Bloggang.com : เชษฐภัทร - Play & Learn ที่วันวาน

Play & Learn ที่วันวาน

เวลาที่เราคิดถึงอดีต โหยหาอดีตที่เป็นภาพความทรงจำสีจาง ๆ ซึ่งไม่มีทางหวนกลับมาได้อีกจัดได้ว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ของใครหลาย ๆ

และวิธีการเล่าอดีตอย่างว่าเนี่ย
มันไม่ได้มีแค่การ "เอ่ยปากเล่าความหลัง" หรือ "เขียนเป็นนิยาย" แบบสี่แผ่นดินของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช หรือ "เขียนเป็นกวีนิพนธ์" อย่าง เรวัตร พันธุ์พิพัฒน์ ใน แม่น้ำรำลึก เท่านั้น

ถ้าจะให้ถึงใจพระเดชพระคุณถูกใจวัยโจ๋ที่ ทุกวันนี้เน้นการเสพย์ศิลป์ ที่ "ง่าย" และ "รวดเร็ว" ถ้าให้ไป นั่งรออ่านนิยาย หรือกวีนิพนธ์แถมต้องมาเสียเวลา แกะกลอักษร อีก ก็คงจะไม่ทันใจ

มันก็ มีวิธีอื่นที่โดนใจ คือต้องมี "ภาพที่เห็นได้ด้วยตา" และ "เสียงที่ได้ยินได้ด้วยหู"
อย่างภาพยนตร์ เรื่อง "แฟนฉัน" ก็เป้นการรำลึกอดีตอย่างหนึ่ง

หรือแม้แต่ในกรณีนี้ พิพิธภัณฑ์ "เพลินวาน"
ที่มีเรื่องราวผ่านสิ่งของเมื่อวันวานของผู้คนสักห้าสิบหกสิบปีที่แล้ว ก็จัดว่าเป็นวิธีการเล่าความหลังด้วยเช่นกัน

ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีพิพิธภัณฑืแบบ "เพลินวาน" ที่หัวหิน
ตอนแรกที่รู้จัก ก็จากเว็บมัลติพลายที่มีตากล้องไปถ่ายมา
ผมเห็นแล้ว สวยดี

เลยอยากไปเยี่ยมชมดูบ้าง

ไปมาแล้ว แม้ว่าไม่ได้กว้างอย่างที่จินตนาการเอาไว้
แต่ก็ประทับใจไม่น้อย

ทั้งที่เกิดไม่ทันยุคสมัย ที่พิพิธภัณฑ์จำลองมา

มอเตอร์ไซค์สมัยก่อน
คาดว่า ผมเกิดทันได้เห็น คนขับขี่ มอเตอร์ไซค์แบบนี้เป็นเรื่องเป็นราวนะ
คาดว่าไม่น่าจะถึงขนาด ห้าสิบปีล่วง
แต่ภาพในความทรงจำมันรางเลือนเหลือ