Group Blog All Blog
|
ลิซ จากโฮมเลส สู่ฮาร์วาร์ด สัญญาไว้ว่าจะเล่าเรื่องของ "ลิซ" เพราะว่าผมมีลูกศิษย์กลุ่มเล็ก ๆ ที่เรียนชั้นมัธยม และกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย แม่ของลิซเป็นคนเร่ร่อนอยู่ข้างถนน (โฮมเลส) และเป็นคนพิการทางสายตา (แต่ยังมองเห็นบ้าง ราง ๆ ) รัฐบาลอเมริกันจะให้เงินช่วยเหลือผู้พิการทุกเดือน แต่เงินจำนวนนี้ก็หมดไปกับ "ยาเสพติด" เพราะทั้งแม่และพ่อ ตกอยู่ในสภาวะ "ติดยา" ลิซไม่ชอบไปโรงเรียนเพราะว่า เธอไม่มีเสื้อผ้าสะอาดใส่ และตัวเธอจะมีกลั่นเหม็นเป็นที่รังเกียจของเพื่อน ๆ เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อ่านหนังสือที่เก็บได้จากถังขยะ แม้ว่าจะไม่เคยเข้าเรียน แต่เธอก็สอบได้คะแนนดีมาก อยู่เสมอ--อายุ 15 ปี เธอถูกส่งตัวเข้าไปอยู่บ้านพักชั่วคราวสำหรับเด็กมีปัญหา Group Home ส่วนแม่ของเธอ ถูกนำตัวไปรักษาที่โรงพยาบาล หมอตรวจพบว่าติดเชื้อ HIV. พ่อถูกแยกไปอยู่บ้านพักคนจรจัดสำหรับผู้ชาย Shelter พี่สาวของเธอ ถูกส่งไปอยู่กับตา (ซึ่งตามักจะด่าพ่อ แม่ ให้หลานฟังอยู่เสมอ) ลิซหนีออกจากบ้านพักของรัฐบาลมาใช้ชีวิตข้างถนนอีกครั้ง ปี 1996 แม่ของเธอ เสียชีวิต พิธีศพจัดขึ้นแบบคนอนาถา ไม่มีบาทหลวงมาทำพิธีให้ จากจุดนี้เองทำให้เธอเริ่มตระหนักถึงชีวิตที่แสนสั้นของคนเรา และเธอตัดสินใจลุกขึ้นสู้อีกครั้ง โดยการสมัครเข้าเรียนในโรงเรียนทางเลือก และต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง ตลอดเวลาเธอยังคงนอนพักตามสถานีรถไฟฟ้า ตามใต้สะพาน เพราะต้องการประหยัดเงินค่าที่พัก หลังจากจบไฮสคูล ลิซตัดสินใจเขียนจดหมายขอทุนส่งไปที่หนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทม์ และเธอก็สมัครเรียนต่อที่คณะจิตวิทยาคลินิก มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ขณะที่พ่อของเธอป่วยเป็นระยะสุดท้าย (HIV) เธอตัดสินใจลาพักการเรียน และกลับมาดูแลพ่อ จนกระทั่งพ่อเสียชีวิต เธอกลับมาเรียนต่อจนจบปริญญาเอกสาขาจิตวิทยา ---สิ่งที่เธอพูดย้ำเสมอ ๆ ในหลาย ๆ ที่ คือ "ฉันคงจะก้าวมาถึงจุดนี้ไม่ได้ ถ้าไม่มีน้ำใจของคนรอบข้าง ท่ามกลางความอดอยาก ความหิว ความอ้างว้าง ฉันมักจะได้รับน้ำใจและความช่วยเหลืออยู่เสมอ"   
|
เชฟโอ๋
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] No one is too old to learn. ไม่มีใครแก่เกินเรียน |
||||||||||||
