|
|
ภูเก็ตอินเตอร์เนชั่นแนลมาราธอน (ตอนที่ ๕)
วิ่งจากตอนฟ้ายังมืดตอนตี ๕ จนฟ้าเริ่มสางและสว่างตอนวิ่งมาถึงระยะ ๑๐ กิโลเมตร ระยะทางที่วิ่งผ่านเริ่มผ่านบริเวณที่เป็นสวนยาง สวนสับปะรด เห็นสภาพสีเขียวๆของธรรมชาติ ได้กลิ่นหอมเย็นๆของดอกสายหยุด
ตอนที่ผ่านระยะ ๑๐ กิโลเมตรทำเวลาวิ่งให้น้อยกว่า ๑ ชั่วโมงไม่สำเร็จ ใช้เวลาไป ๑ ชั่วโมงกับ ๔ นาที ระหว่างที่วิ่งทักทายนักวิ่งรายอื่น เจอนักวิ่งหญิงจากญี่ปุ่นที่วิ่งไปเธอก็ฟังดนตรีจาก i-Pod ไป พอคุยกันด้วยภาษาญี่ปุ่นได้ เธอก็ชวนคุยเรื่องอื่น เธอเคยวิ่งฮาล์ฟมาราธอนมาแล้วแต่สำหรับฟูลมาราธอน ครั้งนี้เป็นครั้งแรก เป็นการซื้อทัวร์มาเพื่อมาแข่งมาราธอนที่ภูเก็ต ถามชื่อเธอ เธอแนะนำตัวว่าชื่อ "อาย่า" เป็นชื่อที่ผู้หญิงญี่ปุ่นหลายคนใช้กัน ความเร็วในการวิ่งของผมพอๆกับเธอ บางช่วงที่ผมเร่งก็จะแซงนำหน้าเธอขึ้นไป หรือพอเจอขึ้นเนินฝีเท้าของเธอก็จะแผ่วลงไป แต่พอขึ้นเนินหลายๆครั้งเริ่มมีอาการกล้ามเนื้อน่องมีอาการตึง เกร็งเหมือนเป็นลูกขึ้นมา ผมหยุดยืดกล้ามเนื้อเป็นระยะๆ อาย่าจึงแซงขึ้นหน้าผมไป
ท้องฟ้าครึ้มๆ พอวิ่งมาได้ที่ระยะ ๑๑ กิโลเมตรฝนก็เริ่มตกลงมา จากเบาๆจนกลายเป็นตกหนักขึ้น แล้วก็ตกไปเรื่อยๆไม่มีแนวโน้มว่าจะหยุดตก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วิ่งท่ามกลางสายฝน เพียงแต่ตอนที่วิ่งท่ามกลางสายฝนในญี่ปุ่นมันตกปรอยๆ ไม่หนักแบบนี้
ทักทายอาย่าตอนที่วิ่งทันเธออีกครั้ง...ถามว่าสนุกไหมหรือว่าน่าเบื่อที่วิ่งท่ามกลางฝนตกแบบนี้ เธอเป็นห่วงไอพอทของเธอมากกว่าที่ต้องวิ่งท่ามกลางฝนตกแบบนี้เพราะเธอไม่ได้เตรียมอะไรคลุมเอาไว้ ผมหุ้มกระเป๋าเงินด้วยถุงพลาสติกเอาไว้ตั้งแต่ก่อนวิ่งเพราะมีประสบการณ์จากการแข่งกรุงเทพมาราธอนที่ร้อนมากจนต้องเอาน้ำแข็งราดหัวจนทำให้กางเกงเปียก..ผลตามมาก็คือใบเสร็จหรือว่านามบัตรที่อยู่ในกระเป๋าพลอยเลอะไปด้วยเพราะไม่มีอะไรหุ้มกระเป๋าเงินเอาไว้ คราวนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล..นอกจากทำใจว่ากระดาษทิชชูและลูกอมคลอริฟินซีละลายเพราะโดนฝนเต็มๆ
เครื่องดื่มเกลือแร่ที่มีให้นักวิ่งทุกๆระยะ ๕ กิโลเมตรทำให้การวิ่งไม่เหนื่อยจนเกินไป ร่างกายฟื้นตัวได้เร็ว แต่ก็มีปัญหาที่เกิดขึ้นในขณะวิ่งเมื่อมีฝนตกก็คือแว่นตามีหยดน้ำเกาะ เลนส์มีอาการมัว แต่เมื่อเปรียบเทียบกับตอนวิ่งกลางแดดแรงๆแล้ว วิ่งท่ามกลางสายฝนดีกว่า
ยิ่งวิ่งมากขึ้นเริ่มมีอาการน่องตึงมากขึ้น ผมต้องคอยหยุดเพื่อยืดกล้ามเนื้อน่องเป็นระยะๆ คนที่วิ่งข้างหลังผมเริ่มแซงผมขึ้นมาเรื่อยๆ รวมทั้งอาย่าด้วย จากระยะห่าง ๒๐ เมตร เริ่มห่างกันเป็น ๑๐๐ เมตร ๒๐๐ เมตร ๔๐๐ เมตร ที่ระยะ ๑๗ กิโลเมตร เริ่มวิ่งเลี้ยวเข้าไปเส้นทางวิ่งเลียบชายฝั่งหาดในยางบริเวณใกล้สนามบินภูเก็ต มีจุดวกกลับที่ระยะเกือบ ๒๐ กิโลเมตร อาย่าวิ่งวกกลับสวนกับผมที่จุดนี้ ต่างโบกมือโบกไม้ให้กัน ที่จุด ๒๐ กิโลเมตรมีน้ำ เครื่องดื่มเกลือแร่ กล้วยหอม แตงโม ให้กับนักวิ่ง กล้วยหอมเป็นผลไม้ที่ช่วยทำให้เลือดในสมองไหลเวียนได้ดีขึ้น และเร่งฟื้นพลังงานให้กับนักกีฬาที่เสียพลังงานไปมาก กล้วยหอมจึงเป็นอาหารที่ดีสำหรับนักวิ่ง 
จากระยะ ๒๐ กิโลเมตร ก็เป็นเส้นทางเลาะเข้าไปสู่ถนนสายรอง ระหว่างทางฝนยังคงตกต่อเนื่อง ฝนชะเอาดินลูกรังข้างทางไหลลงมาสู่ถนนอีกฝั่งทำให้มีโคลนเฉอะแฉะบนถนน ตอนที่วิ่งผ่านจำเป็นต้องชะลอความเร็วและคอยสังเกตรถตามมาข้างหลัง ความเร็วตอนนั้นอยู่ที่ประมาณ ๗ นาทีนิดหน่อยต่อ ๑ กิโลเมตร แต่ระหว่างที่วิ่งจะมีอาการปวดบริเวณน่อง เหมือนกล้ามเนื้อน่องเกร็งขึ้นมาเป็นลูก จนต้องมีการหยุดเพื่อยืดกล้ามเนื้อเป็นระยะๆ ช่วงที่วิ่งขึ้นเนิน...กล้ามเนื้อน่องต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงโลก แต่พอวิ่งลงเนินเป็นแรงบวกจะทำให้นักวิ่งทำเวลาได้ดีขึ้น เพียงแต่ต้องระวังข้อเท้าเพราะถ้าไม่ระวัง ถ้ามีอาการข้อพลิกขึ้นมาเป็นอันได้ออกจากการแข่งขันเลย
เริ่มวิ่งสลับกับเดินภายหลังจากที่มีอาการปวดน่องมากๆ เวลาตกลงมาเหลือกิโลเมตรละ ๘ นาที นักวิ่งหญิงชาวออสเตรเลียที่เห็นเขาวิ่งตามหลังเรา..เขาแซงหน้าเราไปแล้ว เขาคาดหวังว่าเขาคงวิ่งได้ภายใน ๕ ชั่วโมง
อาการปวดน่องเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าจะพยายามวิ่งแต่อาการปวดน่องทำให้วิ่งต่อเนื่องนานๆไม่ได้ พอปวดมากๆเราต้องหยุดเดินจนอาการดีขึ้นก็กลับไปวิ่งใหม่
วิ่งผ่านสวนยาง เห็นร่องรอยฟองน้ำที่นักวิ่งคนอื่นทิ้งในระหว่างที่วิ่ง อากาศตอนนั้นเย็นสบายเพราะฝนตก ฟองน้ำที่ทางผู้จัดเตรียมไว้จึงมีผลน้อยกว่าการวิ่งตอนที่แดดจ้ามาก เจอนักวิ่งฟิลิปปินส์ที่เขาค่อยๆวิ่งจนแซงเรา...เขาบอกว่าเขาบาดเจ็บมาเดือนที่แล้ว ดังนั้นการฟิตจึงไม่ค่อยดีนัก วิ่งไปเจอนักวิ่งฝรั่งเศส รายนี้มักจะบ่นว่าเราใช้เวลามากไปแล้ว..แต่ระหว่างทางนักวิ่งรายนี้มักจะหาน้ำอัดลมดื่มบ่อยๆ เขามักจะเดินมากกว่าวิ่ง
กว่าจะถึงระยะ ๓๐ กิโลเมตรดูมันช่างนานเสียจริง เพราะปวดน่องมากจนทำเวลาไม่ขึ้น บางช่วงเวลาตกไปอยู่ที่ ๙ นาทีต่อกิโลเมตร ลองคำนวณเวลาคร่าวๆอย่างไรก็ไปถึงเส้นชัยมากกว่า ๕ ชั่วโมงแต่คงจะดีกว่าตอนแข่งกรุงเทพมาราธอน ผมมาถึงระยะ ๓๐ กิโลเมตรใช้เวลาไป ๓ ชั่วโมง ๓๙ นาที
| Create Date : 18 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2550 15:38:45 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 574 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: karnlaka  วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:18:01:05 น. |
|
|
|
| โดย: sak (psak28 ) วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:18:18:08 น. |
|
|
|
| โดย: ชีวประภา วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:8:05:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [