ประสบการณ์ที่นำมาซึ่งความผิดพลาดและการเรียนรู้
|
|||||||||||||
แม่นางจันทร์ร่วมราหู(๒๘) ด้วยแรงบุญ หนุนกรรม จำแน่นหนัก จึงเคลื่อนจิต ด้วยแรงรัก ปฏิสนธิ์ ครรภ์ของแม่ ปกป้อง เกิดเป็นคน ศักดิ์ท่านพ่อ เปี่ยมล้น ดั่งฝนเย็น บุตรีน้อย กลอยสวาท บาดดวงจิต หลวงลุงท่าน มีนิมิต ผิดใครเห็น ท่านพ่อจึง ส่งลูกน้อย แม่เนื้อเย็น ให้ไปเป็น นักเรียนฝรั่ง อยู่ต่างแดน จนสิ้นบุญ ร่มโพธิ์ จึงจำกลับ ก่อนท่านพ่อ ลาลับ ยังห่วงแหน สั่งพี่ชาย ของเจ้า อย่าดูแคลน ให้รักน้อง ที่เมืองแมน เช่นครรภ์เดียว ด้วยเติบโต เช่นฝรั่ง ในต่างถิ่น ทั้งอยู่กิน ไม่คุ้น จึงฉุนเฉียว เจ้าชื่นชอบ เต้นรำ เพียงท่าเดียว พี่ชายต้อง พาเที่ยว ไปฝากตัว กระทั่งท่าน ผู้ใหญ่ ได้เรียกพบ เจ้าเจนจบ เชื้อดี ไม่มีชั่ว เลือดยังข้น แม้ภายนอก จะหมองมัว เจ้ารับคำ แม้หวาดกลัว สิ้นชีวี ได้ทำงาน เป็นครู สอนภาษา คือฉากหน้า บังตา ตามวิถี เบื้องหลังเจ้า คือเป็นเงา แบบสตรี แทรกซึมตาม ฝรั่งที่มี ทั่วทั้งแดน เจ้างดงาม ดั่งหญิง ผู้สูงศักดิ์ เฉลียวฉลาด เปรื่องปราดนัก จนสุดแสน พวกฝรั่ง คิดฉกฉวย ประเทศแทน เจ้าจึงบ่ม ความแค้น ฝังใจตน ใช้เรือนร่าง และยศถา บิดาท่าน มารยาเจ้า ร้อนพัน ในทุกหน เจ้าหาข่าว ให้สยาม รู้ทันตน เจ้ามีเพียง ใจเปี่ยมล้น แก่แผ่นดิน กายเจ้า สกปรก ชื่อเหม็นโฉ่ ภายนอกโก้ แต่หลับหลัง คนติฉิน เจ้าเจ็บปวด อับอาย เป็นอาจินต์ แว่วได้ยิน เขาเรียกเจ้า สาวงามเมือง เจ้ามีเพียง พี่ชาย ต่างมารดา ผู้รู้เห็น กับตา ในทุกเรื่อง เจ้าแอบรัก ตัวเขา มานานเนือง แต่พี่น้อง ห้ามทำเรื่อง น่าละอาย เขาแต่งงาน กับผู้หญิง หม่อมแม่เลือก เจ้าถูกไล่ ไสเสือก ในตอนท้าย เมียพี่เจ้า เจ้าของเรือน ผู้เป็นนาย ปลูกเรือนหวาย ให้เจ้าอยู่ เพียงผู้เดียว หัวใจเจ้า ชอกช้ำ ระกำจิต เจ้าเลิกคิด เรื่องรัก จึงท่องเที่ยว อุทิศตน เพื่อชาติ เพียงอย่างเดียว กายซีดเซียว โหมใช้งาน ปานอยากตาย แล้ววันหนึ่ง เมื่อดวงดาว ได้ลอยเคลื่อน หลวงลุงเจ้า ไม่แชเชือน กระดานไขว้ ให้คนตาม ที่รักเจ้า คือพี่ชาย ให้ห้ามเจ้า อันตราย จะคลายคลา แต่มนุษย์ เมื่อแรงกรรม หนุนนำส่ง พี่ชายเจ้า ไม่อาจปลง เชื่อคำว่า เจ้าจึงถูก จับไป ไกลสุดตา จองจำ พันธนา ด้วยโซ่ตรวน คมมีด กรีดร่าง เป็นชิ้นชิ้น ทรมาน ยุพิน ร้องโหยหวน พี่ชายขา อยู่ไหน เจ้าคร่ำครวญ กระทั่งมีด กรีดล้วน ที่ต้นคอ เจ้าไม่ตาย แต่หายใจ ได้ร่อแร่ เห็นพวกมัน แน่แท้ ที่หัวร่อ หนึ่งในนั้น เมียพี่เจ้า เป็นต้นตอ เจ้าไม่คิด ร้องขอ แก่สิ่งใด ร่างถูกถ่วง ด้วยลูกตุ้ม คุ้มข้าทาส ตะกร้อสาด ดอกตะปู เป็นคู่ไว้ เขาจับเจ้า ทิ้งลงบึง จึงพอใจ ไม่ทันเห็น พี่ชาย ที่มาเจอ สำนึกท้าย ในการตาย คลายสาหัส อโหสิ แน่ชัด ไม่พร่ำเพ้อ "ฉันขอเพียง เกิดชาติหน้า ได้พบเธอ ได้รักเธอ เธอไม่รัก ไม่เป็นไร" ดวงจิต หลุดลอย ออกจากร่าง สุกสว่าง เห็นทาง อันสดใส จิตเจ้าสูง ละล่อง ทองอาบใจ อิ่มเอม เปรมดิ์ไล้ ผ่องใสจริง กระทั่ง วันหนึ่ง ซึ่งนานนับ รู้สึก คุ้นคุ้นกับ ในบางสิ่ง มองลงไป เบื้องล่าง เคยพักพิง สัมภเวสี แย่งชิง กายในครรภ์ เจ้ารู้แจ้ง บัดนั้น คือกายเจ้า พุ่งตรงเอา ที่หมาย ไปที่มั่น ดวงจิต สวมใส่ กายในครรภ์ เคลื่อนมาแล้ว "ชีวิตฉัน อีกครั้งนึง"
|
charidarus
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] "รวบรวมทุกเรื่องในชีวิต ที่อาจจะได้กลับมาเป็นประโยชน์กับตัวเองและเผื่อคนอื่นที่เซิร์ทจากที่ไหนๆมาก็ตามแล้วได้พบเจอ ไอเดียได้มาจากการที่เป็นคนไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรไปไหนไม่ถูกทำอะไรไม่เป็น ก็ใช้วิธีถามอากู๋แล้วไล่้ดูตามลิ๊งมาตลอด ผสมกับใจกล้าหน้าด้าน+ฟลุ๊ค เลยรอดๆผ่านๆมาได้ เลยอยากเก็บไว้เื่ผื่อได้เกิดประโยชน์กับคนอื่นบ้าง" |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
สนใจเรื่องดวงชะตาอ่านเพิ่มเติ