|
|
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ ๑๖
เช้าวันศุกร์ที่ 30 ปาล์มมารับน้ำเพชรไปมหาวิทยาลัยเช่นเคย เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วก็พากันเดินมานั่งที่เก้าอี้ริมสนามฟุตบอลเพื่อรอเพื่อน
ปาล์มหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อหาข้อมูลทำรายงาน น้ำเพชรหันมามองแล้วถาม
ทำอะไร
ก็หาข้อมูลทำรายงานไง แต่รู้สึกว่าเล่มนี้จะไม่ค่อยดี อืมๆ ปาล์มตอบแล้วรำพึงกับตัวเอง พลางยกนาฬิกาขึ้นมาดู เห็นว่าเวลายังเหลืออยู่อือครึ่งชั่วโมงก็หันมาบอกน้ำเพชร
เดี๋ยวเราไปห้องสมุดแปบนะ จำได้ว่ามีหนังสืออีกเล่มที่มีข้อมูลแต่ไม่ได้ยืมมา หนังสือเก่าด้วยต้องไปยืมก่อน เดี๋ยวคนอื่นเอาไปก่อนล่ะแย่เลย ปาล์มว่าพลางลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปทันที น้ำเพชรมองตาม อืม ปาล์มนี่ขยันแถมยังเอางานเอาการน่าดู
แล้วน้ำเพชรก็มองไปที่สนามฟุตบอล นักฟุตบอลเริ่มทยอยลงมาวอร์มร่างกายก่อนจะเริ่มซ้อมกันแล้ว แต่ในกลุ่มนักฟุตบอลนั้นไม่มีพี่พล
พี่พลหายไปไหน ปกติจะต้องมาซ้อมไม่เคยขาดเพราะเป็นกัปตันทีมด้วยนี่
น้ำเพชรคิดอย่างแปลกใจ
กำลังคิดเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังมาจากด้านหลัง
น้องจิ๋ว น้ำเพชรหันไป ก็พบกับรอยยิ้มสว่างไสวพร้อมดวงตาอันสดใสของพี่พลที่กำลังมองมา พี่พลเดินเข้ามานั่งข้างๆ
ทำไมมานั่งคนเดียวครับ พี่พลหันมาถาม น้ำเพชรยิ้มให้พี่พล
นั่งรอเพื่อนค่ะ น้ำเพชรตอบมองพี่พล แล้วพี่พลไม่ไปซ้อมหรอคะ
ซ้อมครับ เดี๋ยวจะไปแล้ว แต่เห็นน้องจิ๋วนั่งอยู่เลยแวะมาทัก
ช่วงนี้ซ้อมหนักหรอคะ
ครับ เมื่อคืนกว่าจะเลิกก็ดึก ใกล้แข่งแล้วนี่ครับ พี่พลตอบ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้
เห็นปาล์มบอกว่า ปีใหม่พี่พลอาจจะไม่ได้หยุด
ครับ พี่พลพยักหน้า ปีใหม่นักกีฬาก็ต้องมาซ้อม เหมือนปกติ อาจจะเลี้ยงกันตอนเย็น แต่ไม่หยุดครับ
ไม่ได้พักเลยสิคะ น้ำเพชรมองพี่พล ก็เห็นร่อยรอยความเหน็ดเหนื่อยปรากฏขึ้นในแววตาของพี่พล พี่พลซ้อมหนัก ระวังสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณครับที่เป็นห่วง พี่พลยิ้ม มองน้ำเพชร น้องจิ๋วก็เหมือนกันนะ อย่านอนดึก
น้ำเพชรยิ้มรับ ยังไม่ทันจะว่าอะไร ก็เห็นแพทวิ่งตรงมาด้วยสีหน้าร่าเริง ปากก็ร้องว่า
พี่พล พี่จิ๋ว เมื่อวิ่งมาถึงก็ชูถุงขนมให้ดู แพทเอาขนมมาฝากค่ะ
พี่พลยิ้มรับ มองแพท มองขนม แล้วก็อดนึกไปถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้
วันนั้น วันที่เขาได้เจอกับสาวน้อยร่างเล็กบาง ผิวขาวน่าทะนุถนอมคนนั้น
น้องพลอย
เขากำลังซ้อมบอลอยู่ที่สนาม ในการซ้อมวันนั้น มีการปะทะกันอย่างรุนแรง เขาถูกเสียบสกัดล้มลง เพื่อนๆ ช่วยกันหามเขามานั่งพักที่ข้างสนามฟุตบอล
พี่พลนั่งพักพลางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ มีคนเข้ามาดูแผลให้เขาแล้วก็เห็นว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ฟกช้ำ เขาจึงนั่งทายาให้ตัวเอง กำลังทายาอยู่ ก็มีเสียงใสๆ ของสาวน้อยคนหนึ่ง ดังขึ้น
พี่คะๆ พี่พลหันไป ก็เห็นสาวน้อยร่างบางยืนอยู่ ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาหา แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
ที่มือพี่มีเลือดไหลด้วย สาวสน้อยคนนั้นชี้ให้ดูมืออีกข้างของพี่พล พี่พลยกขึ้นมาดู ก็เห็นว่าฝ่ามือด้านข้างเป็นรอยรองเท้าสตั๊ด แดงๆ มีเลือดออกซิบเป็นทางยาว คงจะเป็นจังหวะเสียบสกัดเมื่อครู่ที่มือเขาพลาดไปโดนเข้า แต่ไม่รู้ตัวเลย เพราะมัวไปห่วงแผลที่ขา
พี่พลรีบยกมือมาห้ามเลือดไว้ แล้วหันมายิ้มให้สาวน้อยคนนั้น
ขอบคุณมากนะครับ พี่ไม่รู้ตัวเลยว่าเลือดไหล
พลอยเห็นตั้งแต่พี่เดินเข้ามาแล้วค่ะ มาค่ะๆ มาล้างแผลแล้วติดพลาสเตอร์ไว้ดีกว่านะคะ สาวน้อยที่เรียกแทนตัวเองว่าพลอย ไปตักน้ำมาราดลงบนแผลของพี่พล พี่พลสะดุ้ง
เอ่อ พี่ทำเองก็ได้ครับ น้องอย่าลำบากเลย
พลอยหันมายิ้ม ไม่เห็นลำบากเลยค่ะ แค่นี้เอง แผลที่มือพี่พลจะทำถนัดได้ยังไง พี่พลฟังแล้วชะงัก
นี่น้องรู้จักพี่ด้วยหรอ
ใครๆเขารู้จักพี่พลทั้งนั้นแหละค่ะ พี่พลน่ะออกจะดัง พลอยยิ้ม เมื่อล้างแผลเสร็จแล้ว ก็ควักผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดแผล แล้วหยิบพลาสเตอร์ออกมาจากกระเป๋ามาแปะแผลที่มือของพี่พล
พลอยซุ่มซ่ามบ่อยๆค่ะ ก็เลยมือพลาสเตอร์ติดกระเป๋าไว้พลอยเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พี่พล ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
อ้อๆ นี่พลอยยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย พลอยค่ะ อยู่ปีหนึ่ง พลอยว่าแล้วยิ้มสดใส
ส่วนพี่พล พลอยรู้จักแล้วค่ะ
นี่ๆ พลอยมีขนมมาฝากด้วย พลอยว่าแล้วชูถุงขนมที่ถือมาให้ดู ก่อนจะยื่นให้
เอ่อ เอามาให้พี่หรอครับ พี่พลถามอย่างไม่แน่ใจ นี่เพิ่งจะรู้จักกันเป็นครั้งแรกนะ พลอยพยักหน้ารับคำ
ใช่ค่ะ ตั้งใจเอามาให้พี่ ไม่ต้องงงหรอกค่ะ ถึงพี่จะไม่รู้จักพลอย แต่พลอยน่ะ รู้จักพี่มานานแล้ว เห็นครั้งแรกก็รู้แล้ว ว่าพี่น่ะใจดี ใช่ไหมคะ พลอยยิ้ม
อืมๆ ใจดีหรอ คงงั้นมั้ง พี่น่ะ ใจดี แล้วยังรักเด็กด้วยนะ พี่พลพูดยิ้มๆ พลอยทำตาโต
จริงหรอคะพี่ เหมือนนางงามเลยอ่ะ
พี่พลหัวเราะหึหึ พี่ล้อเล่นน่ะ
พลอยทำหน้างง แล้วก็หัวเราะออกมา ดวงตาเป็นประกายสดใส ขณะที่กำลังหัวเราะกันอยู่นั้น ก็มีเสียงหวานๆ ของใครคนหนึ่งดังขึ้น
พล
พี่พลหันไปมอง ก็เห็นมิ้นกำลังเดินตรงมาหา จึงยิ้มให้ อ้าว มิ้น ว่าไงครับ
มิ้นจะเอารายชื่อสวัสดิการนักกีฬาปีนี้มาให้พลน่ะ ว่าแล้วยื่นเอกสารปึกหนึ่งส่งให้ เรียงกันตั้งแต่ปีหนึ่งถึงสี่เลยนะพล ที่สมัครใหม่จะมีทำเครื่องหมายเอาไว้
พี่พลรับไปเปิดดูคร่าวๆ แล้วว่า อืมๆ โอเค เดี๋ยวผมจะเรียกประชุมสวัสดิการอีกทีนะครับ พี่พลเงยหน้าบอกมิ้น แต่เห็นมิ้นไม่ได้มองตัวเอง จึงหันไปมองตาม อ้อ น้องพลอยนั่นเอง เขาลืมซะสนิท
มิ้น นี่น้องพลอยครับ น้องปีหนึ่ง บอกมิ้นแล้วหันไปบอกพลอย
นี่พี่มิ้นครับ เป็นหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์ แล้วก็กรรมการนักกีฬา
พลอยยิ้มมองมิ้นแล้วว่า พลอยรู้จักแล้วค่ะ พี่มิ้นออกจะสวย
มิ้นยิ้มให้แล้วว่า สวัสดีค่ะน้องพลอย น้องพลอยก็น่ารักนะ สนใจจะมาเป็นลีดไหมคะ
พลอยยิ้มอย่างดีใจ ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาวูบหนึ่งก่อนจะสลดลง
พลอยก็อยากเป็นค่ะ แต่พลอยขี้โรค เป็นไม่ได้หรอกค่ะ มิ้นฟังแล้วเงียบไป มองพลอยอย่างเห็นใจ แต่พลอยก็รีบเปลี่ยนสีหน้า ยื่นถุงขนมให้
พี่สองคน มากินขนมเถอะค่ะ ขนมเจ้านี้อร่อยมากนะคะ พลอยว่ายิ้มๆ พลอยชอบพี่สองคนจัง พี่พลก็หล่อ พี่มิ้นก็สวย
พี่พลกับมิ้นฟังแล้วชะงักไป หันมายิ้มให้พลอยแล้วค่อยๆ แอบเหลือบตามองกันและกัน
พี่พลคะ พี่พล
เสียงเรียกของคนข้างๆ ทำให้พี่พลสะดุ้งเล็กๆ หันไปมองแพทก็เห็นกำลังมองอยู่ยิ้มๆ
คิดอะไรเพลินคะ ไม่สนใจขนมของแพทเลย แพทว่าทีเล่นทีจริง พี่พลยิ้มให้แพทแล้วว่า
สนใจสิครับ ทำไมจะไม่สน
สงสัยพี่พลจะเหนื่อยมาก พักผ่อนเยอะๆนะคะ น้ำเพชรมองแล้วพูดขึ้นมา พี่พลหันมายิ้มให้ แล้วเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคนเดินมาอีกสองคนก็ว่า
ขอบคุณมากครับน้องจิ๋ว นั่น ๆ บุ้งกับแก้วมาแล้ว
น้ำเพชรหันไปมองก็เห็นบุ้งเดินส่งยิ้มกวนๆ มาแต่ไกล ส่วนแก้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นพี่พลอยู่ด้วย น้ำเพชรมองแล้วเผลอยิ้มออกมา
ว่าไง มาชุมนุมอะไรกันอยู่ที่นี่ บุ้งส่งเสียงมาก่อนจะเดินถึงเสียอีก หันไปยิ้มกวนๆ กับพี่พล พี่พลเป็นหัวหน้าหรอครับ
พี่พลยิ้ม มาชุมนุมกินขนมกันน่ะ แพทก็เสริมขึ้นมาอีกว่า
ใช่ๆ พี่บุ้งมากินด้วยกันสิ นะ ขนมเจ้าอร่อยไง
ขนมอร่อยเหาะหรอ ถามจริงเหอะ กินทุกวัน ไม่เบื่อมั่งหรอ บุ้งว่า แพทฟังแล้วค้อนให้
อ๋อๆ
บุ้งพูดขึ้นมาอีก ยิ้มกวนๆ แพทคงไม่เบื่อหรอก เพราะไม่ได้กินเองนี่ เล่นซื้อมาให้คนโน้นคนนี้ทุกวัน จะเบื่อได้ไง ใช่ไหม
ทุกคนฟังแล้วก็หัวเราะ พี่พลลุกขึ้นแล้วบอกกับทุกคนว่า
พี่ต้องไปซ้อมแล้วนะครับ ขอตัวก่อน
พี่พลขยันจังเลย แล้ววันแข่งแก้วจะไปเชียร์นะคะ ไม่พลาดแน่นอน แก้วรีบพูดแล้วยิ้มให้พี่พล พี่พลหันมายิ้มตอบ ขอบคุณมากครับ แล้ววิ่งเข้าไปซ้อมที่สนาม
ที่เหลือมองตามพี่พลไป ก่อนที่บุ้งจะค่อยๆเหลือบตามามองน้ำเพชรที่นั่งอยู่ตรงข้ามยิ้มๆ น้ำเพชรรู้สึกตัวหันมามองหน้า สบตากันก็เห็นดวงตาของบุ้งที่มองเป็นประกายคมกริบ แล้วยังรอยยิ้มกวนๆนั่นอีก มันทำให้รู้สึกแปลกๆ
ไม่อยากสบตาเลย
.แต่ก็เป็นเพราะแรงดึงดูดจากดวงตาเรียวเล็กคู่นั้นอีกนั่นแหละ ที่ทำให้ไม่กล้าเมินหน้าหนี
ต้องสบตาอยู่อย่างนั้น
แก้วค่อยๆ เหลือบตามามองเพื่อน ช้าๆ ไม่ให้มันรู้ตัว เห็นเพื่อนกำลังมองตากันอยู่ก็ยิ้มมุมปาก พลางคิด อิอิ สนุกจังเลย นึกว่าชั้นไม่เห็นหรอ
.
แต่เมื่อเหลือบตามองไปอีกทางก็เห็นปาล์มกำลังเดินตรงมา แก้วจึงคลายยิ้ม แล้วหน้าขรึมลง
.  
| Create Date : 25 มกราคม 2549 |
| Last Update : 5 มีนาคม 2549 14:44:38 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 222 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
ชมเช้า..มาจาก ชมเช้า ชมสาย ชมบ่าย ชมเย็น ชมค่ำ ทุกกาลเวลาช่างน่าชื่นชม จะเวลาไหนก็เลือกชมเอาตามสะดวก..
...เวลาเช้า เป็นเวลาที่รู้สึกสดชื่น มีชีวิตชีวา ดูสดใส จอมแก่นแสนซน ที่ไหนได้ ใครๆ เห็นชื่อแล้วบอกว่า 40 ขึ้นแน่ๆ บ้างก็ว่าป้า..เอ่อ เป็นงั้นไป...ขอบอกว่ายังห่างค่ะ ห่างมาก อิอิ...
ตอนนี้มีภารกิจเพื่อชาติให้ปฏิบัติค่ะ รู้สึกภูมิใจจังเลย (โบกมือแบบนางงาม) ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ อิอิ...
คุณที่เข้ามาอย่าเพิ่งงงค่ะ ภารกิจอะไรขอเก็บไว้เป็นความลับ(ว่าแต่ ไม่ได้มีใครเขาอยากรู้สักหน่อย ^^") แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ อีกอย่าง เป็นแฟนหงส์ค่ะ (เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
