>>> เทคนิคการฝึกน้องเหมียว <<< 1. ฝึกช้าๆ ทีละอย่างทีละขั้นตอน เมื่อแมวทำได้แล้วจึงฝึกทำอย่างอื่นต่อไป 2. ควรให้รางวัลทันทีและทุกครั้งเมื่อแมวทำอะไรตามที่สอนให้ทำได้ ถึงแม้ว่าผู้ฝึกอาจต้องช่วยแมวให้ทำได้ก็ตาม รางวัลที่ให้อาจเป็นคำชมเชย เช่น "ดีมาก" หรือการสัมผัส เช่นใช้มือตบเบาๆ ที่บริเวณลำคอหรือลำตัว 3. ควรทำการฝึกทุกวันและในเวลาเดิม 4. สังเกตพฤติกรรมของแมว ถ้าเห็นว่ามันเหน็ดเหนื่อยหรือเบื่อหน่ายในการฝึกแล้วก็ควรหยุดการฝึกไว้ก่อน 5. ควรปฏิบัติต่อแมวด้วยความนุ่มนวล 6. การออกคำสั่งให้แมวทำตามนั้น คำสั่งจะต้องเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แมวจะได้ไม่สับสน 7. การแก้ไขหรือห้ามนั้นให้ใช้คำว่า "ไม่" หรือ "อย่า" โดยออกเสียงอย่างดังและหนักแน่นพร้อมกับใช้มือวางบนหัวแมว มองตาแมว และอาจจะทำหน้าตาท่าทางดุๆ ประกอบด้วยก็ได้ หลังจากทำเช่นนี้หลายๆ ครั้ง แมวก็จจะเข้าใจวิธีการสื่อความหมายแบบนี้ ถ้าเห็นแมวทำผิด จะต้องแก้ไขทันทีเมื่อทำหลายๆ ครั้งเข้า แมวจะเข้าวิธีการสื่อความหมาย ครั้งต่อไปเพียงแค่พูดคำว่า "ไม่" เฉยๆ โดยไม่จำเป็นต้องวางมือบนหัวมัน แมวจะเชื่อฟังแต่โดยดี วิธีนี้นอกจากเป็นการแก้นิสัยไม่ดีของแมวได้แล้ว ยังสามารถใช้ในการฝึกขั้นต่อๆ ไปได้อีกด้วย 8. ควรมีผู้ฝึกสอนเพียงคนเดียว ไม่ใช่ใครอยากฝึกหัดอย่างไรก็ฝึก เพราะจะทำให้แมวไม่เชื่อฟัง   Create Date : 07 ตุลาคม 2551     Last Update : 7 ตุลาคม 2551 9:02:39 น. Counter : 5372 Pageviews.   4 comment Share Tweet

+++ น้ำหวานไปเที่ยวไหนกลับมาหาพี่ทัวร์เร็ว ๆ ซี่ +++ พี่ทัวร์ย้ายบ้านแล้วพาหวาน น้องเหมียวที่อุตส่าห์เลี้ยงและอยู่ด้วยกันมาตั้ง 7 ปี (อายุเท่าเหมียวเราเลย) ย้ายบ้านจากระยองไปสุราษฎร์ก็พาหวานและแซมบัค (น้องหมา) ไปด้วย หวานเองก็พึ่งจะเคยเดินทางและไกลและไปบ้านที่สุราษฎร์เป็นครั้งแรก พอไปถึงด้วยความที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ของแฟนพี่ทัวร์พอเอาหวานลงจากรถแล้วไม่ได้เอาเข้าบ้าน เข้าห้อง ไม่คิดว่าหวานจะไปไหน พอมาดูอีกทีหายไปแล้ว คงจะเตลิดไปไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่วันที่ 5 สิงหาคม ช่วงบ่าย ๆ จนป่านี้แล้วยังไม่กลับมาเลย ทำให้แน่ใจว่าแมวเป็นอย่างงี้ทุกตัว คือพอแปลกที่แล้วไม่มีอะไรที่รู้สึกว่าปลอดภัย ไม่มีที่กำบังแมวจะกลัว จะวิ่งเตลิดไปหาที่ปลอดภัยอยู่ เหมือนเหมียวเคยหายไปหลบอยู่ในพงหญ้า เรียกเท่าไหร่ก็ไม่มาไม่กระดิกตัวเลย จนโดนหมาไล่แหละถึงหนีไปอยู่บนต้นไม้เลยขึ้นไปจับมาได้ ทีหลังเลยไม่กล้าพาไปแปลก ๆ ที่เลย ถ้าคิดว่าไม่ได้อยู่กับเหมียว หรือล่ามเหมียวไว้ แต่เหมียวเองก็พาไปเสี่ยงตั้งหลายครั้ง ทั้งบ้านพ่อพี่หมี บ้านพักที่พ่อแม่ไปพัก น้ำตกพลิ้ว น้ำตกกระทิง โรงแรมที่พัทยา ล่าสุดก็บ้านแม่พี่หมี จนชะล่าใจเพราะไปหลายครั้งปกติจะอยู่แต่ในห้องหรือในบ้าน แต่คราวนี้กระโดดออกทางหน้าต่าง เพราะหมาไม่อยู่ คงคิดออกไปเดินเล่นแต่พอหมากลับมาบ้าน เหมียวเลยวิ่งหนีเข้าสวนยางไปเลย กว่าจะเจอเพราะโดนน้องหมาไล่นั่นแหละ ไม่งั้นกลายเป็นแมวสวนยางไปแล้ว หวานเองก็เพราะแปลกที่แน่ ๆ เลย เลยวิ่งเตลิดไปแอบในพงหญ้าแน่เลย เพราะจะเข้าบ้านก็ไม่รู้บ้านใครหว่า จะกลับระยองก็คงใช้เวลาเป็นปี ๆ แต่เราว่าหวานต้องแอบไปทำอารมณ์ แล้วค่อยเข้ามาขอข้าวพี่ทัวร์กิน หรือไปขออยู่บ้านใครที่ใจดีแถว ๆ นั้นแน่ๆ ความจริงน่าจะมีคนเปิดบริษัทหมารับดมกลิ่นทั่วราชอาณาจักร แบบนักสืบ เวลาที่สัตว์เลี้ยงของใครหายไปแล้ว หาไม่เจอ ก็ไปติดต่อขอใช้บริการ โดยเอากลิ่นของสัตว์นั้นให้น้องหมาดม แล้วก็ตามหา น่าจะมีเนอะ กิจการคงจะรุ่งแน่ เพราะเจ้าของสัตว์ที่หายไปก็อยากจะได้ และยอมจ่ายอยู่แล้ว คิดตามระยะทางหรือความยากลำบากก็ว่ากันไป   Create Date : 07 สิงหาคม 2551     Last Update : 4 มกราคม 2552 14:45:53 น. Counter : 435 Pageviews.   0 comment Share Tweet

>>> สิ่งบอกเหตุเมื่อสัตว์เลี้ยงป่วย <<< เราสามารถบอกได้ว่าเมื่อใดที่สุนัขเริ่มป่วย โดยสังเกตสุนัขจากอาการผิดปกติต่างๆที่เกิดขึ้น เราจะได้นำสุนัขไปพบแพทย์ได้ทันท่วงที อาการผิดปรกติที่ว่านี้มักจะไม่เกิดขึ้นในเวลาที่สุนัขมีสุขภาพแข็งแรง สมบูรณ์ดี อาการที่ว่านี้ ได้แก่ - มีขี้มูกไหล น้ำตาไหล มีขี้ตาเกรอะกรัง - ไอ หายใจไม่สะดวก หรือต้องหายใจทางปาก - จมูกไม่ชุ่มชื้น แห้ง มีสะเก็ด - คันหรือเกาตาหรือหูบ่อยๆ - อาเจียน - เบื่ออาหาร ไม่กินอาหารและน้ำ - กินน้ำมากเกินไป หิวน้ำอยู่ตลอดเวลา - เซื่องซึม ไม่ร่าเริง ดูอ่อนเพลีย ไร้เรี่ยวแรง - ท้องเสีย ท้องร่วง ถ่ายมีเลือด หรือท้องผูก - ขนร่วง ผิวหนังเป็นผื่นแดง เป็นสะเก็ดหรือเป็นหนอง มีอาการคัน - ปัสสาวะบ่อยกว่าปรกติ หรือปัสสาวะลำบากและส่งเสียงครวญครางระหว่างปัสสาวะ - เดินหรือวิ่งไม่ตรง เซไปเซมา หรือชนโน่นชนนี่ - เดินกระเผลก - หงุดหงิดง่าย กระสับกระส่าย ดุกว่าเดิม กัดทุกอย่างที่ขวางหน้า - เมื่อเรียกแล้วไม่หันและไม่ได้ยิน - อวัยวะเพศบวมแดง หรืออักเสบ - เหงือกและลิ้นซีดจาง วิธีสังเกตอาการของโรคที่พบได้บ่อยในสุนัข 1.โรคข้อสะโพก โรคข้อสะโพที่พบบ่อยที่สุดคือ โรคข้อสะโพกห่าง ซึ่งเกิดจากการเจริญเติบโตที่ผิดปรกติของข้อสะโพก ซึ่งก็คือ ข้อสะโพกไม่กระชับ โดยส่วนมากเชื่อว่าโรคนี้เกิดจากการถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ แต่ในปัจจุบันพบว่าสิ่งแวดล้อมก็มีส่วนในการเกิดโรคนี้ อาการที่สังเกตได้คือ สุนัขมักเดินขากะเผลกหลังจากออกกำลังกายเสร็จสิ้นลง และมักแสดงอาการเจ็บปวดเมื่อเราพยายามยืดขาหลังของเขาออก 2.โรคไข้หัดสุนัข โรคไข้หัดสุนัข เกิดจากเชื้อไวรัส มักเกิดจาดกับลูกสุนัข อาการเบื้องต้นที่พบคือ มีไข้สูง ซึม เบื่ออาหาร มีขี้มูกขี้ตาสีเขียวๆ อาเจียน ท้องร่วง มีตุ่มหนองขึ้นใต้ท้อง โรคนี้โอกาสรักษาให้หายมีน้อยมาก ทางที่ดีควรป้องกันโดยการฉีดวัคฉีดจะดีกว่า 3.โรคลำไส้อักเสบ โรคลำไส้อักเสบ หรือ พาร์โวไวรัส นับเป็นโรคที่อันตรายมากโรคหนึ่งที่คร่าชีวิตสุขนัขมานักต่อนักแล้ว อาการของสุขนักที่เป็นโรคนี้คือ อาเจียน ท้องเดิน ท้องร่วงอาจมีเลือดปนออกมา ไม่กินอาหาร ร่างกายสูญเสียน้ำมาก ทำให้เกิดอาการอ่อนเพลียมาก หากพบอาการเบื้องต้นดังนี้ควรรีบนำส่งแพทย์โดยด่วน 4.โรคพิษสุนัขบ้า หรือที่เรียกกันว่า โรคกลัวน้ำ เกิดจากเชื้อไวรัส Rabies โรคนี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้ และสามารถติดต่อถึงคนได้ด้วย โดยเชื้อของโรคจะเข้าทางบาดแผลที่ถูกกัด ฉะนั้นทันทีที่ถูกกัด ควรล้างแผลให้สะอาด แล้วเช็ดด้วยแอลกอฮอล์ จากนั้นควรรีบไปหาหมอทันที อาการของสุนัขที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้า คือ สุนัขจะซึม อารมณ์เปลี่ยนแปลง หงุดหงิดง่าย กระสับกระส่าย ไม่กินน้ำและอาหาร ลิ้นห้อย น้ำลายยืด กัดทุกอย่างที่ขวางหน้า 5.โรคพยาธิหัวใจ โรคพยาธิหัวใจนี้ มียุงหรือแมลงเป็นพาหะนำโรค พยาธิหัวใจนี้เป็นพยาธิตัวกลมที่อาศัยอยู่ในหัวใจของสุนัข ส่วนใหญ่จะอยู่ในหัวใจข้างขวา เมื่อพยาธิมีจำนวนเพิ่มขึ้นจะขัดขวางการไหลเวียนของเลือด สุนัขที่ป่วยจะมีอาการไอแห้งๆ และถี่ขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งอาเจียนมีเลือด เหนื่อย อ่อนเพลีย อาจชักและเป็นอัมพาตและตายในที่สุด 6.ปอดบวม ปอดบวมมักเกิดกับสุนัขที่มีภูมิคุ้มกันต่ำ สุนัขจะแสดงอาการซึม มีไข้สูงมาก เบื่ออาหาร มีน้ำมูกไหล มีอาการไอ บางครั้งอาเจียน หายใจไม่ออก ต้องหายใจทางปาก 7.โรคเกี่ยวกับดวงตา สุนัขหรือสัตว์เลี้ยง บางตัวจะเป็น “ต้อกระจก” ในตา ซึ่งอาจได้รับการถ่ายทอดทางพันธุกรรม ต้อกระจกนี้อาจเกิดขึ้นกับตาเพียงข้างเดียว หรือทั้งสองข้าง และทำให้ตาบอดสนิทได้ ฉะนั้นสุนัขของคุณควรได้รับการตรวจหาต้อกระจก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์ที่เป็นพ่อพันธุ์และแม่พันธุ์ ควรได้รับการตรวจเป็นประจำ ส่วนโรคอื่นๆ ที่เกิดขึ้นกับตาของสุนัข อาจสังเกตได้เมื่อสุนัขมีขี้ตา น้ำตาไหล หรือมีแผ่นฟิล์มบางๆ เคลือบตาอยู่ หากเกิดอาการไม่มากนัก อาจใช้น้ำยาล้างตาของคนล้างให้ได้ ถ้ายังไม่หายควรนำไปพบแพทย์ สุนัขที่มักเป็นโรคนี้ เช่น ชิสุห์ ปอม ป๊ก เป็นต้น 8.โรคผิวหนัง โรคเกี่ยวกับผิวหนังอาจเกิดอาการแพ้ หรือเกิดจากแบคทีเรีย อาการที่พบเห็นได้ทางผิวหนังคือ สุนัขมักจะคัน มีผื่นแดง หรือตุ่มหนองตามผิวหนัง บางรายขนอาจร่วง 9. ขนคุด (Dermoid Sinus หรือ Cyst) โรคที่เกิดจากการย้อนของขนผิดทาง พบบ่อยบริเวณต้นคอและโคนหาง สายพันธุ์ที่พบมากคือโรดิเชียน และไทยหลังอาน พบบ้างในพุดเดิ้ล และสายพันธุ์อื่นๆ เป็นที่เชื่อกันว่าโรคนี้เป็นโรคที่ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ ควรรีบรักษาทันทีเมื่อตรวจพบ ไม่ควรจนกระทั่งเกิดอาการอักเสบ   Create Date : 27 มิถุนายน 2551     Last Update : 2 ตุลาคม 2551 14:00:38 น. Counter : 489 Pageviews.   4 comment Share Tweet

+++ ถ้าต้องการสุนัขฟรี เชิญที่นี่เลยค่ะ +++ ชีวิตใหม่ ของหมาไร้บ้านกทม. ปัญหาสุนัขจรจัดในเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพมหานคร ดูเผินๆ เหมือนเป็นปัญหาที่ไม่ร้ายแรง แต่กลับเป็นปัญหาที่สร้างความยุ่งยากได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งในด้านของความไม่สะอาดของพื้นที่ จากการคุ้ยขยะจากฝีมือเจ้าตูบเร่ร่อน หรือความสกปรกจาก “ทุ่นระเบิด” ที่สุนัขจรจัดขับถ่ายออกมาให้คนเดินถนนคอยยกเท้าหลบกันจ้าละหวั่น ไม่เว้นแม้แต่อันตรายจากคมเขี้ยวที่พร้อมจะกัดคนแปลกหน้าที่มันคิดว่าจะเข้ามาทำร้าย รวมไปถึงโรคติดต่อจากสัตว์สู่คนอย่างพิษสุนัขบ้า ความจริงของหมาเมืองกรุง จากประเวศสู่ทัพทัน พญ.วันทนีย์ วัฒนะ รองผู้อำนวยการสำนักควบคุมโรค กรุงเทพมหานคร เผยข้อมูลจำนวนสุนัขทั้งหมดในกรุงเทพฯ ว่า จากการสำรวจเมื่อ พ.ศ.2542 พบว่า มีสุนัขบ้านที่มีเจ้าของเลี้ยงดูอยู่ประมาณ 600,000 ตัว มีสุนัขจรจัดที่เพ่นพ่านอยู่ตามท้องถนนกทม.อยู่ราวๆ 100,000 ตัว ต่อมาในปี พ.ศ.2547 ได้มีการสำรวจอีกครั้ง พบว่า สุนัขบ้านที่มีเจ้าของเลี้ยงดู ได้เพิ่มปริมาณเป็น 700,000 ตัว และสำหรับสุนัขจรจัดเพิ่มจำนวนเป็น 300,000 ตัวแล้ว “จำนวนสุนัขจรจัดที่เพิ่มจำนวนมากขึ้น เกิดจาก 2 ประการสำคัญ คือ จากการแพร่พันธุ์เกิดเป็นลูกสุนัขใหม่ และการที่เจ้าของสุนัขบ้านปล่อยปละละเลยทำให้สุนัขเลี้ยงออกมาจากบ้าน กลายมาเป็นสุนัขจรจัด และในบางกรณีก็เกิดจากเจ้าของจงใจนำสุนัขมาทิ้งไว้เองด้วย” รอง ผอ.สำนักควบคุมโรค กทม.อธิบายเพิ่มเติมว่า ทาง กทม.มีหน่วยเฉพาะกิจออกปฏิบัติการทำหมันสุนัขจรจัดหลายพื้นที่ทั่ว กทม.เป็นการสกัดมิให้สุนัขจรจัดแพร่พันธุ์ออกมาเป็นสุนัขจรจัดรุ่นต่อไปอีก และในขณะเดียวกัน เมื่อมีผู้แจ้งเหตุการณ์ได้รับความเดือดร้อนรำคาญจากสุนัข กทม.ก็จะมีหน่วยออกไปจับสุนัขเหล่านั้นมา หากมีเจ้าของและเจ้าของเดินทางมารับ กทม.ก็จะคืนให้ไป แต่ถ้าเป็นสุนัขจรจัด ก็จะมีการส่งสุนัขไร้เจ้าของเหล่านั้น เข้าไปในศูนย์พักพิงสุนัขจรจัดที่ตั้งอยู่ในเขตประเวศ “แต่ศูนย์พักพิงสุนัขจรจัดของเขตประเวศก็มีพื้นที่นิดเดียว” พญ.วันทนีย์ สรุป ...และนี่เองเป็นที่มาของการก่อตั้งศูนย์พักพิงสุนัขจรจัด อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี โครงการเพื่อสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่ไร้คนเหลียวแล ด้านตัวแทนฝั่งเจ้าภาพใหญ่อย่าง วรรณวิไล พรหมลักขโณ รองปลัด กทม.ให้ข้อมูลว่า ศูนย์ดังกล่าวตั้งอยู่ในเขตอำเภอทัพทัน จ.อุทัยธานี อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานครราว 250 กิโลเมตร มีพื้นที่ทั้งหมด 231 ไร่ มีคอกสำหรับรองรับดูแลสุนัขจรจัด 16 คอก สามารถรับสุนัขได้คอกละ 500 ตัว และในขณะนี้ศูนย์นี้สามารถรองรับดูแลสุนัขจรจัดได้ทั้งสิ้น 8,000 ตัว “งบประมาณในการจัดสร้างศูนย์ทั้งสิ้นประมาณ 220 ล้านบาท เริ่มโครงการตั้งแต่ 26 ธันวาคม 2546 และสร้างแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2548 ใช้เวลาจัดสร้าง 2 ปี เริ่มนำสุนัขจรจัดมาพักพิงในศูนย์นี้ ตั้งแต่วันที่ 20 มิถุนายน 2548 ปัจจุบันมีสุนัขจรจัดในศูนย์ 2,700 ตัว” รองปลัด กทม.กล่าว ฝึกหมาเร่ร่อนให้เป็นหมานิสัยดี ภายหลังการให้ข้อมูล เจ้าหน้าที่ก็นำชมบริเวณศูนย์พักพิงในส่วนของโรงเรือนรองรับสุนัขจรจัด ที่ก่อนหน้านี้หลายคนออกจะกังวลเกี่ยวกับสภาพความสะอาด รวมถึงกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ แต่เมื่อได้ประสบด้วยตัวเองแล้วปรากฏว่า ทั้ง 16 คอกขนาดใหญ่เหล่านี้มีระบบการถ่ายเทอากาศที่ดี และมีการจัดตารางการทำความสะอาดอย่างขันแข็ง ทำให้คอกไม่อับสกปรก และไม่มีกลิ่นรุนแรงอย่างที่กังวลกันก่อนหน้านี้ และที่น่าประทับใจก็คือ คนงานทั้ง 85 ชีวิต ที่ทำงานให้แก่ศูนย์ ยังได้เจียดเวลาทำงานมาช่วยกันจัดสวนปรับภูมิทัศน์ที่บริเวณสวนหย่อมหน้าคอกที่ตัวเองรับผิดชอบจนสวยงามทุกคนอีกด้วย และเมื่อเอ่ยถึงศูนย์พักพิงสุนัขจรจัด บุคลากรสำคัญที่จะขาดไปเสียมิได้ ก็คือ สัตวแพทย์ประจำศูนย์ ที่จะคอยดูแลสุขภาพของเจ้าตูบเหล่านี้ น.สพ. ปริญญา ภวภูตญาณชัย ให้ข้อมูลว่า สุนัขทุกตัวที่นี่จะได้รับการทำหมันและฉีดวัคซีนมาแล้วจากศูนย์พักพิงสุนัขจรจัดเขตประเวศ เมื่อถูกนำส่งมายังศูนย์พักพิงสุนัขจรจัด อ.ทัพทัน แห่งนี้ ก็จะมีสัตวแพทย์คอยดูแลด้านสุขภาพเป็นประจำ และมีเจ้าหน้าที่คอยดูแลคอกให้สะอาดถูกสุขอนามัย สำหรับอาหารการกินของเจ้าตูบเหล่านี้ สัตวแพทย์ประจำศูนย์เล่าให้ฟังว่า จะให้อาหารวันละ 1 มื้อ ในปริมาณที่คำนวณแล้วว่าพอเพียงสำหรับสุนัข ซึ่งสุนัขส่วนใหญ่ที่มาถึงศูนย์หลายตัวมีสภาพผอมโซ แต่เมื่ออยู่ที่ศูนย์ไปได้ระยะหนึ่งก็จะอ้วนขึ้น และแข็งแรงขึ้น สำหรับแต่ละวันภายในศูนย์พักพิงสุนัขจรจัด อ.ทัพทัน นี้ พี่สมชาย เชื้อกสิกรรม วัย 35 ปี หนึ่งในคนงานประจำศูนย์ เล่าว่า แต่ละคนก็จะมีหน้าที่ไม่แตกต่างกันนัก เริ่มจากตอนเช้า ภายหลังเคารพธงชาติ 08.00 น.ก็จะทำความสะอาดและล้างคอกสุนัข จากนั้นพี่สมชายกับคนงานผู้ได้เรียนวิธีการฝึกสุนัขอย่างถูกต้องแล้วทั้งหมด ก็จะร่วมกันฝึกสุนัขที่ได้รับการคัดมาแล้วว่าฉลาดเป็นเวลา 1 ชม.เพื่อเป็นการเพิ่มมูลค่าให้แก่สุนัข หลังจากฝึกเสร็จ สัตวแพทย์ประจำศูนย์ก็จะเข้าไปในแต่ละคอกเพื่อตรวจร่างกายสุนัข รักษาสุนัขป่วย จากนั้นก็พักรับประทานอาหารเที่ยง ส่วนภาคบ่าย จะเป็นช่วงของการจัดส่วน ตกแต่งหน้าคอก ปรับภูมิทัศน์รอบๆ คอก รวมถึงการปลูกต้นไม้เพิ่มเติม และถ้าเป็นช่วงหน้าฝนและหน้าหนาวในตอนเย็นจะมีการฝึกสุนัขอีกรอบหนึ่งด้วย “คนงานทั้ง 85 คน เป็นคนพื้นที่ครับ ผมคิดว่า การมาเปิดศูนย์พักพิงหมาจรจัดที่นี่ก็เป็นการสร้างงานให้คนทัพทันอย่างหนึ่ง เมื่อก่อนผมเปิดอู่ซ่อมรถ เป็นเจ้าของเอง แต่มันก็มีความเสี่ยงสูง แม้จะเล็กๆ มันก็เป็นธุรกิจ ที่ต้องลงทุน ต้องแบกรับความเสี่ยง ตอนหลังก็ปิดอู่ไป ตอนนี้มันทำงานที่ศูนย์ งานก็ไม่หนัก แถมได้โอกาสดีๆ หลายอย่าง งานฝึกหมาทางศูนย์ก็ออกค่าใช้จ่ายให้ไปอบรมกับศูนย์ฝึกสุนัขในค่ายทหาร จ.นครราชสีมา เราก็ได้ประสบการณ์ ได้ความรู้ติดตัว ตอนนี้ทำงานก็ได้เงินเดือน แม้จะไม่มาก แต่ผมไม่ใช่คนกินเหล้า ดังนั้นมันก็พอใช้แม้จะเหลือเก็บน้อยไปนิด แต่มันดีตรงที่ผมมีงานที่มีเงินเดือนประจำ” พี่สมชาย เล่าถึงเรื่องการฝึกสุนัข ว่า เป็นการเพิ่มมูลค่าให้แก่สุนัขที่เดิมเป็นสุนัขจรจัด แต่จากประสบการณ์ที่ฝึกมา ปรากฏว่าสุนัขไทยแท้ๆ ข้างถนนก็ฉลาดไม่แพ้สุนัขสายพันธุ์ดีๆ จากต่างประเทศ ติดตรงที่ “หมาไทย” บ้านเราติดจะฉลาดแกมโกงอยู่สักหน่อย จึงออกอาการดื้ออยู่บ้าง แต่ยืนยันว่า ฝึกได้ และอยากเชิญชวน “คนรักหมา” ผู้ใจบุญที่กำลังมองหาเจ้าตูบน่ารักแสนรู้ และเตรียมกำเงินไปซื้อตามคอกตามฟาร์มว่า อยากให้ลองหันมามองตัวเลือกแบบฟรีๆ ไม่ต้องไปซื้อหา แถมมีบริการหัดให้ก่อนรับไปเลี้ยงอย่างสุนัขจรจัดในศูนย์พักพิงดูบ้าน เพราะพวกมันเหล่านี้ยังคงอยากได้ความรัก ความอบอุ่น ความเอาใจใส่จากเจ้าของอยู่เฉกเช่นเดียวกับ “หมาบ้าน” ตัวอื่นๆ เช่นกัน ด้าน รองปลัด กทม.ยังได้ฝากทิ้งท้ายเพื่อทำความเข้าใจแก่สังคมเอาไว้ว่า ที่ผ่านมา ประชาชนจำนวนมากยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับการจัดการสุนัขจรจัด หลายคนคิดว่า กทม.จับหมาไปฆ่า หลายคนกล่าวหาว่าส่งขายไปยังประเทศที่บริโภคสุนัข หรือแม้กระทั่งข่าวลือที่นำหนังสุนัขไปทำถุงมือกอล์ฟ ซึ่งเหล่านี้ไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด เพราะนโยบายของผู้ว่าฯ กทม. ขอให้ดำเนินการโดยใช้หลักเมตตาธรรม กทม.จึงขยายผลโครงการสร้างศูนย์พักพิงสุนัขเช่นนี้ ส่วนอัตราการตายของสุนัขในศูนย์ก็เป็นการตายแบบเป็นไปโดยธรรมชาติ ไม่มีการทารุณใดๆ ทั้งสิ้น “อยากเชิญชวนให้มาดูความน่ารักของสุนัขจรจัดว่าพวกเขาน่ารักจริงๆ และได้รับการฝึกแล้ว อยากให้ผู้ใจบุญที่มีความพร้อมมารับไปเลี้ยง หากกำลังต้องการสุนัขอยู่ เพราะสุนัขเหล่านี้แม้จะได้รับการดูแลอย่างดีพอสมควรจากศูนย์ แต่ก็เชื่อว่าทุกตัวยังอยากมีเจ้านายที่ให้ความรักความอบอุ่น แล้วก็มีหลายๆ ท่านที่ทราบข่าวแล้วต้องการบริจาคอาหารเม็ดแก่สุนัข ก็อยากจะฝากประชาสัมพันธ์ไปว่า เรายินดีรับ เพื่อจะนำอาหารเหล่านั้นมาเลี้ยงสุนัขเหล่านี้ต่อไป” รองปลัด ทิ้งท้าย เจ้าหน้าที่ฝึกน้องหมาๆ ดูความเก่งของเค้าซิ ยืนกันหน้าสลอนเลย พาผมไปอยู่ด้วยคนนะก๊าบ โรงเรือนน้องหมา *** วันนี้ 3-11-53 เข้าไปดูกระทู้ยอดนิยมในห้องจตุจักร มีกระทู้น้องหมา หาบ้านด้วยค่ะ ลองเข้าไปดูกันนะคะ เผื่อจะมีใครอยู่ใกล้ ๆ เราจะได้ ได้น้องหมาสมใจกันค่ะ *** คลิกดูกระทู้ที่นี่เลยค่ะ หรือว่าเข้าไปปรึกษา กับเวปนี้น่าจะได้นะคะ คลิกเปิดเวปที่นี่เลยค่ะ   Create Date : 07 พฤษภาคม 2551     Last Update : 4 พฤศจิกายน 2553 10:01:22 น. Counter : 21186 Pageviews.   95 comment Share Tweet

>>> จากน้องหมาที่จากไป <<<   > ผมชื่อดุ๊กดิ๊กครับ อายุ 4 ปีกว่าเอง ก็ต้องจากพี่เชอร์รี่ไปแล้ว ผมได้เจอพี่เชอร์รี่ตอนผมอายุได้ประมาณ 4- 5 เดือน พี่เชอร์รี่เลยตั้งวันเกิดผมและน้องสาวผมที่ชื่อเดิมว่าหมี (ตอนนี้เปลี่ยนเป็นปิ๊ดปี๋) เป็นวันเกิดวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2546 ความจริงแล้วผมโชคดีมาตั้งหลายครั้งแล้ว เพราะก่อนที่จะมาอยู่กับพี่เชอร์รี่ผมก็รอดชีวิตจากการถูกวางยาเบื่อมาแล้ว พี่เชอร์รี่เลี้ยงผมระหว่างผมอาศัยอยู่ที่ทำงานอีกประมาณ 6 เดือน ก็พาผมและน้องสาวผมมาเลี้ยงที่บ้าน เพราะกลัวจะโดนวางยาเบื่ออีก ตอนอยู่ที่บ้านผมก็ทะเลาะกับใคร ๆ ไปทั่ว เพราะผมต้องปกป้องน้องสาวผม เป็นแผลบ่อยมาก ทั้งขาบวม หน้าบวม แต่ผมเป็นหมาที่รักบ้านนะผมไม่เคยจากบ้านไปเที่ยวไหนไกล ๆ เลย ช่วงที่ผมจะต้องผสมพันธุ์ ผมยังไม่ไปติดตัวเมียที่ไหนเลย มีแต่ตัวเมียมาหาผมที่บ้านเอง นอกจากผมโชคดีแล้วผมยังมีเสน่ห์อีก จนย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่นี่แหละ พี่เชอร์รี่เลยจับผมทำหมันซะเลย เค้าคิดว่าผมจะดุน้อยลงล่ะมั๊งครับ มีอยู่ครั้งนึงผมโดนกัดเป็นแผลที่ใกล้ ๆ ตาจนแผลฉีกเปิด พี่เชอร์รี่บอกว่าผมโชคดีที่ไม่โดนกัดที่ตา ผมโชคดีเสมอเห็นไม๊ครับ โรคร้ายแรงผมก็ไม่เคยเป็น แต่ผมโดนพาไปคลินิกบ่อยมากกว่าใคร ส่วนมากก็เพราะความกล้าหาญของผมนั่นแหละครับ แต่ก็มีบ้างที่ผมตาแฉะ ขนร่วง มีครั้งนึงผมเกือบเป็นขี้เรื้อน ดีนะที่พี่เชอร์รี่พาผมไปฉีดยาซะก่อน (เพราะพี่เชอร์รี่เห็นว่าถ้าทากำมะถัน ตัวคงจะเหม็นไปทั้งตัว) จนผมโดนยาเบื่ออีกครั้ง ครั้งนี้พี่เชอร์รี่ก็บอกว่าผมโชคดีอีกที่พี่หมียังไม่ไปทำงาน เพราะความจริงจะต้องเข้าเวรเช้า แต่เพื่อนโทรมาขอแลกเวร ให้ไปเข้าบ่ายแทน เช้านั้นเลยมีคนช่วยอุ้มผมจากบ้านหลังบ้านที่ผมกำลังหัวคะมำมุดท่ออยู่ (ก็ตอนนั้นผมทรงตัวไม่ได้นี่ครับ หัวมันหนักยกไม่ขึ้น ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย) พามาถึงสนามหน้าบ้านก็กรอกไข่ขาวผมใหญ่เลย กรอกตั้ง 6 ฟอง จนไข่ที่บ้านหมด ต้องไปขอยืมจากเพื่อนข้างบ้านมา รวมแล้วเกือบ 2 โหล แต่ผมก็ไม่ยอมอาเจียน (ผมอาเจียนไม่เป็นครับ) รอจนคลินิกเปิดหมอฉีดยาให้เยอะแยะไปหมดทั้งยาให้อาเจียน (แต่ผมก็ยังไม่อาเจียนอีก) ยาขับพิษอะไรนี่แหละ ยากันช็อค แล้วก็ให้น้ำเกลือ หมอบอกว่าถ้าผมฟื้นขึ้นมาตอนบ่ายได้ผมก็อาจจะมีทางรอด วันนั้นเป็นวันพระด้วยพี่เชอร์รี่ได้หยุดงานก็เฝ้าผมอยู่ที่โรงรถทั้งวัน ตอนผมยังไม่ฟื้นผมจะฉี่ออกมาตลอด เพราะผมโดนให้น้ำเกลืออยู่ พอผมฟื้นผมก็ทั้งอึทั้งฉี่ พี่เชอร์รี่ก็ไม่ว่าครับแต่ผมอายผมพยายามจะลุกไปฉี่ไปอึที่สนามแต่พี่เชอร์รี่ก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไรฉี่ตรงนี้แหละ จนค่ำ ๆ อาการผมดีขึ้นแต่ผมก็ยังคงหนักหัวอยู่อยากเดินแต่ทรงตัวไม่ได้ พี่เชอร์รี่บอกว่าผมโชคดีอีกแล้วครับผมรอด ถึงจะดูเอ๋อๆ ไปหน่อย เพราะผมจะทรงตัวไม่เหมือนเดิมแต่ผมก็ยังจำพี่เชอร์รี่และพี่หมีได้ กินข้าวได้ แค่นี้พี่เชอร์รี่ก็พอใจแล้ว จนผมต้องมาเป็นโรคแทรกซ้อน หมอบอกว่าเป็นโรคไข้หัดสุนัขขึ้นสมอง อาการผมเหมือนเป็นโรคพิษสุนัขบ้าเลย แต่ผมฉีดวัคซีนทุกปีนะ พี่เชอร์รี่เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นอะไรกันแน่เพราะตอนเริ่มอาการพี่เชอร์รี่ก็ได้ยาจากหมอมารักษาให้แล้ว จากอาการที่เล่าให้หมอฟังหมอก็ดูไม่ซีเรียสและบอกว่าน่าจะพอรักษาได้แต่จะต้องใช้เวลานานหน่อยเพราะผมยังรู้จักกินข้าว ผมมีอาการแค่ 2 วันเอง 2 วันนี้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมชักเป็นระยะ ๆ ทั้ง ๆ ที่พี่เชอร์รี่ให้กินยากันชักแล้ว หมอบอกว่าโรคนี้หมาจะชักอยู่แล้ว พี่เชอร์รี่เลยได้แต่คอยระวังอยู่ห่าง ๆ จนช่วงหัวค่ำวันที่ 2 ผมทรมานมาก ผมร้อง ชักมากกว่าเดิม จนผมหมดแรงพี่หมีถึงได้อุ้มผมจากสนามหน้าบ้านมาไว้ที่โรงรถ แล้วพี่เชอร์รี่ก็เฝ้าผมคอยลูบหัวผม จนห้าทุ่มครึ่งพี่เชอร์รี่ถึงเข้าบ้านไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จผมก็จากไปแล้วผมไม่อยากเห็นพี่เชอร์รี่ร้องไห้ตอนนั้นครับ ผมกลัวว่าผมจะเป็นกังวล ผมเลยเลือกเวลาที่พี่เชอร์รี่ไม่อยู่ ผมโชคดีครับถึงผมจะต้องตายแต่ผมก็จะได้ไปเกิดเป็นเทวดา เพราะพี่เชอร์รี่บอกว่าหมาที่มีเจ้าของเมื่อตายไปแล้วจะได้ขึ้นสวรรค์เป็นเทวดาก่อนถึงจะหมดบุญและเกิดมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง....ลาก่อนครับ.... Create Date : 09 เมษายน 2551     Last Update : 2 ตุลาคม 2551 13:59:51 น. Counter : 422 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• samelaa
• Kana Jan
• Shallow Grave
• โสดในซอย
• tou tour
• thaispicy
• tj-takm
• cumpreram
• ploydee
• นางสาวดุ่บดั่บ
• ยายกุ๊กไ่ก่
• jipnaja
• nui_kiku
• jackkyjing
• คุณยายจ้า
• ต่อmcu
• fifty-four
• ban_ri
• My LeOZaA
• planning room
• แมวน้ำตาหวาน
• มรกตนาคสวาท
• yadegari
• n_nicky
• Animas
• wbj
• suthatip_g
• fozzil
• มนลิลลี่
• Sweety-around-the-world
• กำปงพิราเทวี
• Mimi-jaiko
• โกโก้คุง**
• Nick_Kr
• ++แขวน++
• อ้วนดำตาเหล่!!
• MommyTammy
• บ้านหวานเย็น
• iSIs_OsiRis
• Ab Psy ReinDEAR++
• iceteaza
• beebie
• pummycute
• cinnamongal
• Scooterella
• greenagro
• NET-MANIA
• khaiyoy-backpacker
• เจแปนเบอร์รี่
• minieii
• ลูกสมอเรือ
• vijitra
• นารีจำศีล
• skies
• Close To Heaven
• fromborabora
• narellan
• Webmaster - BlogGang

• เรื่องของแมว
• ชุมชนสัตวแพทย์ไทย
• คุยกับสัตวแพทย์
• ตรวจโรคเบื้องต้น
• สูตรอาหาร
• ของแต่งบล็อคแกงค์
• ข้อมูลท่องเที่ยว
• สาระดีดี
• เว็บอาหารของอจ.ยิ่งศักดิ์
• ร้านหนังสือมือสอง
• สุนัขหาบ้าน
• เทคนิคการแต่งภาพ
• บ้านดินไทย
• เรื่องของสมุนไพร
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..กาน่า..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..เกาหลี..
• บล็อคคนชอบแต่งบ้านของ ซอร์บอนน์
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..อิตาลี่..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..แคนาดา..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..อังกฤษ II..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..อังกฤษ III..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..ญี่ปุ่น..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..เนเธอแลนด์..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..เชคโกฯ..
• เรื่องเล่าคนไกลบ้าน..เฮติ..
• ติดตามความเคลื่อนไหวของเจ๊ฮอลล์
• เว็บสอนแต่งหน้า
• เว็บแต่งภาพแปลก
• เว็บแต่งภาพขึ้นปกนิตรสาร
• เว็บคนใจดี (องค์กรสาธารณประโยชน์)
• ตุ๊กตาไหมพรม
• รวมลิงค์งานฝีมือ
• My hi5
• ซื้อ-ขายสินค้า
• โครงการครูบ้านนอก
• สร้างคอมเมนต์ด้วยตัวเอง
• เมนูจากเห็ด
• เว็บขายหนังสือออนไลน์
• SCB Easy net
• เว็บดีๆ ของคุณกิ๊ฟ
• ท่องเที่ยวสไตล์คนแบกเป้
• โปรแกรมทำรูปติดบัตร
• เมนูอร่อยจากอาหารเจ
• สูตรอาหารง่าย ๆ
• BlogGang.com