นิยายรักตอนที่ 2 มาต่อ...... หลังจากนั้นเรากะเค้าก็ไปไหนมาไหนกันมากขึ้นแต่ก็ยังคุยกัน้อย เพราะเราเองด้วยแหละ ไม่ค่อยชินเท่าไหร่ หลังจากนั้นก็ปิดเทอม ก็คุยกันผ่าน msn ส่ง msg หากันทุกวัน เป็นช่วงที่มีความสุขมากๆๆๆๆ พอเปิดเทอมมาก็เหมือนเดิม เราไม่คุยกะเค้าอีกแล้ว ทำตัวห่างเหิน นัดกันว่าจะไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็นเราก็เบี้ยวเค้า บอกเค้าว่าวันนี้ไปไม่ได้แล้ว จะไปกินกะเพื่อน เค้าก็เลยถามคำนึงที่ทให้เราคิดได้ "ยังอยากจะไปกินข้าวด้วยกันอยู่มั๊ย" เราก็เลยอึ้งไปเลย และวันนึงหลังจากที่เรียนเสร็จเราก็กลับหอ แล้วเค้าก็ส่งข้อความมาว่า "เราเลิกกันเถอะนะ" รู้มั๊ยก่อนเปิดข้อความอ่านแบบว่าดีใจ เค้าส่งข้อความมาให้ พอเปิดอ่านปุ๊บ แบบว่าใจมันหายแว้บเลยอ่ะ ชาไปทั้งตัว เมือนใจมันหายไปเลยอ่ะ เราก็เลยส่งกลับไปว่า "เพราะอะไร" แล้วก็นั่งรอข้อความเค้าแบบทำไมมันนานจัง ทั้งๆ ที่มันแค่ 2-3 นาทีเอง แล้วเค้าก็บก็บอกว่าเค้าพิมพ์ผิด จะบอกเลิกห่างเหินกันเถอะ คือส่งมาแกล้งเราว่างั้นเหอะ เราก็แบบไอ้บ้า แกล้งงี้หรอ หลังจากนั้นก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง คราวนี้ก็ไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เค้าบอกเราว่าเค้าเห็นเพื่อนเค้าโนแฟนแกล้งแบบนี้เลยเอาบ้าง คราวนี้โลกเป็นสีชมพูของจริงแล้วล่ะ แต่ความสัมพันธ์เรากะเพื่อนเนี่ยะดิ แบบว่าก็ห่างกันไปนิดนึง แต่เป็นเพื่อนในภาคที่มักจะไปเรียนด้วยกันส่วนเพื่อนสนิทในกลุ่มก็ยังเหมือนเดิม ตอนนี้มีคนมาจีบด้วยล่ะ เดี๋ยวมาต่อเหมือนเดิม   Create Date : 22 พฤษภาคม 2550     0 comment Last Update : 22 พฤษภาคม 2550 14:09:37 น.     Counter : 279 Pageviews.   Share Tweet

นิยายรักตอนที่ 1 ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้เรามีแฟน 1 คน คนที่คบอยู่ตอนนี้แหละ เป็นแฟนคนแรก ที่รู้สึกว่าเราเป็นแฟนกะเค้าได้ไง พอลองมานึกย้อนถึงตอนแรกที่เค้าเข้ามามันก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ 1 ปีที่คบกันมา เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเริ่มคบกันตอนไหน ไม่เคยพูดกันซักคำว่าเป็นแฟนกันเหอะ จะเล่าให้ฟังว่าเป็นไง ^^ --------------------------------------------- เรารู้จักเค้าผ่านเมล์ที่เค้าส่งมาจีบ จริงๆ เรากะเค้าก็เคยเห็นหน้ากันแล้วล่ะ ตั้งนานแล้วเกือบๆ เดือนได้มั้งแต่เราไม่ได้ได้สนใจ ไม่เคยคุยด้วยและไม่คิดจะทำความรู้จักกะเค้าเลย เราเรียนด้วยกัน รหัสก็ถือว่าใกล้กันห่างกันไมถึงสิบคน เวลาเรียนแลปก็นั่งหันหลังชนกัน บางทีก็หันหน้าเข้าหากัน แต่เราก็ไม่เคยคุยกันซักที จนวันนึงมีเมล์ส่งมาหาเราเป็นชื่อจริงนามสกุลจริงของเขา เนื้อหาในเมล์ก็ประมาณว่าเรามีแฟนรึยัง อยากทำความรู้จักกะเรา เราเองพอได้เมล์นั้นก็ออกจะงงๆ นิดนึง แต่พอเจอหน้ากันก็ไม่ได้ถามเค้าเพราะไม่กล้าถามกลัวหน้าแตก จากนั้นเราก็เมล์คุยกันเรื่อยมาโดยที่เค้าเองก็ไม่เปิดเผยตัวว่าเป็นใคร เราให้ฉายาเค้าว่า "คนที่เราไม่รู้ว่าใคร" เราคุยด้วยความรู้สึกที่ดีกับเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ เวลาเจอหน้าตอนเรียนก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปถามว่าใช่รึป่าว แต่ก็ไม่กล้า เค้าเองก็ตีหน้าได้ตายมากๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนช่วงใกล้สอบ เพื่อนเรามาชวนให้เราติวแคลกะเค้าเราก็ไป เค้าก็พูดอะไรบางอย่างมันเหมือนในเมล์ที่บุคคลลึกลับส่งมา เราเองก็เหมือนเดิม ไม่แน่ใจ จนช่วงปีใหม่เป็นช่วงวันหยุด เค้าส่งเมล์มาเฉลยกะเราว่าเค้าเป็นใคร เราเองพอรู้ความจริงก็ตกใจ แต่ก็เมล์คุยเรื่อยๆ แต่รู้มั๊ยว่าพอเจอหน้าจริงๆ กลับไม่คุยกันซักคำเหมือนไม่รู้จักกัน ทั้งๆ ที่ในใจเราอยากทักเค้าจะตายไป แต่ก็กลัวเค้าไม่คุยด้วย ก็เป็นอย่างนี้เรื่อยมา จนช่วงใกล้สอบไฟนอล เค้ามักจะส่ง msg มาชวนเราอ่านหนังสือด้วย เราเองก็ไปอ่านกะเค้าอยู่บ่อยๆ แต่เวลาอ่านด้วยกันน่ะ คุยกันน้อยมากๆๆๆ มานึกตอนนี้ขำดี ตอนน้นจะกลัวไรนักหนาก็ไม่รู้ ตอนนี้ยังไม่ได้คบกันจนสอบเสร็จเรากลับบ้าน ก็ไม่ได้เจอกันเลยตอนช่วงปิดเทอม แต่รู้มั๊ยว่าช่วงนี้น่ะทำเราทรมานใจไม่ใช่น้อย เพราะเค้าโทรมาคุยบ้าง ส่ง msg มาให้บ้าง เวลาส่งมาก็ชอบมาวันนึงแล้วก็หายไปให้เรานั่งรอว่าวันนนี้จะส่งมารึป่าวน๊า พอได้ยินเสียง msg ทีนึงก็ดีใจอมยิ้มอยู่คนเดียวแต่ช่วงนั้นเราไม่แน่ใจว่าเราชอบเค้าจริงๆ รึป่าวแล้วเค้าชอบเราหรือแค่หยอกเราเล่น ก็ส่ง msg อย่างนี้มาเรื่อยๆ คุยโทรศัพท์กันบ้าง ไมบ่อยคุย msn บ้าง จนวันนึงเค้าส่งข้อความมาประมาณว่าเราเป็นแฟนเค้าแล้ว เราก็ถามเค้าว่าแน่ใจนว่าอยากเป็นแฟนกะเรา เค้าก็บอกเราว่าแน่ใจ นั่นเลยจุดเริ่มต้นว่าเรากะเค้าคบกัน แต่เอาเข้าจริงๆ นะ เปิดเทอมมาเรากะเค้าก็ไม่คุยกันอยู่ดี คเทอมนี้เรียนด้วยกันทุกตัว เจอกันทุกคาบ แต่เราก็ไม่คุยกับเค้า เค้าเองก็ไม่คุยกับเรา เราไม่กล้าเข้าไปคุยก่อนเพราะกลัว รู้สึกว่าไม่ชิน เพื่อนเราเองก็ถามว่าเป็นแฟนกันประสาอะไรไม่เห็นคุยกันเลย ขนาดเวลาเราเปเรียน เค้านั่งอยู่เราก็เดินผ่านไปไม่ทัก ไม่คุยด้วยอะไรทั้งสิ้น ตอนนั้นเราคิดว่าคงเลิกกันแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ จนมาถึงช่วงใกล้สอบ(อีกแล้ว) เราเริ่มคุยกันมากขึ้น เค้าชวนเรามาอ่านหนังสือ (อีกแล้วเหมือนกัน) ก็เลยอ่านด้วยกันทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็มานั่งอ่านจนทั้งอาจารย์ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ในภาครู้กันหมดว่าเรคบกัน ความรู้สึกตอนนี้นะก็แบบว่ามีความสุขมากๆ เดี๋ยวมาต่อ   Create Date : 21 พฤษภาคม 2550     0 comment Last Update : 22 พฤษภาคม 2550 13:48:59 น.     Counter : 208 Pageviews.   Share Tweet