆ ให้แก้วแล้วว่า อะไรสนุก ชั้นไม่ใช่ตัวตลกให้แกขำนะเว้ย
แก้วหัวเราะ แกน่ะยิ่งกว่าตัวตลกอีก ยังไม่รู้ตัวหรอ จะบอกให้นะ ชั้นน่ะ ขำ แกจะแย่แล้ว
ปาล์มมองแก้ว ขมวดคิ้ว พูดอะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย
แก้วหันมามองปาล์ม อย่าสนใจเราเลย เราก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอย่างนี้เองแหละ ไปๆ ไปเรียนกันดีกว่า ว่าแล้วก็เดินนำออกไป ปาล์มส่ายหน้าแล้วเดินตาม
บุ้งออกเดินมาข้างๆ น้ำเพชร สะกิดเบาๆ น้ำเพชรหันมามอง
ชั้นดูแย่มากไหม
น้ำเพชรกลั้นยิ้ม มองอย่างพิจารณา แล้วส่ายหน้า แกก็ดูแย่อย่างนี้ทุกวันอยู่แล้วนี่ ไม่ต้องกลัวว่าจะแย่ไปกว่านี้หรอก
บุ้งชะงัก ค้อนให้เพื่อน ก่อนจะว่าเบาๆ เออๆ แล้วแย่อย่างนี้ แกรับได้ไหม
น้ำเพชรหันมามองหน้า เจอดวงตาของบุ้งที่มองสบมาก็เมินไป แล้วทำไมชั้นต้องรับด้วยล่ะ จะบ้าหรอ พูดอะไรไม่รู้เรื่องแกเนี่ย
บุ้งฟังแล้วหัวเราะ มองสบตาเพื่อนสนิทข้างๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย ก็ชั้นอยากรู้
.เพราะว่า
ชั้น
บุ้งขยับจะพูด แต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไร เพราะแก้วหันมาเร่งซะก่อน
เอ้า เดินเอ้อระเหยกันอยู่นั่นแหละ นี่ไม่ได้มาเดินชมสวนดอกไม้นะเว้ย ให้ไวเลย ให้ไว บุ้งชะงัก หันไปมองหน้าแก้ว ก็เห็นแก้วยักคิ้วให้แล้วยิ้มๆ ก่อนจะหันกลับไป บุ้งมองแล้วส่ายหน้า หันมามองน้ำเพชรแล้วยิ้มให้ พลางว่า
ยุ่งจริงๆ เลยเนอะ แก้วเนี่ย น้ำเพชรฟังแล้วยิ้มๆ ไม่ว่าอะไร ได้แต่รีบเดินตามแก้วไป
สี่ทุ่มแล้วที่น้ำเพชรนั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ เปิดเนตพันทิพย์มาตั้งนานแล้วก็ยังไม่เห็นนายล่องลอย วันนี้ทำไมไม่มานะ ไปล่องลอยอยู่ที่ไหน ลองไปตามห้องต่างๆ แล้วก็ไม่มี หรือว่าวันนี้จะไม่เล่นเนต เอ แปลกๆ แฮะ หรือว่ายังเศร้าเรื่องเมื่อวานอยู่ เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย นายล่องลอย
 
| Create Date : 25 มกราคม 2549 |
| Last Update : 5 มีนาคม 2549 14:40:52 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 195 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
ชมเช้า..มาจาก ชมเช้า ชมสาย ชมบ่าย ชมเย็น ชมค่ำ ทุกกาลเวลาช่างน่าชื่นชม จะเวลาไหนก็เลือกชมเอาตามสะดวก..
...เวลาเช้า เป็นเวลาที่รู้สึกสดชื่น มีชีวิตชีวา ดูสดใส จอมแก่นแสนซน ที่ไหนได้ ใครๆ เห็นชื่อแล้วบอกว่า 40 ขึ้นแน่ๆ บ้างก็ว่าป้า..เอ่อ เป็นงั้นไป...ขอบอกว่ายังห่างค่ะ ห่างมาก อิอิ...
ตอนนี้มีภารกิจเพื่อชาติให้ปฏิบัติค่ะ รู้สึกภูมิใจจังเลย (โบกมือแบบนางงาม) ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ อิอิ...
คุณที่เข้ามาอย่าเพิ่งงงค่ะ ภารกิจอะไรขอเก็บไว้เป็นความลับ(ว่าแต่ ไม่ได้มีใครเขาอยากรู้สักหน่อย ^^") แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ อีกอย่าง เป็นแฟนหงส์ค่ะ (เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
