www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws www.Bigoo.ws

Group Blog
 
All blogs
 
มนต์รักโคกสาริน...ตอนที่ ๒๖

บ้านปลัดกฤตย์......

“กุ๊กเว้ยยยยยย” เสียงปลัดเรียกลั่นบ้าน

“คร้าบบบบบบ” เจ้ากุ๊กวิ่งตึงตังมาหาปลัด “เสร็จแล้วครับ ปลัดนี่เร่งจังเลย”

“อ้าว ไม่เร่งได้ไง เดี๋ยวไม่ทัน แต่งตัวก็เป็นผู้ชาย จะสำอางค์อะไรหนักหนาวะ”

แล้วปลัดกฤตย์ก็ยิ้ม ช่วยจับหมวกแก๊บบนหัวเจ้ากุ๊กให้เข้าที่

“อ้าว ก็ผมไม่ได้แต่งตัวเป็นผู้ชายมาตั้งแต่เกิดเหมือนคุณปลัดนี่ครับ โธ่”

“แล้วไอ้.... ครับ ผม... นี่อีก ทำไมยังจะพูดอยู่อีก”

“คุณปลัดนี่ไม่รู้อะไร ใครๆเขาก็เห็นว่าผมเป็นผู้ชายทั้งนั้น...ถึงแม้คุณปลัดจะไม่เห็นก็เถอะ แล้วทีนี้จะให้ผมเปลี่ยนมาพูดคะขา ได้ไงล่ะคุณปลัด”

ความจริงเรากลัวลูกน้องพ่อผิดสังเกตต่างหาก... เจ้ากุ๊กคิด

“เวลาอยู่บ้าน ไม่ต้องพูดก็ได้นี่ อยากฟังเอ็ง...คะขา จ๊ะจ๋า.....มั่งอ่ะ”

ปลัดกฤตย์ยิ้มกรุ้มกริ่ม เจ้ากุ๊กเขิน จึงแกล้งโวยวายกลบเกลื่อนตามฟอร์ม

“โอ้ย จะอ้วกอ่ะ ปลัดนี่น้ำเน่าจริงๆ ให้ตายผมก็ไม่พูดอย่างนั้นเด็ดขาด ผมจะพูดอย่างนี้แหละ มันจะได้ชิน ถ้าขืนพูดนอกบ้านแบบหนึ่ง ในบ้านแบบหนึ่ง สับสนตายเลย สักวันก็หลุดจนได้”

“เออๆ ไม่พูดก็ไม่พูด ไม่เห็นจะต้องมาว่าน้ำเน่าเลยนี่หว่า ถ้าเสร็จแล้วก็รีบไปเลย”

แล้วปลัดกฤตย์ก็รีบจูงมือเจ้ากุ๊กออกจากบ้านไป ก่อนที่มันจะค่อนขอดอะไรไปมากกว่านี้

ระหว่างทาง ทั้งสองเดินกันไป แหย่กันไป อย่างมีความสุข

เดินมาถึงหน้าตลาด เจ้ากุ๊กก็เกิดสงสัยขึ้นมา หันมาถามปลัดกฤตย์ว่า

“ปลัดๆ” ปลัดกฤตย์หยุดเดินหันมาขมวดคิ้ว

“อะไรหรอเอ็ง อะไรกัดอีกล่ะ”

เจ้ากุ๊กทำหน้าเซ็ง “ไม่ใช่ครับ ปลัดนี่ก็ เอ้อ ผมมีเรื่องสงสัยอยากถามปลัด”

“อ้าว สงสัยอะไรก็ว่ามา”

“คือ ปลัด...รู้ว่าผมเป็นเอ่อ...ผู้หญิงตั้งแต่ตอนไหน”

ปลัดกฤตย์ฟังแล้วยิ้มกวนๆ

“ชั้นสงสัยว่าเอ็งเป็นผู้หญิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้านั่นแหละ แต่มาแน่ใจก็คืนนั้น....”

ปลัดหยุดนึกแล้วยิ้ม “คืนที่เอ็งหัวโขกเตียงน่ะ ตอนนั้นเอ็งมาเปิดประตู....แล้ว” ปลัดหยุดหัวเราะ

“เอ็งก็ลืมใส่หมวก....”

เจ้ากุ๊กทำตาโต ตกใจ

“จริงหรอครับ งั้นปลัดก็รู้มาตลอด...เอ แล้วทำไมผมถึงไม่รู้ตัวว่า หมวกหลุด” เจ้ากุ๊กเกาหัว

“ก็เอ็งมันก็เป็นซะอย่างงี้ไง โก๊ะกังไม่มีใครเกิน เป็นคนอื่นเขาก็รู้กันไปแล้ว....แต่....โก๊ะๆ แบบนี้ก็น่ารักดีนะ” ปลัดยิ้ม เจ้ากุ๊กเขิน แต่แกล้งพาล

“เฮ้อ แล้วปลัดรู้แล้วทำไมไม่บอกผม มาแกล้งหลอกให้ผมทำแมนอยู่ได้”

“อ้าว ก็เอ็งอยากแมน ก็แมนซะให้สมใจ แต่ขอบอกนะ ที่เอ็งทำน่ะ มันไม่ได้เรียกว่าแมนเลย...อีกอย่างหนึ่ง...เอ็งท่าจะดูละครมากไปหน่อยหรือเปล่า ถึงคิดว่าผู้หญิงปลอมตัวเป็นผู้ชายแล้วจะมองไปไม่ออกนะ”

เจ้ากุ๊กค้อนให้ “ปลัดไม่ต้องมาว่าผมเลย ก็ผมเห็นปลัดทำเฉย ผมก็นึกว่าปลัดไม่รู้สิ”

ปลัดกฤตย์หัวเราะ “ก็กลัวเอ็งจะอายน่ะสิ อีกอย่างหนึ่งถึงหมวกไม่หลุดชั้นก็รู้อยู่ดีแหละ” ปลัดหยุดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

“แค่ตอนอุ้มกับตอนที่ล้มลงไปกอดน่ะ แค่นี้ก็รู้แล้ว...” อุ้ย

เจ้ากุ๊กเขินหน้าแดง “เฮ้ย ปลัดนี่พูดบ้าๆ.....” แล้วก็เลยเดินแซงหน้าปลัดไป

ปลัดกฤตย์หัวเราะ แล้วเดินตามมาคว้าแขน

“ก็เอ็งความรู้สึกช้าจะโทษใครล่ะ หมวกหลุดตั้งสามครั้งยังไม่รู้”

“ใครว่าผมไม่รู้ ก็ครั้งที่สามนั่น.....” ครั้งที่ปลัดก้มลงเก็บหมวก แล้วบรรจงรวบผมแล้วใส่หมวกให้น่ะ ใครจะไม่รู้...แต่ที่ต้องนิ่งไว้ เพราะตกใจแล้วก็ทำอะไรไม่ถูกต่างหาก

ปลัดกฤตย์หันมาจ้องตา แล้วยิ้ม

“ครั้งนั้นชั้นก็รู้ว่าเอ็งรู้ หนอย ใส่หมวกให้ซะอย่างนั้นยังไม่รู้...วันหลังไม่ทำแค่ใส่หมวกหรอก.... ทำอย่างอื่นดีกว่า”

เจ้ากุ๊กเขินอีกครั้ง ทุบแขนปลัด

“บ้า ปลัด เอาอีกแล้วนะ ถ้าทำไรผม เดี๋ยวผมต่อยให้จริงๆด้วย”

“เออๆ กลัวตายละเอ็ง ถ้าจะทำจริงน่ะนะ บอกให้ ไม่ทันได้เงื้อมือหรอก” เจ้ากุ๊กฟังแล้วเบ้หน้า

“ แหมๆ หมั่นหน้าจริงๆ ปลัดนี่...........”

ปลัดกฤตย์หัวเราะ จับมือเจ้ากุ๊กพาเดินต่อไป ฮัมเพลงไปด้วยระหว่างทาง

...เล็กๆน้อยๆ เราก็ยอมกันไป.....ความจริงในใจยังโกรธ...เล็กๆน้อยๆ เราก็ยอมอภัย....ใจจริงน่ะกลัวเป็นโสด......

รักเรามันคงจะเป็นอย่างนี้เพราะมีกันอยู่สองคน........


ปลัดกฤตย์กับเจ้ากุ๊กเดินจูงมือกันไปจนถึงหน้าวัดโคกสาริน

เจ้ากุ๊กมองไปในวัด แล้วก็หยุด สะกิดปลัด

“คุณปลัด นั่นๆ” ปลัดกฤตย์หยุดเดินหันไปมองตามสายตาเจ้ากุ๊ก

นั่นมัน...พัดชานี่นา...แล้วมาทำอะไรที่วัดนี่ล่ะ

ทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน แล้วพยักหน้า...ค่อยๆเดินเข้าวัดกันไปอย่างเงียบๆ

ทั้งสองเข้าไปยืนแอบที่หลังต้นโพธิ ก็เห็นพัดชากำลังยืนคุยกับหลวงพ่อและมัคนายกกานต์

ทั้งสองหันมามองหน้ากันอีกครั้ง ต่างส่ายหน้าเพราะไม่ได้ยินที่เขาพูดกัน

สักพักหลวงพ่อก็เดินออกไป เห็นมัคนายกกานต์หยิบหนังสือสวดมนต์ให้พัดชา แล้วสวดมนต์ให้พัดชาสวดตาม

ทั้งสองเห็นว่ามัคนายกกานต์กำลังจัดรูปปากให้กับพัดชาอยู่ ก็หันมามองกันอีกครั้ง

“หรือว่า.....” เจ้ากุ๊กกระซิบ “คุณพัด......”

ปลัดกฤตย์พยักหน้า “ก็คุณเวศกับคุณพัดเขา... แล้ววันนี้ก็วันหมั้นของคุณเวศ”

“คุณพัดเขาคงเสียใจ......” เจ้ากุ๊กกระซิบต่อ

“ใช่ ๆ ก็ความรักไม่สมหวัง ผู้หญิงเขาต้องทำยังไงกันเล่า” ปลัดกฤตย์กระซิบตาม

“หรือว่า...คุณพัดจะ....บวชชีเพราะหนีรัก...” เฮ้ย เจ้ากุ๊กโพล่งออกมา แล้วก็ค้อนปลัด

“บ้าน่า คุณปลัด คุณปลัดนี่น้ำเน่าจริงๆ ผู้หญิงอกหักแล้วไปบวชชีน่ะ มันสมัยไหนแล้ว”

“อ้าว ไม่รู้หรอ ไม่งั้นคุณพัดเขาจะมาให้มัคนายกกานต์สอนสวดมนต์จัดรูปปากอยู่ทำไมล่ะ”

เจ้ากุ๊กเงียบไป น่าสงสารพี่เวศจังเลย ต้องหมั้นกับคนที่ไม่ได้รัก แถมคนที่รักก็กลับต้องพรากจากกันไปอีก

คิดได้ดังนั้นก็คว้ามือปลัดกฤตย์เตรียมจะวิ่งออกไป

“นี่ๆ เอ็งจะพาชั้นไปไหน” ปลัดรั้งแขนไว้

“เราต้องไปบอกคุณเวศนะคุณปลัด “ เจ้ากุ๊กหันมาบอกอย่างร้อนรน

“เราจะปล่อยให้คนที่รักกันต้องพรากจากไปต่อหน้าต่อตา โดยที่เราไม่ได้ช่วยอะไรเลยไม่ได้นะ”

ปลัดพยักหน้า “อืมๆ ชั้นเข้าใจแล้ว ชั้นเห็นด้วย งั้นเรารีบไปกันเถอะ ก่อนที่จะไม่ทันการ”

ทั้งสองพยักหน้าให้กัน แล้วพากันวิ่งออกจากวัดไป....


พัดชากำลังสวดมนต์จัดรูปปากกับมัคนายกกานต์ จนเป็นที่พอใจของมัคนายกแล้ว จึงว่า

“อืม หนูพัด รูปปากใช้ได้แล้ว งั้นก็ซ้อมไปเรื่อยๆนะ เวลาสวดมนต์จะได้เพราะๆ"

แล้วมัคนายกกานต์ก็ขอตัวไปจัดรูปปากเด็กวัดต่อ

พัดชามองตามมัคนายกกานต์ แล้วหันมาหาหนังสือสวดมนต์ แต่ใจกลับนึกถึงเรื่องราวสับสนวุ่นวายไปหมด สุดท้ายก็ต้องนึกถึงประเวศจนได้.....

พัดชาสะบัดหน้า....แต่เขาก็ยังไม่หลุดไปจากความคิดคำนึงและ....หัวใจ

....เราไม่เคยจะรักกัน....มีแต่วันที่อ่อนไหว...ผ่านเลยไปและไม่เคยจะกลับมา....เป็นแค่ความประทับใจ...ที่ยังคงแน่นหนา...มีแต่ฝนมีแต่ฟ้าที่เข้าใจ....




Create Date : 19 ธันวาคม 2548
Last Update : 5 มีนาคม 2549 13:54:54 น. 0 comments
Counter : 217 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ชมเช้า
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




ชมเช้า..มาจาก ชมเช้า ชมสาย ชมบ่าย ชมเย็น ชมค่ำ ทุกกาลเวลาช่างน่าชื่นชม จะเวลาไหนก็เลือกชมเอาตามสะดวก..

...เวลาเช้า เป็นเวลาที่รู้สึกสดชื่น มีชีวิตชีวา ดูสดใส จอมแก่นแสนซน ที่ไหนได้ ใครๆ เห็นชื่อแล้วบอกว่า 40 ขึ้นแน่ๆ บ้างก็ว่าป้า..เอ่อ เป็นงั้นไป...ขอบอกว่ายังห่างค่ะ ห่างมาก อิอิ...

ตอนนี้มีภารกิจเพื่อชาติให้ปฏิบัติค่ะ รู้สึกภูมิใจจังเลย (โบกมือแบบนางงาม) ดิฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วยด้วยนะคะ อิอิ...

คุณที่เข้ามาอย่าเพิ่งงงค่ะ ภารกิจอะไรขอเก็บไว้เป็นความลับ(ว่าแต่ ไม่ได้มีใครเขาอยากรู้สักหน่อย ^^") แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อ้อ อีกอย่าง เป็นแฟนหงส์ค่ะ (เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ)

Friends' blogs
[Add ชมเช้า's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.